Sa Pilipinas Lang Nagkakaroon ng Kahulugan ang Katagang “Nakakahiya”

Sa Pilipinas lang nagkakaroon

ng kahulugan ang katagang  “nakakahiya”

Ni  Apolinario Villalobos

 

Totoong hindi lang sa Pilipinas may problema sa korapsyon, pero ang matindi ay dito lang ang abot-langit na pag-deny ng mga korap mismo. Wala sa bokabularyo nila ang katagang “hiya”…kaya sa paningin ng iba, sila ay mga Pilipino na talagang nakakahiya!

 

Sa  international airport pa lamang na sana ay nagsisilbing “pinto”, “bukana”, o “gateway” ng mga dumarating lalo na ng mga banyaga, ay umaalingasaw na ang nakakasulasok na bahổ. Nandiyan ang mga mababaho at baradong palikuran, nagbabagsakang kisame at salamin, init dahil sa palyadong mga aircon unit, at paglabas naman sa terminal ay mga mandurugas na taxi driver.

 

Sa international airport lang ng Maynila ay may mga empleyado nang walang puso at damdamin dahil pati matandang uugud-ugod ay binibiktima sa raket na tanim-bala. Dito rin makikita ang mga namumuno na bantad sa kahihiyan dahil sa kabila ng mga bulilyasong nangyayari ay hindi pa rin umaalis sa puwesto….suportado kasi ng mahal nilang presidente. Sa Pilipinas lang din may mga walang patawad na mga mandurugas na una nang nabanggit kaya  pati paalis nang dayuhan ay tinatamnan pa ng bala, kaya ayon, hindi daw pala totoong “It’s More Fun in the Philippines”!

 

Sa pagbagtas ng dumating na pasahero sa mga kalsada mula sa airport, buhul-buhol at halos hindi makausad na trapik naman ang madadanasang mala-impyernong pahirap. Walang kalsadang exempted sa dusang ito – Tramo palabas ng EDSA, EDSA mismo, Buendia extension, EDSA extension, at mga kalyeng nasa pusod ng Maynila at Quezon City, lalo na ang papuntang Antipolo.

 

Sa Maynila rin makikita ang mga tren na nakaangat mula sa lupa – ang LRT at MRT na ang nagpapatakbo ay mga taong may balat yata sa puwet dahil sa mga malimit na  pagkasira kaya ang dulot sa mga mananakay lalo na ang mga nagmamadali ay mala-impiyerno pa ring dusa. Kapag inabot ng aberya sa kalagitnaan ng mahabang riles, ang mga kawawang pasahero ay ibinababa upang mapilitang mag-hiking patungo sa terminal …sa ilalim ng tirik na tirik na araw! Kawawa ang mga matatanda, bata, sanggol, at mga nakadamit pang-opisina, lalo na ang mga may bagaheng ang laman ay pinamili sa Baclaran na mga damit at sapatos. Nakita ko yan dahil kasama ako ng mga animo ay nag-aalay lakad sa katanghaliang tapat!

 

Mula sa airport hanggang Maynila at Makati, ang makikita ay masasakit sa matang tanawin – mga nakatira sa bangketa, mga iskwater sa tabi ng ilog, makapal na basura sa mga ilog lalo na sa panig ng Baclaran at Pasay. Sa kabila ng mga ito, pinagyayabang pa ng Department of Tourism na “maganda” daw ang Pilipinas. Sinabi siguro ito ng Department of Tourism dahil sa mga nagtataasang commercial building na may casino at mga condo sa dating dagat na tinambakan kaya ang resulta – sumabay lang sa ulan ang mga aso at pusa sa pag-ihi ay lubog na ang intersection ng MIA Road, Pasay at mismong airport Terminal 4…pati mga drainage, banyo at palikuran.  Paanong hindi magkaganoon ay mistulang “sinakal” ng reclamation ang mga labasan ng mga drainage papuntang dagat. May mga kuwento pang pinagkitaan daw ang bentahan ng mga hiniwa-hiwang  lupa…sana ay hindi totoo.

 

Sa Maynila rin makakakita ng mga ilog na kumapal ang latak mula sa mga nabulok na basura kaya bumabaw ang mga ito. Sa katagalan ng paglutang ng mga basura ay hindi sila pinansin ng ni isang ahensiya o LGU upang  matanggal kaya mula sa malayo, ang mga ilog ay animo mahabang “landfill”.  Sa ibang animo “landfill” na ilog, makikita na ang mga batang naglalakad  sa ibabaw nila upang mamulot ng plastic at iba pang mabebenta sa junk shop.

 

Sa Pilipinas rin makakakita ng mga opisyal ng gobyerno na walang kibo at pakialam sa mga problema ng mga mamayan…kanya-kanya pang papuri sa isa’t isa at takipan ng mga pagkakamali.

 

Sa Pilipinas din makakakita ng mga napakamababang uri ng mga materyales na panggawa ng bahay, tulad ng yero na pwedeng tupiin ng maski matanda dahil sa kanipisan na animo ay karton.

 

Karamihan din sa mga Pilipino ay nakalimot na sa lasa ng mga katutubong gulay dahil hinayaan ng gobyernong bahain ng mga gulay galing Tsina at ibang bansa ang mga pamilihan….at mura pa! Sa Pilipinas din nangyayaring sinasabayan ng gobyerno sa pag-angkat ng bigas ang mga smuggler, sa halip na sila ay pigilan, hulihin, kasuhan, at ikulong.

 

 

At ang pinakamatindi, sa Pilipinas lang makakakita ng mga taong gutom na sa halip na bigas ang ibigay ay bala ang pinangraratrat!…at ang mga nabuhay ay kinakasuhan pa dahil kasabwat daw ng NPA!

 

Kapag nakatira ka sa Pilipinas at ayaw mong mamatay agad sa high blood dahil sa galit at inis…mag- WOW! ka na lang!!!!

 

Kung magmura ka, huwag mong iparinig sa iba dahil baka may makarinig na taga-CHR (Commission on Human Rights) o kapisanan ng mga mayuyumi kunong kababaehan (Pweh!) at malamang ay kakasuhan ka pa!!!

Ang Hamunan nina Roxas at Duterte ay Pagpapakita ng Maruming Pulitika sa Pilipinas

Ang Hamunan nina Roxas at Duterte

ay Pagpapakita ng Maruming Pulitika sa Pilipinas

ni Apolinario Villalobos

 

Ang namumukod-tanging katangian ng pulitika sa Pilipinas ay pagiging marumi nito. Ang mga kandidato ay nagbabatuhan ng mga putik. Kaya may kasabihan sa Pilipinas na kung ayaw mong mabisto ang katauhan mo ay huwag kang pumasok sa pulitika. Ang dahilan noong-noon pa ng mga pulitiko, na “pagtulong sa kapwa” ang dahilan ng pagpasok nila sa pulitika ay pinagtatawanan na ngayon. Sinasabi pa ng iba na ang pulitika ay isa sa mga larangan kung saan ay yayaman ang isang tao – na unfair naman sa mga talagang walang intensiyong mangurakot….ng malaki. Tanggap naman ang 10% na komisyon na ang tawag noon pa man ay “for the boys”, na ayaw pa ngang tanggapin ng iba dahil nakakahiya sa sinumpaan nilang tungkulin. Ang masama lang kasi sa ibang nanalo at nakaupo na sa puwesto, hindi lang 70% ang gustong kurakutin, kundi 100% dahil ang project ay hanggang papel lang!

 

Hindi sana umabot sa hamunan ang dalawang kandidato sa pagka-pangulo ng bansa kung hindi sana pinakialaman ni Roxas ang nananahimik na Davao City. Alam naman niyang alagang-alaga ito ni Duterte pati na ng mga Davaweἧo, pati ng mga taong nakatira sa mga bayang nakapaligid dito. Kung papansinin, nagpakumbaba pa nga si Duterte nang punahin ang pagmumura niya at tinanggap pa ang “lecture” ng Obispo sa Davao City. Ito ay pakita lang na okey sa kanyang punahin ang mga personal niyang pagkakamali sa mata ng mga moralista, pero ang kantihin ang inaalagaan niyang katahimikan sa Davao na kung ilang taon din niyang nilinis at pinatahimik ay maituturing na “below the belt”.

 

Nang gantihan naman ni Duterte si Roxas tungkol sa nakakadudang pag-graduate niya sa hindi naman gaanong kilalang eskwelahan sa Amerika, pumalag din siya. Ngayon ay nagsisisi siya dahil pati ang kredibilidad niya sa larangan ng edukasyon na isa sa mga pinagmamalaki niya ay nalagay sa balag ng alanganin. Dahil sa panggagalaiti niya, marami tuloy ay nagsasabing baka nga totoong hanggang kodakan lang ang pag-graduate niya  sa Amerika.

 

Ang daming maaaring ipaliwanag ni Roxas sa mga tao upang magkaroon ng linaw ang mga isyu na may kinalaman din sa sinasandalan niyang presidente ng Pilipinas…bakit hindi na lang niya dito ituon ang kanyang effort sa pangangampanya? Bakit kailangang siraan pa niya si Duterte na nananahimik na nga? Mag-concentrate na lang sana siya sa “tuwid na daan” na pinangako niyang ipagpapatuloy, para marami pang mahatak kung sakali. Huwag na niyang pakialaman si Duterte na ang kapalaran ay nasa kamay ng COMELEC. Sa ginagawa niya, halatang ninenerbiyos siya dahil malakas ang hatak pareho ni Duterte at Poe. Mukhang pumalpak na naman ang campaign machinery na tumutulak kay Roxas.

 

Sa interbyu kay Duterte sa isang radio station sa Manila tungkol sa kanyang pagkandidato, nakiusap siya sa mga sumusuporta sa kanya na maging mahinahon at itigil na ang pagbabanta ng “rebolusyon” kung siya ay ma-disqualify. Bukambibig niya ang pagtanggap ng disqualification  kung ito ang desisyon ng COMELEC, kaya sinabi pa niya na kung maaari ay ituon din ng mga sumusuporta sa kanya ang atensiyon nila sa ibang mga kandidato, upang makapili sila ng karapat-dapat kung sakali ngang siya ay ma-disqualify. Pinapakita ni Duterte na hindi siya sakim, dahil ang gusto lamang niya ay maging realistic ang mga supporter niya batay sa mga umiiral na sitwasyon. Sa isang banda, malinaw pa rin ang pahayag niya na hindi siya umuurong sa pagtakbo bilang presidente ng Pilipinas.

 

Progress: Philippine Style

Progress: Philippine Style
By Apolinario Villalobos

If progress could also mean “growth” and “development”, then the Philippines is far from it, yet. However, if the present administration, as well as, the local and international survey firms insist on their “perception” that indeed, the Philippines is moving forward, let them dwell in their dream!

What perhaps, the Philippine government touts is the “showcase” contained in the bursting city of Manila where condos-cum-commercial structures and malls have mushroomed, staffed with underpaid Filipinos kowtowing to foreign owners, while its periphery is yes, bursting with depressed areas, squatters, in the common lingo. On the other hand, the countryside is totally left out. College and university graduates flock to Manila and one or two other major cities to add their number to the already massing unemployed. Aging and poor parents have no recourse but sell their rice fields to unscrupulous subdivision developers, reducing in the process, the source of the country’s staple food and necessitating importation from neighboring Asian countries whose rice technicians and scientists have enhanced their knowledge at the International Rice Research Institute (IRRI) in Laguna…. PHILIPPINES!

It is embarrassing, but the country’s mass transport system that should be among the marks of development are floundering, fast deteriorating due to substandard materials resulting to frequent breakdowns – that is the state of MRT, pride of the Arroyo administration. And, now under the Aquino administration, the management of the said mass transport system is found to be allegedly reeking of corruption, resulting to the booting out of its former chief, Vitangcol. Embarrassingly, the present administration has literally applied the “band aid” solution to the frequent breakdowns, by welding up the cracked segments of rails!…and, for how many weeks will the welded segments of the substandard steel rails last?

As if the frequent breakdown of MRT is not enough, passengers are also clamoring for toilets in every terminal. This important facility is likewise, not found in LRT terminals. For sure their respective management will defensively declare that there are toilets, but where are they located? This facility is supposed to be located at every terminal for the convenience of commuters. What are the high fares for, if the commuters will not be provided with toilets?

The administrations after Marcos did not appreciate the former dictator’s idea to apply a stiff control on the importation of cars, in view of the limited road space. To date, while the total length of road system remained the same, cars, both brand new and pre-used from other countries, continue flooding the local market. New cars even run with conduction stickers instead of the officially-issued plates which during the time of Marcos was prohibited. The reason?…non-availability of new plates! But who is at fault…who faltered? What happened to the budget? Are those responsible for the failure ever charged?

The current administration has approved a loan-based project to ease the traffic congestion in Manila – the subway system. It could be the longest swimming pool in the making. An expensive disaster. How can it not be expected it to fail, when even the elevated “fly-over” roads get flooded? The underpasses in front of the Manila City Hall and Quiapo cannot even be sustained by suctions of antiquated machines, how much more for the kilometers-long subway? Can we rely on the already proven graft-riddled bidding and construction systems in the country? Are the bright government officials blind to the fact that Manila is below sea level resulting to the flooding even after just a light downpour? Also, the fact that the antiquated drainage system that gets gagged by just an ankle deep flood is another major cause of flood. Add to this the already seen and experienced poor management of facilities because of the “bahala na” attitude.

And now, for a classic system, it is only in the Philippines where the public facilities change color every time a new administration assumes office. Public facilities are practically repainted to suit the party color of the new administration. Unfinished projects of the past administration become doomed, and some ongoing projects are stopped, with structures ripped down to eliminate the impression of the former authority. The Philippines indeed, has a classic example of a “build and destroy” type of government!

One big question now is, what progress will the Filipinos expect for a pitifully ailing and corrupt Republic in this part of Asia where “friendship” and “indebtedness” among government officials overshadow professionalism?

NAKAKAHIYA!…Dahil sa Kapalpakann ng Bureau of Corrections, pinagtatawanan ng Buong Mundo ang Pilipinas

NAKAKAHIYA!…

Dahil sa Kapalpakan ng Bureau of Corrections

Pinagtatawanan ng Buong Mundo ang Pilipinas!

Ni Apolinario Villalobos

Pinapalala lamang ng kasalukuyang Director ng Bureau of Corrections na si Franklin Bucayo ang palpak na katayuan ng nasabing kagawaran habang nagbibigay siya ng pahayag sa mga interview. Sa unang interview pa lamang sa kanya noon bilang reaksyon niya sa nadiskubre ng nag-inspeksiyon na mga senador ay puro pambobola na ang kanyang mga sinabi dahil siguro inaakala niyang bobo ang mga sumusubayby sa issue.

Sa pinakahuli niyang interview pagkatapos ng operation ng DOJ at PDEA sa National Bilibid Prison (15 December), ay “inaako” niya ang pangunguna sa nasabing operation, ganoong ito ay sa initiative ng DOJ. Kaya nga pumasok sa eksena ang DOJ at humingi na ng tulong sa PDEA ay dahil walang nagawa si Bucayo sa kabila ng kung ilang buwang palugit na ibinigay sa kanya. Wala nang ginawa si Bucayo ay nang-agaw pa ng credit!

Sa bibig ni Bucayo mismo ay lumabas ang impormasyon na nag-iinspeksiyon lamang siya kung may mga kaguluhang nangyayari. Ang isa pang dahilan kaya hindi niya regular na nai-inspection ang maximum security compound ay dahil sa lawak ng kulungan, at maraming pasikut-sikot kaya nakaliligaw. Wala siyang dahilan na hindi pag-ukulan ang pag-iinspeksyun dahil sa loob din naman siya ng compound nag-oopisina. Dahil sa mga sinabi niya, parang siyang isda na nahuli o nabingwit dahil sa bibig niya. Dahil sa pagmamagaling niya, hindi niya naisip na ipinagkanulo niya ang kapalpakan ng kanyang pamumuno!

Nakakatawa pa ang pagrerekomenda niya ng mga patakaran, ganoong ang mga ito ay siya niyang mga dapat ginawa o ginagawa bilang hepe ng kagawaran! Gusto niyang palabasin na may laman din pala ang isip niya subalit mali naman ang diskarte niya. Baka kaya siya nagrerekomenda ay gusto niyang si de Lima ang magpatupad ng mga ito!

Marami na siyang dapat ginawa mula pa noong unang araw pa lamang ng kanyang pagkatalaga na ang dahilan ay mismanagement din ng pinalitan niya. Dapat noon pa man ay gumawa na siya ng mga hakbang batay sa mga problemang pinaputok noon ni Kabungsuwan Makilala, subalit nagsayang siya ng panahon mula noong unang araw na pag-upo niya hanggang ngayon. Kung talagang may laman ang mga sinasabi niya sa mga interview, dapat nagpakita siya ng mga plano niya o mga rekomendasyon na nakasulat – in black and white, sa mga reporter! Hindi yong salita siya ng salita ng harap pa mismo ng kamera kaya nagmumukha siyang katawa-tawa. Kung naka-black and white ang mga sinasabi, hindi masasabi ng mga tao na wala siyang ginawa, sa halip ay susuportahan pa siya dahil hindi pinansin ang kanyang mga isinumite kung kanino man…subalit talagang hanggang salita lang siya. At, lalo sanang hindi siya masisisi ngayon.

Maaalala na noong pumutok naman ang isyu tungkol sa paglabas-labas ni Leviste sa kanyang kulungan ay pumunta pa si Miriam Santiago sa NBP at ang unang hinanap ay ang “operating manual” subalit wala silang nailabas na updated. Ibig sabihin hanggang ngayon ang mga security measures nila ay outdated! At sila ay nag-ooperate lamang sa mga paisa-isang memo na iniisyu kung kinakailangan. Dapat ang puntong yon ang pinagtuunan ng pansin ng bagong Director dahil ang mga patakaran ang siyang gagabay sa kanya sa pagpapatakbo ng national penitentiary.

Ang planong modernisasyon ng NBP ay noon pa pinag-uusapan, maraming taon na ang nakalilipas at may napirmahan na ngang batas para dito at anumang oras ay maglalabas na ng budget, kaya hindi dapat akuin na naman ni Bucayo. Kasama sa modenisasyon ang pagtataas ng sweldo ng mga kawani at pagpatayo ng mas malaking national penitentiary. Ang mga ito ang binabanggit ni Bucayo na “sana” daw ay mangyari. Ang hirap sa kanya, papasok sa isyung ito na tapos na, at wala pa siyang kinalaman. Kaya ang mga inaasta niya ay malinaw na nagpapakita ng kawalan niya ng kaalaman sa pagpapatakbo ng isang kagawaran. At dapat lang na LAHAT mga kasalukuyang kawani lalo na ang mga namumuno ay hindi makinabang sa mga benepisyo na ibibigay ng bagong batas para sa modenisasyon ng NBP.

Ang dapat kay Bucayo ay patawan ng kasong administratibo dahil sa kapabayaan, batay sa prinsipyo ng “command responsibility”. Isa si Bucayo sa mga patunay na hindi lahat ng mga retired general ay maaasahan sa pagpapatakbo ng mga ahensiya na nangangailangan ng bruskong namumuno….dapat ay may talino rin. Ang lahat ng mga nakatalaga sa NBP ay dapat tanggalin at suspindihen habang may imbistigasyong ginagawa. Maaari silang palitan pansamantala ng mga military police upang mawala ang “familiarity” sa mga nakakulong.

Dahil sa mga nakakahiyang anomalya na kinasasangkutan ng Bureau of Corrections, napatunayan na hindi epektibo ang mga retiradong opisyal ng military o police sa pagpapatakbo nito. Ang mga detinado sa NBP ay mga taong napariwara ang buhay, nagkasala sa lipunan, hindi nakipag-away sa giyera. Kaya sila ipinasok sa kulungan ay upang mabigyan ng isa pang pagkakataon upang magbago at sa paglabas nila ay maging kapaki-pakinabang na mamamayan ng bansa.

 

Ang kailangang mamumuno sa Bureau of Corrections ay may alam sa “office management” upang makagawa ng mga alituntuning maayos at pang-sibilyan, at lalong dapat ay may alam din sa sikolohiya o psychology. Ang mga kulungan ay hindi military camps kaya dapat itigil na ng mga presidente ng Pilipinas ang pagtalaga ng mga retired generals ng military o police para sa pamunuan nito. Dapat ang mga italagang mamumuno ay mga taong nakakaunawa sa mga taong ang takbo ng isip ay dapat maibalik sa katinuan upang maging kapaki-pakinabang na mamamayan.

 

Dapat ituring na leksiyon ang anomalya sa national penitentiary at ang parusa sa mga nagkamali ay dapat mabigat upang maging babala sa ibang mga empleyado ng gobyerno na korap at pabaya sa pagpapatupad ng kanilang tungkulin!