Ang Addiction, Harakiri, at Dangal

Ang Addiction,  Harakiri, at Dangal

Ni Apolinario Villalobos

 

Ang addiction ay hindi limitado lang sa alak, sigarilyo at droga. Sa Pilipinas, may mga maidadagdag pa sa listahan: addiction sa pera, addiction sa pagsinungaling, at addiction sa cellphone.

 

Ang mga sintomas ng addiction sa pera ay ang hindi makontrol na paggalaw ng mga hinlalaki (thumb) at hintuturo (thumb) sa pagkiskisan na animo ay nagbibilang ng pera, pagkataranta kapag nakarinig na kalansing ng baryang nahulog, panlalaki ng mga mata kapag pinag-uusapan ang pera, at madalas na pagkadulas sa pagsabi ng “how much are you”, sa halip na “how are you”. Talamak itong sakit sa Kongreso at Senado at iba pang mga ahensiya ng gobyerno na palaging may project (na pinagkikitaan).

 

Ang mga sintomas naman ng addiction sa pagsisinungaling ay ang hindi nawawalang ngiti sa mga labi upang ipakita sa iba na malinis ang kanyang budhi at isip, pagsambit ng pangalan ng Diyos na idinudugtong sa mga pangako, pagbanggit ng kidlat, kulog, malusaw, mamatay, at iba pang kahindik-hindik na mga salita upang idiin ang katotohanan kuno ng mga sinabi niya at yong iba ay binebetsinan pa ng “peks man” at “cross my heart”, at ang pinakamalinaw na palatandaan ay ang walang kabuhay-buhay at hindi kumukurap na mga matang nandidilat habang nagsasalita sa harap ng camera dahil nag-aalala na baka madulas ang kanyang dila.

 

At, ang addiction naman sa cellphone ay may mga sintomas na paggalaw-galaw ng hinlalaki na animo ay may pinipindot. Napapansin din ang hindi mapalagay na pagkilos ng addict kapag ang katabi ay may kausap sa cellphone dahil parang may nag-uutos sa kanyang agawin ang cellphone upang siya naman ang makipag-usap. Napapakislot din itong uri ng addict kapag may naririnig na tunog ng cellphone, na sinasabayan pa ng pagdidila ng mga labi na para bang natatakam sa pagkain. At sa isang tahanan, malalaman kung may mga addict sa cellphone kapag may nagbabangayan na maririnig hanggang kalye dahil sa pagwawala ng mga anak na gustong magkaroon ng mga bagong cellphone.

 

Kung dangal naman ang pag-uusapan, matindi ang mga Hapon sa pag-alaga nito. Nagpapakamatay sila kapag nadungisan ang kanilang dangal. Yong mga nasa gobyerno ng Japan, na nabigla o hindi sinasadyang nakagawa ng masama ay nagpapatiwakal agad kahit hindi pa nasisimulan ang imbestigasyon.

 

Kung sa Pilipinas mangyayari ang pagpapatiwalak o pagharakiri ng mga nagkasalang government officials, siguradong walang matitira….mula sa pinakamataas na puwesto hanggang sa ibaba. Pero hindi nangyayari, dahil sinanay ang mga Pilipino ng mga prayle o Spanish friars noong panahon ng mga Kastila sa paniniwalang kahit sangkaterba ang kasalanan, lusaw ang mga ito sa paulit-ulit na pagdasal ng Our Father, Hail Mary, at I Believe in God,  na ipinapataw sa nagkumpisal. Kaya ngayon, tingnan ninyong mabuti kung sino ang mga mahilig gumawa ng mga kasalanan na nakaluklok sa kawawang gobyerno ng Pilipinas!…hindi ba silang mga nananalig sa kumpisal?…dahil pagkatapos ng mga penance ay gagawa uli sila ng mga kasalanan!

A Friend Gave Life to My Blogging

A Friend Gave Life to My Blogging

By Apolinario Villalobos

 

A friend who is also a blogger in her own right, based in the United States, but a Filipina, gave life to my blogging when she gave me her smart phone, after finding out that I have no camera which should be an important tool of a blogger. I told her that most of my blogs need no photo to support them.

 

It took me a very long time before finally deciding to use the cellphone, but only its camera because it has not yet been “opened” for local use, being registered with a Telcos in America. Most especially, I have no heart in spending a big amount just for that purpose because I am very much comfortable with my old basic phone.

 

Of late, I found out that the cellphone is indeed a big help in supporting my blogs, especially, events such the recent Feast of the Black Nazarene of Quiapo. Also, for people with amazing and inspiring virtues, so that viewers will know how they look like – such as having a seasoned face due to hard work, stooped body due to almost 24/7 toil for the much needed cash, and also for strange sounding names of food. But the said contraption is still a no-no for my random acts of charity.

 

When the same friend read the blog about my laptop lacking a key cover for letter “M”, she immediately sent me a message of her plan to send over a laptop which I respectfully declined because I have no habit of getting rid of things that are still useful to me.

 

My friend is Perla Buhay….by the way, for foreign viewers, “buhay” means “life”. Coincidence?…God works in many splendid ways. Perla also gives life to her financially “dying” relatives and friends, also intellectual nutrients to children “starving” for knowledge with her book donations. So now, viewers know why I keep on praising the All-Knowing God although, I criticize to high heavens His people on earth who “badly manage” churches and manipulate the faith of innocent people.

Cellphone: Man’s New Electronic Master

Cellphone: Man’s New Electronic Master
By Apolinario Villalobos

Unconsciously, man has enslaved himself to his own invention – the cellphone and its “siblings”, the ipad, ipod, telpad, etc. that keep on popping in the market, sporting new looks but still with almost similar attributes. So as not to make this ridiculous and glaring fact so obvious, the reason given for such so close an attachment, to put it lightly, is necessity. Or, is it?

The manufacturers in connivance with programmers have practically hooked the users to this gadget so that they never ran out of models in a span of a few months after the “latest” ones have hit the market, during which those issued earlier have virtually become outdated. The manufacturers have banked on the requirements of buyers with fashion statement to satisfy, and who compete with each other for the first ownership of the latest models with limited editions. Some manufacturers even go to the extent of coming out with weird designs to make their creations unique.

The young use the gadget to put forward their fashion statement, so manufacturers come up with different colors and shapes of housing. The vain use it as a status symbol, so manufacturers come up with expensive models, although, their attributes are not much different from the old ones. And, the overall winners in this show-offness among consumers are of course, the manufacturers!

It could be true that the cellphone has become a convenient tool, especially, when it has also got camera, voice recorder, music player, radio, calendar, calculator, international clock, flashlight, games, etc. And, with those attributes, man has indeed, justified the gadget’s necessity. But anything taken in excess means abuse, and anything abused is no longer nice. Food for instance, is a necessity but its abuse results to disease, and so does medicine which if abused could be fatal.

How about the ears on which are plugged the cellphone at least 14 hours a day? What will happen to the fingers that tick the keypad regularly within the same length of time? What about the brains that accumulates radiation at least 8 hours a day? And, most especially, what about the time wasted in useless chats and texting?

Before it’s too late, we should think twice before totally enslaving ourselves to this contraption which seems to be already in control of some people’s senses.

Pagkatapos ng Mamasapano Massacre…isusumpa ng mga tanga ang cellphone

Pagkatapos ng Mamasapano Massacre
…isusumpa ng mga tanga ang cellphone
Ni Apolinario Villalobos

Isang gadget na pang-status symbol ang cellphone, lalo na sa kabataan. Yong iba nga dinidespley pa ang mahal nilang cellphone kaya kapag inagawan ay walang magawa kung hindi man magsisigaw ay tatanga na lamang. Pahamak ang cellphone dahil mitsa din ito ng buhay.

At lalong pinakita ng cellphone ang pagiging instrumento nito ng “kapahamakan” tulad ng nangyari sa Mamasapano. Dahil gumamit si Pnoy, Purisima, Napeῆas, at iba pang opisyal ng kapulisan at military, nairekord tuloy ang kanilang usapan. Nabisto ang kata…..han ng mga nagpipilit na walang kinalaman, lalo na ang naghuhugas-kamay. Siguro ngayon, ang mga taong ito ay nanginginig kapag nakakita ng cellphone!

Ayaw ko nang banggitin kung sino ang mga tanga sa paggamit ng cellphone sa isang maselan na operasyon dahil tulad ng sinabi ko noon sa isa pang blog, maaari itong i-disable gamit ang isa pang instrument, o di kaya ay magiging inutil kung palyado ang signal sa lugar kung saan ito ginagamit. May radyo naman pala at via satellite pa ang signal, ay kung bakit hindi ginamit. Talagang matalino ang Diyos na hindi na rin siguro makatiis dahil ang mga katangahan, kaluwagan, kahinaan, kalamyaan, inggitan, at kabobohan ay abot-langit na!

Ginamit ko lang ang salitang “tanga” na ginamit ng isang tao sa pag-alipusta at pag-aakusa sa isa pang tao. Binabalik ko lang sa kanya ang salita, sa ngalan ng “Golden Rule” (huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin ng iba sa iyo)….sana ay maunawaan ako ng makakabasa at huwag sana nilang isipin na mahilig ako sa ganitong klaseng katangahan!