Ang Sakit na “SCOOPOMITIS” ng Media

Ang Sakit na “SCOOPOMITIS” ng Media

Ni Apolinario Villalobos

 

HINDI DAPAT IPINAGYAYABANG NG MGA OPISYAL NG MILITARY ANG MGA ACTUAL OPERATIONS NILA SA PAMAMAGITAN NG PAG-IMBITA SA MGA TAGA-MEDIA NA MAG-COVER NG MGA ITO AT CLOSE RANGE O MALAPITAN, LALO NA ANG GINAGAWA NG MGA MAY HAWAK NG RADIO O COMMUNICATIONS FACILITIES NILA. DAPAT ISIPIN NG MGA OPISYAL NA NAKA-HOOK O NAKA-CONNECT DIRECTLY ANG MGA TAGA-MEDIA SA MGA PUBLIC MONITORS TULAD NG TV AT RADIO KAYA MARIRINIG KUNG ANO MAN ANG SABIHIN NG MGA NAG-RARADYO SA HEADQUARTERS O COMMAND POST. IBIG SABIHIN MARIRINIG NG BUONG BAYAN PATI NG MGA KALABAN ANG MGA IMPORMASYON TULAD NG LOCATION NILA, KAKULANGAN NG MGA GAMIT NA KAILANGAN NILA, ETC.

 

DAPAT GAMITING LEKSIYON ANG NANGYARI SA “LUNETA SIEGE”, NOONG KAUUPO PA LANG NI PNOY AQUINO BILANG PRESIDENTE NG PILIPINAS. NA-HOSTAGE ANG ISANG BUS NG MGA CHINESE TOURISTS AT SA LUNETA PINARADA ANG SASAKYAN. SA KATANGAHAN AT KAYABANGAN NG MGA TAGA-MEDIA, KINUNAN NILA ANG MGA GINAGAWA NG MGA PULIS SA LABAS NG BUS, BINOBRODKAST DIN NG MGA REPORTER ANG MGA SENSITIBONG IMPORMASYON TULAD NG IBA PANG LOKASYON NG MGA PULIS NA ANG IBA AY NAKADIKIT NA SA BUS AT MGA PLANO NILA DAHIL PATI INTERVIEW NILA SA “COMMANDER” NG PULIS AY PINARINIG DIN AT IPINAKITA SA PUBLIKO. NAKALIMUTAN NILANG MAY TV MONITOR SA LOOB NG BUS KAYA NARIRINIG AT NAKIKITA NG HOSTAGE-TAKER ANG LAHAT NG MGA GINAGAWA NG MGA PULIS!

 

YAN ANG SAKIT NG MEDIA – “SCOOPOMITIS” (SARILI KONG TERM)….NAG-UUNAHAN SILA PAGKUHA NG MGA SCOOP KAHIT HINDI VERIFIED KAYA KUNG MINSAN, NAPAPAHIYA SILA. HINDI NILA NAIISIP NA NAKO-COMPROMISE NILA ANG OPERATIONS NG PULIS MAN O MILITARY. ANG INIISIP LANG NILA AY PANSARILING LAYUNIN NA MAKA-SCOOP.

 

HINDI MASAMA ANG MAG-COVER NG PANG-SCOOP NA MGA PANGYAYARI SUBALIT ANG MGA ANCHORS NA NASA ISTASYON AY DAPAT MAGING MAINGAT SA PAG-RELAY NG MGA IMPORMASYON SA PUBLIKO. MAY KAKAYAHAN SILANG PUMILI KUNG ANO ANG IBOBRODKAST UPANG HINDI MA-COMPROMISE ANG MGA SENSITIBONG POLICE OR MILITARY OPERATION. ANG MASAKLAP LANG DAHIL SA COMPETITION, NAGPAPAGALINGAN ANG LAHAT NG MGA MEDIA OUTLETS, BROADCAST MAN O PRINT, SA PAGBABALITA. DAHIL DIYAN WALA SILANG PAKIALAM KUNG MA-COMPROMISE ANG SEGURIDAD NG MGA PULIS AT MILITARY, LALO NA NG BUONG BANSA!

 

AT, ANG PINAKAMATINDI AY KAPAG NAGAMIT ANG ILANG TAGA-MEDIA NG MGA PULITIKO O MGA KRIMINAL….NAGING BAYARAN O NAKALISTA SA PAYROLL.

 

UNSOLICITED NA PAYO KO SA MGA TAGA-MEDIA: HUWAG GAWING SHOOTING NG PELIKULA ANG PAG-COVER NG MAG SENSITIVE OPERATIONS NG PULIS AT MILITARY AT MAGING INTELIHENTE SA MGA GINAGAWA LALO NA SA MGA ISINISIWALAT TUNGKOL SA MGA NANGYAYARI SA GOBYERNO DAHIL KAPAG ANG ISANG BAGAY AY NAIBALITA NA, MAHIRAP NA ITONG BAWIIN O ITUWID DAHIL HINDI LAHAT NG MGA UNANG NAKARINIG AY MAKAKARINIG ULI NG PALIWANAG UPANG MAKOREK ANG PAGKAKAMALI!

Dapat ang Tawag sa mga Baril at Droga sa Crimes ay “Nakumpiska” at Hindi “Na-recover”

DAPAT ANG TAWAG SA MGA BARIL AT DROGA NA NAKUKUHA

SA CRIME SCENES AY “NAKUMPISKA” AT HINDI “NA-RECOVER”

Ni Apolinario Villalobos

 

Napansin ko lang naman na ang tawag ng otoridad o kapulisan sa droga at baril sa crime scenes ay mga “na-recover”. Kung na-recover, ibig sabihin ay “nabawi”…kaya kung “na-recover” o “nabawi” ang mga mga bagay na tinukoy ko, ibig bang sabihin ay galing sa kanila (otoridad o kapulisan) ang mga iyon at ginamit ng mga kriminal, at nang nagpang-abot sila na umabot sa pagkamatay ng kriminal ay “nabawi” nila? Kasama sa tinutukoy ko ang mga kilo-kilong shabung “nare-recover” daw nila tuwing raid na ngayon ay hinahanap ng mga Pilipino kung nasaan dahil sumulpot ang isyu tungkol sa pag-recycle ng mga ito….isyu na siyang dahilan daw kung bakit napakaraming ordinaryong pulis at mga opisyal nila ang biglang yumaman.

 

Sa isang banda, dapat ang  mga ganoong bagay  kung tawagin ay mga “nasamsam” o “nakumpeska” dahil ang mga iyan ay  pag-aarin ng mga kriminal. Maliban pa rin kung “itinanim nila” (otoridad o kapulisan), upang magamit na mga ebidensiya kuno sa paglaban ng mga kriminal lalo na ng mga dumadaming pinapatay na mga sinasabing “drug runners”….na ayon sa marami ay tinutumba upang hindi na makapag-piyaet kung saan galing ang drogang binebenta nila.

 

Ang hindi ko maintindihan ay kung paano nagsimula ang paggamit ng salitang “recover”. Hindi naman basta gagamitin ng mga taga-media ang salitang yan kung hindi nila na-pick up sa mga ini-interview nila. At, ang mga taga-media namang nakakaunawa, lalo pa at malakas ang impluwensiya nila sa kanilang mga taga-sunod, sana ay matutong magtama ng mali. Ang hirap pa rin, karamihan sa kanila ay hindi rin alam ang tamang paggamit ng “kung saan”.

 

 

 

 

The “Media”

The “Media”

By Apolinario Villalobos

 

“Media” is the plural form of “medium” which means avenue, form, mode, method, channel, vehicle. In this regard, there are statements such as, “medium of instruction”, “mode of transportation”, “manner of expression”, etc. In giving information, there are two traditional means which are the publication (print media – tabloid, broadsheets or newspapers, magazaines, pamphlets, brochures, leaflets, books, etc.) and broadcast (radio, TV). But lately, because of the internet, “e-publications” or blog channels such as facebook, wordpress, blogsite, tumbler, and many other “social media” have been crowding the cyberspace. The “media” as a word was made popular for convenience of reference to newspaper, magazines, and broadcast, so that from then on, anybody who is connected with them is called “media man” or simply “media”. That is how it is in the Philippines.

 

But the generic reference has been abused and exploited by people who have evil designs. This has been discovered by legitimate media groups since a very long time ago, so that their precaution is for us is to be wary of “media men” wearing big IDs that are exaggeratedly oversized as if to cover the whole chest and boastfully displayed. Many arrested extortionists are using this kind of ID. Legitimate media IDs are of the standard ID size and most often not displayed except when the owner is part of an official operation.

 

Media people are generally classified into legitimate and illegitimate. The legitimates are those who are in the employ of publication and broadcast companies, hence, issued with ID’s and with them are the free-lancing contributing writers and “block timers”  who are likewise given due recognition by the same entities. The illegitimates are those who are outright fakes, self-appointed ones, using oversized fake ID’s and whose purposes are to blackmail and extort unsuspecting victims.

 

Every time a legitimate media person is killed, immediately, the killer is identified while the reason given outright is his “noble cause” which is fighting criminality, corruption…anything negative or destructive to society. And, the immediate emphasis is the reference to his “media” connection, which as aforementioned has a connotation of a noble job, a sacrificing job due to the meager pay. Unfortunately, this meager pay has driven some members of the media to succumb into the temptation dangled by syndicates for them to be included in their payroll. If some police can be involved in such, and some elected government officials can be involved in corruption, why can’t some members of the media?

 

Being a “media” then, should not be viewed as a guarantee that the guy who wears a legitimate ID is 100% ”clean”…. as being a lawyer is not a guarantee that the guy will always abide by the law when some of them are known to fake documents, being a doctor is not a guarantee that all his patients shall survive his ministration, being a pastor or a priest is not a guarantee that the guy will always be honest and fair to all members of his flock, etc.

 

The statement for example, about a representative of a media who has been killed should not be interpreted as “anybody can just kill a media”.  That for me is the outright ABUSE of “authority”. And their popular adage, “the media can make or unmake a person”, for me is not a warning but a blackmail. Does it mean that just because they are members of the media, they can do anything they want?  The cause or the reason of the killing should be brought to light before such statement should be uttered. Nobody is safe from the fatal impulsive reaction of a person who feels wronged, especially, if he feels helpless even with the touted “due process” as everybody knows how the justice system in the country operates. Nobody can control impulsive reactions especially of a person who is deranged with a revengeful compulsion.

 

What the media people should do is to be VERY EXTRA CAREFUL IN USING THEIR “LICENSE” WHEN DIVULGING INFORMATION…in other words, be fair to those who have no access to the publications, radio, TV and the internet. And since the legitimate members have organizations, the latter should police or strictly monitor their members so that discipline can be imposed on the erring ones.

 

Ang Mga Brodkaster sa Radyo

Ang mga Brodkaster sa Radyo
Ni Apolinario Villalobos

Kung minsan, hindi malaman kung seryoso ang ilang brodkaster sa radyo kapag tumalakay sila ng mga maseselang usapin. Kung hindi kasi nasusundan ng halakhak ay hagikhik ang kabuntot ng kanilang mga sinasabi. Hindi ko lang alam kung live ang mga hagikhik at mga halakhakan. Nakakadismaya ang ginagawa nilang ito dahil iisipin ng mga nakikinig na walang katotohanan ang kanilang sinasabi o biro lang. Kung broadcasting style man nila ang mga iyon… hindi maganda ang dating sa mga nakikinig.

Yong isang narinig ko, sa simula ng talakayan, akala ko ay ramdam na ramdam niya ang mga sinasabi laban sa mga Binay, subalit biglang narinig ang hagikhik pagkatapos niyang magsalita. Yong isa naman, akala mo ay pastor sa pagdiin ng mga sinasabi, subalit biglang may maririnig na halakhakan pagkatapos, ganoong ang pinag-uusapan ay tungkol naman sa isyu ng West Philippine Sea. Kung recording man ang hagikhik at halakhakan na pang-background lang, hindi maganda ang epekto. Mas maganda nga sana kung wala nang background kung nag-eeditorialize na sila para maliwanag na maunawaan ang kanilang mga sinasabi. Ang habol kasi ng mga nakikinig ay ang laman ng kanilang mga tinatalakay, hindi ang music o kung anumang background.

Sa mga programa namang may pagka-public service, kung magsalita na ang humihingi ng tulong lalo na sa paghanap ng mga nawawalang mahal sa buhay, nagpapa-background pa ng music na malungkot. Gusto yata ng anchor ng programa na umiyak ang mga nakikinig! Bakit kailangan pang may umiyak kung tutulong lang din naman sila? Para bang kung walang iyakan ay walang epek ang programa nila. Napaka-cheap na style!

Yong isang brodkaster pang isa, napakatapang sa pag-atake sa isang dating mayor na iniimbistigahan, subalit nang makausap na nito “on air” ang abogado ng nasabing mayor, biglang natamimi! May mga magkatandem pa na hindi nahihiyang magparinig sa mga binabanggit nilang mga tao at food establishments na hindi daw nila tatanggihan kung ano mang meryenda ang ipapadala. May mga humihingi pa ng pasalubong sa mga binabanggit pa rin nilang tutungo sa ibang bansa. Ang iba pang hinihingi “on air” ay mga libreng tiket sa concert, lalo na noong may mga laban si Pacquiao. Nawalan tuloy ng “sophistication” ang trabaho ng brodkaster dahil sa ginagawa nila.

Ang mas lalong nakakahiya ay ang naririnig “on air” na side comments nilang maaanghang tungkol sa mga mismong kasama nila. Sa ginagawa nilang ito, para bang ginagamit nilang panakot ang pagsasalita nila sa radyo dahil naririnig sila sa buong bansa o mundo, kaya hindi sila pwedeng salingin ninuman.

Ang pagiging brodkaster ay isang biyaya, dahil dekada kung minsan ang binubuno upang makapagsalita lang sa mikropono o maghatid ng balita mula sa kung saang lupalop. Dapat itong gamitin upang makatulong, hindi upang makapang-abuso ng kapwa. At dahil itinuturing silang instrumento sa pagpapalaganap ng mga impormasyon, dapat hindi nila pinaglalaruan ang mga tagapakinig, na ibig sabihin, kung seryoso ang tinatalakay, dapat seryoso rin ang kanilang paraan sa pagpapaabot ng mensahe, walang halong halakhak o biro.