Take Note of the Signs and Reminders About Diseases

Take Note of the Signs and Reminders

About Diseases

By Apolinario Villalobos

 

What we do normally is to take the necessary steps only when we are already feeling the effect of a disease or sickness. What most people forget is that signs and reminders are also manifested by other bodies, especially, the first-degree relatives. Their suffering from a certain disease or sickness should remind us that the same can happen to us. If for instance, our mother, or father, or brother, or sister, or first cousin, or uncle, or aunt, are suffering from or worse, died of cancer, hypertension, or complications triggered by diabetes, then most likely, we can have the same fate because the same diseases are in our blood. The signs pointing to them should immediately caution us to be very extra careful…at least, to delay the effect if we want to live longer…or, at least minimize the pain of the effect upon their occurrence.

 

All kinds of diseases are inherited, although, the “amount” varies according to the genes. It is for this reason that prevention for the onset or worsening is very necessary. This is also the reason why blood sample is taken from the newly-born infant to determine the stages of its life when certain diseases may occur and the parents are counseled what precautionary measures to take or when they should go back to the pediatrician so that necessary prescriptions could be made.

 

Those who were born before the blood sampling for newly-born has been popularly practiced, rely on the time when diseases occur. When a member of the family succumbs to the heart attack, for instance, he is brought to the hospital which could  already be late.  Of course “maintenance medicines” are prescribed after check- ups done usually at the age of 50 or 60. But such may be considered late, as the disease could have fully developed to become well-entrenched in the person’s system….arteries have been clogged, diabetes has reached uncontrolled level, inflammations in the organs have occurred and developed into cysts, kidneys have been damaged, etc.

 

What I am trying to say here is that parents themselves should remind their children about “family diseases” as shown by deaths in the family. At a young age, the children should be counseled on what food to avoid or at least eat in moderation. Each one of us should also open our mind for inputs from other people and what are gathered from the media, especially, the internet. WE SHOULD NOT ONLY READ BUT ACT ON WHAT ARE BEING SHARED. The inputs should not only be appreciated but put into practice. They should not only be made as “conversation pieces”, but emulated.

 

There is always resistance every time chili, garlic, ginger, ampalaya, turmeric, saluyot, okra are mentioned- foods that are beneficial. They would say, it is hot, slimy, bitter, etc. And, those who have read or heard testimonies about their healing effects, express their appreciation …and it ends there, nothing else is done by the person who appreciates.

 

When an acquaintance died of cancer or complications brought about by diabetes or stroke, friends ask questions….but I doubt if the unfortunate incident has ever made them think if their lifestyle, especially, their diet, will also lead to such, or it made them curious about deaths in their family which necessitates asking their elders about their family history, so that preventions can already be taken.

 

Again, I say…regrets comes always at the end.

Dalawang Kuwento ng Disiplina kung Paanong Napaglabanan ang Diabetes

Dalawang Kuwento ng Disiplina

Kung Paanong Napaglabanan ang Diabetes

Ni Apolinario Villalobos

Sa panahon ngayon, kahit karaniwan na ang pagkaroon ng mga sakit tulad ng kanser, diabetes, alta presyon, cholesterol, ulcer, etc., kahit papaano, nakakagulat pa ring malaman na tayo o mga kaibigan natin ay mayroon ng isa sa mga nabanggit, lalo na kung may namatay. Ang kadalasan na ginagawa ng mga tao para labanan ang mga sakit ay yong tinatawag na “reactive” na pamamaraan. Ibig sabihin, kung kaylan dumapo na ang sakit ay saka pa lamang kikilos ang taong tinamaan kaya halos araw-arawin niya ang pagpunta sa doctor, at kung maaari lang ay ubusin na sa isang lagukan ang mga prescribed na gamot. Maliban sa nahihirapang katawan, ay nabubutas din ang bulsa nila dahil sa mga gastusin. Ang nakakalungkot ay ang mga kasong napakahuli na ang reaksiyon kaya nawalan na ng pag-asang gumaling ang maysakit. Sino ang may kasalanan?…masakit mang aminin, kalimitan ay ang mga maysakit mismo dahil sa kapabayaan.

Subalit mayroon pa rin namang maituturing na masuwerte dahil kahit malala na ang sakit ay napaglabanan pa rin nila. Marami ang nagsasabi na ang pinakanakakatakot na sakit ay diabetes dahil dumadaloy ito sa dugo at lahat ng bahagi ng katawan ng tao ay tinutumbok nito. Hindi maaaring isabay ang paggamot sa diabetes sa iba pang sakit kung sabay silang umatake. Nakakatuwang malaman na may mga kuwento tungkol sa pakikipaglaban sa diabetes na ginagawa ng iba dahil sa layunin nilang mabuhay pa ng matagal, kaya lahat na lang ng paraan ay ginagawa nila.

Ang unang kuwento ay tungkol sa dati kong landlady sa Baclaran, si ate Lydia. Masasabing maganda ang landlady ko na noong kabataan niya ay lumalabas pa sa mga pelikula ni Fernando Poe Jr. Makalipas ang maraming taon, nagkita uli kami at mangiyak-ngiyak sa pagkuwento na muntik na siyang maputulan ng dalawang binti dahil sa diabetes. Nagnaknak na daw ang harapang bahagi ng kanyang dalawang binti at dahil sa nakasusulasok na amoy, isa-isang nag-alisan ang mga boarders niya. Halos maubos ang naipon niyang pera sa pagpapagamot, subalit wala ring nangyari. Dahil sa hiya, hindi na siya lumalabas ng bahay na palaging nakasara.

Isang araw daw ay dumating ang dati niyang labandera at nang makita ang kalagayan niya ay agad nagsabi na subukan daw niya ang saluyot. Mula noon, tuwing almusal, tanghalian at hapunan ay halos saluyot na lang ang kanyang kinain. Makalipas ang isang buwan, napansin niyang unti-unting natutuyo ang malalaking sugat. Pagkalipas pa ng limang buwan, gumaling ang mga sugat. Nang bumalik siya sa doktor, nalaman niyang bumaba na ang indicator ng diabetes niya, pero tuloy pa rin ang kain niya ng maraming saluyot. Noong magkita kami, halos ayaw kong maniwala sa kuwento niya dahil makinis naman ang kanyang mga binti.. Kinakantiyawan ako ng landlady ko noon dahil sa request kong palaging ulam na pinakbet, adobong kangkong, paksiw na saluyot at okra, at tortang talong. Nang magkaroon siya ng diabetes, naalala daw niya ako.

Ang ikalawang kuwento naman ay tungkol kay Ellen, naglalako ng mga dinaing na isda sa lugar namin. Noong nakaraang taon, halata ang pagkahulog ng katawan niya dahil sa sobrang kapayatan at pamumutla. Inamin niyang may diabetes siya. Kaylan lang ay nakita ko uli siya, subalit hindi na payat at maputla…bumata pa nga. Ayon sa kanya, halos mawalan na daw siya ng pag-asa dahil sa sakit niya, at nadagdagan pa ng pagtetebe o hirap sa pagdumi ng kung ilang araw. Wala naman daw siyang perang pangkonsulta palagi, at kahit anong gamot ang inumin niya ay wala rin daw epekto. May narinig siyang mga kuwento tungkol sa ashitaba at okra na nakakagaling daw ng diabetes.

Wala naman daw mawawala sa kanya kung susubukan niya. Makalipas lang daw ang ilang araw, bumalik sa normal ang kanyang pagdumi. At, makalipas naman ang mahigit isang buwan ay nagkakulay na rin siya, hindi na maputla. Kaya mula noon ay itinuloy lang niya ang araw-araw na pagkain ng ashitaba at okra. Sa umaga, apat na dahon ng ashitaba ang nginangata niya habang nagtatrabaho at pinipilit niyang siya ay pawisan, at ang okra naman ay palagi niyang inuulam. Makalipas ang ilang buwan pa, nadagdagan na rin ang kanyang timbang subalit pinipilit niyang huwag tumaba uli tulad nang dati. Nang magpakonsulta siya uli, nagulat ang doktor dahil sa kanyang pagbabago.

Sa dalawang kuwento, malinaw na kung hindi dahil sa disiplina ay hindi gumaling si ate Lydia at Ellen. Ang iba kasi, marinig lang ang “okra” at “saluyot” ay nandidiri na dahil madulas daw ang katas. Kung may disiplina ang isang tao, kahit mapait pa ang isang halamang gamot o gulay tulad ng ampalaya, dapat ay itanim lang niya sa kaisipan ang layuning gumaling…yon lang.