Ang Iba’t Ibang Antas ng Karunungan at Kaligayahan ng Tao…at, Mga Uri ng Pagkatao

ANG IBA’T IBANG ANTAS NG KARUNUNGAN AT KALIGAYAHAN NG TAO..AT, MGA URI NG PAGKATAO

ni Apolinario Villalobos

Hindi lahat ng tao ay pwedeng presidente ng bansa, o congressman, o mayor, o sundalo, o pulis, o teacher, o pari, o pastor, o imam, o manager, etc. Ang mga tao, ano man ang lahi ay may kanya-kanyang kaalaman na kung tawagin ay “karununugan”, hindi rin magkakatulad. May kanya-kanya ring libel o level ng kaligayahan – may malalim at may mababaw.

May mga taong nalasing lang sa alak ay masaya na, nakapaglaro lang ng madyong o tong-its sa maghapon ay abot-langit na ang kasiyahan. May mga taong hindi masaya kung hindi umabot sa kung ilang daang milyon ang pera, o di kaya ay hindi nasakop ang buong barangay ng lawak ng lupain nila. May mga taong gustong magsilbi sa kapwa kahit walang kikitain o kapalit, mayroon namang ang gustong kapalit sa pagsilbi ay habang-buhay na utang na loob ng tinulungan….YAN ANG TAO.

Kung tawagin ang kabuuhan ng mga ugali ng tao ay PAGKATAO….na mayroong MABUTI AT MASAMA. Hindi puwedeng lahat ay NAPAKABUTI at walang bahid ng kasamaan dahil kung ganyan ang mangyayari, ang mundo ay isa nang paraiso. Hindi rin pwedeng ang lahat ng tao ay masama dahil ang mundo ay magmimistula nang impiyerno na sinasabing pugad ng masasama ayon sa Bibliya kuno. Ang dalawang nabanggit ay mga LAKAS na dapat mabalanse.

Upang maunawaan ng karamihan ng mga tao ang mga nabanggit sa itaas ay nagkaroon ng mga alamat at iba’t ibang kuwento bilang pagsasalarawan…..

ANG MGA PANGIT AY ITINUTURING NA MASAMA KAYA SI SATANAS NA ISANG DATING ANGHEL NA ANG PANGALAN AYON SA BIBLIYA AY SI LUCIFER, ANGHEL NA “MAY HAWAK NG ILAW O LIWANAG”. SA MGA DROWING AY MAY MGA SUNGAY SIYA, KULAY PULA ANG BALAT, NANLILISIK ANG MGA MATA, MAY BUNTOT AT KUNG MINSAN AY MAY PAKPAK NA ANG HUGIS AY PAKPAK NG PANIKI.

SA ISANG BANDA, ANG MAGAGANDA AY ITINUTURING NA MABAIT, KAYA ANG MGA ANGHEL AY MAGAGANDA, BLOND PA ANG BUHOK, MAY PAKPAK NA KULAY PUTI, MAAMO ANG MUKHA…PATI SI HESUS AY PINA-POGI NG MGA ITALYANONG PINTOR AT ESKULTOR GAMIT ANG MGA POGING MODELO…GUSTO KASING IPAKITA NA POGI SIYA SA HALIP NA ANG GINAMIT SANA AY ANG HITSURA NG MGA KALAHI NIYA NA BUHAY PA NAMAN HANGGANG NGAYON,.

Bandang huli ay nabuksan ang isip ng karamihan…naliwanagang hindi pala lahat ng pangit ay masama, kaya nagkaroon ng kasabihang, “DO NOT JUDGE A BOOK BY ITS COVER”.

Ang mga may mababang antas ng karunungan ay maaari pa sanang makapaglinang ng kanilang kaalaman, PERO KARAMIHAN AY AYAW KAYA MAPAPANSING, AYAW MAGBASA NG MAHAHABANG BLOG NA MAY LAMANG MAHAHALAGANG MENSAHE….ANG GUSTONG BASAHIN AY YONG IILANG SENTENCES LAMANG. MAGTATAKA ANG MGA ITO KUNG MAY NANGYARI SA BUHAY NILA NA PWEDE SANANG IWASAN KUNG NAGBABASA LANG NG MGA DAPAT BASAHIN….IBIG SABIHIN, PINALAMPAS NILA ANG MGA PAGKAKATAON.

May mga tao na ang adbokasiya ay makibahagi ng mga NALAMAN at ALAM NA nila. Magandang instrumento sana ang facebook SUBALIT KARAMIHAN NG GUMAGAMIT NIYAN, ANG GUSTO LANG MAKITA AY MGA MUKHA, PAGTITIPON, HANDAAN, ETC….AYAW NG MAHABANG DAPAT BASAHIN NA KAPUPULUTAN NG MGA KAALAMAN….DAPAT MAY PICTURE. SILA YONG MGA TAONG NANLALAKI ANG MGA MATA SA PAGTATAKA KUNG MAY NAKITANG MGA HINDI MAGANDANG NANGYAYARI SA PALIGID.,..GANOONG NALAMAN NA SANA NILA KUNG HINDI LANG PINAIRAL ANG KABABAWAN NG ISIP NILA!

Greed and the Civilized Society (with Filipino translation after each paragraph) by Apolinario Villalobos

GREED AND THE CIVILIZED SOCIETY

By Apolinario Villalobos

ANG KASAKIMAN AT SIBILISADONG LIPUNAN

Ni Apolinario Villalobos

Transforming from the practices of various barbarian societies, the execution of justice based on actual commitment of misdeed, has evolved into one that has become founded on supposedly intelligent reasons and fairness, hence, the symbol of the Lady Justice as a blindfolded woman holding a perfectly- balanced scale.

(Mula sa mga ginagawa ng mga barbaro na naging bahagi ng kanilang lipunan, ang pagpataw ng hustisya ay batay sa aktwal na pagkakita ng krimen o kasalanan ay ibinatay sa inaasahang matalinong paliwanagan, kaya ang simbolo ng Hustisya ay isang babaeng may piring ang mga mata at may hawak na timbangang nagpapakita ng pantay na bigat ang dalawang pinggan sa magkabilang dulo.)

Unfortunately, the intelligence of man is such that he has developed the propensity of circumventing written laws for his advantage. And, since the Lady Justice is blindfolded, she has no way of knowing about the deceitful effort. The Lady Justice leaves everything to the exchanges of  “legal” justifications that paid lawyers let out in court….and further leaves everything to the judge who makes the decision. The problem here is when the innocent has no money for an intelligent lawyer, while on the other hand the perpetrator of the offense can afford to hire an intelligent Bar topnotcher. Still, worst, is when the judge is also caught in the web of payoffs.

(Sa kasamaang palad, sa sobrang talino ng tao ay nakagawa siya ng paraan kung paanong maikutan ang mga batas para sa kanyang kapakanan o bentaha. At, dahil may piring ang mga mata ng babaeng simbolo ng hustisya, he niya nakikita ang mga pangyayari panloloko. Hinahayaan ng babaeng simbolo ang pagpapalitan ng mga legal na paliwanag ng mga bayarang abogado sa bulwagan ng hustisya…na ang desisyon sa bandang huli ay mula sa huwes o judge. Ang problema lang kung may pera ang kriminal at kayang magbayad ng malaking halaga sa matalinong abogado para pagtakpan ang kanyang pagkakasala…at ang inosente naman ay walang pambayad maski sa abogadong pulpol. Ang pinakamatindi ay kung masasangkot din ang huwes sa “palusutan” dahil sa pera!)

Oftentimes, we hear the line, “for every rule, there is an exception” which means that even the best Law of the land can be circumvented by excuses to give exemptions to misdeeds. Oftentimes, exemptions are based on the thickness of the wads of crisp bills. With this situation, where does “justice” come in?

(Kadalasan ay nakakarinig tayo ng “sa bawat alituntunin ay may dapat bigyan ng pang-unawa at konsiderasyon”, kaya kahit ang pinakamagandang batas ay maaaring palusutan…at, ang “konsiderasyon” ay depende sa kapal sa dami ng perang papel Dahil sa ganitong kalagayan, paano na ang “hustisya”?)

Another popular adage is, “if a misdeed has no complainant, there is no offense”. Oftentimes, this kind of unwritten rule always puts the poor in the disadvantage, because unless he files a complaint against an offender, he could not expect justice. But since the poor victim cannot afford an intelligent lawyer, no case is filed, except a simple police report in the precinct blotter. Also, if a rich offender wants to go scot-free from a misdeed, he can even hire a “fall guy” to take his place.

(Ang isa pang kasabihan ay, “kung walang magrereklamo, ibig sabihin ay walang nangyaring masama”. Kalimitan, itong kasabihan ay lalong nagpapalugmok sa mga mahihirap na hindi nagrereklamo sa paniwalang wala ring mangyayari. Ang mahirap ay walang kakayahang magbayad ng “matalinong abogado” kaya hanggang pa-blotter sa barangay o sa presinto ng pulis ang kaya niyang gawin. ANG MATINDI PA, KUNG MAYAMAN ANG GUMAWA NG KASALANAN, PWEDE SIYANG MAGBAYAD SA MAGIGING “FALL GUY” NA PAPALIT SA KANYA…AAKO NG KASALANAN!)

The Law of the civilized society is supposed to protect the constituents and much effort on the part of the government should be exerted toward this end. Unfortunately, the modern-day barbarians – corrupt officials and wealthy criminals have spoiled everything that put practically all societies on earth in a mishmash jumble! So, it does not matter whether a country belongs to a third world or highly-advanced, as offenses are founded on just one single desire – GREED!

(Ang batas ng sibilisadong lipunan ay inaasahang magpoprotekta ng mga mamamayan at inaasahang gagawin ito ng gobyerno ng ano mang bansa. Sa Pilipinas ay may libreng serbisyo ng mga abogado na binibigay ang gobyerno sa pamamagitan ng PAO…at, may mga grupo ring nagbibigay ng kahalintulad na libreng serbisyo. Sa kasamaang palad, personal na obserbasyon ko lang na kung hindi sensational ang kaso, hindi pinapansin…KALIMITAN AY INAABOT NG SIYAM-SIYAM….HIGIT SA LAHAT, ANDIYAN PA RIN ANG MGA MATATALINONG ABOGADONG KAYANG BAYARAN NG MGA KRIMINAL…KAYA BALIK NA NAMAN SA DAHILAN KUNG BAKIT NASA BALAG NG ALANGANIN ANG HUSTISYA SA PILIPINAS…..DAHIL SA PAGKASAKIM NG ILAN!)

CARRY ON…(dedicated to the suffering humanity today)

 

CARRY ON….

(Dedicated to the suffering humanity today)

By Apolinario Villalobos

 

When the world seems to crumble

Shaken by His wrath

Poured over humanity that deserves it

There’s nothing left but a tiny speck of chance

To change our ways…. and, carry on.

 

When there are still words to be written

And roads to be taken

Shrouded they may be with uncertainties

There’s nothing left but a bit of strength

For persistent steps…just, carry on.

 

When tragedies herald the break of day

Cries of pain and anguish

Taint the air of gloom that daze man no end

There’s nothing left but a wisp of life –

Life that floats in pain…still, carry on.

 

JUST CARRY ON

AND, THOUGH WITH MUCH STRUGGLE..

TILL THE LAST BREATH IS DRAWN!

“CORONA”, “666”, AND “9”

“CORONA”, 666, AND “9”

By Apolinario Villalobos

 

I do not want to sow fear but as an advocate of numerology, I tried toying with what has been bothering me  for a long long time after researching on allegations that the virus is from the bats. My first question is, why use the word “corona” as reference to the covid virus? A site in the internet says it is because the virus resembles a “crown”, hence, the Latin “corona”. But I almost had a double vision in trying to discern the “crown” image of the virus which is shown  as a “ball with spikes”…in Latin, the equivalent of spike is “spica”.

 

I had apprehensions about posting this observation which happened right at the start of the outbreak many months ago in my effort to discern a “message somewhere”.  Here’s what I found out  using numerology and the English alphabet.  THE CORONA AS A VIRUS PUTS TO FORE THE DREADED “666” MENTIONED IN THE BIBLE AND THE “9”….. “The Biblical numerology of number 9 is the finality or the judgment. It is generally when at the time of judging a person and his works. Also, number 9 is used to define the perfect movement of God. The biblical number 9 is [also] a number of patience.”…a quotation from the internet.

 

Here is what I did…..using the English alphabet which is the source of the word “CORONA”, I assigned to the letters their respective number according to succession, such as C(3), O(15), R(18), O(15), N(14), A(1)…added them all that resulted to “66”…connected  the number to the “6” which is the number of letters in “CORONA” which resulted to “666”. I added the three 6s and the result is “9”….NOW, GO BACK TO THE QUOTED MEANING OF THE “9” IN THE SECOND PARAGRAPH OF THIS POST.

 

In the Bible, the “Lord” uses people and tribes to punish “his chosen people”….the Bible also says the dragon has awaken from a long slumber and came out from the pit to which it was relegated for a long time.

IF THE VIRUS IS MAN-MADE, ITS REALIZATION REQUIRES “PATIENCE” WHICH  IS ALSO MENTIONED AS THE MEANING OF “9” IN THE SECOND PARAGRAPH OF THIS POST.

 

My question is…”HAS THE ‘LORD’ GOT TO DO WITH WHAT ARE HAPPENING TODAY, AND USES  A  “TRIBE”?

 

We cannot just say that God is angry so He is punishing humanity…THINK DEEPER.

The Covid-19 Pandemic in the Philippines by Alex Yadan Lim

A DEEPER THOUGHT ON THE COVID-19 PANDEMIC IN THE PHILIPPINES

By Alex Yadan Lim

 

I had thought I’d be able to roam freely on my birthday and the accursed covid 19 already history, But it’s now worst than when the lockdown started in March, This incompetent government is desperate, with some of the silliest ideas ever implemented, and good ones overlooked, I thought the lockdown was stupid, with a gut feel it will not control the spread of the virus but only ruin the economy, which over the next 3 months, it did., I gave it a chance and now, time has proven that an incompetent administration has implemented measures that worsened the economy, took out the jobs of millions, made life difficult, and quadrupled the cases with no end in sight.

 

Their desperation has prompted the brilliant nitwits in the IATF to go House-to-House to drag out asymptomatic cases on home quarantine. Like we have the facilities to house them or assume they would go quietly without a fight, This reminds me of Hitler’s Gestapo going house to house to ferret out the Jews. If this administration could not even get their list right for the SAP, how on earth will they get the list of people on home quarantine right?

 

Right from the start, I already have difficulty believing that slum dwellers and those barely eking out a living, including the homeless street dwellers to prioritize spending whatever moneys they have on alcohol, face masks, disinfectants, and the running water to wash their hands regularly, You look at their neighborhoods and wonder how on earth will they do social distancing when they do not enjoy the distances to do so. ,

 

 

Three months later, with millions out of job, a minuscule SAP and many not getting it, how can they continue to cooperate, if they did it in March. If they could not afford a face mask, alcohol and disinfectants in March, how can they now do so, without jobs?

 

The economy was enjoying a respectable 5% growth with the exchange rate settling below 50 to 1. and held to the current levels, If not for the sound economy before this, we would not have been able to raise the money for SAP and other stuff to cope with the crisis. But the admin wasted this advantage.

 

 

Ang Demokrasya ng Pilipinas, si Rodrigo Duterte, Kriminalidad, at Terorismo

ANG DEMOKRASYA NG PILIPINAS, SI DUTERTE, KRIMINALIDAD AT TERORISMO

Ni Apolinario Villalobos

 

(Ang post na ito ay sa TAGLISH AT WALANG ENGLISH TRANSLATION)

 

Sa isang demokratikong bansa ay may mga grupong nagtatagisan ng lakas upang ang mananaig o mananalo ay siyang magkokontrol sa pagpapatakbo nito. Mapalad ang mga bansang “matured” ang mga pulitiko kaya ang mga talunan ay tinatanggap ang pangyayari kahit hindi bukal sa kanilang kalooban ang pagbati sa mga nanalo.

 

Minadali ang pagtanim ng demokrasya sa Pilipinas na kinopya sa Amerika. Dahil diyan, matatawag na pilit sa pagkahinog ang kasarinlan ng Pilipinas. At, dahil pa rin diyan, sa Pilipinas, walang kandidatong natalo, sa halip ay dinaya daw ng nanalo. Nagtatagisan ng galing ang mga uupong pinuno at gusto nilang maalala sila pagbaba nila kaya ang mga proyekto ng pinalitang administrasyon kahit anong galing ay winawasak upang palitan ng bagong nakaupong pinuno at may tatak pa ng initial ng pangalan niya.

 

Sa Pilipinas, sa halip na magtulungan ang mga nanalo (majority) at mga kaalyado ng mga natalo (minority), sila ay nagsisilipan ng mga pagkakamali kaya sa halip na sumulong ang bansa, ito ay napipigilan sa pag-usad. Kahit anong ganda ng layunin ng proyekto ng nakaupong pinuno, ito ay pilit na kinukulapulan ng putik ng kontra-partido upang palabasing mali siya. May mga nagbabayad pa sa ilang tauhan ng media upang tumulong sa pagpapakalat ng mga negatibong ulat tungkol sa nakaupong pinuno.

 

Tama lang na may mga taong dapat “magbantay” sa nakaupong pinuno, pero ang hindi maganda ay ang kawalan na ng katuturan sa mga ginagawa ng kontra-partidong pagsabotahe kaya nadadamay ang taong bayan at bansa sa kabuuhan nito. Ang isang paraan ay ang pagpipilit sa nakaupong pinuno na ilahad ang lahat ng kanyang mga “strategies” kahit magreresulta ito sa pagkawasak ng seguridad ng bansa. Ito ay pagpapakita ng kawalan ng tiwala sa namumuno dahil ayaw nilang bigyan ng pagkakataong magpakita ito ng kanyang kakayahan. At, kapag nagtagumpay ang mga naninira sa kanya pero nakadamay naman sa kapakanan ng buong bansa, siyempre, masisisi ang nakaupong pinuno dahil siya ay nabigo, yon nga lang ay sa maduming paraan.

 

Laganap pa rin sa ibang bansa, kahit ang makapangyarihan ay laganap pa rin ang kriminalidad at droga, at nalulusutan ng mga terorista…yan ay sa kabila ng kakayahan nila sa pagsugpo….Pilipinas pa kaya? Ang “due process” na isang instrumento ng demokrasya ay inabuso ng mga utak ng krimen at maka-kaliwa. Dahil sa nabanggit, ang kriminal ay ni hindi nakakatapak sa kulungan dahil may mga padrino na nagbabayad ng pansamantalang paglaya. Ang mga human rights groups ay humaharang sa mga hakbang ng otoridad tuwing may gagawin laban sa mga kriminal at terorista….dapat kasing isaalang-alang DAW ang kanilang “pagka-tao”…hindi naisip ng mga grupong ito ang mga epekto ng ginawang kabalbalan ng mga tinuturing na anay ng lipunan.

 

 

Sa ganang ito, kung ilalahad ni Duterte ang lahat ng strategy o paraan niya sa pagpuksa ng mga kriminal at terorista, paano pa siyang magtatagumpay dahil malalaman na ng mga kalaban ang mga gagawin niya?  Ano man ang plano ni Duterte ay siya lang ang nakakaalam…KARAPATAN NIYA YAN BILANG PRESIDENTE. Halatang nag-iingat siya dahil ang “demokrasya” na umiiral sa Pilipinas ay mistulang nagahasa…luray-luray…lupaypay… kaya hindi maaasahang makakapagbigay ng proteksiyon lalo na sa mga taong may mabuting layunin…higit sa lahat ay sa mga naghihirap na taong bayan na madaling mahikayat upang gumawa ng masama.

 

 

Kung may karapatan ang mga kalaban ni Duterte sa paggamit ng “due process”, lalo siyang may karapatang hindi magbunyag ng mga binabalak niya dahil malalagay sa alanganin ang seguridad ng buong bansa….UNAWAIN SIYA BILANG PRESIDENTE NG PILIPINAS DAHIL IBINOTO SIYA NG MALAKING BAHAGI NG MAMAMAYAN NG BUONG BANSA, HINDI NG IILAN LANG….YAN ANG DEMOKRASYA…DAPAT MAGRESPETUHAN….HUWAG MAGPAIRAL NG PANSARILING KAPAKANAN…ANG BAWAT LAYUNIN AY DAPAT PARA SA KAPAKANAN NG NAKARARAMI.

 

Ang Kagitingan ng mga Sundalo sa Sultan Kudarat at Maguindanao

ANG KAGITINGAN  NG MGA SUNDALO NOONG DEKADA 70 ,  ANG 1^ST MECHANIZED INFANTRY (MAAASAHAN) BRIGADE SA SULTAN KUDARAT AT MAGUINDANAO, AT SI PRESIDENTE RODRIGO DUTERTE

Ni Apolinario Villalaobos

 

Ang mga una kong naging kaibigang sundalo ay kabilang sa 12IB na naitalaga noong dekada 70, sa bayan ng Esperanza , Sultan Kudarat…. kainitan ng bakbakan sa pagitan ng “Black Shirts” at “Ilaga”.  Nasa kolehiyo ako pero nagtatrabaho na rin sa Department of Social Welfare and Development (DSWD). Naigawa ko pa ang mga kaibigan ko ng marching song na, “Ballad of the 12IB”. Noon ko unang naunawaan ang hirap na dinadanas nila para tumupad sa tungkulin na ang kapalit ay maliit na suweldo nang panahong yon.  At, yan ay sa kabila pa rin ng nararamdaman nilang pangamba araw-araw.

 

Kasama naming mga taga-DSWD ang ilan sa kanila bilang escort tuwing mamudmod kami ng relief goods sa mga evacuation center ng mga Kristiyano at Muslim. Nakita ko sila kung paanong makipagbiruan sa mga anak ng mga Muslim evacuees. Isang beses ay nakita ko ang isa sa kanilang nagbigay ng biscuit sa anak ng isang buntis na Muslim evacuee. Ang nabanggit na tanawing hindi ko makalimutan ang nag-udyok sa akin upang magsulat tungkol sa mga kagitingan ng mga sundalo noong nasa Manila na ako at nagtatrabaho  sa Philippine Airlines. Nalulungkot lang ako noon tuwing mabalitaan ko sa mga dating kasama sa DSWD ang pagkamatay sa bakbakan ng mga kaibigan naming mga batang-batang  sundalo.

 

Naulit ang pakikipagkaibigan ko sa mga sundalo noong 2018, nang makilala ko ang mga nakatalaga sa 1^st Mechanized (Maaasahan) Brigade sa Camp Bienvenido M. Leono, Kalandagan, Tacurong City na noon ay nasa pamumuno ni BGen. Bob Dauz nang magdaos sila ng isang mahalagang okasyon. Nasundan  ito ng isang proyekto na isinagawa ng mga empleyado ng  Fitmart Mall – ang pagtanim ng mga puno sa paligid ng kampo.  Nakikiisa rin ang mga kasundaluhan ng nasabing kampo sa LGU ng Tacurong tuwing maglinis ng mga kanal sa paligid ng lunsod.  Maganda ang naging epekto ng mga ginawa ng mga sundalo ng 1^st Mechanized Brigade dahil  mula noon, nawala ang kaba ng mga taga-Tacurong  kahit may makitang armored car o military truck na puno ng mga sundalo na dumadaan sa lunsod. Ang nasabing brigada ay nasa Camp Bienvenido B. Leono, Jr. mula pa noong March 1, 2017.  Malaking tulong ang nagawa ni Bogz Jamorabon, hepe ng CDRRM-Tacurong City upang magamit ng brigada ang lupaing pinagkaloob ng dating mayor ng lunsod na si Lina Montilla.

 

Mapalad ako dahill nakilala ko si Maj. Rolando M. Ocharan, Jr.  na itinalaga bilang CMO Officer ng 1^st Infrantry (Maaasahan) Brigade na nakitaan ko ng sipag sa pagpapakalat ng mga impormasyon tungkol sa mga ginagawa ng brigada upang lalong maunawaan at masuportahan sila ng mga mamamayan ng mga probinsiya ng Sultan Kudarat at Maguindanao.  Magaling siyang sumulat at malinaw ang mga pagkakaulat ng mensahe kaya madaling maunawaan ng nagbabasa.

 

Mula sa mga ulat na nilathala ni Maj. Ocharan, Jr. batay sa kautusan ng nakatataas sa kanya, nalaman ko noong si BGen. Bob Dauz ay pinalitan ni BGen. Efren D. Baluyot bilang pinuno ng Camp Leono,  at nagpatuloy sa pagsilbi sa 6 na bayan at isang lunsod ng Sultan Kudarat at 7 bayan ng Maguindanao bilang bahagi ng “Development Support and Security Operations (DSSO) ng brigada.

 

Sa ngayon, ang 1^st Infranty (Maaasahan) Brigade ay inilipat sa Barangay Kamasi, Ampatuan, Maguindanao at nasa pamumuno  ni Col. Jesus Rico D. Atencio. Si  BGen. Efren P. Baluyot naman ay itinalaga bilang Assistant Division Commander, Armor (Pambato) Division ng Philippine Army. Samantala, ang 601^st Infantry Brigade sa pamumuno ni  BGen. Roy M. Galido ang nasa Camp Leono, Kalandagan, Tacurong City, sa kasalukuyan.

 

 

 

Ang sakrispisyo ng mga sundalo ngayon ay nabigyan ng angkop na pagkilala ni Presidente Rodrigo Duterte na ang isa sa mga unang ginawa ay pagpapalaki ng kanilang sahod. Kung noon ay may mga pangangatiyaw na  lumalabas sa internet na mga larawan ng combat boots na nakanganga at halos punit-punit na uniporme dahil sa kakapusan ng budget kaya hindi agad nakakabili ng supply, ngayon ay  matitikas na ang mga sundalo dahil maagap nang natutugunan ang kanilang pangangailangan.  Ang tiwala at pagkilala sa mga sundalo na ibinigay ng president ng Pilipinas ay sinuklian naman nila ng kasipagan at sigla sa pagtupad ng kanilang tungkulin sa bayan….SAMANTALA, ANG HANGAD NAMAN NILA MULA SA MGA KABABAYAN AY RESPETO, SUPORTA AT  TIWALA.

 

TIKUG MATS STARTED MY ADVOCACY IN MANILA

“Tikug” Mats Started My Advocacy in Manila
But Nurtured as a Student in NDTC
By Apolinario Villalobos

After my stint in Tablas station (Romblon) with an initial job as Ticket/Freight Clerk of Philippine Airlines in early ‘80s, I was transferred to the Tours and Promotions Division in Manila. For practical and economic reasons, I stayed in a boarding house along Airport Road in Baclaran, as our office was at the old Domestic Airport (today, Terminal 4). During the time, what is now as ASEANA City, was yet, a body of water – Manila Bay, from the seawall of which the famed sunset could be clearly viewed. From late afternoon to early evening, I and some of my co-boarders would spend time at the seawall killing time. We would observe some people dragging their belongings in plastic and tattered shoulder bags while strolling along the boulevard, some were with their family. Before we would go back to the boarding house, we observed them spreading blankets on the grassy ground on which they rested for the night.

The scenes of elderly people and children sleeping on the ground without mat made me restless for several days. When I went back alone one early evening at around 6pm, I strolled up to the portion of the boulevard in front of the Aristocrat Restaurant in Ermita. I saw the same scenes – people lying on spread cloths and blankets on the grass.

When Boy Loquias, a new PAL recruit who was undergoing training at the PAL Training Center at the Gate 1 of Nichols Air Base joined us at the boarding house, I was glad upon learning that he was from Bohol which afforded me the opportunity to speak in Cebuano more often. When I brought him to the then, Dewey Boulevard, he was amazed to find the boulevard sleepers. Jokingly, he said that we better join them rather than spend for the boarding house. Honestly, however, he confided that something must be done to help them and asked, “asa ang SWA?” (“where is SWA?”, for which he meant Department of Social Welfare or DSW). When I mentioned giving them cheap “tikug” mat from Mindanao, he agreed. During the time, a piece of said mat was priced between 40-50pesos at the Islamic Center in Quiapo, unlike today that a single-sized costs between 120-150pesos. “Tikug” mats which are colorfully dyed are made in Cotabato.

From then on, I scrimped on my personal needs to save for mats. When Boy Loquias learned about my plan, he gave me part of his training allowance. Another co-boarder, Sammy, who was a member of the combo that performed at the Ugnayan Beer House, across our boarding house, also contributed. Initially, we were able to purchase 2 dozens of mats for which I was able to get a discount. It was not enough. I raised another amount from my saved per diem allowance, as my job then, required me to travel a lot. I also refused to accept the contribution of Boy whose allowance was just enough for his needs, especially, from Sammy who had two kids left with his wife in Naga City.

My visits to the Islamic Center in Quiapo for purchases of “tikug” mats led to my side trips to “Avenida” known for prostitutes who could be seen prowling the avenue for prospective customers, from early afternoon to early morning, the following day. I was staggered by what I observed and experienced at the Avenida. Daringly-dressed women openly made proposals while holding my hand but which I gently refused. On early mornings, not yet 7AM, thickly-rouged and obviously ageing prostitutes would ask an amount for a cup of coffee in exchange for sexual favor. From such encounters, I was able to strike friendship with many of them that developed into trust which became my passport to their dwellings in the slum along the banks of Reina Regente River. There, I met snatchers, swindlers, sex peddlers and their families. As pre-planned, I did not give them my real identity for my own safety. What they knew was that I was a job-seeker from the province and my thick Cebuano accent helped a lot, as many of them were also Bisaya.

Events oozing with colorful adventures made my curiosity stronger that led me farther to Arranque, Divisoria, Pritil, Malabon, Bagong Bayan (Dasmariἧas, Cavite), Tala Leprosarium, and Baseco Compound where I was able let out my pent up desire to share. It also led me to three other guys who had the same desire and with whom blessings were shared with those dwelling along the bank of Pasig River and Recto yearly, from the last week of November to the first week of December.

My advocacy was nurtured while I was a student of Notre Dame of Tacurong (NDTC) and nobody, even my family and closest friends knew about it, not even my colleagues in PAL later on, except Boy Loquias who was assigned at Tablas after his training, and where he raised his family. It was only when I shared my “adventures” on facebook due to the prodding of some friends, though with much hesitation, that they came to know about them. I just consoled myself with the thought that my sharing such adventures would, hopefully, make others realize that one need not be rich to be able to share blessings with others…and, that they can do the same, if they wish.

Maguindanao vendors of Tacurong City, Sultan Kudarat, Mindanao, Philippines

Maguindanao vendors of Tacurong City, Sultan Kudarat, Mindanao, Philippines…

 

MADAM GUIARIYA M. KUDA of PANDAG, MAGUINDANAO (PHILIPPINES)

MADAM GUIARIYA M. KUDA….NAGING BARANGAY CHAIRPERSON AT  MAYOR NG PANDAG, MAGUINDANAO, AT NAG-ARARO NG BUKID NANG MAGING BIYUDA

Ni Apolinario Villalobos

 

Para akong nakahukay ng ginto ng makilala ko si Madam Guiariya sa terminal ng mga multi-cab na nagbibiyahe sa Datu Paglas at Buluan. Ang unang nakatawag ng aking pansin ay ang kanyang damit at mukha na kahit may mga kulubot ay nakikitaan pa rin ng ganda. Malaki ang pasasalamat ko nang pumayag siyang makunan ko ng larawan at nakipag-usap pa sa akin.

 

Noon ko nalaman na dati pala siyang barangay chairperson ng Pandag, Maguindanao at naging mayor nito nang mai-angat sa pagiging bayan. Dating barangay ng Buluan, Maguindanao ang Pandag. Sa pag-uusap namin ay nabanggit niyang nadanasan din niyang mag-araro ng kanilang bukid nang siya ay mabiyuda, sabay pakita ng kanyang mga kamay na nakitaan ko ng mga bakas ng humilom na sugat sa pagkakahawak ng bakal na araro. Masayang kausap si Madam Guiariya at napansin ko rin ang maliksi niyang pagkilos sa kabila ng kanyang gulang na 76 na taon….at sa kanyang pananalita ay mahahalata ang kanyang talino.