BAI HAYVI…nagpatunay na may kasiyahan sa pagtulong sa mga mahal sa buhay

BAI HAYVI…nagpatunay na may kasiyahan

sa pagtulong sa mga mahal sa buhay

ni Apolinario Villalobos

 

Panganay si Bai Hayvi Antilino Montaner sa kanilang apat na magkapatid. At sa kagustuhang makatulong sa mga magulang ay nakipagsapalaran sa Kingdom of Saudi Arabia, sa Madina at pinalad namang maging Supervisor sa saloon ng Queen’s Palace. Maganda ang kanyang pinakitang pagganap sa trabahong iniatang sa kanya kaya bawa’t taon sa loob ng anim na kanyang itinagal ay nakakapagbakasyon siya.

 

Isang malaking pagsubok ang dumating sa kanyang buhay habang nasa ibang bansa siya, at ito ay ang pagkamatay ng kanyang ina. Huli na nang malaman niya ang nangyari kaya hindi siya nakauwi bago ito namatay. Mabuti na lamang at kahit papaano, noong buhay pa ito ay palaging nagbibilin sa kanya ang kanyang ina na huwag niyang pabayaan ang kanyang mga kapatid, kaya hindi man siya nakauwi nang ito ay mamatay, ang tagubilin na lamang niya ang nagpawi ng kanyang lungkot at pagdaramdam.

 

Retired na guro ang kanyang ama kaya’t lalo pang pinagsikapan ni Bai Hayvi ang pagtulong sa kanyang mga kapatid, dahil lumilitaw na siya na rin ang umaaktong ama at ina ng kanilang pamilya. Napagsabay niya sa paggastos sa pag-aaral ng kanyang mga kapatid ang pagbili ng bahay sa isang subdivision sa Davao City.

 

Ngayon, ang kanyang ama at mga kapatid ay doon na nakatira samantalang napatapos naman niya ang kapatid na babae ng BS Criminology, ang isang kapatid naman ay kursong HRM, at ang bunsong kapatid ay sa elementary pa.

 

Pinalad si Bai Hayvi na matanggap sa Capitol ng Sultan Kudarat at malaki ang kanyang pasasalamat sa tiwalang ibinigay sa kanya ng gobernador ng probinsiya na si Sultan Pax Mangudadatu. Malaking bagay sa kanya ang pagkakataon dahil hindi na niya kailangan pang magtrabaho sa ibang bansa, lalo pa at retired na ang kanyang ama na gusto niyang maalagaan, pati ang bunsong kapatid.

 

Una kaming nagkita sa facebook si Bai Hayvi nang mabasa niya ang mga blogs ko tungkol sa probinsiya at ang sumunod na pagkakataon ay sa isang okasyon sa provincial Capitol. Kapansin-pansin ang masaya niyang ngiti na hindi nawawala sa kanyang mukha, palatandaan na madali siyang makapalagayang-loob. Oras na ng tanghalian noon subalit abala pa rin siya at kanyang mga kasama sa pag-asikaso ng mga bisita…obvious na ini-enjoy niya ang kanyang trabaho. Inisip ko rin na ang nagbibigay sa kanya ng lakas upang maging masigasig sa trabaho ay ang likas niyang pagmamahal sa kanyang ama at mga kapatid , maliban pa sa tagubilin ng kanyang namayapang ina. At, higit sa lahat, ay nais niyang ipakita na karapat-dapat siya sa ibinigay na pagkakataong makapagtrabahong hindi na lalayo pa sa kanyang pamilya – sa “ama” ng Sultan Kudarat, si Governor Pax Mangudadatu.

 

The Touching Courtesy Call of Prep Kids to the Honorable Governor, Sultan Pax Mangudadatu

The Touching Courtesy Call of Prep Kids

To the Honorable Governor, Sultan Pax Mangudadatu

By Apolinario Villalobos

 

What I like with the ambience of the Sultan Kudarat Capitol is that the Honorable Governor, Sultan Pax Mangudadatu is such a fatherly guy that even while having a meeting for as long as it is not a matter of life and death, he can be interrupted, especially, if the unannounced visitors are kids. It happened when I was having a meeting with him. When one of his staff whispered that there were kids who would like to have their photos taken with him, he smilingly obliged.

 

The pupils of a Methodist Prep school in Esperanza were having an educational tour in the Capitol Building with their parents and a teacher/coordinator, the morning of January 19, 2018. When they learned that the kind-hearted Governor was in his office, the pretty staff who was guiding them around brought them to his office. The governor immediately stood up when the door opened wide and the kids without much ado went to him to put his right hand to their forehead as a sign of a blessing from him. The kids were all well-behaved, while Sultan Pax exuded a picture of a happy grandfather! The group gave him a certificate of appreciation for being a great Patriarch of the province and a gift. As his habit, he read aloud what is printed in the certificate.

 

With the kids around him, some already having claimed a space on which to slump on the floor in front of his desk, he began his pep talk, as if addressing professionals. He expertly condensed his historical speech into one that fit his audience. And, he did it on the spot without much effort, as if he was speaking to a friend. He even advised the teacher to teach the kids the basic rudiments of physical hygiene such as brushing of teeth.

 

The scenes that I witnessed that morning were just emotionally touching…inspiring!

 

 

The Exotic Deep-fried Locust

The Exotic Deep-fried Locust

By Apolinario Villalobos

 

Locusts (apan in Bisaya; balang in Tagalog) contain a high level of chemicals known as phytosterols that could control heart-related diseases. The chemicals block the absorption of cholesterol, a chemical which increases one’s risk of getting cardiovascular diseases. This exotic delicacy is also loaded with fatty acids, minerals that boost immunity, fights cancer and prevent the onset of inflammation in body organs, aside from protein.

 

These insects are patiently caught in the evening during which they rest on the ground. The gatherers use flashlight to light their way around, practically, picking up the sleeping locusts from grassy fields.

 

The first step in cooking is by killing them through suffocation in sacks after which they are cooked in tamarind leaves enhanced with a little vinegar, after which they are sun-dried. When they are thoroughly dry, deep-frying follows which takes from forty minutes to an hour, to ensure crispiness.

 

The locusts thrive on leaves. Woe then, to bamboo groves, trees, rice and corn fields that they spot along their path as they darken the sky with their vast number. Interestingly, the locust is mentioned in the Bible as part of the diet of the Chosen People.

 

A small plastic pack of deep-fried locusts costs Php20 in the public market when it is in season. In southern and central Mindanao, the sources of this exotic delicacy are Polomolok, General Santos and Isulan.

 

 

The Isulan Public Market (Sultan Kudarat Province, Philippines)

The Isulan Public Market (Sultan Kudarat Province, Philippines)

By Apolinario Villalobos

 

Isulan, although, the capital of Sultan Kudarat Province, and where the capitol and some regional offices are located, is still a struggling municipality. But the decision by the local administration to give priority to the development of a clean public market is wise. The market site is conveniently divided into the “wet” and “dry” sections with pre-fabricated stalls….all, neatly arranged…and, most importantly, with clean toilets.

 

Many months ago, I was intrigued by the statement of a commentator of a radio station based in Koronadal City who said that the public market of Isulan is better than that of their city (Koronadal)….that was before it was razed down by fire. I had the chance to visit the Isulan public market one afternoon when I dropped by on my way back to Tacurong from Bagumbayan. The commentator was right as I found the Isulan public market just wondrously amazing!… although, of course, there is traffic at the two junctions that serve as the gateways to the market site which is a normal phenomenon in any developing town around the country. I must admit that, although, I hail from Tacurong, a close neighbor of Isulan, the last time I visited the latter was more than twenty years ago…and expectedly then, I was amazed by the transformation that I saw.

 

If local governments of third and fourth class municipalities and cities are craving for tourists, especially, foreigners, they should take note that the first “spot” that these visitors want to see is the local market, the “tiangges”…the stalls that are filled with local produce, fruits, vegetables, fishes, etc., aside from street foods, and not expensive cafes that serve spaghetti, pizza, hamburger, etc. because they can have them in big cities. It is in the public market where tourists could observe and feel the local culture and see the true colors of the community. What these tourists want to capture with their cameras are photos of market vendors and their wares…their friendly smile. Isulan is on the right path of becoming a popular tourist haven or at least, a jump- off point from where visitors can visit nearby touristic destinations.

 

Lest I be misunderstood, I would like to make it clear that I am not discouraging the mushrooming of modern establishments. But while this kind of establishments have affluent financiers, most of which are from other localities, the lesser business investors who are the indigenous residents need the support of their LGUs…and, this important concern should be taken into consideration.

 

Local governments should learn from other Southeast Asian nations that have no skyscrapers to boast, but are crammed with foreign visitors the whole year because of their exotic setting.

 

As an information, the governor of Sultan Kudarat is Honorable Pax Mangudadatu. And, the mayor of Isulan is Honorable Marites Kapunan Pallasigue.

Ang Pamilyang Pilipino: Misyonaryong Alagad ng Eyukarista

Ang Pamilyang Pilipino: Misyonaryong Alagad ng Eyukarista

Ni Apolinario Villalobos

 

Isang matatag na hibla ng pananampalatayang Kristiyano…ito ang pamilyang Pilipino. At, ang panata ay marubdob na pagpapalaganap ng Eyukarista, simbolo ni Hesus na nagligtas sa sangkatauhan mula sa mga minanang kasalanan. Ang malalim na pagkaugat ng pananampalataya sa bawat tahanan, payak man o nakakariwasa ay bunga ng halos limampung siglong paghubog ng mga Kastilang prayle sa kanilang mga ninuno. May sangkot mang karahasan, inunawa na lang dahil sa layuning maka-Diyos, at dahil na rin sa paniniwala na ang mga nabulagang prayle ang nagkamali noon at hindi ang simbahan.

 

Hindi lang Pilipinas ang sinasaklaw ng taimtim na pananampalataya dahil kahit sa ibayong dagat, saan man nakakarating ang mga anak, ina, o ama ng isang Pilipinong pamilya bilang dumadayong manggagawa, kipkip pa rin nila ang Bibliyang pilit pinalulusot sa mga paliparan at daungan. Sa mga bansang iba ang umiiral na pananampalataya, nagagawa pa rin nilang magtipon-tipon nang palihim upang ipadama sa isa’t isa na buo ang katatagan nila bilang mga Kristiyano na hindi nagsasawa sa mga salita ni Hesus. Marami nang naparusahan, subalit hindi hadlang ang kanilang kamatayan upang ang pagsamba nila sa Diyos ay mapigilan.

 

Ang Eyukarista na maituturing na isang pagtitipon, kung saan ay nasa gitna si Hesus… ay lalong tumatatag at lumalawak pa ang nilalambungan ng biyaya nito dahil sa pambihirang katangian ng pamilyang Pilipino. Marami nang hadlang ang kanilang nalampasan sa pag-usad ng panahon na lalo pang nagpalakas ng kanilang pananampalataya dahil sa paniniwalang walang makakatalo sa kapangyarihan ng Diyos na siyang naglalang ng lahat sa ibabaw ng mundo. Hindi sila mahirap akayin dahil sa paniniwala na kung tungo sa kabutihan ang landas na tatahakin lalo pa at ang gabay ay si Hesus, walang pasubaling sila ay susunod.

 

Hindi maiwasan kung may ibang pamilyang napapalihis ng daan dahil sa umiiral na makabagong panahon, subali’t may mga pangyayari at pagkakataon na nagpapakita ng pagbabago…at ito ang hangad sa kanila ng ibang pamilya na sa kanila ay maigting na kumakapit upang hindi tuluyang maligaw. Ang damayan ay bahagi na ng kultura ng mga Pilipino na nagpapatatag ng bawat tahanan, at isa rin itong katangian na ginagamit sa paggabay sa kanilang kapwa upang mapanatili ang katatagan ng pananampalataya. Nagsisilbi din itong lakas na ginagamit ng bawa’t pamilyang Pilipino upang maakay pabalik sa tamang landas ang mga naligaw.

 

Mapalad ako dahil ako ay bahagi ng isang pamilyang Pilipino na may matatag na pananampalataya sa Panginoon at bahagi ng pagtitipong Eyukarista… na ang kahalagahan ay pilit kong pinamamahagi sa abot ng aking makakaya. Hindi man nakakariwasa sa anumang materyal na bagay, hitik naman ang pagkatao ko ng mga bagay na buong puso kong inaalay sa Kanya. Ang puso ko ay pinatitibok ng taos kong pananampalataya, at ang aking payak na karunungan ay umaapaw sa paniniwala sa Kanyang kapangyarihan.

 

Nagpapasalamat ako dahil itinuring ako ni Hesus bilang kapatid niya…at sa pagturing na yan ay kasama ang aking pamilya. Sumasama ang aking kalooban kapag nakakarinig ako ng panlalait kay Hesus ng mga hindi nakakaunawa sa Kanya. Halos magutay ang aking puso kapag ako ay nakakakita ng mga sinasadyang paglihis mula sa itinuro niyang tamang daan. Tinatanong ko ang aking sarili kung bakit sa kabila ng paghirap at kamatayan Niya sa burol ng Golgota, ay nagagawa pa rin ng ibang siya ay itakwil.

 

Ganoon pa man,  dahil sa nakagisnan ko nang katatagan bilang katangiang bahagi ng pamilyang Pilipino, naniniwala akong sa abot ng makakaya ko… namin….at nating lahat, matatamo din ang matagal nang inaasam na kapayapaan at pagkakaisa na siyang layunin ng Banal na Eyukarista – simbolo ng pagmamahal ni Hesus sa sangkatauhan at buong mundo!