Ang Abogado

ANG ABOGADO

Ni Apolinario Villalobos

 

 

Ang todo-todong denial ni de Lima ay typical na ugali ng isang abogado. Ang tagumpay ng isang abogado sa korte ay depende sa kanyang galing sa pagsalita at pagpakita ng “ebidensiya”…at diyan yumaman ang ILANG abogado na kinukuha ng mga drug lord at kriminal na mayaman. Dapat ding tanggaping hindi lahat ng batas ay patas sa mayaman at mahirap. Ang ILANG mga gumawa kasi ng mga batas ay mayayaman at kaya nga sila nagpursigeng maging mambabatas ay upang masiguro na lalo pa silang makinabang. Ang ILANG mambabatas na hindi mayaman ay may balak namang yumaman…huwag silang mambola sa pagsabi na kaya sila pumasok sa pulitika ay gusto nilang tumulong sa taong bayan. Wala ring silbi ang sinasabing “hustisya” sa korte dahil mismong ILAN sa mga huwes ay tiwali.

 

Kung magaling ang abogado, kahit mali ay napapalabas niyang tama batay sa batas na ginawa ng mga mambabatas na karamihan ay abogado rin. Sigurado rin ang panalo niya kung ang kalaban niyang abogado ay walang binatbat o walang kuwenta…at lalung-lao na kung ang huwes na humahawak sa kaso ay binayaran. Dahil sa mga nabanggit ay may kasalanang “miscarriage of justice” kung sakaling mapatunayan ng “matinong” nakakataas na huwes ang nangyaring katiwalian, batay naman saa tinatawag na “appeal”.  Sa larangan ng abogasya ay matunog ang mga bupete o law offices na nakapagpanalo ng mga kriminal kahit obvious na may kasalanan, pero dahil magaling sa pagsilip ng mga batas na may butas ang mga abogado nila, sila ang kinukuha ng mga korap sa gobyerno, mga holdaper na mayaman at drug lords.

 

May mga kaibigan akong abogado na kahit hindi angkop ang utak sa abogasya ay nagpilit kumuha ng kursong ito dahil pinagbigyan lang ang magulang. Ang iba naman ay balak lang mag-notaryo at hindi hahawak ng kaso na pagdedebatihan sa korte dahil tanggap naman nila na mahina sila sa Ingles lalo na sa pagsalita nito. Ang dalawa nga sa kanila ay nagpapa-edit pa sa akin ng mga dokumentong ginawa nila.

 

Ang mga batas ay hindi perpekto dahil kahit kapirasong butas ay meron sila at ito ang mga pinag-aaralan ng mga abogado. Dahil diyan ay maraming tiwaling mambabatas na abogado dahil alam nila kung anong batas ang pwede nilang pagkitaan, at ang iba ay sila pa ang nagpanukala.

 

Balik kay de Lima…..ang pagmamatigas niya ay effort at karapatan ng mga “matataling tao”, batay sa mga kasabihang, “my word or your word” at, “innocent until proven guilty”. Siya ay edukada at abogada, pero ang mga witnesses laban sa kanya ay hindi nakatapos ng kurso, at yong isa nga ay hindi nakatapos ng elementarya.

 

Ang blog na ito ay pansarili kong pananaw at hindi akong nanghihikayat ng mga mambabasa upang ako ay paniwalaan o di kaya ay mawalan ng tiwala sa korte at mga abogado. Hindi naman lahat ng abogado ay may matuwid na pag-iisip at konsiyensiya….masuwerte ang makakakuha sa kanila.

The Philippine Justice System…can it still be trusted?

The Philippine Justice System…can it still be trusted?
By Apolinario Villalobos

Some people mispronounce “lawyer” as “liar”. At the rate guilty parties get scot-free despite their glaring offenses, the second allusion to the lawyer as a liar, seems to hold water. But, before all lawyers condemn me, I would like to make it clear that just like the rest of professions that are tinted with dishonesty, there are some law practitioners who try their best to be honest…still. In this profession, the rule is “my words against your words”. Whoever can persuade the presiding judge based on their painstakingly researched proof, makes the day. That is supposed to be way how the trial should be done.

Today, however, there are factors to consider: integrity of the presiding judge and cost of the influence, name of the lawyer, influence of the media in case of sensational issues, and persistent courage of the aggrieved to pursue the case.

It cannot be denied that some judges have been disrobed of their authority after giving in to the tempting offer of wealthy defendants in connivance with their lawyers. News items about this shameful occurrence, find their space in broadsheets and tabloids, even broadcasted over radio and television. The future of a case may also hinge on the image of the lawyer, as those with historically reputable name are given more positive expectation, an impression that counts a lot. For the sensational cases, the media plays a vital role as it can stir the public’s emotion and opinion. On the other hand, the courageous persistence of the aggrieved will decide if the case will still be pursued, in the face of tempting “compensation” in exchange for their grief.

The popular joke is that, if one wants to hear the best lies, he better attend trials in court. It is where one can hear oratorical dissertations that can move one to shed a tear or two and can turn one into a savage seething with anger. All these happen under, not the gaze, as the eyes are covered, but the shadow of the so-called Lady Justice holding a weighing scale perfectly balanced.

However, one particular and interesting opportunity can be viewed via TV – the Binay case. The viewers with weak and sickly heart, though, are counseled not to view it as they will just clasp their painful chest after witnessing the effort of his lawyers in covering very obvious wrongdoings with their circuitous statements. These “lawyers” try their best to bleach clean their client, hoping to high heavens that the senators and the viewing public will believe them just because they finished their Law from reputable universities!

In view of the above, with earnest and all innocence, I wonder if the Lady Justice is still reliable today. Can she defend the innocent Filipinos facing trial, with her sword? Can she make a good judgment, ensuring a perfectly-balanced scale with her eyes covered? Obviously, with her uncovered ears, her judgment shall be based on the best delivered lies!

The Philippine Justice System, Lawyers, and General State of Rehabilitationn Facilities

The Philippine Justice System, Lawyers

and General State of Rehabilitation Facilities

Ni Apolinario Villalobos

A crucial change in the life of a man may be caused by being at the right place at the right time or by having guts to face odds rejected by others. For the lawyer in particular, these are what he needs to prosper with his profession. Too much risk is involved with the thought, “now or never”, that serves as the force that pushes the desirous lawyer towards his ambition to be recognized.

“Sensation” is the keyword for the success of a lawyer. This is the reason why, a lawyer always aspires to handle a case that hugs the limelight, never mind if it seems a losing one due to glaring evidences against the client. The more controversial the case is, the better for the lawyer, because he will benefit from the attention that his client will get.

As dictated by the law books, no person is guilty unless proven beyond doubt. This is the reason why the eyes of the Lady Justice are covered because before the court, both victim and the aggressor are equal, and each side should present convincing evidences to win the case. Woe then, to the innocent client who can only afford an inexperienced lawyer with limited references. On the other hand, the obviously guilty party easily avoids conviction with the help of well-paid “expert” and “seasoned” lawyers.

Philippine prisons are filled to the rafters with erroneously convicted victims of injustice due to their inability to get the right lawyer to defend them, and worse, inability to get one due to their poverty. Despite this glaring defect in the justice system of the Philippines that contributes to the bursting of rehabilitation facilities, the national government remained inept…reacting only when scandals erupt, such as the affluent lifestyle of convicts at the maximum security section of the National Bilibid Prison (NBP) in Muntinlupa which has become an embarrassing national issue.

The rest of rehabilitation facilities, except for penal farms, are in the same situation. Practically all of them suffer from want of decent sanitation facilities. Inmates take turns in sleeping on the floor, while the rest remain on their feet for the rest of the night. Diseases add to the miseries of the inmates, with some, not yet convicted. And the food rations are far from decent.

Rich inmates buy their comfort by bribing corrupt jail guards and officers. Drug trafficking is still operated by drug lords from the maximum security section of the national penitentiary, and prostitution proliferates with the blessing of the paid jail guards. It is only in the Philippines where one can find detention cells inside maximum security section yet, of the national penitentiary, furnished akin to a richy home, complete with spa, jacuzzi, home theater, and aircon units.

When Kabungsuan Makilala, a jail guard of the Bureau of Correction, exposed the anomalies inside the national penitentiary, nothing came out of information extracted from him. A minor change in guards was implemented to show that something is being done. Afterwards there was a deafening lull within the Department of Justice.

It was only when a committee of Congress charged with the programs for the country’s rehabilitation facilities exposed their shock on the state of the national penitentiary, did the Department of Justice (DOJ) again made noise, most especially, because the modernization budget of the facilities is at stake. When the Senate stepped into the picture, the DOJ showed its most convincing move by launching “surprise” inspections, but without de Lima having made threats against the NBP officials on TV, thereby, broadcasting their moves!

Finally, despite the scandalous discoveries made lately, the DOJ statements as regards its plans to rid the country’s rehabilitation facilities of corrupt officials and lower ranking employees are still wanting of sting. With the budget for the modernization of the country’s rehabilitation facilities already in the bag, one can’t help but expect many pockets to bulge.

Ang Mga Panyero, talaga…(tungkol ito sa mga abogado)

Ang Mga Panyero, talaga…

(tungkol ito sa mga abogado)

Ni Apolinario Villalobos

 

Ang “panyero” ay tumutukoy sa mga abogado. At unang-una, wala akong balak na sila ay libakin. Ang mga isi-share ko ay halaw lamang sa aking mga naobserbahan sa mga kaibigan kong may ganitong propesyon at sa aking pakikisalamuha sa mga umpukan na may ganitong klaseng mga propesyonal. Mahirap mag-aral ng abogasiya, kaya bilib ako sa kanila.

 

May isa akong kapatid na abogado at nakita ko kung paano siyang “magsunog ng kilay” makapagsaulo lang ng mga batas  halos gabi-gabi na lang na ginawa ng Diyos. Lalong tumindi ang kanyang pagpupuyat nang siya ay maghanda para sa tinatawag na bar exam, isang pagsusulit na kung ilang beses na ring nabahiran ng pandaraya. Isa itong prestihiyosong karera na magastos na, kailangan pa ang matalas na pag-iisip at memorya. Kapag mayroon nang lisensiya ang isang tao pagkatapos niyang makapasa sa pagsusulit, maaari na niya itong isabit sa labas ng gate, pero kung nag-aapartment lang ang bagong abogado, sa ibabaw ng pinto niya…presto! pera na, mula sa pagnonotaryo. Dahil sa nakita kong ginawa ng kapatid ko upang maging abogado, naisumpa ko ang karerang ito.

 

May mga kaibigan akong abogado na umaaming mahina sa English, kaya nagkakaroon ako ng pagkakataon na kumita rin mula sa kahinaan nilang ito, sa pamamagitan ng pag-edit ng mga ginawa nilang dokumento. Pinapalabas na lang na masyadong marami silang ginagawa, busy, wika nga, kaya kailangan nila ng tulong sa pagsulit ng mga nagawa na nilang dokumento. Meron namang iba na may mga trabaho na subali’t nagpupursiging maging abogado kaya lumalabas na sila ay mga working student. Kailagang nilang makapasa ng bar exam na siyang magiging mabigat na batayan sa kanilang promotion. Sa kanila, saludo rin ako.

 

Ang masaklap lang…may ibang abogado na nagpapagamit sa mga taong alam na nilang mali, tiwali, masama, etc.  Ito yong mga taong may kaso na saan mang anggulo titingnan ng maski  hindi nakapag-aral ay talagang nakikitaan ng kamalian. Subali’t dahil sa tukso ng limpak-limpak na salapi, may mga abogadong pikit-matang tumatanggap ng kaso nila at kinakapalan na lang ang mga mukha habang nagsisinungaling sa loob ng korte. Kung ang pagsisinungaling ay nakamamatay, marami na siguro ang bigla na lang nangisay sa loob ng korte.

 

Kunsabagay, ang simbolo nga naman ng hustisya ay babaeng may piring, eh…di ganoon na lang din ang gawin nila…piringan ang mga mata nila at depensahan ang mga taong may sala nguni’t may kakayahang magbayad. Kasama kasi sa kanilang sinumpaang pangako bilang abogado ay ipagtanggol ang kahi’t sino, na hanggang hindi napapatunayang may kasalanan ay itinuturing na inosente. Ang simbolo ng hustisya, dahil sa piring sa mga mata, ay tila ba umaasa na lang sa kung sino ang “maririnig” na magaling sa pagsasalita habang naghahabi ng mga depensa, kaya hindi pwede ang bulol na ay mahina pa ang bokabularyo. Pagdating sa mga kasuhan, ang nangyayari ay pagalingan ng abogado, maski mahal ang serbisyo.  Totoo nga siguro na may halaga ang hustisya.

 

Nakakatawa na kung minsan ang nakikita sa TV…mga abogadong nagpipilit na walang kasalanan ang kanilang kliyente, ganoong alam na ng buong bayan ang buong pangyayari. Tulad na lang ng isang abogado na diretsong nakatingin sa kamera ng TV, sabay sabi na hindi nagnakaw ng pera sa kaban ng bayan ang kanyang kliyente, ganong ang dami nang saksi ang nagdidiin. Sa isang kaso naman, maliwanag na ngang nakorner ang kanyang mga kliyente pagkatapos tugisin ng mga otoridad, pinipilit pa rin niyang sabihin na sumuko daw sila! Paanong hindi susuko ay talagang nakorner na! Si panyero talaga, oo….

 

Sa TV pa rin….mayroong nag-aabogado ng mga drug pushers at drug lords at pilit na tinatanggi ang ginagawa ng mga kliyente niya, ganoong sa kalalabas na balita ay naipakita na ng raiding team ang mga milyon-milyong halaga ng shabu na nasamsam. Nagmumukha tuloy silang tanga na ewan kung binayaran ng mga singkit na drug lords dahil wala naman silang nagawa upang mailigtas sila sa kulungan. Sabi minsan ng kumpare ko, sinabihan siya ng anak niya na ayaw na niyang maging abogado. Nang tanungin kung bakit, sabi ng bata, “sinungaling sila”. Nang tanungin uli kung ano na lang ang gusto niyang “maging” paglaki niya, sabi ng bata, “maging pari na lang dahil binibigyan ng pera ng mga tao”. Ang tinutukoy niya ay ang love offering na binigay ng mga tao sa Misa. Sinabihan ko ang kumpare ko na i-korek ang maling impresyon ng bata tungkol sa perang binibigay sa pari, dahil ang pera ay para sa simbahan at Vatican.

 

Subali’t may iba pa ring mga bata na gustong maging abogado paglaki nila, at kapag tinanong kung bakit,  dahil gusto daw nilang maging mayor, governor, o presidente. May anak ang isang kumpare ko na ganito ang ambisyon, at tuwing tanungin ang bata kung bakit niya gustong maging abogado at mayor, sinasabi niyang, “kasi maganda ang kotse ni mayor, marami pang kasamang kontrabidang may mga baril, at kung minsan magaganda ang kasama, parang mga artista…” (nakakapanood siya ng TV at hindi siya tinuruan ng kumpare ko).

 

Sa korte, may sistema o paraan para hindi mapabigat ang hatol o di kaya ay umabot na lang sa pagka-abswelto ng may sala. Sa tingin ko dito ay “sabwatan”.  Yon bang mag-uusap ang mga abogado ng magkabilang panig, para siguro sabihin ng isa sa panyero niya na talagang walang ligtas ang kliyente niya kaya magtawaran na lang at pag-usapan ang “kompromiso”. Kapag sinuwerte, napapapayag ng abogado ang kliyente niyang biktima na daanin na lang sa “maayos na paraan” upang mapababa ang ipapataw na parusa kapalit ng pera. Ibig sabihin ay may pinagalaw na pera ang panig ng maysala. Nasisilip kaya ito ng babaeng may piring ang mga mata? Bakit nagkaroon pa ng sinasabing “hustisya” kung hindi rin lang buo ang pinapataw na parusa?

 

Bilang panghuli…noong minsang dumaan ako sa kumpare ko upang kunin ang USB disk na kinapapalooban ng mga dapat kong i-edit na dokumento, nakita kong binatukan ng nakakatanda niyang anak ang nakakabata nitong kapatid kaya napaiyak at nagsumbong sa magulang. Nang tanungin ng kumpare ko ang nakakatandang anak kung totoo ang sinasabi ng nakakabata niyang kapatid, pilit itong tumanggi. Sabi ng nabatukang kapatid, “yan…yan papa, tingnan nyo, para na ring abogado ng babaeng mataba sa TV kung magsinungaling si kuya…talaga namang binatukan niya ako, eh…sinungaling si kuya…sinungaling!”

 

Hindi ko na sasabihing ang anak ng kumpare ko ay may gustong ipahiwatig tungkol sa abogado…tahasan na niyang sinabi ito…at sa gobyerno natin, marami ang ganitong klaseng tao!