The Woman I Know…this is Virgie (for Virgie Paragas-Adonis)

The Woman I Know… this is Virgie

(For Virgie Paragas-Adonis)

By Apolinario B Villalobos

 

 

With boundless desire

to accomplish many things

that others think are impossible,

the woman I know

through impeding hurdles

would just simply breeze through.

Her mother’s strength and loving ways

tempered by her father’s intelligence

and innate golden values –

her overpowering person shows..

 

A woman of fiery temper

and a heart brimming with affection,

the woman I know

always fights for the righteousness

not much for her own

but for others who, though abused

can’t fight back

as guts and  persistence

are what they lack.

 

She is the woman I know,

who, on some occasion

could be furious or let out tears

in a candid show of emotion.

 

She oozes with intelligence

that she would unselfishly share

just like the comfort

of her tender motherly care.

Could there be other women

just like this one I know?       

10430456_10205781633130523_4746175866961168608_n                                     

LAMBAYONG (tula)

LAMBAYONG

Ni Apolinario Villalobos

 

Sa tunog pa lang ng pangalan kung banggitin

Exotic na ang dating, mahiwaga pa kung isipin

Sinaunang bayan na saksi sa isang kasaysayan

Ng malawak na emperyo sa ka-Mindanawan.

 

Napapaligiran ng malawak, matabang lupain

At noon ay mga gubat, maaliwalas sa paningin

Sagana sa mga hayop, sa kalawaka’y mga ibon

Subalit nawala dahil sa pagbago ng panahon.

 

Nagkanlong ng mga dumayo mula sa Visayas

Na ang pagsisikap ay nag-iwan ng mga bakas

Nagsimula sa pusod ng minahal na Lambayong

Hanggang sa New Passi, barangay ng Tacurong.

 

Mula sa Midsayap tumagos sa kanya ay daan

Tungo sa Makar, pantalang malalim ng GenSan

Nang sa bayan ng Tacurong ito’y tumagos naman

Naging highway na ito at ipinangalan kay Alunan.

 

Nadugtong siya sa Buluan sa  bahagi ng Silangan

Tumagos sa Kipolot ang matalahib na mga daan

Umabot sa Sambolawan na  ngayon ay Quirino

Sentro ng masaganang kalakalan o mga negosyo.

 

Biniyayaan siya ng mga bukal ng matamis na tubig

Nagpapawi ng uhaw at sa kapaligiran ay nagdilig

Kaya’t masaganang ani ay hindi mapapasubalian

Mula sa mga nagluluntiang palayan sa kapaligiran.

 

Hindi lang mula sa kalikasan ang kanyang yaman

Pati na rin sa masisipag, mababait na mamamayan…

Lambayong, tungo sa kaunlara’y umaarangkada

Sa bilis ng pagsulong tila wala nang hahadlang pa!

IMG_20180519_115013

 

 

 

 

I LOVE YOU TACURONG! (poem in English, Tagalog, Hiligaynon and Cebuano)

I LOVE YOU TACURONG!

Ni Apolinario Villalobos

 

Maskin ano pa ang ihambal nila

Indi gid nila ako mapasala kon sin-o ako

Kay diri sa Tacurong ako ginbata

Nga ginapadayaw ko gid sa iban nga tawo.

 

Nawala man ako ng ilang dekada

Lumingon pa rin ako sa mga nakaraan –

Mga araw na tigib ng saya’t ligaya

Talagang ‘di makakalimutan kaylan man.

 

I will not be what I am today

As I trace my roots to beloved Tacurong

For which more progress I pray

And praises that I could shout in a song!

 

Daghan pud ko ug gipangandoy

Bisan ug sa kalsada sige pud ko ug dulâ

Nangandoy ug maayong kinabuhi

Maningkamot, di gyud mangayo’g kalu-oy!

 

Ang pagsisikap ko ay nagbunga

Kaya sa maliit na paraan ay ibinabalik ko

Mga biyaya na aking natamasa

Pagtanaw ng utang loob na noo’y ipinangako!

 

Here I am, my beloved Tacurong

Indi ta gid tana pag-ikahuya maskin san-o

Dahil kung hindi sa iyong pagkanlong

Basi’g wâ gyu’y nahitabo sa akong pagkatawo!

 

I LOVE YOU TACURONG!

31957472_567389016994368_1226207837248552960_n

Depressed…

Depressed…

By Raichi

 

I work hard to be free,

but still no one seems to appreciate me;

I know I’m okay, but i still feel awful.

I have peers and friends

many of them, I know they love you (me) ,

but it doesn’t feel like they do.

I’m doing something to make me feel better

but i just don’t know how to.

Man, I’m smiling,

but i wake up every day

with this weird feeling

stacking up problems

that are so unnecessary,

but i hope someday

I’ll wake up happy and merry…

I know this struggle’s gonna last

and i want to end it… fast.

 

Ang Lilim (Tula para sa Lenten Season)

Tula para sa Lenten Season…

 

 

Ang Lilim (Shade)

Ni Apolinario Villalobos

 

Ang lilim ay nagdudulot ng ginhawa

Sa katawang nanlata dahil sa init ng araw

Kasiyahang may ngiti ang sa labi ay namumutawi

Lalo na kung makakakita nito sa kainitan ng tanghali.

 

Sa ibabaw ng mundo ay marami nito –

Iba’t ibang lilim na na ating nadadanasan

Lalo na ang lilim ng tahana’t ating mga magulang

Mga lilim na sa buhay ay nagagamit na sanggalang.

 

Ngunit ang pinakamalawak na lilim

Na sa sangkatauhan ay nagbibigay-lakas

Ay sampalataya sa Panginoon na hindi matitinag

At sa tagal ng panahon ay lalo pa ring tumatatag!

 

PRAISE THE LORD!

Ang Lilim

Sa Amin…sa Mindanao

Sa Amin…sa Mindanao

Ni Apolinario Villalobos

 

Luntiang kaparangang halos walang hangganan

Kabundukang kahi’t paano’y balot pa ng kagubatan

Mga batis na animo ay musika ang paglagaslas

‘Yan ang Mindanao na ganda’y ubod ng timyas.

 

Malalagong palay, sa ihip ng hangin ay umiindayog

Mga masisiglang alagang hayop, lahat ay malulusog

Mga halamanang gulay, mayayabong ang dahon

‘Yan ang Mindanao na nabibiyayaan ng panahon.

 

Maraming katutubo, iba’t ibang makukulay na tribu

Magkakapitbahay ay mga Muslim at mga Kristiyano

Sila’y nagbibigayan, taos-pusong nagkakaunawaan

‘Yan ang Mindanao na may pangakong kaunlaran.

 

Subali’t kung ang pagkagahama’y biglang umeksena

Ang mga minimithing pangarap, lahat ay nababalewala

Kung bakit naman kasi may mga taong puso’y sakim

At mga adhikaing baluktot na dulot ay paninimdim.

 

Sa amin sa Mindanao ay masaya at may kasaganaan

Kaya dinayo ng mga tao na ang hanap ay kapayapaan

Nguni’t dahil sa damdaming sakim ng ilang hangal

Nakakabahalang ang tinatamasa ay baka ‘di tumagal!

 

 

PILIPINAS (tula)

Pilipinas

By Apolinario B Villalobos

 

 

Mga luntiang islang magkakahiwalay

Mga katutubong iba-ibang pananalita

Iyan ang Pilipinas, watak-watak sa paningin

Subali’t iisa ang adhikain, iisa ang damdamin.

 

Halos gutayin ng pabago-bagong panahon

Kasama na diyan ang mga pag-uga ng lindol

Nguni’t buong tapang na iniinda ng mga Pilipino

Animo’y kawayan, sumasaliw sa hagupit ng bagyo.

 

Mula sa Batanes, hanggang Tawi-tawi

Mga katutubo’y nagbubuklod- iisang lipi

May isang kulay, matingkad, hinog sa panahon

Nagkaisa-  magkaiba man ang damit, salita at relihiyon.

 

Mayabong na sining at mayamang kultura

Taas-noong maipamamalaki, saan mang bansa

Hindi nagpapahuli, lumalaban, hindi nagpapaiwan

Sa ano mang uri ng patas na paligsahan o tunggalian.

 

Inang Pilipinas, mahal nating bayan

Huwag nating hayaang siya’y tapak-tapakan

Huwag hayaang mayurakan, iniingatang dangal –

Nang kung sino – Pilipino man o banyagang hangal!

 

Mga Pilipino tayo, kailangang magbuklod

Nang sa unos ng buhay matatag, ating pagsugod

Walang kinikiling na pag-imbot sa puso ng bawa’t isa

Nag-uunawaan, nagkakaisa – sa buong mundo, ating ipakita.

 

Mapalad tayo sa pagkakaroon nitong bansa

Na kung wariin, mahirap pag-ugnayin at mapag-isa

Subali’t ito ang itinadhana sa atin ng Poong Maykapal

Kaya’t buong puso nating arugain ng masidhing pagmamahal.

 

(This poem is dedicated to those who exerted effort to maintain peace, unity and understanding in Mindanao –to preserve the sanctity of our heritage as one nation and one people, despite a diversity in religion.)

 

Intrepid Me

Intrepid Me

by Apolinario B Villalobos

 

 

At the crack of dawn

While the rest of humanity

Are still curled up in their bed

I’m already up, eager, excited;

I hit the road, buoyed with lightness –

Letting my feet just carry me on

As I unwind my pent up energy

That gives me a feeling of ecstasy.

 

With cell phone, notebook and pen

Camera, batteries, biscuits, candies

Towel, extra shirt, coins and bills –

All backpacked, I trek over hills;

A shot here and there, mesmerized –

A stop here and there, hypnotized –

Only aahs and oohs, I say nothing more

As the searing sun, I patiently endure.

 

The world is my home, it’s where I belong

I let no oceans and seas hinder me, there are ships

I let no great distance distress me, there are airplanes

I let no meager funds discourage me, I can scrimp

I let no insufficient language daunt me, I can make signs

I let no difference in culture deter me, I can learn

I let no difference in climate frighten me, I can adapt

This is me, intrepid me, my desire to explore is my map!

 

INTREPID ME PHOTO

 

 

Ang Minimithing Pagbabago (Tula para kay Rodrigo Duterte at Sambayanang Pilipino)

ALAY KAY RODRIDGO DUTERTE AT SAMBAYANANG PILIPINO

 

 

ANG MINIMITHING PAGBABAGO

ni Apolinario Villalobos

 

Kay daling sambitin, katagang “pagbabago”

Marami ding kahulugan ang tukoy nito:

Ugali na maaari pang pasasamain

O kabutihan na lalo pang paiigtingin;

Di kaya’y pagbago ng tinatahak na landas

Na maaaring patungo sa magandang bukas

O di kaya ay tungo sa maahas na palanas!

 

Makakamit lang ang minimithing pagbabago

Kung may pakikipagtulungan ang mga tao

Dahil sila rin ang dahilan ng mga pagsisikap

Upang makamit ang matagal nang pangarap;

Kaliwa’t kanang batikos ay hindi inaalintana

Dahil nasimulan nang isulong ang isang panata

At paninindigan sa ngalan ng napariwarang bansa!

 

MABUHAY ANG SAMBAYANANG PILIPINO AT SI DUTERTE!

 

Pilipinas

This poem is dedicated to those who are exerting effort to maintain peace, unity, and understanding among the Filipino people, as well as, the sanctity of their heritage as one nation, despite diversities in religion and culture and in the face of the current adversities.

 

Pilipinas

By Apolinario B Villalobos

 

 

Mga luntiang islang magkakahiwalay

Mga katutubong iba-ibang pananalita

Iyan ang Pilipinas, watak-watak sa paningin

Subali’t iisa ang adhikain, iisa ang damdamin.

 

Halos gutayin ng pabago-bagong panahon

Kasama na diyan ang mga pag-uga ng lindol

Nguni’t buong tapang na iniinda ng mga Pilipino

Animo’y kawayan, sumasaliw sa hagupit ng bagyo.

 

Mula sa Batanes, hanggang Tawi-tawi

Mga katutubo’y nagbubuklod- iisang lipi

May isang kulay, matingkad, hinog sa panahon

Nagkaisa-  magkaiba man ang damit, salita at relihiyon.

 

Mayabong na sining at mayamang kultura

Taas-noong maipamamalaki, saan mang bansa

Hindi nagpapahuli, lumalaban, hindi nagpapaiwan

Sa ano mang uri ng patas na paligsahan o tunggalian.

 

Inang Pilipinas, mahal nating bayan

Huwag nating hayaang siya’y tapak-tapakan

Huwag hayaang mayurakan, iniingatang dangal –

Nang kung sino – Pilipino man o banyagang hangal!

 

Mga Pilipino tayo, kailangang magbuklod

Nang sa unos ng buhay matatag, ating pagsugod

Walang kinikiling na pag-imbot sa puso ng bawa’t isa

Nag-uunawaan, nagkakaisa – sa buong mundo, ating ipakita.

 

Mapalad tayo sa pagkakaroon nitong bansa

Na kung wariin, mahirap pag-ugnayin at mapag-isa

Subali’t ito ang itinadhana sa atin ng Poong Maykapal

Kaya’t buong puso nating arugain ng masidhing pagmamahal.