Bakit Hindi Binabatikos ng mga Militante si Binay?…napansin ko lang

Bakit Hindi Binabatikos ng mga Militante

Si Binay?….napansin ko lang

Ni Apolinario Villalobos

Kapansin-pansing sa kabila ng mga imbestigasyong nangyayari sa mga Binay, wala man lang ni isang militanteng grupo na sumusuporta sa mga ginagawang ito. Subalit kung si Pnoy naman ang binabatikos, may mga sinusunog pa silang effigy nito. Ano ang ibig nilang sabihin?…na may dalawang uri ng korapsyon?

Kung ang pinaglalaban ng mga militanteng grupo ay prinsipyo at kapakanan ng taong bayan, dapat ay pantay ang kanilang ginagawang aksiyon. Hindi ba korapsyon ang isyu laban sa mga Binay? Mga kaalyado lang ba ng presidente ang itinuturing nilang korap? Bakit ang mga senador at mga kongresman na alam nilang mga korap ay ayaw nilang igawa ng mga effigy at sunugin sa Luneta, tapat ng grandstand upang malawak ang mapagdadausan at marami ang makakakita o kung gusto nilang pasundan ng rally ay lalong mabuti dahil malawak ang lugar? Bakit palaging si Pnoy na lang ang pinapatutsadahan nila ganoong hindi naman ito ang mismong korap kundi ang mga nakapaligid sa kanya?

Hindi ko pinapanigan si Pnoy dahil binabatikos ko rin siya pero hanggang sa mga bagay na tingin ko ay mga kakulangan at kahinaan lamang niya bilang presidente. Kung ang problema ng mga militanteng grupo ay ang sinasabi nilang pakikialam ng Amerika sa Pilipinas, bakit hindi nila ipaglaban ang pagbabago sa Saligang Batas upang mabawasan ang kapangyarihan ng presidente sa pamamagitan ng pagbabago din ng sistema ng gobyerno upang tuluyang mawala sa eksena ang mga Amerikano?

Dapat unawain ng mga grupong ito na dahil sa patung-patong na utang ng Pilipinas, nakikialam ang mga inutangan kung paano magamit ang inutang na pera upang siguradong maibalik sa kanila ang mga ito na may kasama pang interest.

Ang pagsulpot ng mga Amerikano dahil sa Balikatan Exercise ay kailangan ng Pilipinas kahit papaano.  Ginagawa rin ng maraming bansa sa ibang kontinente ang ganito dahil sa magandang relasyon nila sa isa’t isa. At isa pa, malinaw naman na may interes din ang Amerika sa West Philippine Sea kaya talagang hindi ito magpapabayang makamkam nang ganoon na lamang ng Tsina ang nasabing dagat…ano ang problema dito? Malinaw naman sa buong mundo na itinuturing na “highway” ng mga naglalayag na mga barko ng iba’t ibang bansa ang nasabing dagat.  Ang pag-aalala ay pangkalahatan, hindi lang ng Pilipinas, kaya bakit itinuturing na problema ng mga militanteng grupong Pilipino ang pagpapakitang-gilas ng Amerika sa bahaging ito ng Dagat Pasipiko upang makapanindak man lang kahit bahagya sa Tsina?

Dapat ang pagtuunan ng pansin ng mga militanteng grupo ay ang kaso ng mga Binay, upang lumabas na talagang prinsipyo ang pinaglalaban nila. Kung kakalabanin pa rin nila ang mga korap na kaalyado ni Pnoy, mas lalong magaling. Kung yon ang gagawin nila, lalabas na talagang “instrumento” sila ng Demokrasya, hindi ng kung ano pa mang ideyolohiya.

Ang Pangako ni Binay tungkol sa Korapsyon at ang mga Tiwaling Mambabatas

Ang Pangako ni Binay tungkol sa Korapsyon
at ang mga Tiwaling Mambabatas
Ni Apolinario Villalobos

Pinangako ni Binay na kung maging presidente siya, ititigil niya ang korapsyon sa gobyerno. Sa sinabi ni Binay, naalala ko ang kasabihang, ang tao lamang na may alam kung paanong gawin ang isang bagay ang nakakaalam din kung paano ito makontrol o matigil. Hindi tulad ng ibang pangungurakot na diretsahan kung gawin, ang mga nangyaring katiwalian kasi sa Makati ay mistulang ginamitan ng “maskara” ng magandang layunin. Sa simula ay hindi nahalata dahil para nga naman sa mga senior citizens ang mga ito, pati na sa mga mahihirap na pasyente at mga estudyante. Subalit dahil sa kasabihan pa ring, walang naitatagong baho, sumabog ito at kumalat ang alingasaw na ikinadismaya ng mga Pilipino na nag-akalang nakakabilib ang mga pinaggagawa ng mga Binay sa Makati, na itinuring na “model city” ng bansa.

Ang nakakapag-alala lang ay kung sa halip na sawatahin ni Binay ang korapsyon kapag presidente na siya, tulad ng pangako niya…paano kung mag-iba siya ng diskarte dahil napatunayan nang pabago-bago ang takbo ng isip niya, ayon sa dating vice-Mayor niyang si Mercado na nagsasaksi sa mga kaso laban sa kanya? Hindi ito malayong mangyari dahil napatunayan ni Binay ang kahinaan ng mga batas kaya madali lang ang paggawa ng katiwalian.

Ang mga batas ng isang bansa ay ginagawa ng mga taong magaling humubog ng mga ito, lalo pa at karamihan sa kanila ay nag-aral pa ng abogasya. Subalit, sa Pilipinas iba ang layunin ng mga mambabatas – pansariling kapakanan. Sila rin kasi ang nakakaalam kung paanong paikutan ang mga kahinaan ng mga batas upang malusutan at pagkitaan ang mga ito.

Ang pinakahuling pagtatangka ng mga mambabatas upang “makaikot” sa mga batas, ay sa pamamagitan ng pagbago ng isang probiso ng Saligang Batas na sisingitan ng “unless, otherwise provided by law” na paraan daw upang hindi maabuso ang batas na may kinalaman sa pagpasok ng mga dayuhan upang mag-invest sa mga kalakalang may kinalaman sa yamang likas ng bansa. Ang mga tiwaling mambabatas ay nag-akalang hindi masasakyan ng mga Pilipino kung ano ang kahulugan ng isisingit na mga salita. Simple lang naman ang mangyayari: Kapag naisingit na ang gusto nilang linya, saka sila gagawa ng mga batas na aayon dito….na tumutumbok naman sa kanilang pansariling kapakinabangan! Kaya ang mangyayari ay katakut-takot na kurakutan…at legal pa dahil nakasaad na sa Saligang Batas!…ang tawag ko diyan, “Constitutionalized corruption”.

Naging sukdulan na rin ang pambabastos ng mga tiwaling opisyal sa mga batas ng bansa dahil sa pag-abuso naman ng “Temporary Restraining Order” o TRO. Kapag halimbawa, ay may kaso sila at kailangan silang suspendihin, tatakbo agad sa tiwali ring huwes na mag-iisyu ng TRO. Subalit kung isang ordinaryong mamamayan ang nakakasuhan, diretso siya sa kulungan.

Kung halimbawa lang naman na maging presidente si Binay, magpapang-abot sila ng mga tiwaling mambabatas na nakaluklok pa sa kanilang mga puwesto. Kapag nangyari ito, asahan na ang pagkalusaw ng ekonomiya ng Pilipinas! Dahil uso naman ang lipatan ng partido, yong mga sumisipsip kay Pnoy ay lilipat sa kanya upang tuloy pa rin ang masaya nilang pangungurakot!

The 6-month Freeze Period on Binay Assets should not be a cause for jubilation

The 6-month Freeze Period on Binay Assets
should not be a cause for jubilation
By Apolinario Villalobos

The media exploded the freezing of the Binay assets and those of their dummies that include bank deposits, securities and insurances for six months. The total amount involved is more than Php11B in 242 bank accounts. However, the aggrieved party was not notified formally about this and their lawyer failed to get a copy even from the office that issued the freeze order. Where is seriousness in all this process? Also, will the six months freeze period achieve its desired result? Who will stop the Binays from withdrawing their stashed wealth after six months?

The SOP in coordination was not observed when the office responsible for the freeze, did not bother to give a copy of the order to the concerned party. Meanwhile such negligence will surely give the aggrieved party a reason to use “technicalities” in asking a higher court for the lifting of the freeze. That is how dysfunctional the government and its agencies are!

On the other hand, the senator daughter, Nancy and their lawyer, a certain Certeza, vehemently denied such enormous amount because out of the total number of accounts in question, she says that only several are in the name of his father, the Vice-President. The problem with senator Binay is that she has been presuming that Filipinos are pea-brained, for what kind of fool will deposit embezzled money and assets in his own account? She forgot that there are people who are willing to be used as “conduit” or “dummy”. As a senator she should know this common scheme, as she was one of those who questioned Janet Lim Napoles during Senate hearings about scams involving pork barrel of lawmakers and ghost NGOs. To put an end to all the accusation, the family should bring out their dummies, especially, Limlingan, so that they can assume ownership to the said accounts.

What is incomprehensible is the short period of freezing, as if the ban has been slapped without seriousness. Six months is obviously not enough in view of the enormous amount involved and the gravity of the cases of graft and corruption against the Binays. Also, those who filed the request for the freeze are so naïve as not to perceive that the six months period is not enough to prevent the Binays from using their money for the forthcoming election in 2016, if this is their objective.

Along this line, the TRO issued by the court on the suspension of Junjun Binay as mayor of Makati, viewed to be unfair by many sectors as it will give the said mayor the opportunity to dispose documents related to his graft case, is still fresh in the mind of the Filipinos. Presumably, this time, the court could have granted the freeze request on the Php11B, but only for a “convenient” period of six months to the advantage of the Binays who can easily withdraw their money as soon as the ban is lifted. The court is obviously very careful…..especially, as some of the rogues in robe have been exposed lately. In Pilipino, the appropriate statement for this action is: “pinagbigyan lang, para walang masabi”.

Questionable and Self-Serving Accomplishments of the Binays…and the desperate quest of Vice-President Jejomar Binay to become President

Questionable and Self-serving Accomplishments of the Binays
…and the desperate quest of Vice-President Jejomar Binay to become President
By Apolinario Villalobos

The picture is clear now that Vice-President Jejomar Binay really had a grand plan ever since, to become president of the Philippines. His humble beginnings could have played a vital role for this quest, as Filipinos have the penchant to favor underdogs, however, he committed the grave mistake of going beyond the limits of tolerable abuse that the Filipinos can take.

From being a humble husband of a struggling doctora, he became Vice-Mayor and worked his way up to become Mayor of the then, fast-developing commercial hub of Metro Manila – Makati. Physically, observers say that he does not have the factor that can make a man standout in the crowd – not good looking, dark-skinned and short. But this handicap was overshadowed by shrewdness which shaken up constituents in Makati used to believe was an inherent benevolence of a man who, long ago was poor, and who derived extra income from a backyard piggery. They thought he was generous at heart with all the projects that were supposed to benefit the poor of Makati. Unfortunately, cases filed against him, are alleging that those projects were concocted for fat commissions.

The people of Makati clearly tolerated him despite floating stories about commissions derived from projects. From cakes given to senior citizens during their birthdays and hospital equipment, commissionable ventures soon grew into infra-structures. The Binays tried to maintain their clout on Makati, as after the father, the wife took over, and lately, the son. Ongoing cases are still being heard on these.

But when the elder Binay became Vice-President and shamelessly floated the idea of his running as President of the country while only barely a year in his position, eyebrows began to rise. It was again a mistake on his part, perhaps due to uncontrolled enthusiasm. In all honesty, he seems to believe, that he should be credited for the development of Makati into what it is now. Unfortunately, his basis for his “success” is the bustling business district of Ayala only. He did not throw a glance at the other nooks of Makati where squatters still thrive along river banks, street corners dumped with uncollected garbage, streets pockmarked with holes, etc. He thought that only the Ayala district is Makati City. He forgot that the real “developers” of the Ayala district are the Ayalas, themselves, and their trusted industrial buddies. He was a salaried mayor and expected to work for Makati to the best of his ability. But what he did, according to investigators of his graft cases, was “milked” Makati for his own selfish motives, which as of late have been exposed, with presidency of the country as the centerpiece!

He has been going around the country as far as Mindanao and Visayas. In the guise of doing his job as housing czar of the administration, he visits cities and municipalities that lately have been exposed as “sister municipalities or cities” of Makati. The number of Makati’s sister LGUs has unbelievably soared with unprecedented pace during his incumbency as mayor. A simple analysis would show that, that early on, he had been tying friendly knots with prospective supporters that he would need when the time comes for him to run for president of the country….and that is a year from now – 2016. What a grand and genius plan, indeed! It has been found out that officials of the sister LGUs who visit Makati are accommodated in condo units which saw better days as low-cost BLISS housing complex for Pag-ibig members. It has been alleged that the purchase and renovation of the building were strapped with fat commission. The free-of-charge accommodation comes with free meals, too.

Binay keeps on flaunting the benefits of Makati constituents, despite the fact that all of these are based on national policies which any municipality or city can adopt. When the latest survey on who the Filipinos thought is the most appropriate president, and the name of senator Grace Poe tailed behind him by just a very insignificant difference, Binay immediately issued a statement that the President should have enough experience as a government official, particularly in heading a political unit, which of course points to him, being a “successful” mayor of Makati and now Vice-President of the country!

Since the quest of Vice-President Binay affects the whole country, Filipinos who cannot be as tolerant as the constituents of Makati are now apprehensive, especially, with his uncalled for remark when interviewed by a radio station in Samar, during which he insinuated his pro-Chinese leaning. A joke is circulating about his plan to convert the whole country into a vast business empire using the investment of the Chinese, if he becomes the president of the country!…but whose business empire, is the question.

Ang Nakakamanghang “Galing” ni Antonio

Ang Nakakamanghang “Galing” Ni Antonio Tiu
Ni Apolinario Villalobos

Nakakamangha ang mga skills o galing ni Antonio Tiu. Kung sakaling manalo si Binay bilang Presidente ng Pilipinas, hindi lang iisang tungkulin ang maaari niyang gampanan. Makakatipid ang administrasyon ni Binay, dahil iisa na lang ang hihiranging Secretary – si Tiu. Maaari siyang Secretary of Tourism, Finance, Budget and Management, Education and Culture, Foreign Affairs, Agriculture, Energy, Health, etc.

Sa galing niya sa paghabi ng mga kuwento, maaari siyang dumayo sa ibang bansa upang maghikayat ng mga turista sa pagsabi na nakakabingi ang katahimikan sa Pilipinas…walang patayan, nakawan, kidnapan, gahasaan, at kung anu-ano pang kriminalidad, kaya ang turista ay ligtas na makakapaglakbay saan man, kahit na hanggang sa Tawi-tawi at Basilan. Kahit magdamag ding maglalakad ang turista sa Tondo, Avenida, Cubao at iba pang lugar sa Maynila, hindi siya madudukutan ng pitaka o aagawan ng bag. Wala rin siyang matitisod na mga rugby boys o mga mag-anak na natutulog sa bangketa, at walang Badjao na namamalimos.

Walang nagra-rally na mga estudyante… pwede niyang sabihin yan, dahil wala nang halos nag-aaral, abut-langit kasi ang halaga ng tuition fees. Kaya ang mga babaeng dapat nag-aaral ay nasa mga music lounge, café, beer house – entertainers. It’s more fun in the Philippines! Ang mga lalaking dapat mag-aral ay construction workers, hindi magkandaugaga sa pagtrabaho sa ilalim ng araw upang matapos agad ang mga building na pinapagawa ng mga negosyanteng Koreano at Intsik. Masipag ang Pilipino! At, yong mga bata naman…walang problema, tahimik silang nagra-rugby sa mga sulok. Kaya, it’s more fun in the Philippines talaga!

Maaari siyang magsalita sa United Nations upang ipagyabang na ang Pilipino ay hindi nagugutom, sa halip ay malulusog dahil nakakakain ng tatlong beses isang araw, may dalawang meryenda pa, at midnight snack – yon nga lang, pagpag na galing sa basurahan ng Jollibee at iba pang burger joints at restaurants. Wala ring sakit dahil wala ni isang lamok o ipis saan mang sulok ng Pilipinas, kaya maski matulog ang Pilipino na nakahubad, ligtas siya sa nakaka-dengue na kagat ng lamok. At, sa mga kainan sa kalye, kahit pa hindi hugasan ang mga pinggang pinagkainan na, walang maaakit na ipis, kaya pwedeng kainan uli kinabukasan.

Sa mga gustong mag-invest na taga-ibang bansa, maaari niyang sabihin na ang mga isla ng Pilipinas ay pinag-uugpong ng mga tulay, kaya walang problema sa pagbiyahe mula Batanes hanggang Tawi-tawi. Kung ang isang investor ay magtatayo ng mall sa Marinduque, dadagsain pa rin ito ng mga taong naninirahan sa Jolo. Kung ang investor ay magtatayo ng pagawaan sa General Santos, ang mga empleyado ay hindi mali-late kahit nakatira pa sila sa Cavite.

Ang educational system ng Pilipinas ay pwede niyang ipagyabang na the best in the world dahil every year ay binabago ang mga libro ng mga estudyante, kaya malaki ang kita sa ganitong negosyo. Aircon ang mga silid-aralan at pwede pa ngang tumanaw sa labas dahil sa laki ng mga butas ng mga dingding, may mga skylight pa dahil kulang ng yero ang ibang bubong ng ibang eskwelahan lalo na ang mga nasa liblib na kanayunan. Kung palikuran naman – ahhhh!…napakalawak ng mga talahiban at marami ring punong mapagkukublihan, kaya walang problema.

Walang iskwater sa Pilipinas! maaari niya itong ipagsigawan sa buong mundo dahil karamihan sa mga mga sinasabing busabos ay may mga kariton at ang iba naman ay palaging may kipkip na karton na banig nila sa gabi. Kaya hindi sila nang- iiskwat ng lupa upang tirhan. Yong mga nakatira sa mga barung-barong ay mga artista sa ginagawang Indie films at ang mga tirahan nila ay mga props lamang. Ang mga batang akala ng iba ay yagit dahil nanlilimahid at halos nakahubad na ay mga anak ng nature lovers na magulang kaya pati sila ay halos hubad na rin. At yong mga dumi sa mukha ay ipinahid na putik bilang simbolo na sila ay galing sa lupa at sa lupa rin babalik pagdating ng panahon. Sa Pilipinas, hindi lang sa mga liblib na beaches mayroong nude na nature lovers, dahil sa Maynila lang ay marami nito. Siguradong maraming mga turistang manyakis ang dadagsa sa Pilipinas sa halip na magtiyaga sa pagmasid ng pay-per-view na sex shows sa internet.

Hindi magkakaroon ng blackout sa Pilipinas, maaari niyang idagdag sa kanyang kampanya. Talagang hindi magkakaroon, dahil dati nang mayroon nito, matindi pa, lalo na sa Mindanao. Kaya nga dumami at lomobo ang populasyon sa mahigit isang milyon na ngayon ay dahil palaging maagang matulog ang mga Pilipino. Ganoon ka-health conscious ang mga Pilipino, kaya hindi nagpupuyat. At dahil dito, lumutang ang pagkaromantiko ng mga Pilipino na kinaiinggitan ng mga taga-ibang bansa na kung magkaroon ng anak ay iisa o pinakamarami na ang tatlo. Sa Pilipinas, dose-dosena ang mga biyayang galing sa sinapupunan ng mga ina!…kaya inggit ang mga banyaga!

Kung may bagyo, walang problema sa mga gusali o bahay na mahahapay…dahil puro nahapay na. At upang hindi masira ang skyline ng mga probinsiyang nasalanta, halos isang taon na ay iilan pa lang na tirahan ang itinayo ng gobyerno. Ganyan ka-concern ang gobyerno. At hindi lang concerned ang gobyerno sa mga nasalanta, pati na rin sa mga halang ang bituka, ang mga bantay-salakay, kaya ang mga naimbak na donations hinayaan na lang na nakawin nila, kaysa dagsain pa ng mga daga at uod. At isa pa, may mga darating pa naman yata.

Upang lalong makuha niya ang tiwala ng mga banyaga, maaari niyang sabihin na isa sa mga requirements ng mga Pilipino na gustong pumasok sa pulitika ay dalawang taon man lang sa seminaryo o kumbento, para siguradong malinis ang kanilang budhi kapag nanalo sila bilang mambabatas o sa kung ano mang puwesto sa gobyerno. Ibig sabihin, walang korap na mga opisyal sa Pilipinas. Pero kung puwesto na ng presidente ang pinupuntirya, dapat ang kandidato ay may apat na taong karanasan sa loob ng kumbento o seminaryo. Ibig sabihin certified na maka-Diyos ang presidente ng Pilipinas, na dapat ay laging diretso ang pananaw, parang kabayo, hindi tumitingin sa kaliwa o kanan, habang naglalakad sa tuwid na daan. Pwede niyang idagdag na masigasig ang presidente sa Pilipinas at sumusunod sa mga utos ng kanyang mga hinete, eheste, mga amo pala.

At sa relasyon ng Pilipinas at Tsina, bff silang dalawa at may mga theme-song pa, ang: “My Way”, at “Buchekek”. At home na at home din ang mga Tsino sa Pilipinas at ang pinakamalaking pruweba ay siya, tatlong litra ang apelyido. Kaya pwede niyang sabihin: huwak apleyd sa ploblem sa West Philippine Sea, sabay smile ng pagka-cute na cute!

Kung Ako si Jejomar Binay…

Kung Ako si Jejomar Binay…
Ni Apolinario Villalobos

Sa patung-patong na mga bagong ebidensiya na may kinalaman sa asyenda ng mga Binay sa Rosario, Batangas, at tinalakay sa Senate hearing, ika-tatlumpo ng Oktubre, malabo na nilang malusutan ang paratang na sila ang nagmamay-ari nito. Ang masaklap pa, nandamay pa sila…nanghila pa ng iba habang lumulubog sila sa kumunoy ng kahihiyan. Ang tanging pag-asang natatanaw ni Binay ay ang eleksiyon ng pagka-presidente ng Pilipinas sa 2016 – kung makakalusot niya…sa ano mang paraan siguro. Naalala ko tuloy ang tulang nabasa ko tungkol sa taong nagbenta ng kaluluwa niya kay satanas upang magkaroon ng maginhawang buhay….

Pero kung ako si Jejomar Binay, dahil sumapi kunwari ang ispiritu ko sa kanya, aakuin ko na lang ang mga ginawa ko. Kakausapin ko ang misis ko, at ang tatlo kong anak at pagsabihan sila na huwag umamin ng kung anong kasalanan. Basta, ang lahat ng bintang ay ibato sa akin. Haharapin ko na lang ang lahat sukdulan mang ako ay makulong. Walang problema dahil sanay naman akong kumain nang nakakamay na ginagawa ng mga nasa ob-lo. Nakodakan pa nga ako minsan kasama ang mga batang, kumakain sa dahon ng saging, naka-kamay kami. Kaya ganoon lang kadali yon…kakayanin ko.

Hihintayin ko na lang na matapos ang eleksiyon sa 2016, kung kaylan ay alam ko namang magkakaroon ng dayaan kaya yong mga may hawak ng pork barrel at kung anu-ano pang pondo ng bayan ang sigurado kong mananalo. Basta nandiyan lang “siya”. Magkasama nga kaming nag-hose noon ng mga loyalista ni Marcos, kasama si Tolentino sa harap ng Manila Hotel, nang ipilit nilang umupo ang matanda bilang Presidente dahil inilipad na si Marcos sa Hawaii, sa halip na sa Paoay. Nakodakan pa nga kami ni “brod”, in fairness, hindi nahulog ang salamin niya, sincere na sincere sa pag-hose ng mga taong nagkandatilapon. Kaya may utang na loob pa rin sila sa akin, dahil kung hindi ako humawak ng hose, hindi nakarating sa Malakanyang silang mag-iina. Dapat lang akong maningil dahil mahirap yata ang magpalit ng kulay, depende sa administrasyon….nakakaitim…kita na nga ang ebidensiya. Sa laki ng badyet na tingin ko ay maipapasa, sigurado na ang panalo “nila” sa eleksiyon.

Subali’t kung gusto namang bumida ng junior ko…atatapang a bata yan…junior yata!…siya na lang ang ididiin ko. Pakapalan na lang ng mukha. Sanay naman ako diyan. Hindi siya puwedeng umalma dahil lahat ng ginusto niya ay binili ko, pati bahay na may elevator. Hindi siya dapat mangulila sa loob dahil padadalhan siya palagi ng keyk at mababangong bulaklak, pati na rin ng isang exotic na ibong nagsasalita, yon nga lang kailangang may interpreter siya dahil ang salitang alam ng ibon ay Mandarin.

Si misis at ang dalawang anak kong chicks, dapat manatiling malinis sa mata ng tao. Ipipilit ko yan, kahit na alam kong ngayon pa lang marami nang librong naisulat tungkol sa mga kababalaghang nangyari na nagsimula noong kapanahunan ko bilang mayor sa Makati. Aaminin ko naman talaga, upang wala nang mga kaek-ekan pang pag-usapan.

Maaari ko ring kausapin ang junior ko upang magpalabunutan kami kung sino ang aako ng mga kasalanan. Sasabihin ko sa kanya, na ang taong umaako ng kasalanan ay may grasyang matatanggap mula sa langit. Kung gusto niyang ako na lang ang tumanggap ng grasya, sasabihin ko na hindi na ako tatablan nito dahil makapal ang balat ko…ang mukha ko. Mauunawaan niya dahil matalino siya tulad ko rin, kaya nga ako naging abogado para malaman ko kung paanong paikutan ang mga batas. Ganoon ako katalino kaya nga dapat sana ay wala akong kasalanan until proven in court, o hangga’t hindi bumigay ang istaring na dummy na may intsik na pangalan.

Sana ako si Binay upang magawa ko ang mga pag-ako, o di naman kaya ay mabuyo ko ang anak ko na gawin ito, at nang matapos na ang usapang pangungurakot ko daw. Kawawa kasi ang taong bayan dahil nasasapawan na ang ibang isyu na dapat ay mapag-usapan tulad ng trilyones na badyet 2015 na pinaglalawayan ng mga buwaya sa kongreso at senado. Malamang nilakihan ng mga “brod” ko ang badyet upang masigurong may maipamudmod sa mga Pilipinong katulad kong mahirap at nagugutom ayon sa DSW, pagdating ng kampanyahan sa 2016. Alam kong may pagkabanal ang hinahangad kong ito, at alam ko ring 100% na tama…abogado yata ako, maraming alam, kaya nga maski mali ay nagagawa kong palabasing tama. Dahil sa kagalingan kong ito, maraming naiinggit, pinupulitika ako.

Ako na ito, ang manunulat, na nagsasabing opinion kong pansarili ang inilahad ko kung sakaling sumanib ang ispiritu ko kay Binay. Sa isang banda, huwag mag-alala ang mga spokesperson ni Binay dahil wala akong hangad na mang-agaw ng eksena. Kung gusto nila, paghatian na lang nila ang sentensiya pagdating ng panahon…kanila na lang. Lumalabas din lang sa bibig nila ang animo ay mga galing sa diwa ni Binay, i- all the way na nila ang pagsalita na para na ring si Binay, kasama na ang pa-humble epek nito sa harap ng mga TV camera…dahil mahirap lang siya…at maitim, hindi mestizo tulad ng mga kalaban niya.

Ang Mga Maling Akala ni Binay

Ang Mga Maling Akala ni Binay
Ni Apolinario Villalobos

Ang akala ni Binay, dahil sa pinipilit niyang imahe na siya ay mahirap at maka-mahirap, patok na siya sa taong bayan. Nagbandera pa ng mga retrato sa mga pahayagan – puro front page, kaya may nakahalata na parang paid advertisement. Maka-tribu din daw siya kaya todo costume din at nagpakodak kasama ang mga miyembro ng isang tribu sa Mindanao. Paanong hindi siya asikasuhin ng mga taong nilapitan niya, eh namigay daw ng mga dokumento tungkol sa mga kaek-ekang “pabahay”, na dapat lang naman niyang gawin dahil trabaho niya. Ginamit pa ang puwesto niya at pera ng bayan, na hindi naman nakatulong sa pagkubli ng tunay iyang layunin na pangangampanya lang pala! Sana mag-resign na lang siya bilang Bise-Presidente at cabinet secretary, upang makapag-concentrate sa kanyang kampanya, at nang lahat ng isla ng Pilipinas ay masuyod niya.

Nagpakodak pa kasama ang mga bata na nagbo-boodle fight- kainang nakakamay sa dahon ng saging. Pati mga bata ay sinangkalan pa sa kanyang maitim na hangarin! Sana sinamahan niya ng cake ang mga nakalatag na pagkain, upang lalong mabuo ang kanyang drama. Naglagay din sana siya ng flower arrangement sa gitna ng hapag kainan, gamit ang mga rare orchids ng kanyang asawa na inaalagaan sa asyenda nila sa Rosario, Batangas. At upang lalong masaya, hiniram sana niya ang mga mamahaling ibong alaga ng anak niyang si Abigail upang magamit na palamuti sa paligid ng kainan.

Ang isang wild suggestion ay bumalik siya sa Mindanao, at pasyalan si mayor Rod Duterte, makipagkamay dito tulad ng ginawa ng isang dating presidente na pilit na nagmamalinis, at habang nandoon siya, dumaan na rin siya kay Quiboloy tulad ng ginawa noon ni Gloria Arroyo. Pwede rin siyang dumiretso sa Makilala, na hindi kalayuan at tahakin ang isang landas patungo sa New Israel, sa paanan ng Mt. Apo – doon maraming unggoy…at, siyempre, mga miyembro ng isang nakakabilib na sekta, lahat din lang ng paraan ay ginagawa niya upang magkaroon ng media mileage. At mula sa Makilala, ay mag-side trip siya sa kampo ng MILF.

Magdala siya ng sangkaterbang tagakodak niya at umupa ng eroplano ng PAL o Cebu Pacific…gumastos din lang siya ng pera ng bayan, lubus-lubusin na niya. Pero sa isang banda, kaya ng sarili niyang yaman ang mga gastusin, dahil nakaya nga niyang ibili ng bahay na may elevator ang kanyang anak na kapangalan niya, kaya may adhikain ding kapareho niya. Kapag ginawa niya ang mga suggestion, papatok siya sa mga diyaryo, TV, at radyo…bilang isang trying hard na trapo na pang-Guinnes Book of World Records ang effort!

Maglaan din siya ng isang magdamag na ititiyempo sa prayer rally ng El Shaddai sa Paraῆaque, sabayan niya sa pagkanta si Velarde sa stage. Maghanda siya ng payong na ititihaya upang makasalo ng grasyang awa na hihikayatin niyang bumagsak sa pamamagitan ng pagwagayway ng puting panyo – tumingala siya. Huwag niyang kalimutan ang Iglesia ni Kristo at ang bagong Obispo ng Maynila, upang hindi sila magtampo sa kanya.

Dapat ang isuot niya sa mga lakad na nabanggit ay damit na galing sa ukay-ukay, dahil ang palagi naman niyang sinasabi ay mahirap siya, kaya siya maka-mahirap…at ang mga kalaban niya ay mga mayayaman. Dapat isama niya sa kanyang mga talumpating gasgas, na dahil sa kahirapan ay nabanat siya sa trabaho at kumapal ang kanyang mga palad kaya nagkaroon siya ng kakayahang humawak ng limpak- limpak na salapi, at ang mukha naman niya ay kumapal sa sobrang pagkabilad sa init ng araw dahil sa kaiikot niya sa ekta-ektaryang lupaing hindi naman kanya, kaya lalo siyang umitim. At huwag sana niyang kalimutan ang mga Mangyan sa Mindoro at mga tribu sa norte kung saan ay makakatipid siya ng malaki dahil ang isusuot niya kung magpapakodak ay bahag lang!

Sa mga lakad niyang yon, sana hindi umulan…para walang kidlat na magngangalit at maghahanap ng tutusuking sinungaling na taga-lupa!

Dapat isipin ni Binay na matatalino na ang mga botante ngayon. Pati ang ilang pari ay nagpapayo na tanggapin ang mga perang suhol ng mga garapal na mga kandidato pagdating ng kampanyahan subali’t bumoto nang naaayon sa kanilang konsiyensiya, dahil talagang hindi mapigilan ang bilihan ng boto…at ang perang binibigay sa kanila ay pera din naman ng bayan, kaya bawi-bawi lang.

Ang Debateng Binay-Trillanes

Ang Debateng Binay-Trillanes
Ni Apolinario Villalobos

Kung matutuloy sa November 10 ang pagtatalo sa pagitan ni Binay at Trillanes, marami ang dapat asahan, tulad ng:

1. Pagpupumilit pa rin ni Binay na pinupulitika lamang siya, hindi siya nagnakaw sa Makati noong nanunungkulan siya bilang mayor, hindi nila pagmamay-ari ang asyenda sa Rosario, Batangas, at ang kanyang pamilya na ang hangad ay magsilbi sa taong bayan kaya inosente sila hangga’t hindi napapatunayan sa hukuman.
2. Mawawala sa porma si Trillanes kapag napikon, uulitin lamang niya ang mga bintang na nasabi na sa mga pagdinig sa senado, isa na ang mabigat na pagkaroon ni Binay ng mga dummy na pansamantalang umaako ng mga pag-aari nila, at hindi siya masasapawan ni Binay kahit abogado pa ito dahil ang hahanapin ng mga tao ay ang laman ng kanilang mga sasabihin, at hindi mga teknikalidad sa isang pormal na debate.

Kahit ipagpipilitin ni Binay ang kanyang pagmamalinis sa araw ng debate, mahihirapan siya dahil mabibigat ang mga ebidensiyang nailatag na, at siyang ikalulusaw ng kanyang pagkakataong manalo sa eleksiyon 2016. Kung iisa-isahin niya ang mga isyu na binibintang sa kanya at tatapatan niya ng mga paliwanag, malamang mahihirapan siyang makumbinse ang taong bayan, dahil simula pa lang nang unang araw na pumutok ang eskandalo, malayo na ang inabot ng pag-analisa nila batay sa mga ebidensiya na mahirap pabulaanan. May mga ideya na ang taong bayan kung paanong napatungan ng kung ilang daang porsiyento ang halaga sa pagpagawa ng Makati City Hall II, pati na ang mga gamit sa Ospital ng Makati, at ang mga cake na binibigay sa mga senior citizen. Pati na rin ang paraan kung paanong napapasakamay nila ang mga nakurakot na pera na nakalagay sa mga bag.

Tungkol naman sa asyenda sa Rosario, Batangas, kahit manikluhod pa si Binay sa harap ng kamera sa araw ng debate upang madiin ang pagdi-deny, wala na rin itong epekto, dahil mismong mga dating may-ari ang nagpapatunay ng bentahan- mga matatanda na hindi aasahang magsinungaling. Pati ang naunsiyaming pagpresenta ni Tiu ng sarili niya bilang may-ari ng asyenda, hindi na rin maisasalba ni Binay kahit pa sabayan niya ito ng hagulhol. Naipaliwanag na ni Cayetano kung paanong naitatago ng mga tiwaling opisyal ng bayan ang kanilang mga nakaw na yaman upang walang makitang ebidensiya, na malinaw na naipakitang ginawa ng mga Binay, kaya anumang paliwanag ni Binay sa araw ng debate ay wala na ring saysay.

Kung ang debate ay style na walang rebuttal, kundi paglalahad lamang ng bawa’t panig subalit may ipapataw na taning o limitadong oras, talung-talo na si Binay, dahil taong bayan ang huhusga kung sino ang mananalo. At dahil siya ang panig na nagdedepensa, dapat maunang magsalita si Trillanes na siyang nag-aakusa. Dapat pabulaanan ni Binay punto por punto ang mga sasabihin nito, subalit alam naman ng taong bayan na talagang wala siyang maisasagot na katanggap-tanggap. Kung meron kasi, dapat yon na ang sinasabi niya sa mga interbyu, o di kaya ay umaper man lang sa senado upang sagutin ang mga katanungan. Subalit ang palagi niyang sinasabi ay pinupulitika lamang siya.

Sa kabuuhan nito, ang debate ay gagamitin lamang upang madiin ang pagsisinungaling ni Binay, kaya tama ang sinabi ng isa niyang kaalyado sa partido na ito ay isang patibong upang lalong maipakita sa taong bayan na walang karapatan si Binay na maging Presidente ng Pilipinas.

The Crucial Binay Case

The Crucial Binay Case

By Apolinario Villalobos

The Binay case will bring to light, who among the contenders to the presidency, deserves the post. While the Binay camp is obviously rattled under the pressure of mounting evidences that include authentic testimonies, it went beyond decency by requesting a meeting with the President. The latter move boomeranged, proving that Binay is surrounded with unthinking counselors, for arrogantly releasing statements that it was the President who initiated the meeting, which of course, the latter vehemently denied. The denial of the President, added to the already deepening humiliation of the desperate Binay camp.

A certain Atty. J Bautista even had the temerity to show himself during the Senate hearing and “lectured” on the committee. As he started speaking, viewers and listeners confirmed their suspicion that the guy is just a typical lawyer who want to make impressions even to the extent of making nonsensical statements. Sitting beside empty seats, J Baurtista was a forlorn picture of a helpless boy who lost a toy! His antics made viewers wonder if indeed, he is a lawyer.

Jonvic Remulla made a mistake in emphasizing smilingly in front of TV cameras that the billings and receipts showed by former Makati Vice-mayor Mercado do not hold water as regards the Binays’ ownership of a log cabin at Tagaytay Highlands. The fact that nobody can be issued such documents if he does not own any property inside the high-end housing complex has already been stated during the hearing, such being a prevalent practice, so that the effort of Jonvic in blatantly thwarting the documents’ purpose, just earned him added ridicule.

Jonvic Remulla should have distanced himself from the Binay case in the first place. As the Revillas are becoming more unpopular, the Caviteños turned to Jonvic Remulla as their hope in regaining the respect for their tainted image. For them, he was clean, until he dipped his fingers in the Binay case, even proudly championing the questionable honesty of VP Binay, as spokesperson. He should have used his wise judgment if he wants a clean image as a staunch fighter for justice which was expected of him, ever since he entered the political arena after so many years of absence of a representative from his clan. Now, his political opponents in Cavite must be rejoicing.

The latest Senate hearing, conducted on October 22, put to fore how greed could make a person sacrifice anything in favor of a selfish quest. Tony Tiu, an accused dummy of the Binays, vehemently claims with arrogance his being an honest businessman, until from his lips came information about his political ambition. Simple analysis would show that Tiu was banking on the Binays to prop up his ambitions both for more financial gain and a crack at politics. Despite the technical facts pointing to his just being a “rights owner” of the Hacienda Binay in Rosario, Cavite, he kept on insisting otherwise. His brave allegations when interviewed a day before were crushed one by one during the hearing, yet, he desperately tried to make a gallant stand to show his “honesty”. His classmates in a reputable school could be squirming in their seats while focusing their attention to TV monitors at home, seeing his helpless look. The disastrous performance of his businesses shown on TV, just pushed the guy deeper down the muck of embarrassment. Gone now is the image that he has been desperately trying to project as a “successful” businessman. Questions are mounting as to how he got the billions as his personal asset, that he has been mumbling to show that in no way could he become a dummy of the Binays, as he can afford to be equally rich as they.

The composure of Allan Peter Cayetano earned him more respect. His calm statements showed that he knows what he has been doing. Statements were carefully weighed and never did he stammer, even showing humility in making an apology for a slight and insignificant oversight. Not even the arrogant, nonsensical ranting of a JV Bautista changed his facial expression, at the end, even thanking the guy for showing up on his own, unlike VP Binay who kept on snubbing invitations. All the way, throughout the proceedings, he exhibited unquestionable intelligence.

Cayetano expertly showed how the Binays desperately, are trying to hide their ownership of properties by not registering them in their name, as in the case of estates, although, payments have been effected. The municipal towns in Cavite surrounding the Hacienda Binay have alleged that their records do not show any Binay property. Very clearly, Tony Tiu, though with a hint of confusion, insists on his ownership of the hacienda although honestly claiming that what he paid does not represent the total value of the property. The picture shown during the hearing was, with Tiu “owning” the hacienda at this time, with the title to be given him as soon as he completed the payment within at least two years. Meantime he “uses” the land to supposedly plant exportable vegetables. But the catch is that if he “fails” to pay the total value within the allotted period at least two years from now, the property reverts back to the “real owner”. The year is a little beyond 2016 – past the election period for president. Binay is moving heaven and earth to be in Malacaῆan, by then, during which, promised protections for sacrificing allies would have been secured – if he will make it. That is how Cayetano explained the scenario of how corrupt officials hide ill-gotten wealth.

As usual, the pluckiness of Senator Trillanes did not help him much to gain a good impression. He still is the guy who easily gives in to pressure, easily intimidated, as several times, he almost became unreasonable in his statements. He allowed himself, to be overcome by hatred.

Meanwhile, VP Binay has the gall to go around Mindanao and campaign for his quest. He is so shamelessly vocal about it this early, which shows a lack of decency on his part. He makes use of his power as housing czar to gain popularity by distributing housing units which the recipients deserve, in the first place. His desperation reached its climax when he approached the president for help to bail him out of the scandalous Senate hearing, thinking that he is a “valuable family friend”. He shamelessly failed.

The Binay campaign slogan about what happened in Makati during his time can happen to the Philippines when he becomes the president, has become more appropriate as the Senate hearing is gaining grounds in exposing unthinkable anomalies. What Filipinos now think is that, if indeed, Binay makes it as president, what happened in Makati could indeed, woefully happen to the whole Philippines. Some say, the Binays may even convert the whole country into a vast business empire!…with the Filipinos subsisting on cakes, instead of rice!

Plundering to the Max…only in the Philippines

Plundering to the Max

…only in the Philippines

By Apolinario Villalobos

With the recent bomb that exploded, that of the ill-gotten wealth of the Binays that consist a sprawling hacienda in Rosario, Batangas, exposed by the whistle blower, former Vice-Mayor of Makati, Ernesto Mercado, the reputation of the country’s ailing political system which is best with exploitation and corruption is further pushed down the bog of shame. The Binays, as usual, shouted “politics…!”

The whistle blower has been spontaneous in delivering his statements, without a single stutter of apprehension or doubt, having worked in the hacienda in 1992 onward as a farm hand or “boy”, until he became the Vice-Mayor of Makati. It purportedly started with a five-hectare farm for an experimental 50-head piggery, purchased out of his attorney’s fee. The people of Makati City should be seething with anger and regret for having given their trust and confidence to the Binay family who made use of big projects as fronts for their plundering. The controversial hacienda with air-conditioned piggery, vast orchidarium, man-made lagoon, garden copied from the royal garden of London, fighting cock hatchery, and hi-tech features, is connected to the mega-plundering in Makati, being the source of the fund for expansion and operation, according to Mercado. The unwritten rule for a successful plunder is …bigger project, bigger commission.

Senator Allan Cayetano detailed how the Binays moving heaven and earth to waylay trackers o their ill-gotten wealth by using dummy corporations that went through a series of purchase and transfers. The same incorporators and offices have the same business address in Makati. Also, some are partners in the law firm of Congresswoman Binay. Some corporation doesn’t even have a contact number, just a website, perhaps for show of ownership, as is always the case. One corporate member has been found to be living in a government housing project putting the question to the fore, on his affordability.

The Binays are trying their best to come up with big projects supposedly to maximize the “benefis” to be enjoyed by their unsuspecting constituents. That is the image that the father, the mother and the son are trying to show to the people of Makati and ….hopefully to the rest of the Filipinos. They are too keen in manifesting that, what they have done and still doing to “uplift” the lot of Makati constituents can also be done for the whole country…a good move, indeed, for a family that dreams of living in Malacaῆan Palace. In so doing, they sort of made it clear that the people of Makati owe them a lot, for their “benevolent” act. And, they want such “benevolence” spread throughout the country, with hope against hope, if Jejomar Binay makes it as President in 2016. So God forbids, the country is again facing another threat of widespread familial corruption!

The 350-hectare Binay hacienda in Batangas could just be a tip of the iceberg of corruption that has been floating in the midst of the Filipinos after the toppling of Ferdinand Marcos, who was hated for his dictatorship. Investigations should also be made to the unremitting denuding of forests due to illegal logging which is purportedly controlled by an aging politician now facing a plunder case, and the incessant mining that hideously pockmarks beachfronts and once abundant rice fields in the northern region of the country, behind which are government officials including those in the local units. Acquisitions of the other officials, especially, those with vast tract of “acquired” land in Bulacan, Nueva Ecija, Quezon, Batangas, and Cavite should also be made.

The shameless plundering to the max happens only in the Philippines. Plundering has become the ardent, albeit, covert desire of every ambitious Filipino to join the scramble in the filthy political arena. They are sure, that a return to their financial investment during campaigns that now shamelessly involves vote buying, will more than quadruple halfway through their term. Such heartless and hideous act has become a good business in the country. Gone is the noble intention of humble politicians who made it through the arduous election, to serve the country and the people, as promised in their oath, while the palm of their left hand solemnly rests on the Bible, and their right hand with open palm, is raised with equal soberness…as they highlight such promise with a sincere… “so help me God…”.

Corruption in the country comes singly, committed by a lone member of the family…conjugally, committed by the husband and wife…also, familially, committed by the whole family!