The 2016 Philippine Presidential Election…could be the worst

The 2016 Philippine Presidential Election

…could be the worst

By Apolinario Villalobos

In the eyes of the ordinary Filipino, the 2016 Philippine Presidential election will be “bloody” and full of frauds, aside from very expensive due to the expected massive vote-buying that will happen. The following are the reasons why:

• Roxas, Pnoy’s bet must win so that he (Pnoy) will be assured that his cases and planned suits will not prosper. If Roxas wins, he will find his hands full of indebtedness to people, aside from Pnoy, who wanted him to sit as president so that they can go on with their corrupt practices, by virtue of manipulation.

• Binay must win so that his graft cases will not prosper, especially, if the corrupt congressmen who stand as the majority in the Lower House will cross over to his side of the fence. Binay’s success will also signal the victory of Enrile, Jinggoy Estrada and Bong Revilla, who may even be granted “temporary” release from their detention, and Pnoy will have his share of humiliating court appearances.  Binay might even be supported by militants who are observably very silent when it comes to issues against him.

• If Poe wins, both Pnoy and Binay will surely spend days in court to defend themselves for graft cases filed against them. The only hope of Poe is the united stand of the different Christian churches. Militants will definitely not support her. If, the Roxas camp will be split at the last minute in her favor, she will have a chance of winning. Those from the Roxas camp who will support her, are the “trapos” (traditional politicians), who will again change their color, hoping that they can control the inexperienced Poe, hence, continue in pursuing their selfish motives which stinks of corruption.

Because of the above situations, both the Roxas and Binay camps will exert deadly effort, though separately, to discredit Poe. The Roxas camp will do it very subtly, while Binay’s will be severe, touching even on trivial matters, such as Poe’s adoption, which it is doing now. But, the bitter fight shall be between Roxas and Binay.

The campaign season will make the electorate temporarily rich because of the expected flood of cash, although, some bills shall be bogus or fake, as usual. Electoral campaigns shall be characterized by cash dole-outs even in broad daylight, without fear or timidity. Most alarming, though, is that the people behind the “hello Garci” scandal are still lurking in the COMELEC!

The Commission on Election is expected to play “helpless” on election-related problems due to their claim for inadequate facilities and staff, as their way of washing their hands every time problems crop up during election. Expect, too, finger-pointing on the foreseen failure of vote-counting due to breakdowns of the already inadequate computers.

Worst, there may be attempts to declare a failure of election and a military take-over. The forthcoming election is expected to be chaotic because honor and integrity of the families concerned, except that of Poe’s, are at stake!

Tulad ng Inaasahan, sinisiraan na ng Kampo ni Binay si Grace Poe

Tulad ng Inaasahan
Sinisiraan na ng Kampo ni Binay si Grace Poe
ni Apolinario Villalobos

Sa ganito kaaga, napapaghalata na ang pagka-trapo ni VP Binay. Dahil sa pagkadismaya sa pagpirma ni Grace Poe sa rekomendasyon upang imbestigahan na siya korte pati ang kanyang junior na anak, lalo na dahil sa ugung-ugong na tatakbo pa ito sa pagka-presidente, mga personal na bagay na kinakalkal ng kampo niya.

Ang mali ng kampo ni Binay, ginamit pa ang isyu sa pagiging adopted ni Grace, dual citizenship, at kawalan ng residency, kaya hindi daw ito kwalipikadong tumakbo sa pagka-presidente. Puro palpak ang mga isyu laban kay Grace. Noon pa mang estudyante si Grace, alam na nitong ampon lang siya at ikinuwento pa nga niya kung paano nangyari ito. Ang dual citizenship ay matagal na ring nasagot ni Grace na nawalan ng bisa ang kanyang American citizenship. Ang sa residency issue naman, history na rin ito dahil matagal na ring nasagot.

Kaya kinakasuhan ang mga Binay sa mga ginawang pagnanakaw ay puro mali ang mga stretehiya ng kampo niya. Nagmumukha tuloy silang timawang nakatalungko sa kangkungan.

Mabuti naman at sumagot si Grace na nagsabing okey lang ang mga binabato sa kanya, kaysa naman sa kasong plunder – pagnanakaw.

Sa isyu ng pagtakbo sa presidency, si Grace ay ang tinatawag na “underdog” o inaapi, pero sabi ng marami, si Binay naman ay “dog” daw. Mahal ng mga Pilipino ang mga inaapi dahil sa pagkagusto ng mga Pilipino sa mga ma-dramang kwento.

Nakakadismaya si Coco Pimentel

Nakakadismaya si Coco Pimentel
Ni Apolinario Villalobos

Nakakadismaya ang parunggit ni Coco Pimentel na hindi dahil maraming pera ang isang tao sa bangko ay dapat pagdudahan na. Nangyari itong parunggit nang lumabas ang balita tungkol sa pag-freeze ng lahat ng mga asset ng mga Binay at mga dummies nila na nagkakahalaga sa kabuuhan ng mahigit sa Php11B, at nakapaloob sa 242 bank accounts.

Noon pa man, marami na ang nakakaalam na hindi dating mayaman ang mga Binay bago pa pumasok ang pinaka-ama ng pamilya sa pulitika at ang unang naging puwesto ay pagka-mayor ng Makati. At kahit pa doktora na noon si Mrs. Binay, hindi rin nangangahulugan na aabot sa nakakamanghang dami ang mga deposito nila sa mga bangko. Dahil dito, marami ang nagtaka at nagtanong kung saan nanggaling ang yaman nila.

Ang mga katanungan ay tila nasagot paunti-unti nang magsulputan ang mga kaso ng pangungulimbat nila sa kabang-yaman ng Makati, at sa mga gawaing may kinalaman sa mga puwestong hinawakan ng Bise-Presidente.

Ang nakakagulat lang ay nang malaman ng publiko na malapit pala sa mga Binay ang tatay ni Coco Pimentel, na dating senador din, si Aquilino Pimentel. Nabisto kasi sa isang hearing ng Senado tungkol sa katiwalian sa pagpagawa ng University of Makati, na ang tatay ni Coco Pimentel ay isa sa mga Board Members nito. Matapos ang pagkabulgar, napansin na parang nawalan na ng lakas ang mga salita ni Coco laban sa mga Binay, at lalong napansin ito nang magsalita siya tungkol sa malaking perang nakaembak sa mga bangko at hinihinalang may kinalaman sa mga kasong binibentang sa mga Binay.

The 6-month Freeze Period on Binay Assets should not be a cause for jubilation

The 6-month Freeze Period on Binay Assets
should not be a cause for jubilation
By Apolinario Villalobos

The media exploded the freezing of the Binay assets and those of their dummies that include bank deposits, securities and insurances for six months. The total amount involved is more than Php11B in 242 bank accounts. However, the aggrieved party was not notified formally about this and their lawyer failed to get a copy even from the office that issued the freeze order. Where is seriousness in all this process? Also, will the six months freeze period achieve its desired result? Who will stop the Binays from withdrawing their stashed wealth after six months?

The SOP in coordination was not observed when the office responsible for the freeze, did not bother to give a copy of the order to the concerned party. Meanwhile such negligence will surely give the aggrieved party a reason to use “technicalities” in asking a higher court for the lifting of the freeze. That is how dysfunctional the government and its agencies are!

On the other hand, the senator daughter, Nancy and their lawyer, a certain Certeza, vehemently denied such enormous amount because out of the total number of accounts in question, she says that only several are in the name of his father, the Vice-President. The problem with senator Binay is that she has been presuming that Filipinos are pea-brained, for what kind of fool will deposit embezzled money and assets in his own account? She forgot that there are people who are willing to be used as “conduit” or “dummy”. As a senator she should know this common scheme, as she was one of those who questioned Janet Lim Napoles during Senate hearings about scams involving pork barrel of lawmakers and ghost NGOs. To put an end to all the accusation, the family should bring out their dummies, especially, Limlingan, so that they can assume ownership to the said accounts.

What is incomprehensible is the short period of freezing, as if the ban has been slapped without seriousness. Six months is obviously not enough in view of the enormous amount involved and the gravity of the cases of graft and corruption against the Binays. Also, those who filed the request for the freeze are so naïve as not to perceive that the six months period is not enough to prevent the Binays from using their money for the forthcoming election in 2016, if this is their objective.

Along this line, the TRO issued by the court on the suspension of Junjun Binay as mayor of Makati, viewed to be unfair by many sectors as it will give the said mayor the opportunity to dispose documents related to his graft case, is still fresh in the mind of the Filipinos. Presumably, this time, the court could have granted the freeze request on the Php11B, but only for a “convenient” period of six months to the advantage of the Binays who can easily withdraw their money as soon as the ban is lifted. The court is obviously very careful…..especially, as some of the rogues in robe have been exposed lately. In Pilipino, the appropriate statement for this action is: “pinagbigyan lang, para walang masabi”.

An Uncalled For Remark of Binay Indicates his Pro-Chinese Sentiment

An Uncalled For Remark of Binay
Indicates his Pro-Chinese Sentiment
By Apolinario Villalobos

The surprising remark of Vice-President Binay in an interview over DZYM, a radio station in Catarman, Samar, on April 12 already reveals his un-Filipino scheme if ever he becomes President of the Philippines. He openly declared, “may pera po ang China, kailangan natin ng capital…”. This goes to show that he will welcome with open arms whatever expected one-sided talks (in favor of China), that will be proposed to him when becomes president of this long-beleaguered country of “resilient” Filipinos. If that happens, not only will the Filipinos continue to suffer from the sucking of the corrupt government officials but also the economic manipulation of a foreign power, as well.

Not only will the shores of the western coast of the country be opened to the Chinese by virtue of the extended Chinese sovereignty provided by the artificial islands that they (Chinese) are being building right within the maritime territory of the Philippines. The already Chinese-dominated economy of the country will surely be stamped with calligraphic symbols. The Chinese shall feast on opportunities to be offered in the exploration of natural resources, such as, oil, natural gas, and many others because as Binay implied, they have the money for the operation.

Binay may have Singapore in his mind as a model for an Asian country to be called progressive. He even unabashedly compared himself to Lee Kuan Yew who engineered the miraculous development of Singapore, a once struggling port in Southeast Asia. He must also be thinking that he has done so many things for Makati, recognition of which, he is forcing on those who respectfully listen to him…when in fact, he is now under fire for what he had been doing in Makati – allegedly profiteering from big projects.

What Binay has forgotten is that the discipline of the Singaporeans is much different from the kind of the Filipino discipline. Lee Kuan Yew has successfully maintained a clean administration which is way way far from the corruption-riddled mindset of the Philippine government officials, and that includes him, according to the senators who are investigating his graft and plunder cases. In the Philippines, the impression that the easiest way to amass money is by entering the arena of politics, and the shameful number of investigation on corrupt cases prove this. Binay forgot that he is one of those being investigated.

Some Asean neighbors of the Phillipines are enjoying real progress, not the one shown in reports of paid researchers, even by not bowing to the dictates of super powers such China and the United States. Vietnam which was haplessly mowed to the ground during a pocket war with the United States is now way ahead of the Philippines. Cambodia is steadily increasing its inbound tourist influx by maintaining its traditional eco-tourism system minus hotel complexes that are built by foreign investors. Malaysia, despite its restrictive culture is way ahead in practically all aspect of development compared to the Philippines. Binay unfortunately has a different view as regards progress.

The muddled situation of the Philippine is being used by Binay in his early campaign for presidency, promising paradise to the constituents of the “sister cities and towns of Makati” throughout the country, especially the far-flung ones in Visayas and Mindanao….promises such that what he did to Makati, he will do to the country when he becomes president. Some people, though, remark that indeed he will do – make the whole country as a vast personal business empire!

Binay is trying to fool the Filipinos by giving them his own interpretation of “progress” which is tantamount to the dissolution of nationalism. For him, progress means shopping malls, towering condos, bustling commercial centers…though, the fact is, profits are not deposited in Philippine banks but brought out by foreign investors back to their own countries at the expense of nationalism. And the jobs?…yes, there are jobs – call center agents, sales clerks, drivers, factory workers, etc. – all on contractual basis!

The image of Makati that he has been proudly using as showcase of his performance is now crumbling with the glaring issues on how he and his family allegedly gained from the big projects that are painted over with false benevolence. They have yet to prove a single accusation to be false…

Friendship, Greed, and Betrayal

Friendship, Greed and Betrayal

By Apolinario Villalobos

All relationships start with friendship, bonded by trust and confidence.

For the married couple, the bond is formally legitimized by signed documents. For living- in partners, compatibility in many aspects of companionship is enough to legitimize the relationship, though, questionable in the eyes of God and the government.

In politics, everything depends on the unwritten “word” of honor among parties concerned, and which hinges on their distinct personalities, shaded with greed, yet. If such greed overwhelms any of the parties, disaster occurs – the dreaded betrayal.

A typical occurrence is what happened to the time-tested relationship between Vice-President Jejomay Binay and his former Vice-Mayor, Mercado. When Binay broke his promise to support Mercado during his mayoral bid for Makati, the latter felt betrayed which compelled him to release a tirade of accusations of corruption against the former. As alleged by Mercado, Binay had a second thought on the support, as he (Mercado) might not hand the reins of Makati back to his family (Binay), purporting greed that might develop in his person.

On the other hand, the friends of the President are a lucky lot for the latter’s tough support to them. Despite the flood of mistrust poured over the President’s men and women, he is steadfast in standing by them, propping them up, even putting them on his shoulders. This kind of character of the President is one of a kind, although, it jeopardized the well-being of the country and its people.

The President did not betray the loyalty of his friends, a very commendable act as a friend. Unfortunately, it is the trust of the Filipinos that has been betrayed, a grievous act for him as the President. His greed for a “friendship forever” with his handful cohorts has drenched his honor with hatred by the people to whom he committed a staunch stewardship for a journey towards progress on a straight path, devoid of corruption and exploitation.

The country wallows in different kinds of betrayals – from the halls of the lawmakers down to the lowest level of governance. The muck is so deep that, perhaps, only a miracle can pull the country out of it.

Sa Kalituhan, nahilo si Binay

Sa Kalituhan, Nahilo si Binay

Ni Apolinario Villalobos

Nakakahilo ang mga problema. Ito ang nangyayari ngayon kay Binay na dahil sa kalituhan, pati ang gabinete na kanyang kinabibilangan ay inupakan sa kanyang talumpati kamakailan bilang panauhing pandangal ng Lions’ Club International. Dahil sa ginawa niya, hindi na nakatiis ang Pangulo kaya nagparunggit na maaari siyang mag-resign sa gabinete kung hind siya makakaagapay sa mga ginagawa ng administrasyon. Tama lang ang ginawa ng Pangulo, dahil sa halip na magbigay ng payo ang Bise Presidente, tinitira pa ang kanyang mga kasama sa gabinete ng pailalim – patraidor, maiangat lang ang sariling bangko. Pinapalabas niya na talagang siya ang karapat-dapat na maging susunod na pangulo.

Kahit narinig na ni Binay ang sinabi ng Pangulo ay nagdeklara pa rin siya ng tiwala dito. Ang problema, siya ay may tiwala sa Pangulo, pero ito ay wala namang tiwala sa kanya. Kaya kung may delikadesa si Binay, dapat lang siyang tumiwalag na sa administrasyon. Dapat gawin ito Binay upang makapag-concentrate na lang sa pagkampanya. Pero, takot siya dahil wala na siyang dahilang lumapit sa mga tao – ang pamimigay ng mga dokumento sa pabahay, bilang housing czar. Talagang tuso at manggagamit dahil pati ang kanyang obligasyon sa mga tao, ay gusto pang maging utang na loob sa kanya ng taong bayan!

Ito ang mga istratehiya ni Binay, bilang wa-is na pulitiko:   ginamit niya ang mga Aquino upang ipaalam sa mga tao na kaisa siya sa mga adhikain ng pamilya na labanan ang korapsyon upang makuha ang tiwala ng mga nakadilaw, kaya nanalo siya bilang Bise Presidente; nakipag-alyado din siya sa mga partido na dating kalaban ng kanyang partido; nang mabisto ang katiwalian niya sa Makati noong mayor pa siya ay nagsimulang “magbenta” ng mga ari-arian at pumili ng isang tao na magsisilbi niyang kalasag bilang dummy si Tiu; at, bigla siyang nagpakita sa mga Pilipino sa pamamagitan ng walang humpay na paglibot sa buong bansa at namudmod ng mg papeles na may kinalaman sa pabahay – isang aksiyon na may tatlong layunin…mangampanya, magpaliwanag na wala siyang kasalanan sa harap ng mga imbestigasyon, at batikusin ang administrasyon dahil sa mga palpak na mga proyekto, upang ipahapyaw na siya “pala” ang kailangan ng bansa upang magkaroon ng kaunlaran. Sa ginawa niyang paglilibot, ginamit niya ang pera ng taong bayan!

Akala ni Binay ay nakatuntong na siya sa kalabaw habang itinataas ang sariling bangko. Sa pagmamadali niyang iangat ang sarili, pinagsabay ang dalawang nabanggit upang lokohin taong bayan. Ang kaso, umalma ang kalabaw na maaari niyang ikahulog, at ang masakit, madadaganan pa siya ng bangko niya na narra at antigo (mahilig siya sa ganitong muwebles) – mabigat…kaya siguradong lasug-lasog ang kanyang mga buto sa paglagapak niya sa lupa!

Malamang maluha-luha si Binay sa panghihinayang sa pagkawala ng isang kapamilyang relasyon sa mga Aquino, habang tinitinghan ang larawan nila ni Pnoy na nagbobomba ng tubig sa grupo ni Tolentino sa harap ng Manila Hotel…noong inilipad si Ferdinand Marcos sa Hawaii.

Ang Nakakamanghang “Galing” ni Antonio

Ang Nakakamanghang “Galing” Ni Antonio Tiu
Ni Apolinario Villalobos

Nakakamangha ang mga skills o galing ni Antonio Tiu. Kung sakaling manalo si Binay bilang Presidente ng Pilipinas, hindi lang iisang tungkulin ang maaari niyang gampanan. Makakatipid ang administrasyon ni Binay, dahil iisa na lang ang hihiranging Secretary – si Tiu. Maaari siyang Secretary of Tourism, Finance, Budget and Management, Education and Culture, Foreign Affairs, Agriculture, Energy, Health, etc.

Sa galing niya sa paghabi ng mga kuwento, maaari siyang dumayo sa ibang bansa upang maghikayat ng mga turista sa pagsabi na nakakabingi ang katahimikan sa Pilipinas…walang patayan, nakawan, kidnapan, gahasaan, at kung anu-ano pang kriminalidad, kaya ang turista ay ligtas na makakapaglakbay saan man, kahit na hanggang sa Tawi-tawi at Basilan. Kahit magdamag ding maglalakad ang turista sa Tondo, Avenida, Cubao at iba pang lugar sa Maynila, hindi siya madudukutan ng pitaka o aagawan ng bag. Wala rin siyang matitisod na mga rugby boys o mga mag-anak na natutulog sa bangketa, at walang Badjao na namamalimos.

Walang nagra-rally na mga estudyante… pwede niyang sabihin yan, dahil wala nang halos nag-aaral, abut-langit kasi ang halaga ng tuition fees. Kaya ang mga babaeng dapat nag-aaral ay nasa mga music lounge, café, beer house – entertainers. It’s more fun in the Philippines! Ang mga lalaking dapat mag-aral ay construction workers, hindi magkandaugaga sa pagtrabaho sa ilalim ng araw upang matapos agad ang mga building na pinapagawa ng mga negosyanteng Koreano at Intsik. Masipag ang Pilipino! At, yong mga bata naman…walang problema, tahimik silang nagra-rugby sa mga sulok. Kaya, it’s more fun in the Philippines talaga!

Maaari siyang magsalita sa United Nations upang ipagyabang na ang Pilipino ay hindi nagugutom, sa halip ay malulusog dahil nakakakain ng tatlong beses isang araw, may dalawang meryenda pa, at midnight snack – yon nga lang, pagpag na galing sa basurahan ng Jollibee at iba pang burger joints at restaurants. Wala ring sakit dahil wala ni isang lamok o ipis saan mang sulok ng Pilipinas, kaya maski matulog ang Pilipino na nakahubad, ligtas siya sa nakaka-dengue na kagat ng lamok. At, sa mga kainan sa kalye, kahit pa hindi hugasan ang mga pinggang pinagkainan na, walang maaakit na ipis, kaya pwedeng kainan uli kinabukasan.

Sa mga gustong mag-invest na taga-ibang bansa, maaari niyang sabihin na ang mga isla ng Pilipinas ay pinag-uugpong ng mga tulay, kaya walang problema sa pagbiyahe mula Batanes hanggang Tawi-tawi. Kung ang isang investor ay magtatayo ng mall sa Marinduque, dadagsain pa rin ito ng mga taong naninirahan sa Jolo. Kung ang investor ay magtatayo ng pagawaan sa General Santos, ang mga empleyado ay hindi mali-late kahit nakatira pa sila sa Cavite.

Ang educational system ng Pilipinas ay pwede niyang ipagyabang na the best in the world dahil every year ay binabago ang mga libro ng mga estudyante, kaya malaki ang kita sa ganitong negosyo. Aircon ang mga silid-aralan at pwede pa ngang tumanaw sa labas dahil sa laki ng mga butas ng mga dingding, may mga skylight pa dahil kulang ng yero ang ibang bubong ng ibang eskwelahan lalo na ang mga nasa liblib na kanayunan. Kung palikuran naman – ahhhh!…napakalawak ng mga talahiban at marami ring punong mapagkukublihan, kaya walang problema.

Walang iskwater sa Pilipinas! maaari niya itong ipagsigawan sa buong mundo dahil karamihan sa mga mga sinasabing busabos ay may mga kariton at ang iba naman ay palaging may kipkip na karton na banig nila sa gabi. Kaya hindi sila nang- iiskwat ng lupa upang tirhan. Yong mga nakatira sa mga barung-barong ay mga artista sa ginagawang Indie films at ang mga tirahan nila ay mga props lamang. Ang mga batang akala ng iba ay yagit dahil nanlilimahid at halos nakahubad na ay mga anak ng nature lovers na magulang kaya pati sila ay halos hubad na rin. At yong mga dumi sa mukha ay ipinahid na putik bilang simbolo na sila ay galing sa lupa at sa lupa rin babalik pagdating ng panahon. Sa Pilipinas, hindi lang sa mga liblib na beaches mayroong nude na nature lovers, dahil sa Maynila lang ay marami nito. Siguradong maraming mga turistang manyakis ang dadagsa sa Pilipinas sa halip na magtiyaga sa pagmasid ng pay-per-view na sex shows sa internet.

Hindi magkakaroon ng blackout sa Pilipinas, maaari niyang idagdag sa kanyang kampanya. Talagang hindi magkakaroon, dahil dati nang mayroon nito, matindi pa, lalo na sa Mindanao. Kaya nga dumami at lomobo ang populasyon sa mahigit isang milyon na ngayon ay dahil palaging maagang matulog ang mga Pilipino. Ganoon ka-health conscious ang mga Pilipino, kaya hindi nagpupuyat. At dahil dito, lumutang ang pagkaromantiko ng mga Pilipino na kinaiinggitan ng mga taga-ibang bansa na kung magkaroon ng anak ay iisa o pinakamarami na ang tatlo. Sa Pilipinas, dose-dosena ang mga biyayang galing sa sinapupunan ng mga ina!…kaya inggit ang mga banyaga!

Kung may bagyo, walang problema sa mga gusali o bahay na mahahapay…dahil puro nahapay na. At upang hindi masira ang skyline ng mga probinsiyang nasalanta, halos isang taon na ay iilan pa lang na tirahan ang itinayo ng gobyerno. Ganyan ka-concern ang gobyerno. At hindi lang concerned ang gobyerno sa mga nasalanta, pati na rin sa mga halang ang bituka, ang mga bantay-salakay, kaya ang mga naimbak na donations hinayaan na lang na nakawin nila, kaysa dagsain pa ng mga daga at uod. At isa pa, may mga darating pa naman yata.

Upang lalong makuha niya ang tiwala ng mga banyaga, maaari niyang sabihin na isa sa mga requirements ng mga Pilipino na gustong pumasok sa pulitika ay dalawang taon man lang sa seminaryo o kumbento, para siguradong malinis ang kanilang budhi kapag nanalo sila bilang mambabatas o sa kung ano mang puwesto sa gobyerno. Ibig sabihin, walang korap na mga opisyal sa Pilipinas. Pero kung puwesto na ng presidente ang pinupuntirya, dapat ang kandidato ay may apat na taong karanasan sa loob ng kumbento o seminaryo. Ibig sabihin certified na maka-Diyos ang presidente ng Pilipinas, na dapat ay laging diretso ang pananaw, parang kabayo, hindi tumitingin sa kaliwa o kanan, habang naglalakad sa tuwid na daan. Pwede niyang idagdag na masigasig ang presidente sa Pilipinas at sumusunod sa mga utos ng kanyang mga hinete, eheste, mga amo pala.

At sa relasyon ng Pilipinas at Tsina, bff silang dalawa at may mga theme-song pa, ang: “My Way”, at “Buchekek”. At home na at home din ang mga Tsino sa Pilipinas at ang pinakamalaking pruweba ay siya, tatlong litra ang apelyido. Kaya pwede niyang sabihin: huwak apleyd sa ploblem sa West Philippine Sea, sabay smile ng pagka-cute na cute!

Kung Ako si Jejomar Binay…

Kung Ako si Jejomar Binay…
Ni Apolinario Villalobos

Sa patung-patong na mga bagong ebidensiya na may kinalaman sa asyenda ng mga Binay sa Rosario, Batangas, at tinalakay sa Senate hearing, ika-tatlumpo ng Oktubre, malabo na nilang malusutan ang paratang na sila ang nagmamay-ari nito. Ang masaklap pa, nandamay pa sila…nanghila pa ng iba habang lumulubog sila sa kumunoy ng kahihiyan. Ang tanging pag-asang natatanaw ni Binay ay ang eleksiyon ng pagka-presidente ng Pilipinas sa 2016 – kung makakalusot niya…sa ano mang paraan siguro. Naalala ko tuloy ang tulang nabasa ko tungkol sa taong nagbenta ng kaluluwa niya kay satanas upang magkaroon ng maginhawang buhay….

Pero kung ako si Jejomar Binay, dahil sumapi kunwari ang ispiritu ko sa kanya, aakuin ko na lang ang mga ginawa ko. Kakausapin ko ang misis ko, at ang tatlo kong anak at pagsabihan sila na huwag umamin ng kung anong kasalanan. Basta, ang lahat ng bintang ay ibato sa akin. Haharapin ko na lang ang lahat sukdulan mang ako ay makulong. Walang problema dahil sanay naman akong kumain nang nakakamay na ginagawa ng mga nasa ob-lo. Nakodakan pa nga ako minsan kasama ang mga batang, kumakain sa dahon ng saging, naka-kamay kami. Kaya ganoon lang kadali yon…kakayanin ko.

Hihintayin ko na lang na matapos ang eleksiyon sa 2016, kung kaylan ay alam ko namang magkakaroon ng dayaan kaya yong mga may hawak ng pork barrel at kung anu-ano pang pondo ng bayan ang sigurado kong mananalo. Basta nandiyan lang “siya”. Magkasama nga kaming nag-hose noon ng mga loyalista ni Marcos, kasama si Tolentino sa harap ng Manila Hotel, nang ipilit nilang umupo ang matanda bilang Presidente dahil inilipad na si Marcos sa Hawaii, sa halip na sa Paoay. Nakodakan pa nga kami ni “brod”, in fairness, hindi nahulog ang salamin niya, sincere na sincere sa pag-hose ng mga taong nagkandatilapon. Kaya may utang na loob pa rin sila sa akin, dahil kung hindi ako humawak ng hose, hindi nakarating sa Malakanyang silang mag-iina. Dapat lang akong maningil dahil mahirap yata ang magpalit ng kulay, depende sa administrasyon….nakakaitim…kita na nga ang ebidensiya. Sa laki ng badyet na tingin ko ay maipapasa, sigurado na ang panalo “nila” sa eleksiyon.

Subali’t kung gusto namang bumida ng junior ko…atatapang a bata yan…junior yata!…siya na lang ang ididiin ko. Pakapalan na lang ng mukha. Sanay naman ako diyan. Hindi siya puwedeng umalma dahil lahat ng ginusto niya ay binili ko, pati bahay na may elevator. Hindi siya dapat mangulila sa loob dahil padadalhan siya palagi ng keyk at mababangong bulaklak, pati na rin ng isang exotic na ibong nagsasalita, yon nga lang kailangang may interpreter siya dahil ang salitang alam ng ibon ay Mandarin.

Si misis at ang dalawang anak kong chicks, dapat manatiling malinis sa mata ng tao. Ipipilit ko yan, kahit na alam kong ngayon pa lang marami nang librong naisulat tungkol sa mga kababalaghang nangyari na nagsimula noong kapanahunan ko bilang mayor sa Makati. Aaminin ko naman talaga, upang wala nang mga kaek-ekan pang pag-usapan.

Maaari ko ring kausapin ang junior ko upang magpalabunutan kami kung sino ang aako ng mga kasalanan. Sasabihin ko sa kanya, na ang taong umaako ng kasalanan ay may grasyang matatanggap mula sa langit. Kung gusto niyang ako na lang ang tumanggap ng grasya, sasabihin ko na hindi na ako tatablan nito dahil makapal ang balat ko…ang mukha ko. Mauunawaan niya dahil matalino siya tulad ko rin, kaya nga ako naging abogado para malaman ko kung paanong paikutan ang mga batas. Ganoon ako katalino kaya nga dapat sana ay wala akong kasalanan until proven in court, o hangga’t hindi bumigay ang istaring na dummy na may intsik na pangalan.

Sana ako si Binay upang magawa ko ang mga pag-ako, o di naman kaya ay mabuyo ko ang anak ko na gawin ito, at nang matapos na ang usapang pangungurakot ko daw. Kawawa kasi ang taong bayan dahil nasasapawan na ang ibang isyu na dapat ay mapag-usapan tulad ng trilyones na badyet 2015 na pinaglalawayan ng mga buwaya sa kongreso at senado. Malamang nilakihan ng mga “brod” ko ang badyet upang masigurong may maipamudmod sa mga Pilipinong katulad kong mahirap at nagugutom ayon sa DSW, pagdating ng kampanyahan sa 2016. Alam kong may pagkabanal ang hinahangad kong ito, at alam ko ring 100% na tama…abogado yata ako, maraming alam, kaya nga maski mali ay nagagawa kong palabasing tama. Dahil sa kagalingan kong ito, maraming naiinggit, pinupulitika ako.

Ako na ito, ang manunulat, na nagsasabing opinion kong pansarili ang inilahad ko kung sakaling sumanib ang ispiritu ko kay Binay. Sa isang banda, huwag mag-alala ang mga spokesperson ni Binay dahil wala akong hangad na mang-agaw ng eksena. Kung gusto nila, paghatian na lang nila ang sentensiya pagdating ng panahon…kanila na lang. Lumalabas din lang sa bibig nila ang animo ay mga galing sa diwa ni Binay, i- all the way na nila ang pagsalita na para na ring si Binay, kasama na ang pa-humble epek nito sa harap ng mga TV camera…dahil mahirap lang siya…at maitim, hindi mestizo tulad ng mga kalaban niya.

Ang Punching Bag…Antonio Tiu

The Punching Bag

…Antonio Tiu

By Apolinario Villalobos

For the tenth time, during the sub-Committee Senate hearing on the case of Binay, conducted on 30 October 2014, the latter’s prime dummy was practically punched to a pulp. But though, pathetically looking helpless, he heroically tried to enhance his posture by sporting sheepish smile. He made a mockery of the hearing by presenting a mere one-page document to show his ownership of the Binay estate at Rosario, Batangas, and which Trillanes said was prepared just the night before. His “crucial” evidence, obviously insulted the intelligence of the committee, as the piece of paper of the dummy seemed to have made fun of the proceeding.

All the way, throughout the hearing, Tiu was a picture of haplessness. Out of pity, perhaps, in one instance, Cayetano tried to give him a hint on how to salvage himself from the humiliating situation and establish his ignorance of the spurious deals he got involved in by just declaring that he was not aware if the guy from whom he bought the land was a dummy of Binay, but he refused to change his stance.

During the past hearings, his image as a successful businessman was shattered to pieces when Powerpoint presentations showed the dismal performance of his “corporations” which performed way below the red line, one showed revenue that a simple market vendor can earn for one year. Obviously, the capitalization that he has been arrogantly presenting was going around his “corporations” – a “show money” to entice investors. He was insisting that it was his own way of investing money which raised the eyebrows of legitimate businessmen. Due to the question on his financial standing, he is now being investigated also, where his show money came from, resulting to the challenge from the committee to open his bank accounts, as clearly, he is not capable of raising such big amount.

In the presence of heads of agencies, such as DAR, DENR, BIR, and broadcaster Raizza Robles who presented more telling evidences, as well as, the ever present former Makati Vice-Mayor Mercado who brought along additional documented evidences, Tiu went on with his unbelievable litanies about his grand plan for the Binay estate, such as its conversion into an agri-tourism complex but proved to be just a whim, shattered by tangible evidences.

His insistence on being a “clean” businessman who pays taxes religiously, put him in hot waters, as BIR will, henceforth, check on his ventures, if indeed, their papers are in order. His reputation and name have been compromised, but he expertly masked his apprehensions, still with a “cute” smile, if the word of Trillanes be taken.

A personal observation is that the false allegations of Tiu, though obviously made up, serve as hints for the Committee in some of their discreet investigations. The fix where Tiu is in now, has become very complicated that he might find it difficult to come out of the maze he, himself created. Just like the rest of the Binay allies, he was perhaps, hoping that Binay will make it as the President in 2016, hence, his stalwart resolve to stand by the latter.