Mga Iba’t ibang Uri ng Kaibigan

HAPPY FRIENDSHIP DAY!

 

Mga Iba’t ibang Uri Ng Kaibigan

Ni Apolinario Villalobos

 

Sa pagkauso ng “BFF” o “best friend forever” na turingan, hindi maiwasang bigyan ng matamang pansin ang ganitong relasyon. Napakaswerte ng mga magkakaibigan na habang buhay na raw nga, ang halos ay pagkit na pagkakadikit sa isa’t isa sa lahat ng panahon. May mga magkakabarkada na hanggang tumanda na ay regular pa ring nagre-reunion. Ang ganitong samahan ay hindi dapat maging dahilan ng pagselos ng mag-asawa, dahil iba ang uri ng samahan ng magkakaibigan sa uri ng samahan ng mag-asawa.

 

Ang magkakaibigan lalo na yong mga magkakabata ay halos magkadugtong na ang mga pusod kung sila ay magturingan. Nangyayari ito kadalasan sa mga anak ng magkukumare at magkukumpare. Kung minsan naman ay sa magkakapitbahay. Mas malalim wika nga ang samahan dahil kung baga sa puno ay matatag na ang pagkakaugat.

 

Ang samahan ng mag-asawa ay nagsisimula kadalasan sa panahong ang babae at lalaki ay pareho nang nasa tamang gulang, at nagsisimula sa pagkikita sa paaralan, lalo na sa kolehiyo,  o di kaya ay sa trabaho. Sa bihirang pagkakataon kung minsan naman, nauuwi sa pag-aasawahan ang nagsimula sa puppy love na na-develop nang high school pa lang.

 

Sa barkadahan, wala halos itinatago sa isa’t isa ang magkakaibigan, hindi tulad ng mag-asawa na may mga nirereserba pang sekreto sa isa’t isa, lalo na yong biglang nagsama makaraan lamang ng ilang araw, linggo o buwang ligawan. Paano nga namang magtitiwala sa isa’t isa ang nagkadebelupan lang dahil sa eyeball to eyeball na nagsimula sa facebook?…na nauwi lang minsan sa isang short time sa mumurahin at masurot na motel…. naging mag-asawa na?

 

Sa magbabarkada, walang sinumpaang obligasyon ang isa’t isa, kaya walang sumbatang nangyayari. Hindi tulad sa mag-asawa na parehong pumirma sa kontrata upang magsama sa hirap at ginhawa, at ang kontratang ito ay tumitiim pagdating ng panahon na may mga anak na sila. At ang matindi pa, ang hindi tutupad sa kontrata ay makakasuhan, lalo na kung umabot sa puntong nagkasawaan at naghanap ng mga bagong kandungan ang bawa’t isa.

 

Sa magbabakarda, kung may tampo ang isa sa isa pang kabarkada, pwede siyang tumakbo sa iba pang kabarkada upang maglabas ng hinaing. May mga payong ibibigay – take them or leave them pa, may choice. Sa mag-asawa namang nagkatampuhan lalo na ang may matataas na pride, kung minsan, ang tampuhang nagresulta sa simpleng kalmutan at sampalan ay umaabante sa batuhan ng plato, baso, ispinan ng kutsilyo, at lasunan!

 

Ang tunay na pagkakaibigan ay tapat at walang kundisyon na sinusunod. Wala mang kundisyon ay mayroong nangyayaring “pakiramdaman”  batay sa prinsipyo ng kamutan ng likod, sa Ingles, “scratch my back and I’ll scratch yours. Yan ang pinakamagandang uri ng pagkakaibigan – bukal sa kalooban at nagbibigayan.

 

Sa panahon ngayon, may mga taong nakikipagkaibigan sa iba na sa tingin nila ay may pakinabang. Ito yong mga social climber na nakikipagkaibigan sa mga mayayaman o di kaya ay maimpluwensiyang tao upang mahatak din sila paitaas tungo sa mundong ginagalawan ng taong kinaibigan. Nangyayari din ito sa mundo ng pulitika kung saan, ang mga baguhang pulitiko ay pilit na dumidikit sa mga may pangalan na upang maamutan sila ng katanyagan nang sa ganoon ay umusad ang kanilang karera sa pulitika. Pagdating ng panahong tanyag na rin sila, ang mga dating dinikitan nila ay balewala na, lalo na kung nasira ang pangalan dahil sa mga kaso ng katiwalian.  Kapag tinanong ng reporter, sasabihin ng dating social climber at ambisyosong politician na ang nakakasuhan ay “minsan” na niyang nakausap, yong lang.

 

Ang nangyayari sa mundo ng pulitika ay nangyayari din sa mundo ng show business. May nakausap akong direktor sa pelikula na umaming dumikit siya kay Lino Brocka upang mawisikan man lang ng grasya ng katanyagan. Nagtagumpay siya. Dumating din ang panahon na siya naman ang dinikitan, subalit sa pagkakataong iyon, ang tinulungan niya upang magtagumpay ay hindi na kumilala sa kanya nang dumalang na ang mga offer upang magdirek ng pelikula. Yong walang utang na loob naman ay nakarma dahil nagkaroon ng kanser at naubos sa pagpapagamot ang perang naipon sa pagdidirek. Sana ang nangyari sa walang utang na loob na nagkaroon ng kanser ay mangyari rin sa mga pulitiko, para yong mga nagkakainan ng dumi ay pare-pareho nang mamatay sa kanser. Magiging sikat ang Pilipinas dahil lahat ng mga namatay na pulitiko ay kanser ang dahilan – only in the Philippines!…at maitatala pa sa Guinness Book of World Records!

 

May mga kaibigan din na doble-kara. Ito yong mga taong ayaw nilang mahigitan sila ng mga kaibigan sa lahat ng bagay. Sila yong mga nagdadaos ng party na ang pakay pala ay ipakitang mas nakakahigit sila sa karangyaan kung ihambing sa ibang kaibigan nila. Kadalasan nahuhuli ang mga taong ito sa mga salita nila mismo, tulad ng pabirong “o…meron kayo nito?” Hindi nawawala ang ganitong klaseng kaibigan sa isang grupo na kadalasan ay nauuto upang gumastos dahil sinasakyan na lang siya ng iba, lalo na sa isyu ng yaman. Siya nga naman ang may pera, kaya, sige pagastusin na lang kung gusto niyang magyabang…yan ang kadalasang sinasabi ng mga pinakikitaan ng kayabangan.

 

May mga kaibigang traidor. Ang pinakamagandang halimbawa ay ang samahan ni Hesus at ni Hudas na disipulo niya. Ipinagkanulo ni Hudas si Hesus sa ilang pirasong pilak. Sa Pilipinas, itinanggi si Janet Lim Napoles ng mga taong itinuring niyang kaibigan at inambunan ng mga ninakaw niyang pera mula sa kaban ng bayan. Ito yong mga taong ka-kodakan niya (Napoles) sa mga party niya sa mausoleo ng kanyang ama sa Pasig, may pa-toast toast pa ng alak ang mga hiyu….ta. Bandang huli pare-pareho silang “pinag-iingatan to death” ng mga guwardiya, dahil nakakulong na…friends together….anywhere…talaga lang!

 

 

 

 

Friends

Happy Friendship Day!

 

FRIENDS

By Apolinario Villalobos

 

Friends are people and as such have different characters, as no two persons are alike, not even twins. And, because of the varying characters of friends, they can be classified into several kinds:

• Friends who use their “friends” for selfish motives.
• Friends who boost their ego at the expense of their “friends”.
• Friends who are actually “enemies” in disguise.

 

There are no permanent friends, as in a group, any “friend” can sow distrust resulting to a break-up. There may be reconciliation, but whatever fracture that resulted could not be totally healed. In Tagalog it means, “may lamat na ang samahan”.

 

As a simple precaution, in any “friendly” relationship, there should be restraint in revealing the total self. Only the arrogant will reveal to a “friend” about his fat bank account in order to give an impression of his being a superior financial-wise. Only the arrogant will reveal to a “trusted” colleague about his sexual escapades to prove his machismo. And, only the arrogant will reveal to a business associate the total expanse of his clout or connections to prove that he is powerful.

 

Making friends is a risky endeavor as one might accidentally connect with any of the three kinds mentioned above. In making friends, make sure that resulting detrimental situations can be handled. However, if you are any of the three mentioned above, PLEASE….change your ways, because, although, your would-be victims may not be aware of your intention, there is SOMEBODY who knows everything!

The Fragments of our Life…realities that we should understand

The Fragments of our Life

…realities that we should understand

By Apolinario Villalobos

 

From the time we came into this world up to age 4 or 5, we spent 100% of time with our parents and siblings at home. Beyond that, part of our time has been spent with friends, classmates, and teachers, until we have finished college. After graduating from college, we found a job at age 22, a little after or presumably at age 25 we have settled down. In the meantime, we worked until we reached the retirement age of 60 or 65. This presumption is based on the NORMAL stages of our life.

 

Summary:

20 or 21 years spent with the family

15 or 16 years spent with friends and classmates

40 years or more in the work area

50 or 60 or even less spent with the same partner (if lucky)

 

In other words, childhood friends know us only for a short time while we were playing and went to school with them. Our family knows us only while we lived with them under the same roof until we have found a job and be with colleagues in the work area most of the time. Our family will never know if along the way, we met people that could practically cause drastic changes in our personality, and that includes using illegal drugs. Our partners in life are supposed to know us more as we spend the most time with them, but NOT ALL who settle down open 100% of themselves up to their partners.

 

The role of our parents in our life ends at the time we leave them to have a family of our own. Our childhood friends and classmates can recall only the naughty and happy times spent with them. Our colleagues in the work area can observe our characters while we are with them for 8 hours a day. And, our partners in life will only know us MORE if we trust them, but it is a different story if we do not.

 

In other words, nobody that we consider part of our life knows us COMPLETELY as they do not have a 100% knowledge of all the fragments of our life. It is for this reason that during wakes of departed loved ones, surprising stories would come up.

 

Nobody then has the right to make judgment on a person just because he is a son or daughter, a brother or sister, a classmate, a colleague in the work area, or even a wife or husband because they DO NOT  know everything about him or her when he was still alive.

 

In view of the above, the only way to have a serene relationship with the people who have been or still part of our life is to be UNDERSTANDING OR INDULGENT for which an OPEN MIND should be maintained, instead of being JUDGMENTAL. That, for me, is how TRUST should be manifested and which should be RECIPROCAL.

On Friendly and Intimate Relationships

ON FRIENDLY AND INTIMATE RELATIONSHIPS

By Apolinario Villalobos

 

Both relationships mentioned in the title are founded on “trust”. However, trust sometimes is established haphazardly, without even checking thoroughly the kind of a person with whom it is established. Some people may discover too late that their “best friend” cannot be trusted al all, as some, come out to be innately insecure. Some couples may also discover that their partner is not really “sincere” as expected, despite the signed marriage documents, and worse, discovery is made after having several offspring. This situation is what dissatisfied partners as “hellish life”.

 

Another act that spoils the relationship is the “abuse” of either party. The one who commits the act selfishly presumes that anything can be done to the trusting friend or intimate partner. Initially, there would be tolerance “for friendship’s sake”. But in time, such abuse may no longer be tolerated and expectedly results to the severance of relationship.

 

Abuse on the part of a partner who commits the act is hidden or camouflaged by a “merry intent” or “joke”, though, in reality, the intention is to humiliate the trusting and unsuspecting friend or partner in front of others. This happens most often to friends and partners whose success is not acceptable to the offender due to envy. I know this because I am in touch with people who are victims, and until now are languishing in regret for having wasted their lives in the company of insecure people.

Barkada?…o Pamilya!

Barkada?…o Pamilya!

Ni Apolinario Villalobos

 

Palaging napapag-alamang ang mga kabataang naliligaw ng landas ay inaakay pala ng mga barkada. Ito ang mga kabataang tin-edyer na mas nagtitiwala sa mga kabarkada kaysa mga magulang nila. Bibihirang mga kabataan ang may tiwala sa kanilang mga magulang na sana ay nakakaalam ng kanilang mga problema. Ang mga kabataang ito ay nasa yugto ng kanilang buhay kung saan ay nalilito sila dahil sa alanganin nilang kalagayan – HINDI NA sila bata na nakukuha sa pag-aalo, paglalambing, o pang-uuto ng mga magulang o nakakatandang kapatid, subalit  WALA PA RIN SILA sa tamang gulang upang magpasya para sa kanilang sarili. Kaya ang ginagawa na lang nila ay tumakbo sa kanilang mga kabarkada na kasing-gulang nila upang magkaroon ng “kakampi”.

 

Subalit iba ang kuwento kapag ang isang tao ay nasa wastong gulang na pero mas matimbang pa sa kanya ang kanyang barkada kaysa magulang at mga kapatid. Hindi maiiwasang magkaroon ng problema sa loob ng pamamahay sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya na normal namang nangyayari. Pero kapag labis na ang nakikitang problema sa mga magulang halimbawa, dahil sa hindi nila magandang ugali o di kaya ay masamang bisyo, hindi mapipigilan ng isang anak na maghimutok at maghanap ng mapagpahingahan niya ng sama ng loob, na makikita niya sa katauhan ng isang barkada.

 

Ang isang halimbawa ng sitwasyong nabanggit ay tungkol sa isang taong nag-aabrod ng mahigit isang taon at umuuwi lamang upang magbakasyon ng dalawa o tatlong buwan. Tuwing uuwi ay hindi siya nakikitaan ng excitement dahill makakapiling uli niya ang kanyang mga magulang at mga kapatid. Nakilala ko siya dahil barkada siya ng isa kong pamangkin. Ayon sa taong ito, mula at sapol nang siya ay magtrabaho sa ibang bansa, wala nang alam na ipaabot sa kanya ang kanyang mga magulang at mga kapatid kundi huwag kalimutan ang kanilang pasalubong. Ni minsan ay hindi man lang daw niya naringgan ang mga ito ng mga salitang, “…mag-ingat ka sa biyahe mo pauwi”.

 

Kapag sumalubong daw sila sa airport ay pinipilit pa siyang mamili muna sa Tourist Duty Free Shop kahit pa sabihin niyang mag-SM na lang para makatipid. Hindi pa sila diretsong uuwi dahil kahit dis-oras na ng gabi ay maghahanap pa sila ng makakainang mahal na restaurant. Ang inaasahan niyang hindi nangyayari ay uuwi sana agad sila upang makapagpahinga siya at kakain ng paborito niyang pagkain na dapat sana ay iniluto ng kanyang nanay. At ang nangyayari pa, tuwing uuwi siya, sa loob ng dalawang araw ay halos pamimili daw ang ginagawa nila.

 

May kuwento pa ang kaibigan ng pamangkin ko na pinilit daw siya ng kanyang nanay na bumili ng isang condo…investment daw. Yon pala ay humabol lang ang nanay niya sa komisyon na makukuha dahil ang ahente ay kumare niya! Ang nakatira sa condo pagkatapos mabayaran ay mag-asawang kaibigan ng kanyang nanay na taga-Germany…libre, dahil sila naman daw ang tinitirhan ng nanay niya kapag bumisita siya sa Germany. Madalas ding patirhan ng nanay niya ang condo sa mga kamag-anak na balikbayan ng kanyang mga amiga. Ang pinakamasakit, nang pilitin niyang kunin ang papeles ng condo, ayaw ibigay ng nanay niya…yon pala, nakapangalan ito sa kanila ng tatay niya, at hindi sa kanya!

 

Nang tinanong ko ang kaibigan ng pamangkin ko kung may naipon siya sa bangko, ang sabi ay meron naman daw….Php80,000.00! Anim na taon na siyang nagtatrabaho sa Saudi…

 

Nitong huling pag-uwi ng taong tinutukoy ko, pinagpilitan niyang “magbakasyon” sa bahay ng barkada niya – sa pamangkin ko,  “for a change” daw. Dahil sa desisyon niya, sa airport pa lang ay nagtalo na sila ng nanay niya subalit wala itong magawa, kaya pagkatapos maibigay ang mga pasalubong na nakahiwalay ng lagayan ay sumakay na siya ng taxi papunta sa bahay ng kanyang barkada.

 

 

 

 

Ang Pagpapakatotoo

Ang Pagpapakatotoo
ni Apolinario Villalobos

Hindi kailangang magkunwari ang isang tao upang magkaroon ng kaibigan, kahit pa best friend. Kung ano ang tunay na katayuan sa buhay, ito ang dapat ipakita sa mga kaibigan.

May isa akong nakilala noon sa isang okasyon na ang impresyon ko ay mayaman, dahil may kotse, at ang mga damit ay hindi ang mga tipong nabibili sa sale o bargain section ng department store. Magaling siyang magdala ng iba pang burloloy sa katawan, hindi trying hard ang dating. At, sa maliitang umpukan na inuman, siya palagi ang taya sa gastos. Subalit ni minsan ay wala siyang inimbita sa kanilang bahay kahit sinuhestiyon na namin ito upang makatipid.

Sa isang hindi maiwasang pagkakataon, nagpatsek siya sa akin ng mga dokumento na kailangan niya sa kanyang trabaho…kailangang i-edit. Dahil emergency, isinama niya ako sa kanyang bahay. Doon ko nalaman na isang maliit na kwarto ang inuupahan niya, kasama ang asawa at dalawang anak, walang sariling kubeta at importanteng refrigerator. May computer siya pero lumang modelo. Ang kotse ay pinaparada niya sa harap ng barangay hall, isang bloke mula sa kanila, dahil eskinita ang daanan papunta sa tinitirhan niya na entresuwelo lang ng isang lumang bahay.

Nang magawa ko ang mga papeles, nagpasalamat siya sa akin at bibigyan sana ako ng bayad. Subalit tinanggihan ko, sa halip ay may hiniling ako. Nang tanungin ako, diretsa kong sinabing magbago siya. Akala ko magagalit sa sinabi ko, hindi naman, yumuko at tumahimik. Sinundan ko ang sinabi ko ng paliwanag na hindi niya kailangang “bumili” ng kaibigan. Dahil kaya naman ng suweldo niya, sinabihan kong lumipat ng tirahang maayos para sa kapakanan ng mga bata.

Mahigit isang buwang hindi namin siya nakita, kaya maraming naghanap sa kanya dahil nawalan nang maglilibre ng alak. Isang araw nakatanggap ako sa kanya ng text, may ipapagawa daw uli at magkikita kami sa isang lugar, ibinigay ang address na pinuntahan ko. Isa palang maliit na apartment sa Pasay. Nakalipat na pala. Ang ginawa niya ay ibinenta ang kotse upang magamit ang pera sa paunang bayad at deposito, ang natira itinabi para sa emergency.

Pagkatapos kong batiin sa bagong buhay niya, sinabi niya na noon pa pala niya gustong tumigil sa pagporma pero natatakot siyang mawalan ng kaibigan kaya panay ang gastos niya sa inom upang hindi sila mawala. Mula noon ay hindi na siya nagpakita sa kanyang mga “kaibigan”.

Dapat mag-ingat sa pagpapakita ng hindi totoong pagkatao dahil ikakapahamak lang ito. Gagamitin din ang ipinakitang impression na batayan ng iba upang makapag-abuso. Ang iba ay nakikidnap dahil akala ay mayaman kaya itinuturo sa kakutsabang kidnaper. Yong iba ay isinasangkalan sa mga kagipitan dahil ang akala ay may kayang makatulong sa pamamagitan ng pera na wala naman pala. Yong iba ay sinasakripisyo ang panahon para sa pamilya para lang maipakitang marunong silang makisama kaya halos hindi na maipagluto ang mga anak at asawa.
Ang tunay na kaibigan ay hindi kailangang bilhin sa pamamagitan ng pera at sobrang pakisama. Lulutang ang tunay na pakikipagkaibigan kung ang samahan ay walang bahid ng pagkukunwari at taos sa puso ang pinapakita.

Mga Iba’t ibang Uri ng Kaibigan

Mga Iba’t ibang Uri Ng Kaibigan

Ni Apolinario Villalobos

Sa pagkauso ng “BFF” o “best friend forever” na turingan, hindi maiwasang bigyan ng matamang pansin ang ganitong relasyon. Napakaswerte ng mga magkakaibigan na habang buhay na raw nga, ang halos ay pagkit na pagkakadikit sa isa’t isa sa lahat ng panahon. May mga magkakabarkada na hanggang tumanda na ay regular pa ring nagre-reunion. Ang ganitong samahan ay hindi dapat maging dahilan ng pagselos ng mag-asawa, dahil iba ang uri ng samahan ng magkakaibigan sa uri ng samahan ng mag-asawa.

Ang magkakaibigan lalo na yong mga magkakabata ay halos magkadugtong na ang mga pusod kung sila ay magturingan. Nangyayari ito kadalasan sa mga anak ng magkukumare at magkukumpare. Kung minsan naman ay sa magkakapitbahay. Mas malalim wika nga ang samahan dahil kung baga sa puno ay matatag na ang pagkakaugat.

Ang samahan ng mag-asawa ay nagsisimula kadalasan sa panahong ang babae at lalaki ay pareho nang nasa tamang gulang, at nagsisimula sa pagkikita sa paaralan, lalo na sa kolehiyo, o di kaya ay sa trabaho. Sa bihirang pagkakataon kung minsan naman, nauuwi sa pag-aasawahan ang nagsimula sa puppy love na na-develop nang high school pa lang.

Sa barkadahan, wala halos itinatago sa isa’t isa ang magkakaibigan, hindi tulad ng mag-asawa na may mga nirereserba pang sekreto sa isa’t isa, lalo na yong biglang nagsama makaraan lamang ng ilang araw, linggo o buwang ligawan. Paano nga namang magtitiwala sa isa’t isa ang kung minsan ay nagkadebelupan lang dahil sa eyeball to eyeball na nagsimula sa facebook?…na nauwi lang minsan sa isang short time sa mumurahin at masurot na motel, ay naging mag-asawa na?

Sa magbabarkada, walang sinumpaang obligasyon ang isa’t isa, kaya walang sumbatang nangyayari. Hindi tulad sa mag-asawa na parehong pumirma sa kontrata upang magsama sa hirap at ginhawa, at ang kontratang ito ay tumitiim pagdating ng panahon na may mga anak na sila. At ang matindi pa, ang hindi tutupad sa kontrata ay makakasuhan, lalo na kung umabot sa puntong nagkasawaan at naghanap ng mga bagong kandungan ang bawa’t isa.

Sa magbabakarda, kung may tampo ang isa sa isa pang kabarkada, pwede siyang tumakbo sa iba pang kabarkada upang maglabas ng hinaing. May mga payong ibibigay – take them or leave them pa, may choice. Sa mag-asawa namang nagkatampuhan lalo na ang may matataas na pride, kung minsan, ang tampuhang nagresulta sa simpleng kalmutan at sampalan ay umaabante sa batuhan ng plato, baso, ispinan ng kutsilyo, at lasunan!

Ang tunay na pagkakaibigan ay tapat at walang kundisyon o mga kundisyon na sinusunod. Hindi man ito naisusulat ay nasusunod batay sa prinsipyo ng kamutan ng likod. Yan ang pinakamagandang uri ng pagkakaibigan – bukal sa kalooban at nagbibigayan.

Sa panahon ngayon, may mga taong nakikipagkaibigan sa iba na sa tingin nila ay may pakinabang. Ito yong mga social climber na nakikipagkaibigan sa mga mayayaman o di kaya ay maimpluwensiyang tao upang mahatak din sila paitaas tungo sa mundong ginagalawan ng taong kinaibigan. Nangyayari din ito sa mundo ng pulitika kung saan, ang mga baguhang pulitiko ay pilit na dumidikit sa mga may pangalan na upang maamutan sila ng katanyagan nang sa ganoon ay umusad ang kanilang karera sa pulitika. Pagdating ng panahong tanyag na rin sila, ang mga dating dinikitan nila ay balewala na, lalo na kung nasira ang pangalan dahil sa mga kaso ng katiwalian. Kapag tinanong ng reporter, sasabihin ng dating social climber at ambisyosong politician na ang nakakasuhan ay “minsan” na niyang nakausap, yong lang.

Ang nangyayari sa mundo ng pulitika ay nangyayari din sa mundo ng show business. May nakausap akong direktor sa pelikula na umaming dumikit siya kay Lino Brocka upang mawisikan man lang ng grasya ng katanyagan. Nagtagumpay siya. Dumating din ang panahon na siya naman ang dinikitan, subalit sa pagkakataong iyon, ang tinulungan niya upang magtagumpay ay hindi na kumilala sa kanya nang dumalang na ang mga offer upang magdirek ng pelikula. Yong walang utang na loob naman ay nakarma dahil nagkaroon ng kanser at naubos sa pagpapagamot ang perang naipon sa pagdidirek. Sana ang nangyari sa walang utang na loob na nagkaroon ng kanser ay mangyari rin sa mga pulitiko, para yong mga nagkakainan ng dumi ay pare-pareho nang mamatay sa kanser. Magiging sikat ang Pilipinas dahil lahat ng mga namatay na pulitiko ay kanser ang dahilan – only in the Philippines!…at maitatala pa sa Guinness Book of World Records!

May mga kaibigan din na doble-kara. Ito yong mga taong ayaw nilang mahigitan sila ng mga kaibigan sa lahat ng bagay. Sila yong mga nagdadaos ng party na ang pakay pala ay ipakitang mas nakakahigit sila sa karangyaan kung ihambing sa ibang kaibigan nila. Kadalasan nahuhuli ang mga taong ito sa mga salita nila mismo, tulad ng pabirong “o…meron kayo nito?” Hindi nawawala ang ganitong klaseng kaibigan sa isang grupo na kadalasan ay nauuto upang gumastos dahil sinasakyan na lang siya ng iba, lalo na sa isyu ng yaman. Siya nga naman ang may pera, kaya, sige pagastusin na lang kung gusto niyang magyabang…yan ang kadalasang sinasabi ng mga pinakikitaan ng kayabangan.

May mga kaibigang traidor. Ang pinakamagandang halimbawa ay ang samahan ni Hesus at ni Hudas na disipulo niya. Ipinagkanulo ni Hudas si Hesus sa ilang pirasong pilak. Sa Pilipinas, itinanggi si Janet Lim Napoles ng mga taong itinuring niyang kaibigan at inambunan ng mga ninakaw niyang pera mula sa kaban ng bayan. Ito yong mga taong ka-kodakan niya (Napoles) sa mga party niya sa mausoleo ng kanyang ama sa Pasig, may pa-toast toast pa ng alak ang mga hiyu….ta. Bandang huli pare-pareho silang “pinag-iingatan to death” ng mga guwardiya, dahil nakakulong na…friends together….anywhere…talaga lang!

 

Para sa Namayapang Kaibigan at Kapatid…Ted Lapuz

Para sa Namayapang Kaibigan

At Kapatid…Ted Lapuz

Ni Apolinario Villalobos

 

Hindi madali para sa iyo ang umilag sa karit

Minsan ka na ring nadaplisan…ito’y masakit

Tiniis mong sa iyong paggising tuwing umaga

Para kang nalulunod sa paghabol ng hininga.

 

Noon pa man, marami ka nang gustong gawin

Ang iba’y di natupad, matindi man ang hangarin

At tulad ng nakagawian mo, ikaw ay ‘di kumibo

Masakit man ang kalooban, hindi mo pansin ito.

 

Ang ngiti mo’t tawa ay palagi naming maaalala

Ngiting tapat, may alab, at malutong na pagtawa

Mga tanda ng isang taong ‘di gusto ang malungkot-

Kahi’t sa harap ng problema, ‘di dapat sumimangot.

 

Natatangi kang kaibigan,  bilang ama nama’y huwaran

Taong madaling pagkatiwalaan, pati na ng kalooban

Sa pakisama ay hindi mapantayan, ikaw ay pambihira

Kaya’t marami ang nanghinayang sa iyong pagkawala…

 

Ted, nanghihinayang man kami, ito ay walang lungkot

Alam naming masaya ka, nakangiti’t hindi nakasimangot

Turing namin sa iyo ay mapalad nga sa iyong paglalakbay-

At makakasama mo na rin Siya, sa walang hanggang buhay!

 

Mahal ka namin, Ted!

                                                                       

 

  (Kasama sa diwa ng tula ang kanyang pamilya, mga kapatid at kamag-anak,

   mga ka-batch – elementary, high school, college, at mga kasama niya

   sa Masonic Lodge-Tacurong. May 9, 2014)

Understanding A Friend

Understanding a Friend

(for Ted Lapuz)

By Apolinario Villalobos

 

When I extended my hand for a shake

Do I see streaks of doubt in your eyes?

I’d like to think that it’s just

The true you

That you wanted to show.

 

I know that you have tried

To find real friends

But others thought

It’s hard to grasp the real you

Until now, some still do.

 

But you’re sincere and strong

So don’t despair, my friend

You’ll prove them wrong…

 

(1979…when my friend confided, it’s not easy to move on.)

Seeing Truth and Reality…thanks to a fallen friend

Seeing Truth and Reality

…thanks to a fallen friend

(for Ted Lapuz)

By Apolinario Villalobos

 

You told me once between rounds of rum

That life is short but could be meaningful

If lived according to the Book of Man.

 

It seems, now, you said it right

As I imagine your lips with a contented smile

As if telling me,  that everything’s alright.

 

You opened my eyes to see reality

And made me live life

The way it should be lived- with sincerity

You told me, too,

To appreciate what God has given me –

Those which only He

Has all the right to take…

Thank you my friend

For letting me see –

Truth and reality.

 

(1992…during my birthday at their home.)