Harmonizing Life with Time…by Virtue of Discipline

Harmonizing Life with Time

…by virtue of Discipline

By Apolinario Villalobos

 

We cannot control time, much more, go against its ticking hands. But we can live in harmony with it by virtue of discipline. We cannot turn back the hands of time, as the song says, so we have to synchronize our life with it for our own advantage.

 

Synchronizing with time and the degree that calls for it differs according to culture and environment. In Spain, siesta time after lunch till early afternoon is an integral part of the people’s culture. Their “nighttime” is also long, lasting till the wee hours of the morning. Meanwhile, in other countries, the people are not conscious of time.

 

In a well- disciplined country like Japan, time is treated with respect. And, so is in the United States, where time is followed to the last second, in which at the strike of five in a workplace, everything is dropped. In European countries, the same treatment of time is observed – with strictness, hinged on discipline.

 

The standard work period is eight hours. But to date, because of the many factors that affect the daily lives of the people, especially, traffic, “broken time”  or “flexible or flexi time” is applied by some companies, for as long as the eight-hour period is completed. Adjustment is made on the work period of employees in consideration of the traffic and distance that needs to be covered by commuting from their home.

 

On the other hand, regardless of whether we are in a workplace, at home or just anywhere, time is very much part of our activity…our life. Practically, since the first day that life is developed in the womb of the mother, time element is already involved, such as the number of days until the fetus finally breaths the fresh air as it comes out into the world. And, the development of the growing child is reckoned by phases of time– physically, mentally, and emotionally.

 

In wrapping up, the best thing to do, if we do not want to be hassled then, is by being always ahead of time. Whatever time is “earned” can always be used for some other things that we need to make our life comfortable. We should, however, remember always, that living in harmony with time should be tempered with discipline.

Simplifying Life with Love, Tempered with Respect

Simplifying Life with Love, Tempered by Respect

By Apolinario Villalobos

 

A positive life or rather, way of life is supposed to be ruled by just love and respect. Basically, we should love God, love life that He gave, and love others, be they within our family or strangers, as well as the so-called lesser creatures.  And, with love, comes respect. That is how life should be lived…supposedly.

 

But because of selfishness, life has been polarized. At one end are those who are exploited by others and at the other end, are those who exploit them. Life has become complicated because of the emergence of the mentioned evil desire.

 

If only we can simplify life with love tempered by respect, then, there will no longer be a desire for anything that is more than what we need. Selfishness is the reason why man is never satisfied. Man covets those that are not his. He even covets those that are not yet on hand.

 

Because life today is ruled by strength and money, man can no longer say that in order to survive, he can just run to the wilderness and harvest food, just like they do in the days of old. Today, living is simply a choice between simplicity but entails a lot of physical sacrifice, and complexity which calls for a lot of spiritual sacrifice. Simply put, it is either to live with hunger and needs, then die with a mouth agape with pain, or live in luxury, and die with a reluctant and heavy heart due to the amassed wealth that will be left behind.

 

But, since God gave man intelligence and free will, the choice is his. One encouraging fact, however, is about the seeping in of a need among many men and women, to reach out to Him, as they approach the threshold of their life. Unconsciously, there is a transformation in the way they live, leading to one of simplicity. Many are surprised about their loss of interest for socials, but veer their interest, instead, toward religious congregations. Some even start donating their wealth to worthy causes. If ever there is a need for socials, simple “ballroom dances” in multi-purpose halls are enough.

 

One only needs to look around to see this phenomenon – senior citizens smiling their way to their respective Church, with some donning work clothes on weekends to render volunteer service for community outreach projects, while others protect themselves with umbrellas on their way to depressed areas to conduct Bible studies. They all seem to shout to the world that they can still do something for the love of God and others despite their age. With their simple acts of living, they, indeed, are showing love and earning respect!

Ang “Maliit” na Pagkakamali

Ang “Maliit” na Pagkakamali

Ni Apolinario Villalobos

 

Madalas nating marinig ang mga katagang, “hayaan mo na…maliit na bagay lang yan” kung magkamali ang isang tao. Ang mga ganyang kataga ay nanggagaling sa mga tao na tila walang pakialam kung ano ang mga maaaring resulta ng pagpapalampas ng pagkakamali kahit maliit lang. Hindi ba ang “malaki” ay nagsisimula sa “maliit”? Okey lang ang maging maunawain sa mga pagkakamali subalit ang ugaling ito ay madalas na nakasanayang abusuhin.

 

Kung bata ang nagkamali, maririnig naman ang mga katagang, “hayaan mo na, bata yan”. Hindi naiisip ng nagsasabi niyan na kaya nga dapat sawayin ang nagkamali ay dahil bata ito at madalas ay hindi niya alam na ang kanyang ginawa ay mali. Papaanong matututo ang bata kung sa murang gulang na dapat ay panahon sa paghubog ng kanyang ugali o pagkatao ay hindi ito gagawin ng matatanda?

 

Ugali ng taong masama ang magpalusot na isang uri ng pagnanakaw. At, ang ugaling ito, bukod sa nauulit ay lumalaki pa ang pinapalusot habang siya ay nagtatagumpay sa kanyang ginagawa. Ang pinalusot halimbawa na “petty cash”sa isang opisina na wala pang isandaang piso ay lumalaki dahil inaakala ng nagpalusot na kaya naman palang gawin ito. At dahil nakaugalian na niya, bago niya namalayan, libo-libong pera na pala ang kanyang napapalusot.

 

Sa kaso ng droga, ang maliit na gawaing pagbili at paghatid ng droga na ginagawa ng isang batang “runner” ay nagsisimula sa “paminsan-minsan” dahil sa simpleng pangangailangan ng pera. Kalaunan, dahil madali palang kumita ng pera sa ganoong paraan, “dumadalas” na ang pagiging “runner”. Kalaunan pa rin, hindi maiwasang tumikim na rin ng droga ang “runner”, hanggang maging adik, nakapagdispalko ng pera ng drug pusher o drug lord kaya hindi naka-remit on time….kaya pinatay…at, ang sisi ay ipinataw kay Duterte!

 

Sa kaso ng kaputahan o prostitution, nagsisimula ito sa pakikisama sa mga kaibigang ganito ang trabaho…for curiosity’s sake. Nakita ng curious na madali palang pagkitaan ang pagpuputa at pwedeng sideline lang kahit nag-aaral pa. Nang lumaon, naging full time prosti na ang dating curious lang!

 

Ang mga maliliit na problema ng mga bansang mauunlad at naghihirap, tulad ng pagpapabaya ng mga government officials at pagiging korap nila, kalaunan ay umaabot sa puntong hindi na makontrol. Ganyan ang nangyayari sa Pilipinas na ang dating maliliit na mga “sugat” o problema na nagsimula noong panahon ng kasarinlan ay naging bakukang na ngayon at mahirap nang gamutin…umaalingasaw dahil sa tinding kabantutan!

 

 

 

 

MALAYA KA BA?

MALAYA KA BA?

Ni Apolinario Villalobos

 

Ang KALAYAAN ay maraming saklaw at ibig sabihin, hindi lang tungkol sa pagiging malaya mula sa kamay ng mga kaaway.

 

KUNG IKAW AY TAMAD….HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY INGGITERO O INGGITERA….HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY KORAP….HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY IPOKRITO….HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY PUMIPIGIL SA PAG-ASENSO NG BANSA….HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY TERORISTA….HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY CARELESS O BURARA…HINDI KA MALAYA!

KUNG IKAW AY NAG-AAKSAYA NG PAGKAIN….HINDI KA MALAYA!

ETC…..

ETC…..

 

ANG IBIG KONG SABIHIN, KUNG MASAMA ANG IYONG UGALI, IKAW AY NAKATALI PA RIN SA MAKAMUNDONG KASALANAN…NAKA-KADENA KA PA RIN.

 

KUNG HINDI KA MAGBABAGO, MARAMI KANG MADADAMAY – MGA KAIBIGAN, MGA KASAMA SA BAHAY, MGA KAPITBAHAY, MGA KASAMA SA TRABAHO, AT IBA PANG MGA INSOSENTENG TAO NA NAGPIPILIT MABUHAY NG MAAYOS.

 

KUNG SA BUONG PILIPINAS AY MARAMING TAO NA ANG MGA UGALI AY TULAD NG BINANGGIT KO, O DI KAYA AY HINDI KO NABANGGIT, PERO MASAMA PA RIN…….MAHIHIRAPANG UMUNLAD ANG BANSA!….SUBALI’T ANG KAHIRAPANG YAN AY MAGSISIMULA SA LOOB NG TAHANAN MISMO!

 

MAGBAGO KA!!!!!

Disiplina

Disiplina

ni Apolinario B. Villalobos

 

Parang sirang plaka ang mga guro sa pagsabi sa mga mag-aaral na kailangan ang disiplina upang maging maayos ang kanilang pamumuhay paglaki nila. May mga iilan ding mga magulang na nagsasabi nito sa kanilang mga anak. Pati ang simbahan at gobyerno ay hindi nagkukulang sa paalalang ito.

 

Subali’t sadyang matigas ang ulo ng tao, kaya nakalakhan ng maraming bata ang kawalan ng disiplina na siyang dahilan ng kanilang paghihirap sa pagharap nila sa mga pagsubok ng buhay.

 

May mga katanungan na sana ay magbubukas ng kaisipan ng karamihan sa atin, hinggil sa ganitong bagay. Halimbawa:

 

• Ilan sa atin ang nagtatapon ng tirang pagkain dahil may pera namang pambili ng iba pa para sa susunod na kainan?
• Ilan sa atin ang nagtitira ng pagkain sa pinggan tuwing kakain sa labas, restaurant man o mall para maipakita sa mga nakaupo sa katabing mesa na tayo ay sosyal?
• Ilan sa atin ang nagbibigay ng pera sa mga anak para magastos nila sa computer shops, perang dapat sana ay naitabi para sa iba pang pangangailangan?
• Ilan sa atin ang gumagastos ng mas higit sa kinikita?
• Ilan sa atin ang ayaw magsuot ng mumurahing damit dahil nahihiya at natatakot na makutya ng kapitbahay at kaibigan?
• Ilan sa atin ang sumusunod agad sa kagustuhan ng nagwawalang spoiled na anak na may gustong bilhin sukdulan mang umutang, mapagbigyan lamang siya?
• Ilan sa atin ang ayaw man lang turuan ng gawaing bahay ang mga anak dahil magmumukha silang kawawa at kukutyain ng mga barkada?
• Ilan sa atin ang mas gugustuhing bumili ng mahal na mga gamit para sosyal ang dating, sa halip na ang mas mura para sana may perang maitabi pa?
• Ilan sa atin ang ayaw kumain ng tinapay na walang palaman o di kaya namimili ng palaman?
• Ilan sa atin ang nagtatapon ng basura maski saan lang?
• Ilan sa atin ang may ugaling batugan?

 

Ang mga nakikitang ginagawa ng magulang at matatanda, kahi’t na masama ay iisipin ng mga bata na ang mga ito ay tama, matatanim sa kanilang isipan at gagawin din nila sa kanilang paglaki. Nakalimutan natin na sa murang edad ay dapat hubugin ang kaisipan ng mga kabataan. Alam nating lahat iyan, nguni’t marami sa mga magulang na tumatandang tanga.

 

Ang masama, kung  malaki na ang mga bata  na naging suwail ay saka pa lang magtatanong ang mga tangang magulang ng….”saan ba ako nagkamali?”

Respect for Time, Discipline, and Death

Respect for Time, Discipline and Death

By Apolinario Villalobos

 

Practically, everybody is familiar with the adage, “we cannot turn back the hands of time”. But still, many do not have a full understanding of what it means and its effect to our life. They may also appreciate such adage that serves as a reminder, but they are not serious about it.

 

Time is the most important factor that can affect life as the world is at its mercy. Regretting for the lost time is like crying over spilled milk or precious water. We may cry our eyes dry and punch our chest with clinched fist while uttering hundreds of mea culpa, but what have been spilled can no longer be recovered. We cry over lost opportunities because we were late for appointments. We lost a prospective job because we were late for the interview. We missed our flight because we did not wake up early, etc.

 

Anything that is not respected is disregarded or taken for granted, and that is what many people do to time most often. Many forgot that time is used to reckon our physical and mental development, how we fare as we trudge along the road of life, and in giving us a chance to change for the better. We always say, “…give me time” which simply means, “…give me a chance”.

 

Time is so much a part of our life that many people become uneasy if they do not glance at a watch every hour of the day. Everything that we do is controlled by time, from waking up until we go back to bed. Time controls our job, our meals, even our use of the toilet. We even use it to warn others about their misdoings by telling them, “how many times did I tell you….”. Even our pulse and heartbeat are timed to check if we are physically fit.

 

If time controls us, discipline compels us to abide by its ticking, such that husbands must be home before midnight, employees must be at their post at certain designated time, minors must be home not later than ten in the evening, meals should be taken at certain times of the day till evening, medicines should be taken at certain times, etc. Respect for time and utmost discipline cannot be separated as without the other, our life and the world will be in a topsy-turvy state.

 

We should also be thankful to the guy who discovered time and those who invented gadgets that we need to measure the extent of our life in this world. Time tells us when we should “depart” from this world, unless it is cut short by unexpected events resulting to what we call as as “untimely” death.

 

 

Ang Isang Bansa ay parang Damit

ANG ISANG BANSA AY PARANG DAMIT

Ni Apolinario Villalobos

 

Dahil sa namamayagpag na operasyon laban sa droga sa Pilipinas, naungkat na naman ang kahalagahan at katatagan ng pamilya na dapat ay nakaangkla sa tibay ng moralidad ng mga magulang. Hindi katanggap-tanggap ang dahilan ng ibang drug pusher na kaya sila napipilitang magbenta ng droga ay gusto nilang kumita para sa pamilya nilang nagugutom. Kung ang ibang kinakapos ay nabubuhay sa pamumulot ng mapapakinabangan sa basurahan, bakit silang malalaki ang katawan na tadtad ng tattoo ay hindi gumamit ng malinis na paraan upang kumita? Kung halos hindi nga nawawalan ng sigarilyo ang bibig nila, at tuwing hapon lalo na kung Sabado o Linggo ay nakakapaglaklak pa sila ng alak, bakit sasabihin nilang naghihirap sila? Samantala, ang mga asawa naman nilang halos hindi rin nawawalan ng umuusok na sigarilyo sa bibig habang nagtotong-its ay hindi rin nahiyang magsabi na wala raw silang pambili ng bigas!

 

Maraming mga pilosopong Pilipino ang baligtad ang takbo ng isip….silang idinaan sa pagpalipas ng kalibugan ang pagtatag ng pamilya….hindi ng tahanan. Hindi sila gumawa ng plano kaya nang maglabasan ang mga anak ay sa kalye pinalaki. Ang pagsikap nila ay ginawa sa kalagitnaan ng kanilang pamumuhay kung kaylan ay marami na silang anak. Dahil diyan, paanong magkakaroon ng katatagan ang kanilang pamumuhay na idinadaan sa paraang “isang kahig, isang tuka”?

 

Sa kaso naman naman ng mayayamang pamilya na ang mga anak ay napariwara dahil sa droga, nangangahulugan lamang ito na maaaring nagkulang sa pagtugaygay ang mga magulang sa kanilang mga anak. Ito ang mga magulang na sa halip na bigyang pansin ang mga anak, ay mas inusto pang nakababad sa sosyalan kasama ang mga best friends, o di kaya ay ginugugol ang panahon sa mga pagkikitaan upang lalo pang madagdagan ang kanilang yaman.

 

Ang mga pamilya ay maituturing na mga hibla (fibers) na bumubuo ng barangay. Ang mga barangay ay bumubuo ng bayan o lunsod… na bumubuo naman ng mga lalawigan… na bumubuo naman ng buong bansa. Kaya kung wawariin, ang isang bansa ay parang damit na ang ikinagaganda ng uri at tibay ay batay rin sa uri ng mga hibla (fibers). Kung mahina ang mga hibla, madali itong mapunit…at kung salaula o balahura sa paggamit ang may-ari, maaari rin itong mamantsahan.

 

May mga paraan upang mapaganda ang isang gusgusing tela dahil sa karupukan nito….tinatanggal ang gulanit na bahaging napunit at ang butas ay tinatagpian o tinatapalan ng bagong tela. Upang matanggal naman ang mantsa, ito ay binababad sa zonrox, suka, kalamansi, o ikinukula upang mawala ang makapit na dumi. Sila ay mga paraang nangangailangan ng tiyaga. Subalit para sa isang tao na ayaw magtapon ng gulanit na damit, pagtitiyagaan niyang gawin ang anumang paraan na angkop upang maging maayos uli ito.

 

At, bilang panghuli, kung ihahalintulad naman sa isang organisasyon ang isang bansa, ang pinaka-sentro nito ay pamilya dahil diyan nagsisimula o nanggagaling ang lahat upang mabuo ang lipunan…kung mahina at hindi matatag ang mga pamilya, ang bansa ay hihina rin.

Ang Disiplina

ANG DISIPLINA

Ni Apolinario Villalobos

 

 

Kung walang disiplina sa isang tahanan, hihina ang pundasyon ng moralidad ng mga batang lumalaki, kaya nawawalan sila ng respeto sa isa’t isa at mismong sa mga magulang. Ang kawalan din nito ang dahilan sa  pagkabigo ng mga magulang upang magpatupad ng mga patakaran na dapat sana ay gagabay sa mga anak na lumalaki. Kung nagkulang sa bagay na ito ang mga magulang, ang mga anak nila ay nawawalan din ng respeto sa oras, pera at pilit na tumatanggi sa pagkilala ng mga bagay na kailangan nila upang lumaki silang normal. Sa mga tahanang walang disiplina, hinahayaan ang mga anak kung ano ang gusto nila… kaya dahil gusto ng mga ito, halimbawa, ang hotdog, hamburger at chicherya, todo-bigay naman ang mga magulang dahil mahal nila ang kanilang mga anak na ang kagustuhan ay ayaw nilang suwayin. Kung magkasakit na ang mga anak o di kaya ay lumaking sakitin, nakakatawa ang ibang magulang, dahil sa kanilang pagtataka, at  ang pagbubuntunan ng sisi ay maruming tubig at hangin daw!

 

Kahit gaano kaunlad ang isang bansa kung karamihan sa mga mamamayan nito ay walang disiplina, ang kaunlaran ay nawawalan ng kabuluhan. Ang kawalan din ng disiplina ang nagiging hadlang sa pag-unlad ng ibang bansa. Sa ilalim ng demokrasya, kawalan ng disiplina ang dahilan kung bakit nagkakaroon ng lamangan at kasakiman ang mga mamamayan. Nakatanim sa kanilang isipan na ang pagpapatupad ng disiplina ay pagsupil sa kanilang kalayaan kaya sila ay nagdadaos ng rally upang ipakita ang kanilang pagtutol sa mga batas na may kinalaman dito. Hindi rin nakakatulong ang hudikatura na tinuturing na otoridad sa pagpapaliwanag ng mga batas dahil sa walang pakundangan nilang pag-isyu ng mga Temporary Restraining Order (TRO) dahil naaayon naman daw sa Saligang Batas at demokrasya….subalit nagsisilbi namang butas na nasisilip ng mga tiwali kaya nilla  naaabuso.

 

Ang bansang Singapore ay nagtagumpay sa pagkaroon ng talagang tunay na kaunlaran dahil sa pinairal na disiplina. Sa simula ay umalma ang mga mamamayan subalit kalaunan ay naunawaan din nila ang magandang layunin, lalo pa at gumamit ng animo ay kamay na bakal ang namumuno sa kanila. Kinaiinggitan ng mga mamamayan ng ibang bansa ang kaunlaran ng Singapore….basta nainggit lang. Hindi  inisip o ayaw tanggapin ng mga naiinggit na ang kaakibat sa pag-unlad  ng Singapore ay disiplina na tinututulan naman ng mga naiinggit na ito na maipatupad sa kanilang bansa tulad ng Pilipinas dahil pagsupil daw ito sa kanilang kalayaan!

 

Sa loob ng isang jeepney, excited na nagkukuwento ang isang babae tungkol sa kanyang pag-tour sa Singapore. Tumatalsik pa ang ibang palaman ng sandwich mula sa kanyang bibig habang nagkukuwento dahil sinasabayan niya ng pagkain. Ang LINIS DAW NG MGA KALSADA SA SINGAPORE, yon nga lang ay mahal ang mga hotel. Nang maubos niya ang sandwich at laman ng bote ng mineral water , itinapon niya ang  balot ng sandwich at basyong plastic sa labas ng jeep habang tumatakbo ito sa kahabaan ng Taft Avenue! Nang sitahin siya ng kanyang kaibigan, ang sagot niya, “…di bale, may naglilinis naman sa kalsada”! Ngayon, sino ang hindi makakapagmura dahil sa ugaling yan?

 

Ang “Cause and Effect” na Pangyayari

ANG “CAUSE AND EFFECT” NA PANGYAYARI

Ni Apolinario Villalobos

 

 

Ang isang bagay na walang buhay ay hindi matitinag sa kanyang kinalalagyan kung hindi ito pakikialaman ng isang may lakas. Para naman sa mga may buhay at may pakiramdam, kung sila ay masasaktan asahan na ang pag-aray, pero kung halaman ay asahan ang pagkalanta nila hanggang sa tuluyang mamatay. Kung hayop tulad ng aso o pusang inapakan o sinipa, asahan ang kanilang pangangagat. At, ang mga hayop na ang tahanang gubat ay kinalbo ng mga illegal loggers, siyempre bababa sa mga baryo upang maghanap ng makakain tulad ng kambing, manok, kalabaw, at kung minsan ay bata.

 

Kung ang isang tao ay nainsulto o nasaktan, ito ay magagalit at maaaring magpakita ng sama ng loob sa pamamagitan ng pananakit o pagsabi ng hindi magagandang salita o sa diretsahang sabi, ay pagmumura na ayaw ng mga “moralista”. Kung sa kabila ng pananakit o pang-iinsulto sa kanya, sumigaw pa ang isang tao ng, “Praise the Lord!”, hahalakhak o magpapasalamat pa sa nanakit o nang-insulto sa kanya…maaaring siya ay santo na naligaw sa Pilipinas o saan mang panig ng mundo, o di kaya ay baliw!

 

Walang dahilan ang isang tao upang basta na lang magalit. Sa panahon ngayon, sino ang hindi magagalit sa paglipana ng mga kriminal at kapabayaan ng gobyerno? Sino ang hindi magagalit sa kawalan ng disiplina ng iba sa pagtapon ng basura kung saan nila gusto? Sino ang hindi magagalit sa mga inutil at gahamang opisyal ng gobyerno na nagpasuhol sa mga illegal na mga minero at loggers? Sino ang hindi magagalit sa mga mayayabang na driver na nag-aakalang pagmamay-ari nila ang kalsada? Sino ang hindi magagalit sa mga rapist na pumapatay pa dahil lulong pala sila sa droga? Sino ang hindi magagalit sa mga taong ibinoto ng mamamayan sa paniniwalang sila ang magiging tagapagtanggol nila subalit kabaligtaran ang nangyayari dahil mas gusto pa nilang pahabain ang buhay ng mga kriminal na sumira sa kinabukasan ng maraming mamamayan, at higit sa lahat ay kumitil pa sa buhay ng mga ito?

 

 

My Own Concept of Progress

MY OWN CONCEPT OF PROGRESS

By Apolinario Villalobos

 

PROGRESS HAS A PRICE THAT COMES IN A PACKAGE….DISCIPLINE AND SACRIFICE OF PERSONAL CONVENIENCE AND COMFORT FOR THE SAKE OF OTHERS.

 

PROGRESS CANNOT BE ATTAINED IF EACH ONE SHALL DEMAND FOR WHAT HE OR SHE WANTS. IF THAT HAPPENS, A NATION WITH 100 MILLION SOULS WILL EVENTUALLY HAVE 100 NOISY CLAMORS.

 

THE PEOPLE’S CULTURE HAS A LOT TO DO WITH THE ATTAINMENT OF PROGRESS. IT IS DIFFICULT TO PROPAGATE THE SEED OF PROGRESS IF IT IS PLANTED ON A SOIL DISEASED WITH CORRUPTION AND SELFISHNESS.