Ang Pakikinig…sining at kakayahang nawawala na

Ang Pakikinig

…sining at kakayahang nawawala na

Ni Apolinario Villalobos

Ang pakikinig ay isang sining at kakayahan, subali’t sa panahong kasalukuyan, nawawala na ang mga nabanggit na pantukoy  dahil ang mga tao ay nagkakanya-kanya na ng mundo…halos wala nang panahong makipag-usap sa isa’t isa. Kung makipag-usap man, nagmamadali kaya hindi pa man umiinit ang puwet sa inupuan ay nakatayo na agad at nakaakma nang umalis.

Siguro ginawang dalawa ang tenga ng tao upang para sa mga ayaw magtago o magtabi ng mga napakinggan ay pwedeng palabasin ang mga ito sa kabilang tenga. Mayroon din sigurong mga tengang hindi nililinis palagi upang matanggalan ng tutule kaya ang mga sinasabi sa kanila ay hindi nakakapasok. At mayroon pa rin sigurong maraming liku-liko ang loob ng tenga kaya hindi naiintindihang masyado ang sinasabi sa kanila, kaya iba ang mga ginagawa sa mga dapat ay pinapagawa.

Ang isa pang dapat mangyari ay manimbang ang isang nakarinig ng mga kuwentong hindi maganda kung ito ay ipaparating sa iba o sarilinan na lamang niya. Kung minsan, ang kawalan ng panimbang ang nagiging dahilan ng mga kaguluhan dahil naikakalat ng isang nakarinig ang mga kuwentong dapat ay tumigil na sa kanya. Ito rin marahil ang dahilan kung bakit ang gamit ng tenga ay magbigay ng balanse sa ating katawan. Dapat malaman na ang isang dahilan kung bakit naduduleng o tabingi ang pagtayo o paglakad ng isang tao ay dahil may diperensiya ito sa tenga.

Ang pinakamasaklap ay ang kusang hindi pakikinig ng isang taong nangako pa naman sa simula ng panunungkulan – with a smile!….yan si Pnoy. Ang sinabi niya noon na: “kayo ang boss ko…hindi maaaring hindi ako makikinig sa inyo”, ay walang nangyari. Sa dami ng mga sinabi sa kanya tungkol sa pagka-inutil ng mga tauhan niya, kahit isa ay wala siyang pinakinggan. Ang napapansin ng mga Pilipino ay ang mistulang ugali niya na “sige na lang” kapag Ombudsman ang kumilos tulad ng ginawa nito kay Purisima at nitong huli ay kay Vitangcol. Sa Ingles, ang tawag sa kanila ay mga “sacrificial lamb”, naubusan na kasi siya ng dahilan upang pigilan pa ang desisyon na naibulgar na.

Mahalagang i-angkop sa uri ng kausap ang mga bagay na pag-uusapan…mas mabuti kung magaling tayong tagapakinig

Mahalagang i-angkop sa uri ng kausap ang

mga bagay na pag-uusapan

…mas mabuti kung magaling tayong tagapakinig

ni Apolinario Villalobos

May mga pagkakataon na sa kagustuhan nating makibahagi ng ating nalalaman, nakakalimutan natin ang uri ng taong ating kausap, kapag mamalasin, para tayong nakikipag-usap sa hangin dahil maaaring mangyari na wala silang  interes sa mga sinasabi natin.

Tulad halimbawa noong inimbita ako ng isa kong kaibigan sa kanila. Akala ko dahil updated siya sa mga pangyayari lalo na ang tungkol sa korapsyon, okey lang pag-usapan namin ang paksang ito. Nang ibahagi ko sa kanya ang mga alam ko, tiningnan lamang niya ako at ang narinig ko ay, “ah, ganoon ba?” Kalaunan ay nagsalita din siya upang mag-share, pero ang ibinahagi niya ay tungkol sa mga taong nakita niya sa loob ng casino at kung paano siyang nanalo ng ilang beses sa slot machine. Nag-react naman ako maski papaano sa pagsabing, “eh, di ayos!”. Nang palagay ko ay mabuburyong lamang ako sa bahay niya, nagdahilan akong may pupuntahan pa.

Mahalaga ang pag-angkop ng mga paksang pag-uusapan sa uri ng ating mga kausap upang hindi magkasawaan sa paulit-ulit na pagsabi ng mga one-liner na sagot bilang reaksyon. Hindi dapat ipilit na iparinig sa kanila ang ating nalalaman dahil may mga taong walang pakialam maski genius man tayo. Kung mahahalata nating gustong bumangka ng ating kausap, pagbigyan siya. Makinig na lang na mabuti at baka may mapupulot tayong leksiyon.

Lapitin ng tao ang mga magaling makinig dahil lumalabas na maunawain sila. Ganoon pa man, hindi naman nangangahulugang hanggang sa pakikinig na lamang ang gagawin natin, dahil basta may pagkakataon, dapat din tayong sumingit ng ating mai-aambag upang sumigla ang usapan.

Ang pinakamagandang sitwasyon ay kung katugma natin ang ating mga kausap dahil kahit abutin ng maghapon, ay hindi nagkakaubusan ng paksa. At ang pinakamahirap namang sitwasyon ay kung magkita ang magkakaibigang magkaiba ang hilig, siguradong labo-labo ang resulta. Nangyayari ang huling nabanggit kung minsan sa mga pagkikita-kita ng magkakaibigan sa isang tanghalian o hapunan. Dahil sa magkakaibigang paksa, kadalasan ay hindi nagkakarinigan ang mga nag-uusap, lalo pa at mayroong mga ayaw magpatalo.

Ang pinakamagandang gawin natin ay palaging maghanda ng mga kwento na may iba’t ibang paksa, at kung maipit sa isang usapang labo-labo, ay manahimik na lamang at mag-enjoy sa pakikinig.