Ang Kahinaan ng Social Security System (SSS) ng Pilipinas

ANG KAHINAAN NG SOCIAL SECURITY SYSTEM (SSS)

NG PILIPINAS

Ni Apolinario Villalobos

 

 

SA INTERBYU NA GINAWA SA ISANG OPISYAL NG SSS, INAMIN NITO NA 40% LANG NG DAPAT SINGILIN ANG TALAGANG NASISINGIL O NAGRE-REMIT NG CONTRIBUTION, KAYA ANG IBIG SABIHIN AY 60% NA CONTRIBUTION O MGA REMITTANCE ANG “NAPABAYAAN”. ITO ANG DAHILAN KUNG BAKIT DELIKADONG LAKIHAN ANG DAGDAG SA PENSION, DAHIL SIGURADONG MAKALIPAS LANG ANG ILANG TAON AY MAUUBOS NA ANG PONDO. MALINAW NA TINUTULUGAN NG SSS ANG DAPAT NILANG GAWIN, LALO PA AT TILA NAKIKITAAN ITO NG PALPAK NA SISTEMA. SANA INAMIN NA LANG NG ININTERBYU NA INUTIL SILANG MGA OPISYAL NG SSS DAHIL SA KAHINAAN NILA SA PAGGAWA NG MAGANDA AT EPEKTIBONG SISTEMA AT PAGPAPATUPAD NG MAHIGPIT NA PANININGIL.

 

UPANG MABAWI DAW ANG KAKARAMPOT NA DAGDAG NA 2THOUSAND PESOS NA IBIBIGAY NG TWO INSTALLMENTS SA MGA SENIOR CITIZENS, KAILANGANG MAGDAGDAG NG CONTRIBUTION. ITO ANG PINAKATANGANG SOLUSYON DAHIL ANG DAPAT GAWIN AY PILITING MASINGIL  ANG MGA HINDI PA NASISINGIL NA 60%. SA HOUSING PROGRAM NITO, MARAMING FORECLOSED PROPERTIES, BAKIT HINDI RIN ITO BIGYANG PANSIN, PATI ANG MGA NAKATIWANGWANG NA LUPAIN BILANG ALTERNATIBONG PANGGAGALINGAN NG PONDO?

 

ANO ANG MANGYAYARI KUNG MAGDAGDAG NA NAMAN NG CONTRIBUTION?…EH, DI SIGURADONG HINDI RIN MAKAKASINGIL NG BUO DAHIL SA PALPAK NA SISTEMA AT KATAMARAN NG SSS!

 

SIGURADONG HANGGANG 40% NA NAMAN LANG ANG MASISINGIL KAYA ANG KAWAWA AY ANG MGA AKTIBONG MIYEMBRO LALO NA ANG MALILIIT DAHIL ANG MGA PROBLEMA AY ANG MGA KAWATAN NA EMPLOYERS AT ANG SSS MISMO!

Mga Lubak at iba pa…sa Tuwid na Daan

Mga Lubak at iba pa…sa Tuwid na Daan

ni Apolinario Villalobos

 

Maihahalintulad ang buhay sa binabagtas na daan

Maaring ito ay tuwid, liku-liko, paahon o palusong

Sa araw-araw nating pamumuhay sa mundong ito

Bumabagtas tayo ng daan…hindi alam saan patungo.

 

Sa pakikibaka sa buhay ay para rin tayong tumatahak

Ng daan na hindi lang baku-bako dahil sa mga lubak

Marami ring mga sagabal – mga bato at minsa’y tinik

Na kung di maiwasa’y magdudulot ng sugat…masakit.

 

Kung minsan naman, ang daang tinatahak ay liku-liko

Para ring buhay na maraming dinadaanang pagsubok

Kung minsan ay mga pasakit na pabigat sa ating balikat

Na kailangang tiising pasanin, kahi’t dusa ang kaakibat.

 

Minsan nang may taong nag-anyaya, samahan daw siya

Sa pagbagtas sa tuwid na daa’t sinabi pa niyang nakangiti

Pangako’y puno ng kaginhawahan sa buhay, animo totoo

Subali’t kalauna’y nabatid, daa’y may lambong na siphayo!

 

Ang daa’y diretso nga, nguni’t tadtad naman ng mga lubak

Marami ring bato, tinik ng mga damo, ipot, at kung ano pa

Marami na ngang sagabal, umaalingasaw pa sa kabantutan

Kaya sa pagbagtas nitong daan daw niya, sinong gaganahan?

 

Hindi na lang sana siya nangako, dahil lahat ng daa’y masukal

Maraming sagabal dahil ito ay parang buhay, hindi matiwasay

Upang makaraos, depende na sa pagkapursigido ng isang tao

Kaya, kung Diyos nga ay hindi nangangako ng tuwid na daan –

…ito pa kayang isang tao na wala pang napatunayan?

 

Ang Kawawang Kalagayan ng Maraming Pensiyonado ng Social Security System (SSS) ng Pilipinas

Ang Kawawang Kalagayan ng Maraming Pensiyonado

ng Social Security System (SSS) ng Pilipinas

Ni Apolinario Villalobos

 

Kawawa talaga ang kalagayan ng karamihan sa mga pensiyonado ng Social Security System (SSS) ng Pilipinas. Sa isang banda, ang hindi kawawa ay ang mga dati nang may kaya sa buhay bago nagtrabaho at ang mga namuno sa SSS mismo na milyon-milyon ang sweldo. Ayon sa balita, ang SSS ay may 7 Senior Vice-Presidents at 16 Vice-Presidents. Ang mga sweldo at bonus nila ay milyon-milyon din daw, pati ang mga allowances na kasama ang gastusin para sa mga alagang hayop o pet at grocery. Wala ring aalalahaning problema sa pensiyon ang mga kurakot na opisyal ng gobyerno dahil kapag nag-retire na ay siguradong milyon-milyon  na rin ang naipon nila na kayang ipamana maski sa mga apo sa tuhod.

 

Samantala, ang mga nag-retire nang mga miyembro ng SSS ay nagtitiis sa barya-baryang pensiyon. Nauunawaan naman ang sistemang binabatay ang pensiyon sa buwanang naiambag ng miyembro, kaya mayroong nagpepensiyon ng minimum na mahigit lang ng kaunti sa isang libo kada buwan dahil sa ikli ng panahon ng pag-ambag at kaunting halagang naiambag. May iba pang batayan sa pagminuta o pag-compute ng pensiyon kaya lumalabas na ang iba, kahit ang dating trabaho ay foreman ng mga kargador sa pantalan ay mahigit sampung libo ang pensiyon kung ihambing sa ibang manager na mahigit lang sa 7,000 pesos.  Ang masakit nga lang ay ang katotohanang nagpabaya ang SSS sa paglikom ng mga naiambag ng mga empleyado na kinaltas ng kanila-kanilang switik na mga employer kaya hindi lumalago ang pondo upang maging batayan sa pagpalaki rin ng pensiyon ng mga retirado. Kadalasan din, ang mga aktibo pa sa trabaho ay hindi rin malapag-loan dahil hindi nire-remit ng kanilang switik na employer ang kanilang contribution. Ayon sa balita ay wala pang 40% ang pinakahuling nalikom ng ahensiya batay sa kabuuhan ng mga miyembro, na sa kasalukuyan ay umaabot na sa 31milyon.

 

Nangangamba daw ang SSS dahil pagdating ng 2029 ay maaapektuhan ang pondo kung ibibigay sa 2milyong pensiyonado ang 2 libong pisong dagdag sa bawat pensiyon kada buwan kaya hindi inaprubahan ni Pnoy Aquino. Ayon naman sa gumawa ng panukala sa Kongreso na si Cong. Colmenares, dapat nga raw ang minimum na pensiyon ngayon ng retiradong miyembro ay 7,000 pesos. Marami daw namang paraan upang mahabol ang pagpalago ng pondo nito, tulad ng nabanggit nang  pagpapa-ibayo pa sa paglikom ng mga ambag, at pag-streamline o pagbawas ng mga “top-level managers” na malamang ay nagkakapareho o nag-ooverlap  ang mga responsibilidad. At lalong higit ay ang pagbawas ng mga nakakalula nilang allowances at mga bonus!

 

Sa Pilipinas, ang mga retirado ay hindi nabibigyan ng pagkakataong maging empleyado pagtuntong ng ika-60 na taong gulang. Ang may gulang na 40 nga ay itinuturing nang “overaged” ng ilang employers. May iilang nai-extend ang trabaho subalit hindi na regular ang status nila kundi “Consultant” hanggang umabot sa gulang na 65, kaya ang turing sa suweldo nila ay “Consultancy fee” na wala na ring benepisyo tulad ng allowances na kung tawagin ay “perks”. Ito yong mga nasa “senior management level” na ang saklaw ay mula manager hanggang Senior Vice-president, pero ang mga performance bago mag-retire ay namumukod-tangi, o yong may mga dating responsibilidad na napakahalahaga sa pagpapatakbo ng negosyo o opisina. Ang mga nasa supervisory at rank-and-file level naman ay napakanipis ang pag-asang ma-extend bilang “Consultant”. Ang matindi pa, malimit ay hindi agad naibibigay ang retirement o separation pay kaya ang pag-follow up lang at pamasahe ay problema din. Dahil sa mga nabanggit, pagkatanggap ng separation pay o pensiyon ay makakaltasan na agad ng pambayad sa mga inutang na pamasahe at panggastos sa pamilya nang panahong nagpa-follow up ang nag-retire!

 

May nakausap akong retirado na ang ginagawa ay hinahati ang tabletang gamot na nireseta ng doktor upang tumagal kaysa naman daw mawalan siya ng maiinom dahil hindi kasya ang kanyang pensiyong pambili. Ang iba naman ay hindi na komukunsulta sa doktor kahit masama ang pakiramdam dahil mababawasan ang badyet na pambili ng pagkain. Ang iba pa ay dalawang beses na lang kumakain sa isang araw, at sa halip na isaing ang bigas ay nilulugaw na lang. Nang tanungin ko kung bakit minimum lang ang pensiyon nila, ang sagot sa akin ay dahil hindi permanente ang trabaho nila noon, mabuti nga daw at nakumpleto pa nila ang pag-ambag sa SSS hanggang sa sila ay mag-retire. Hindi naman daw sila nagkulang ng pagpursige sa paghanap ng trabaho subalit talagang wala daw silang makita noong kalakasan pa nila. May mga retirado akong nakausap na nagsabing kapag namamasyal sila sa park o mall ay may bitbit silang mga shopping bag na malaki o backpack para lagyan ng mga junks na mapupulot, lalo na plastic na bote ng mineral water o lata ng soft drinks dahil kahit papaano ang maliit na kita sa mga ito ay nakakatulong din.

 

Sa mga mauunlad na bansa, kahit malaki  ang kaltas sa suweldo ng mga empleyado para sa buwis at ambag sa social security ay sigurado naman ang mga benepisyo nila dahi ang pagpapa-ospital, gamot, at pagpapa-aral sa mga anak ay libre. Ang ibang hindi gaanong maunlad na bansa naman ay maliit ang kinakaltas sa suweldo para sa buwis at social security, na ang pinakamalaki ay hindi umaabot sa 20%, subalit magaganda pa rin ang kanilang mga benepisyo. Sa Pilipinas naman, ang kinakaltas sa suweldo ng mga empleyado ay mahigit 30% subalit wala halos katumbas na matinong benepisyo. Ito yata ang sinasabi ng pangulo ng bansang si Benigno S. Aquino III na “matuwid na daan”….at saan naman patungo?….sa pagkagutom?

 

Mahirap talagang magkaroon ng presidenteng hindi nakadanas ng kahirapan sa buhay. Ang problema sa pensiyon ng SSS ay dumaan din sa ilalim ng nakaraang mga administrasyon, at lalong lumala sa panahon ni Pnoy Aquino ngayon. Kung sa halip na puro sisi ang ginagawa niya sa nakaraang administrasyon ay nagpakasipag na lang siya bilang presidente, sana kahit kapiraso ay may maipagpasalamat sa kanya ang mga Pilipino.

 

The Social Security System of Bacoor City (Cavite, Philippines)

The Social Security System (SSS)

Of Bacoor City (Cavite, Philippines)

By Apolinario Villalobos

 

Nowadays, seldom can one find employees who are unassuming, they who dispense their job inconspicuously but with dispatch for the benefit of clients. It cannot be denied that some offices are still wanting in modern facilities so that their staff can function efficiently. Also, there is the stress due to long queues of clients to be attended that affect the nerves.

 

I have mentioned the Philippine Airlines (PAL) employees of Davao airport station in my earlier commentary on how they handled a stressful situation due to the overflow of passengers and which I have witnessed. They obviously employed temperance to the maximum, a rare feat despite the presence of disgruntled customers breathing down their shoulders.

 

In another situation, particularly the Social Security System (SSS) office in Bacoor City of Cavite province, south of Manila, I was again witness to a systematic handling of stressful situation despite cramped space and limited manpower. One commendable staff is a certain Ms. Rischelle G. Tabanan whose duty is to interview claimants of benefits and retiring members. I had the chance to be served by the unassuming lady staff who despite the long line of clients that she interviewed ahead of me as a prerequisite in the processing of documents, she was still all smile and did not miss any single reminder about the rules. She did not show any impatience while answering questions to clear apprehensions. In fairness to the other staff, though, I must admit that there could be like Ms. Tabanan in other service areas dispensing their duties efficiently.

 

The guards likewise showed diligence in handling queries while doing the “walk” around the service area. During the time that I was there, I observed that the two guards on duty did not take a lunch break, of if they did, I could have missed the quickness of how they took the break for a few bite of packed lunch. The service area was practically jampacked with clients that overflowed to the stairway. One of the guards did not get tire of vocalizing reminders for the benefit of those who failed to check the posted guidelines on the tarpaulin.

 

The SSS is just among the agencies that hit the limelight due to questionable appropriation of funds. The said accusation added a negative color to its already tarnished image.  But thanks to the branch offices that try their best in changing this general impression. The visit that I made to the agency when I filed some documents was my first and I was impressed by the agency’s branch in Bacoor City in making do with what they can to make the members comfortable. All personnel, even office trainees, report to the office on the dot, and their doors are opened for transactions as scheduled. In fact, their concern for members who come from far flung areas shows in how the guards distribute queue numbers as early as six in the morning to give the early arrivals time for a quickie coffee or breakfast. I have talked to some members who told me that they took the risk of commuting from their homes as early as 5AM to be at SSS at  6AM, thereby, missing even a gulp of coffee. Guidelines in big tarpaulins are hung in conspicuous areas and practically even the guards are well-trained and courteous.

 

While SSS has unassuming employees who work without any complaint despite heavy loads and stress, it should still take a second look at the manpower requirement and work area of its branches. If only for the comfort of the members who patiently stand in queue for a long time while waiting for their turn to be served, the agency should act with haste as membership is steadily bloating. The membership whose contributions grease the components of this particular social security machinery so that they can operate efficiently, deserve a better return from this social security investment, the premium for which is from hard-earned wages.

 

The following are suggestions intended for SSS in general:

 

1. The agency should embark on information blitz via the broadcast media (radio, tv, dailies) for the guidance of the about-to-retire members. Most often, these members come to know about the guidelines on the day they visit the agency on their 60^th birthday. In general, members are not informed that processing of documents can be done even a month before their 60^th birthday. The rest of information may be about the other benefits and services.
2. Relocate cramped branches to more spacious buildings without sacrificing the location for the benefit of commuting members.
3. Provide toilet facilities outside the offices for members who come hours before the opening of office doors. As a rule the toilet facility inside the service areas cannot be used by members while the offices are still closed. However, if this is not possible, the guards should at least be given instruction to allow the use of public toilet inside the office. Also, the janitor should see to it that the toilets are clean all the time.
4. Most importantly, the agency should exert effort in advising the members about options on how they can maximize their expected pensions. Oftentimes, the members who resigned from jobs but have reached the “maximum contribution” to qualify them for the monthly pension, are told that their total contribution is sufficient, hence, they need not continue paying for the monthly premium. The concerned members are not told that the “sufficiency” of the contribution covers only the “minimum” pension. Had they been “encouraged” to go on paying the premium even as voluntary members until they reach the mandatory age of 60, they could have been assured of a higher amount of monthly pension.

 

There is no perfect service, as not everyone can be fully satisfied. This is what is meant by the adage, “you cannot please everybody”. However, unassuming human components of the agency should be commended in their effort to make the members satisfied despite limitations. The agency should therefore be sensitive enough to identify these people within their organization for their inspiring effort, so that credit or recognition can be given where it is due.