BULUAN…MAKASAYSAYANG KABISERA NG MAGUINDANAO ni Apolinario Villalobos

BULUAN…MAKASAYSAYANG KABISERA NG  MAGUINDANAO

Ni Apolinario Villalobos

Nasa  gitna ng kalakalan noon pang unang panahon

Na makikitid na kalsada ang nag-uugnay sa mga nayon

Mga nakatira sa baybaying dagat ng Timog Cotabato

Lumalakbay sa mga palanas makarating lang sa bayang ito.

Sambolawan na dating pangalan ng President Quirino

Naging bahagi ng makasaysayang bayan bilang baryo

Ganoon din ang Tacurong na dati ay halos lubog sa latian

Ngayon ay maunlad dahil nasa gitna ng masiglang kalakalan.

Mula sa isa pang bahagi’y nabuo ang bayan ng Columbio

Sinundan ng Lutayan na karamihang tumira’y mga Ilocano

Nabuo rin ang General Salipada K. Pendatun, hilagang bayan

At bandang huli, nabuo ang Pandag at Mangudadatu naman.

Ang umaagos na tubig mula sa lawa nito at ng Lutayan

Mga naglalakbay patungong Cotabato, ito ang “daluyan”

Nagmistulang “ugat” na dinadaluyan ng dugo ng buhay

Dahil sa mga isda, igi at kangkong na sagana nitong taglay.

Unang tinirhan ng mga taong sa Visayas at Luzon nanggaling

Naging kapamilya ng mga Maguindanao,  Pinoy na magigiting

Hindi pinagkait ang kulturang ibinahagi sa mga bagong kaibigan

Kaya natuto silang kumain ng tapay, tinagtag, bolibed at panyalam.

Kabisera  ngayon ng lalawigan ng Maguindanao, simbolo’y agila…

Ibong may angking tapang, liksi, matalas na kuko at mga mata

Umangkop sa namumunong masipag, trabaho’y sa tahimik na paraan

Matalas ang pakiramdam sa mga pangangailangan…at si ay si BAI MARIAM.

Makasaysayang Buluan ay nasa pangangalaga ng batang liderato

Maliksing kumilos,  palangiting si BABYDATS MANGUDADATU

Sa murang gulang ay nakaunawa na ng kalagayan ng mga kababayan

Kaya natanim sa puso at isip na sila ay hinding-hindi niya pababayaan.

Maraming hadlang ang sa landas ng Buluan ay nagsisilbing balakid

Subalit mga Buluanon, sa pagsagupa ng mga ito’y malakas ang dibdib

Hawak-kamay silang lahat, nagpipilit na sumulong patungo sa kaunlaran

Hangad ay maaliwalas at masaganang kinabukasan ng BAGONG BULUAN!

Note:

igi-small freshwater snail that thrives in rivers and lakes

Mangudadatu – formerly Tombao

CARRY ON…(dedicated to the suffering humanity today)

 

CARRY ON….

(Dedicated to the suffering humanity today)

By Apolinario Villalobos

 

When the world seems to crumble

Shaken by His wrath

Poured over humanity that deserves it

There’s nothing left but a tiny speck of chance

To change our ways…. and, carry on.

 

When there are still words to be written

And roads to be taken

Shrouded they may be with uncertainties

There’s nothing left but a bit of strength

For persistent steps…just, carry on.

 

When tragedies herald the break of day

Cries of pain and anguish

Taint the air of gloom that daze man no end

There’s nothing left but a wisp of life –

Life that floats in pain…still, carry on.

 

JUST CARRY ON

AND, THOUGH WITH MUCH STRUGGLE..

TILL THE LAST BREATH IS DRAWN!

The Woman I Know…this is Virgie (for Virgie Paragas-Adonis)

The Woman I Know… this is Virgie

(For Virgie Paragas-Adonis)

By Apolinario B Villalobos

 

 

With boundless desire

to accomplish many things

that others think are impossible,

the woman I know

through impeding hurdles

would just simply breeze through.

Her mother’s strength and loving ways

tempered by her father’s intelligence

and innate golden values –

her overpowering person shows..

 

A woman of fiery temper

and a heart brimming with affection,

the woman I know

always fights for the righteousness

not much for her own

but for others who, though abused

can’t fight back

as guts and  persistence

are what they lack.

 

She is the woman I know,

who, on some occasion

could be furious or let out tears

in a candid show of emotion.

 

She oozes with intelligence

that she would unselfishly share

just like the comfort

of her tender motherly care.

Could there be other women

just like this one I know?       

                                     

Depressed…

Depressed…

By Raichi

 

I work hard to be free,

but still no one seems to appreciate me;

I know I’m okay, but i still feel awful.

I have peers and friends

many of them, I know they love you (me) ,

but it doesn’t feel like they do.

I’m doing something to make me feel better

but i just don’t know how to.

Man, I’m smiling,

but i wake up every day

with this weird feeling

stacking up problems

that are so unnecessary,

but i hope someday

I’ll wake up happy and merry…

I know this struggle’s gonna last

and i want to end it… fast.

 

Ang Lilim (Tula para sa Lenten Season)

Tula para sa Lenten Season…

 

 

Ang Lilim (Shade)

Ni Apolinario Villalobos

 

Ang lilim ay nagdudulot ng ginhawa

Sa katawang nanlata dahil sa init ng araw

Kasiyahang may ngiti ang sa labi ay namumutawi

Lalo na kung makakakita nito sa kainitan ng tanghali.

 

Sa ibabaw ng mundo ay marami nito –

Iba’t ibang lilim na na ating nadadanasan

Lalo na ang lilim ng tahana’t ating mga magulang

Mga lilim na sa buhay ay nagagamit na sanggalang.

 

Ngunit ang pinakamalawak na lilim

Na sa sangkatauhan ay nagbibigay-lakas

Ay sampalataya sa Panginoon na hindi matitinag

At sa tagal ng panahon ay lalo pa ring tumatatag!

 

PRAISE THE LORD!

PILIPINAS (tula)

Pilipinas

By Apolinario B Villalobos

 

 

Mga luntiang islang magkakahiwalay

Mga katutubong iba-ibang pananalita

Iyan ang Pilipinas, watak-watak sa paningin

Subali’t iisa ang adhikain, iisa ang damdamin.

 

Halos gutayin ng pabago-bagong panahon

Kasama na diyan ang mga pag-uga ng lindol

Nguni’t buong tapang na iniinda ng mga Pilipino

Animo’y kawayan, sumasaliw sa hagupit ng bagyo.

 

Mula sa Batanes, hanggang Tawi-tawi

Mga katutubo’y nagbubuklod- iisang lipi

May isang kulay, matingkad, hinog sa panahon

Nagkaisa-  magkaiba man ang damit, salita at relihiyon.

 

Mayabong na sining at mayamang kultura

Taas-noong maipamamalaki, saan mang bansa

Hindi nagpapahuli, lumalaban, hindi nagpapaiwan

Sa ano mang uri ng patas na paligsahan o tunggalian.

 

Inang Pilipinas, mahal nating bayan

Huwag nating hayaang siya’y tapak-tapakan

Huwag hayaang mayurakan, iniingatang dangal –

Nang kung sino – Pilipino man o banyagang hangal!

 

Mga Pilipino tayo, kailangang magbuklod

Nang sa unos ng buhay matatag, ating pagsugod

Walang kinikiling na pag-imbot sa puso ng bawa’t isa

Nag-uunawaan, nagkakaisa – sa buong mundo, ating ipakita.

 

Mapalad tayo sa pagkakaroon nitong bansa

Na kung wariin, mahirap pag-ugnayin at mapag-isa

Subali’t ito ang itinadhana sa atin ng Poong Maykapal

Kaya’t buong puso nating arugain ng masidhing pagmamahal.

 

(This poem is dedicated to those who exerted effort to maintain peace, unity and understanding in Mindanao –to preserve the sanctity of our heritage as one nation and one people, despite a diversity in religion.)

 

Intrepid Me

Intrepid Me

by Apolinario B Villalobos

 

 

At the crack of dawn

While the rest of humanity

Are still curled up in their bed

I’m already up, eager, excited;

I hit the road, buoyed with lightness –

Letting my feet just carry me on

As I unwind my pent up energy

That gives me a feeling of ecstasy.

 

With cell phone, notebook and pen

Camera, batteries, biscuits, candies

Towel, extra shirt, coins and bills –

All backpacked, I trek over hills;

A shot here and there, mesmerized –

A stop here and there, hypnotized –

Only aahs and oohs, I say nothing more

As the searing sun, I patiently endure.

 

The world is my home, it’s where I belong

I let no oceans and seas hinder me, there are ships

I let no great distance distress me, there are airplanes

I let no meager funds discourage me, I can scrimp

I let no insufficient language daunt me, I can make signs

I let no difference in culture deter me, I can learn

I let no difference in climate frighten me, I can adapt

This is me, intrepid me, my desire to explore is my map!

 

 

 

Ang Minimithing Pagbabago (Tula para kay Rodrigo Duterte at Sambayanang Pilipino)

ALAY KAY RODRIDGO DUTERTE AT SAMBAYANANG PILIPINO

 

 

ANG MINIMITHING PAGBABAGO

ni Apolinario Villalobos

 

Kay daling sambitin, katagang “pagbabago”

Marami ding kahulugan ang tukoy nito:

Ugali na maaari pang pasasamain

O kabutihan na lalo pang paiigtingin;

Di kaya’y pagbago ng tinatahak na landas

Na maaaring patungo sa magandang bukas

O di kaya ay tungo sa maahas na palanas!

 

Makakamit lang ang minimithing pagbabago

Kung may pakikipagtulungan ang mga tao

Dahil sila rin ang dahilan ng mga pagsisikap

Upang makamit ang matagal nang pangarap;

Kaliwa’t kanang batikos ay hindi inaalintana

Dahil nasimulan nang isulong ang isang panata

At paninindigan sa ngalan ng napariwarang bansa!

 

MABUHAY ANG SAMBAYANANG PILIPINO AT SI DUTERTE!

A Filipino girl inspects the contents of a small bag scavenged from one of thousands of bags of garbage at the Payatas dump Tuesday, July 10, 2001 in Quezon City. Thousands of the poorest Filipinos still scavenge for a living at the Payatas dump despite the fact that a garbage slide which killed hundreds of people one year ago could happen again on the unstable mountain of garbage. (AP Photo/Ed Wray)

Participants take part in a family planning session in the residential district of Baseco, Manila July 11, 2012. More than 1000 of participants including couples, youths and the needy were provided advice on various family planning methods and were given free contraceptives as part of a fair that celebrated the United Nations’ World Population Day, according to the Likhaan non-governmental organisation. REUTERS/Erik De Castro (PHILIPPINES – Tags: HEALTH SOCIETY)

 

Pilipinas

This poem is dedicated to those who are exerting effort to maintain peace, unity, and understanding among the Filipino people, as well as, the sanctity of their heritage as one nation, despite diversities in religion and culture and in the face of the current adversities.

 

Pilipinas

By Apolinario B Villalobos

 

 

Mga luntiang islang magkakahiwalay

Mga katutubong iba-ibang pananalita

Iyan ang Pilipinas, watak-watak sa paningin

Subali’t iisa ang adhikain, iisa ang damdamin.

 

Halos gutayin ng pabago-bagong panahon

Kasama na diyan ang mga pag-uga ng lindol

Nguni’t buong tapang na iniinda ng mga Pilipino

Animo’y kawayan, sumasaliw sa hagupit ng bagyo.

 

Mula sa Batanes, hanggang Tawi-tawi

Mga katutubo’y nagbubuklod- iisang lipi

May isang kulay, matingkad, hinog sa panahon

Nagkaisa-  magkaiba man ang damit, salita at relihiyon.

 

Mayabong na sining at mayamang kultura

Taas-noong maipamamalaki, saan mang bansa

Hindi nagpapahuli, lumalaban, hindi nagpapaiwan

Sa ano mang uri ng patas na paligsahan o tunggalian.

 

Inang Pilipinas, mahal nating bayan

Huwag nating hayaang siya’y tapak-tapakan

Huwag hayaang mayurakan, iniingatang dangal –

Nang kung sino – Pilipino man o banyagang hangal!

 

Mga Pilipino tayo, kailangang magbuklod

Nang sa unos ng buhay matatag, ating pagsugod

Walang kinikiling na pag-imbot sa puso ng bawa’t isa

Nag-uunawaan, nagkakaisa – sa buong mundo, ating ipakita.

 

Mapalad tayo sa pagkakaroon nitong bansa

Na kung wariin, mahirap pag-ugnayin at mapag-isa

Subali’t ito ang itinadhana sa atin ng Poong Maykapal

Kaya’t buong puso nating arugain ng masidhing pagmamahal.

 

 

Kabuluhan ng Buhay (para kay Teddy Lapuz)

Kabuluhan ng Buhay

(…para kay Teddy Lapuz)

Ni Apolinario B. Villalobos

 

Nang tayo ay ginawa ng Diyos

Mula sa lupang kanyang hinubog

Sa palad nati’y ginuhit ang kapalaran –

Nakatalagang tuparin, mula sa sinapupunan.

 

Landas ng buhay, ating tinatahak

Batbat ng pagsubok, Kanyang itinadhana

Dahil  Kanyang layunin at gustong makita

Kung bawa’t  isa, karapat-dapat sa Kanyang biyaya.

 

Bawa’t buhay ay may kabuluhan

May landas na tinatahak at sinusundan

Habang binabagtas, nakatuon tayo sa layunin –

Layuning bigay Niya, kailangang nating tuparin.

 

Lahat tayong nilalang, dapat sumunod

Ano mang sa atin, itinadhana dito sa mundo

Iyan ang kabuluhan ng buhay, guhit sa ating palad –

Na buong mapagpakumbaba, dapat nating matupad.

 

Kasiyahan ang dapat nating madama

Kung bago natin marating ang dulo ng landas

Marami tayong nagawa, kabutihan sa ating kapwa –

Kaya sa mga pagkakataon, magpasalamat tayo sa Kanya.

 

Tayo’y dapat maging handa sa paglisan –

Sa mundong ginagalawan, sa ano mang panahon

Kung narating na natin ang dulo, landas ng ating buhay

Malugod na harapin, lalo’t sa mundo’y nagkaroon ng saysay.