The Animosity Between the Philippine Military and National Police

The Animosity Between

the Philippine Military and National Police

by Apolinario Villalobos

 

The professional jealousy between the Philippine National Police (PNP) and the Armed Forces of the Philippines (AFP) is very obvious. No amount of cover-up can hide it. I have talked to a retired military officer and he told me that there is a popular impression in the AFP that the police is apparently pampered not only on the aspect of pay but benefits as well. My friend added that while the AFP soldiers who are exposed to the elements and danger of fired bullets from the enemy line in the field, the police field personnel comfortably commute to their posts on expensive motorcycles or stay in air-conditioned offices.

 

On the other hand, when I talked to a police friend, he told me that compared to the military, they are more “professional”, as they are degree holders, some even are lawyers, so they deserve appropriate compensation.

 

The Mamasapano massacre is one instance during which this animosity was manifested. Although, on papers, the two national security agencies are supposed to be “closely coordinating” with each other, in actual practice, there is much to be perceived. The two parties practically pointed accusing fingers at each other, for alleged negligence that led to the gruesome massacre of SAF44 at Tocanalipao, Mamasapano, Maguindanao Province (Mindanao). Until the re-opened Mamasapano hearing in the Senate has finally wrapped up, late in the afternoon of 27 January, 2016, the AFP and PNP are viewed as far from being reconciled.

Ang Laptop Kong Bungi…ka-partner ko sa pagbatikos at pagpuri

Ang Laptop Kong Bungi

…ka-partner ko sa pagbatikos at pagpuri

Ni Apolinario Villalobos

 

Wala siyang teklado para sa letrang “M” subalit subok ang tibay dahil kahit bahayan ng langgam ang mga kalamnan ay hindi sumusurender maski pa maghapong gamitin. Ilang taon din siyang nagtiis sa pagtipa ko sa teklado ng kanyang mga letra at simbolo, yon nga lang, pagdating sa bunging bahagi para sa letrang “M” ay kailangang maingat ang aking pagpindot. Malaki ang utang na loob ko sa laptop na ito dahil lahat ng mga saloobin ko ay kinakaya niyang ipunin…i-absorb, kaya siguro kung mayroon lang siyang bituka baka palagi siyang nagsusuka, o di kaya kung may puso, ay matagal na siyang na-heart attack. Kahit halos mamuwalan na siya sa mga pinapakain kong nakakasuka at nakaka-heart attack na mga isyu, ay hindi siya nanghihina man lang.

 

Ang problema lang ay ang colonial niyang mentality dahil may mga salitang Pilipino na pinagpipilitan niyang baybayin sa Ingles kaya kailangan kong basahin nang paulit-ulit ang mga naisulat niya upang ang “namin” ay hindi maging “naming”, o di kaya ang “hindi maging” ay hindi maging “hind imaging”, ang “letra” ay hindi maging “letre”, at marami pang ibang salitang Pilipino na tinatarantado niya….sutil kasi.

 

Minsan ko na rin siyang nadunggol dahil sa sobrang antok nang bumagsak ang noo ko sa kanya, subalit hindi siya nagreklamo kahit sa pamamagitan ng pag-kuryente man lang sa akin. Nalaman kong nasaktan ko siya nang maramdaman ko sa aking pisngi ang kanyang pag-overheat makalipas ang dalawang oras ng pagkakatulog. Literally, I slept on my laptop! Siguro kung nakakatawa lang ang butiki ay hinalakhakan na ako dahil sa hindi kalayuan ay may nakita akong dalawa na halos hindi gumagalaw dahil siguro nagulat, pero nagpulasan nang tiningnan ko sila ng masama.

 

Hindi mitsa ng buhay ko ang aking mahal na laptop dahil old-fashion siya, luma na kasi, kaya kahit bitbitin ko siyang hubad, ibig sabihin ay hindi nakalagay sa bag, walang magkaka-interes. Parang babae rin na dahil naitatago ng pagka-old fashion ang kanyang ganda, siya ay malayo sa posibilidad na magahasa! Kaya ang mga babae ay hindi dapat magpakita ng motibo o pag-anyaya upang magahasa…magpaka-simple o magpaka-old fashion din kahit minsan….maliban na lang ang mga desperada!

 

Para ring tao ang aking laptop na nag-undergo ng operasyon at pagtapal dahil marami na rin siyang diperensiya maliban sa pagkabungi. Ang dating ayaw pumermanenteng pagtayo ng screen kaya nilalagyan ko pa ng suporta sa likod, ay naremedyuhan ng isang doktor ng mga laptop – may ginalaw sa kasu-kasuan o joints nito kaya nakakatayo na ngayon nang tiyeso. Ang dating sugat sa gilid dahil nabasag ay natapalan na rin ng karton kaya ngayon ay buo na siya – good as new!

 

Ang kuwento ng laptop ko ay maihahalintulad din sa kuwento ng alagang hayop na pinagkakautangan dapat ng loob ng nag-aalaga dahil sa dulot nilang therapeutic relief, o di kaya ay iba pang bagay na napakinabangan para sa araw-araw na pamumuhay. May utang na loob tayo sa kanila. Hindi sila dapat binabale-wala nang basta-basta pagkatapos pagsawaan o kapag nagkaroon ng bago, lalo na ngayong pasko.

 

Hindi din dapat ganyan ang mag-asawa na pagkalipas ng maraming taon ay basta na lang makaramdam ng pagkasawa sa isa’t isa, kaya nagkakanya-kanya na sa pagrampa upang maghanap ng ibang mapagparausan. O di kaya ay ibang mga anak na pagkatapos iluwal ng ina at palakihin ng ama ay walang pakundangan kung sila ay balewalain o ikahiya sa ibang tao dahil walang pinag-aralan o di kaya ay hindi maganda o guwapo tulad ng mga magulang ng mga kaibigan nila, o di kaya ay amoy pawis dahil sa pagtinda sa palengke, hindi tulad ng magulang ng classmate nila na nagtatrabaho sa aircon na opisina.

 

Pairalin natin ang utang na loob. Magbago tayo….bilang pasalubong sa bagong taong 2016!

laptop kong bungi

 

 

 

Do Not Feel Bad About Unfulfilled Dreams

Do Not Feel Bad

About Unfulfilled Dreams

By Apolinario Villalobos

 

There is a popular adage, “life is what we make it”. All of us have limitations, hence, it follows that the life we live is based on our best effort, but hampered by limitations. We cannot be like what others are. We can strive, yes…but the result may not be the same as what others have accomplished. The problem with some of us is that they dream to be like somebody else which is impossible. Successful people can be looked up to as models or be admired, but cannot be exactly copied.

 

Success is relative. The degree and kind of success varies. In this regard, to avoid getting disappointed, one should accept what he has accomplished based on his capability and just strive a little harder to be able to accomplish more. He should not feel bad, for instance, because he did not become a manager like his friend, or a physician like another friend, or a mayor, etc.

 

Those who develop grudge because of their “failure” supposedly, equate success to fame which is wrong. Others feel that just because they did not become famous like others, they have become a failure. I can say that such kind of feeling is a manifestation of jealousy which breeds grudge….nothing else. Success in life is the happiness and contentment one feels every morning as he wakes up to another day….it is the joy felt in what he does.

 

We should not be occupied with gawking at what others are doing or be jealous with what they have accomplished. Each one of us has a different kind of life to live and concerns much different from the rest. On the other hand, the jealous attitude is most often the result of unnecessary and unhealthy rivalry in offices and other work sites. This is called professional jealousy which affects the operation and atmosphere.

 

Finally, successful people may wonder why some friends have suddenly kept a distance from them for no reason at all that they know of. There is something for these shunned successful people to ponder about…jealousy developed by their friends who have the habit of comparing themselves with others. Such unnecessary feeling made them jealous resulting to grudge that time may not expunge easily. My suggestion: a change in attitude…by being positive in living one’s life….and changing it for the better.

 

Ang Tao, Kalinisan, Pagkain, at Iba Pa

Ang Tao, Kalinisan, Pagkain, at Iba Pa

Ni Apolinario Villalobos

 

Hindi maganda sa isang tao ang sobra-sobrang pagiging malinis, kaya makakita lang ng pagala-galang inosenteng ipis ay animo naholdap na kung magsisigaw. Hindi masama ang maging malinis sa paligid, lalo na sa tahanan at katawan. Dapat lang nating alalahanin na lahat ng bagay, mabuti man, ay may limitasyon, tulad ng pag-inom ng gamot at pagkain. Ang binabakuna sa katawan ng tao upang magkaroon ito ng panlaban sa virus na nagiging sanhi ng iba’t ibang uri ng sakit ay virus din, kaya ang unang epekto nito ay pagkakaroon ng lagnat hanggang “masanay” ang katawan sa pagkakaroon nito. Ibig sabihin, may mga mikrobyo ding napapakinabangan ng tao, kahit ang mga ito ay itinuturing na marumi at salot.

 

May isa akong kaibigan na sa sobrang kalinisan sa bahay ay palaging pinapansin ang nalulugas na buhok ng kanyang misis kaya tuwing magsusuklay ito ay sinusundan niya at pinupulot ang mga buhok na nalalaglag sa sahig. Isang beses sinabihan uli niya ang kanyang misis ng, “o, marami na namang buhok ang nalugas mula sa ulo mo”. Napuno na yata ang misis kaya sinagot niya ang mister ng, “mabuti…ipunin mo para maihalo sa scrambled eggs bukas!”. Pinayuhan ko ang kaibigan ko na hindi tinatanggap sa korte ang nalulugas na buhok ng asawa na kumakalat sa sahig bilang dahilan ng annulment ng kasal, nang minsang humingi siya sa akin ng payo. Sa halip ay sinabihan ko siyang kumbinsihin ang asawang magpakalbo upang maibili niya ng maraming wig na iba’t iba ang pagkaayos at kulay para umayon sa kanyang mood! Hindi ko na nakita ang kaibigan ko… sana hindi sinaksak ng misis!

 

May mag-asawa naman akong kilala na dati ay bugnutin pero hinayaan ko na lang dahil parehong mahigit 70 na ang edad. Pero nang makita ko uli ay sila pa ang unang bumati sa akin. Nang tanungin ko kung ano ang pagbabago sa buhay nila, ang sabi nila, “hindi na kami madalas maglinis ng bahay”. Noon kasi habang naglilinis sila ng bahay ay minumura nila ang alikabok, at maghapon silang nakasimangot lalo pa at nakikita nila ang pagkakalat ng dalawang apo. Nadiskubre din nila na mula noong hindi na sila madalas maglinis, tuwing umaga ay may dalawa hanggang tatlong ipis silang nakikita na nagkikisay. Sabi ko sa kanila ay malamang na-“suffocate” o nalason ng naipong alikabok sa sahig ang mga ipis na ginagapangan nila. Dagdag- paliwanag ko pa ay, kaya siguro mas gustong manirahan ng ipis sa cabinet at mga sulok ay dahil wala halos alikabok sa mga ito. Bilang payo, sinabihan ko silang mag-ball room dancing na rin.

 

Maraming ospital na hi-tech ang naglilipana ngayon saan mang panig ng mundo, kasama na diyan ang Pilipinas at nagpapataasan pa ng singil. Dahil sa kamahalan ng kanilang singil, ang nakakakaya lang magpa-admit ay mayayaman, na ang kadalasang sakit ay sa puso, kanser at iba pang sakit na pangmayaman.  Subali’t hindi maipagkakaila na ang mga sakit na nabanggit ay nakukuha rin sa mga “maruming pagkain”. Ito yong mga pagkaing ipinagbawal na nga ng doctor ay patuloy pa ring kinakain. Alam na ng lahat kung ano ang mga “maruming” pagkain kaya kalabisan na kung babanggitin ko pa. Upang pabalik-balik sa mga doktor ang mga pasyente, siyempre dahil sa kikitain mula sa mahal na konsultasyon, sinasabihan na lang nila ang mga ito na kumain ng mga dapat ay bawal na pagkain “in moderation”, o hinay-hinay, o paunti-unti. Obviously, ay upang hindi bigla ang pag-goodbye sa mundo….at tulad ng nabanggit na, tuloy pa rin ang mahal na konsultasyon!

 

Ang industriya sa paggawa ng mga pagkaing dapat ay “moderate” lang daw kung kainin ay tuloy sa paglago at pagkita ng limpak-limpak upang  masupurtahan naman ang gobyerno sa pamamagitan ng buwis na binabayad nila. Ang ilang mababanggit na produkto ay processed foods na may salitre o preservative, maraming asin, food coloring, na tulad ng hot dog, corned beef,  bacon, ham, smoked fish, at mga inuming may kulay at artipisyal na lasa.

 

Sa puntong ito, gustong ipakita ng mga Tsino na nangunguna sila sa lahat ng bagay kaya pati ang paggawa ng nakalalasong artificial na bigas, sotanghon, alak, at pati ang itinanim na ngang bawang ay inaabunuhan din ng isang uri ng fertilizer na nakakalason sa tao, upang maging “matibay” at hindi mabulok agad sa imbakan. Ang masama lang, artificial at nilason na nga ang mga pagkain ay nakikipagsabwatan pa ang mga Tsino sa mga walang puso at konsiyensiyang mangangalakal sa Pilipinas upang maipuslit ang mga ito kaya hindi napapatawan ng karampatang buwis. Kung sa bagay, paano nga namang maipapadaan sa legal na proseso ang mga produktong bawal?  Maliban lang siyempre…. kung palulusutin naman ng mga buwaya at buwitre sa Customs!

 

Ang legal namang buwis na nalilikom ay ginagamit ng gobyerno sa mga proyektong kailangan ng bansa at mga mamamayan sa pangkalahatan. Kaya masasabing may pakinabang din pala ang paggawa ng pagkaing unti-unting pumapatay sa tao…. isang paraan nga lang ng pagsi-self annihilate o pagpapakamatay…. upang makontrol ang paglobo ng populasyon…na ang ibang paraan ay giyera, kalamidad tulad ng bagyo, baha, lindol, at matinding tag-tuyot!

 

Kung hindi dahil sa nabanggit na mga paraan, baka pati sa tuktok ng mga bulkan ay may mga condominium at subdivision dahil sa dami ng mga taong aabutin ng mahigit 100 taong gulang bago mamatay…at  baka biglang mawala ang wildlife na magiging delicacy na rin dahil sa kakulangan ng pagkain…at baka magiging bahagi na rin ng pagkain ng tao ang minatamis na mga dahon at balat ng kahoy!

 

Sa Tsina ay delicacy ang talampakan ng oso o bear. Sana ang magagaling na Tsinong chef ay makadiskubre ng masasarap na recipe para sa buwaya, buwitre, at hunyango…marami kasi nito sa Pilipinas para mapandagdag sa pagkain ng mga Pilipinong nagugutom dahil ninanakaw ng mga walang kaluluwa ang pera ng bayan!

 

Religion, Christian Faith, and Immorality

Religion, Christian Faith, and Immorality

By Apolinario Villalobos

 

I am wondering whether those who profess religiosity based on what they practice really “understand” what they are doing. They claim that the bible contributes a lot to their spiritual development. The problem with these people though, is that, while some stick to just the New Testament, others devote their time more to the Old Testament, when the two sections of the bible are supposed to complement each other. So what happens is that, while some of them learn about the teachings of Jesus which are in the New Testament, they do not have a slight idea that the religion that they follow can be traced back to Abraham who is in the Old Testament, and whom they hear only as a name when mentioned in sermons. The ignorance came to light when I asked one Catholic Lay Minister if he has an idea on who the eldest son of Abraham is. I found out that all he knew was that Abraham has a son and that, he was Isaac. When I told him that Ishmael was his eldest son bore to him by Hagar, the handmaid of Sarah, he was surprised! He even asked, how can it be possible when the name Ishmael is a Muslim?

 

From the desert, the Abrahamaic faith, also called Mosaic faith that also hinges on the belief on the coming of a “redeemer” spread. When Jesus came, he followed a new path along which he spread his teachings that filled the pages of the New Testament. When he died on the cross, his followers insisted that he was the sacrificial lamb for the sins of mankind – the redeemer who have finally come and did the act of redemption. But many refused to accept this, as they even keep on questioning his identity if he, indeed, belongs to the House of David from where, the redeemer should come from, more so with the allegation of his being the son of God.

 

If Jesus was the result of a “virgin birth” that gives credence to the “annunciation” as one of the “mysteries”, then, he does not belong to the House of David, because Mary, herself, as his biological mother does not, but only Joseph, who is his “foster father”, therefore, not his “biological father”. In other words, he is not the prophesied “redeemer” as insisted by his followers. Such question is one of the so many asked since the medieval period when the pagan Romans were converted into Christianity, and overdid their religiosity by incorporating pagan practices into what was supposed to be a simplistic way of spirituality. Instead of giving enlightenment on the issue, the early church leaders added problems, one of which is the question on “Trinity” that even widened the “schism”. Is it not immoral to keep the truth from the people who thought they are following the right path?

 

The “extensions” of the Church of Rome distributed throughout Europe as the 15th century was ending, was purported to be the largest “landholders” during the time. That was also the time when Christianity was forced into the inhabitants of the islands that came to be known as Philippines, so named by Ruy Lopez de Villalobos, in honor of the Spanish king, Philip II. But before the Spaniards came to the shores of the archipelagic islands, they had already sacked the long- thriving Inca and other highly developed cities that they converted into their colonies, and they called the natives “Indios”. For the Spaniards, the natives that they suppressed and made to kneel in front of the cross are called “Indios” who, for them are ignorant… this is how the natives of the Philippines and America were first called, and not by their real indigenous names.

 

The Spanish Christian missionaries who were also fond of shouting “punyeta”, “sin verguenza”, and “hijo de puta” to the natives, did the same hideous conduct of conversion they used in South America, when they came to the Philippines, as they went into the frenzy of burning cultural and intellectual treasures, because for them those were “demonic” and did not conform with “Christianity” which for them still, was the “righteous way”. They even went to the extent of executing “babaylans” or native priestesses.

 

During the closing of the 15th century, the Roman Church owned practically, almost half of France and Germany, and two-fifths of Sweden and England, not to mention Mexico and other South American colonies and the Philippines where, the early haciendas were located in Cavite, Batangas, Bulacan, Pampanga, Rizal, as well as, the islands of Negros, Panay and Cebu. While the colonies in Europe were not so productive, in the Philippines, the vast tracts of land that were literally grabbed from the natives were planted to sugar cane, rice, and coconut. Today, a few Filipino families who are also into politics are “hold-over owners” of these haciendas. And, they are so much devoted Roman Catholics!…and so, exploitation goes on!

 

Because of  her exploitation disguised by evangelization, Rome grew splendidly and gloriously. To maintain such splendor and glory, the papacy resorted to requiring all ecclesiastical appointees to remit their revenues to the “papal curia” in Vatican. A scandal that gave birth to the Reformation movement and also widened further the “schism” is about the pope’s selling of indulgences. Imagine the pope selling “tickets” to heaven! The large sum of money that flowed into the Vatican’s coffer led to more corruption, most prominent of which were committed by:

 

  • Sixtus IV (reign: 1471-84), who spent enormous sum of money in building the “chapel” that he named after himself, the “Sistine”, aside from causing the enrichment of his nephews and nieces;
  • Alexander VI, a.ka., Rodrigo Borgia (reign: 1492-1503) who allegedly, openly acknowledged and afforded financial opportunities to his illegitimate children;
  • Julius II (reign: 153-13), nephew of Sixtus IV, and who was said to be warlike, notorious politician, and who also spent lavishly on art, but failed in his duties as Head of the Roman Church.

 

During the time, the papacy did not monopolize immorality, as there was a popular adage then, that said, “if you want your son to be corrupted, make him decide to become a priest”.

It was alleged that confessors solicited sexual favors from female penitents, and thousands of priests were said to maintain concubines. Reformists were making a mockery of the church by saying that for Jesus’ ministers, it’s always money – from baptism, marriage, till death, with such greed and perversion spreading to Hispanic colonies.

 

Today, in the Philippines, so many Christian ministries have sprung up in almost every corner of big cities, sporting different names and congregate in inauspicious apartment units, former offices, multi-purpose halls of subdivisions, former movie theaters, and for the richy…Cultural Center of the Philippines and Folk Arts Theater which are the projects of Imelda Marcos within the Cultural Center of the Philippines.

 

There is a joke today about the unemployed, but with an oratorical gift to just put up a “ministry” in order to survive out of the tithes or “love offering” from members. These followers attend the gatherings and listen to the same never changing themes about love that they fail to put into practice, as they go back to their old “selfish” ways when they go home by keeping to themselves – within the security of their homes and company of select friends. Still, some enterprising bible-toting ministers even go to the extent of using the religious book in soliciting money from commuters by hopping on to buses and jeepneys to “share” the words from the bible in exchange for money to be put in envelops that they patiently distribute. As this kind of undertaking is some kind of a money-making enterprise, those who conduct such should be taxed!

 

The pope, himself, acknowledges the proliferation of immorality and corruption in the Roman Catholic Church that is why lately, an external auditing firm has been contracted to check on the Vatican records. He even apologized for the abuse committed by some members of the clergy. In other words, nobody among the members of the Vatican-based church is free from the stain of immorality. Still, in the Philippines, the Iglesia ni Cristo, biggest Christian church next to the Roman Catholic, is rocked with a scandal that is undergoing an investigation. There could still be other religious scandals going around, but just get to be contained due to their insignificance, compared to the cursing of Duterte who is running for presidency during the 2016 election.

 

The world today is full of “habitual” sinners – “immorals” in the eyes of the “moralists”, just because these people that they despise do not attend religious services or utter curses habitually, or just simply, polygamous. Can they be compared with those who attend these so-called religious services but got no slightest idea what compassion means? Can they be compared with husbands who fool their wives by playing around with their “queridas”, or wives who squander the wage hard- earned by their husband abroad, on their kept “lovers”?

 

Worst, these “moralists” are emboldened by the thought that it is alright for them to commit sin because they can go to confession, afterwards anyway! ….or worse, eat the host, bread or biscuit that symbolize the body of Christ, the better for them to get “cleansed” immediately! (I read stories about pagan tribes who eat the body of their brave opponents so that such character can be made part of them).

 

Some of these “good” people do not even know the name of their neighbors, so how can they say they love God that they cannot see, but cannot love their neighbors who are just a few steps away from them? Is it not sheer hypocrisy which is just another form of immorality?  Some of them still, who have become more financially stable than the rest, act like horses pulling indigenous “calesas”, that are allowed to look just straight ahead, which is a manifestation of selfishness.

 

By the way, I do not deny that I am a sinner through and through!…please pray for me!

Mga Likas o Natural na Bagay ang Ginagamit na Anting-anting…HINDI BALA NA MAY LAMANG PULBURA

Mga Likas o Natural na Bagay ang Ginagamit na Anting-anting

…HINDI BALA NA MAY LAMANG PULBURA

Ni Apolinario Villalobos

 

Kawawa ang mga taong nagpapauto sa mga arbularyo o kung sino man na nagsasabing ang bala, lalo na ang “live” o ang may lamang pulbura ay isang anting-anting. Ang ganitong pang-uuto ay sinimulan ng mga taong nagnanakaw ng bala mula sa kung saan mang imbakan at binibenta sa mga taong tanga na naniwala naman. Sinabi ko na sa isang blog ko noon tungkol sa isyu ng tanim-bala, na kung ituring man na anting-anting ang bala, dapat ay yong walang lamang pulbura dahil ang ginagamit lang ay ang “metal” na nilalagyan ng pulbura na kung hindi yaring tanso ay tingga. Puwede ngang baguhin ang porma tulad halimbawa ng pagpepe o pag-flatten ng basyong bala upang maipormang pendant, o di kaya ay lagyan ng dalawang “kamay” upang magmukhang krus at magamit na palawit sa kuwentas….ganoon lang. Hindi kailangang bumili sa mga nagtitinda ng mga ninakaw na bala, sa halagang Php1,500.00 ang isang piraso! Ayaw ko na lang isulat kung bakit nagkakaubusan ng bala sa mga imbakan nito. Ang isang ordinaryong mamamayan ay hindi naman nakakabili ng paisa-isang bala.

 

Batay sa mga nasagap kong impormasyon galing mismo sa mga nagtatago ng balang may pulbura, “panlaban” daw ito sa mga taong may masamang balak sa kanila, kaya swak sana sa mga OFW na ayaw mabugbog o magahasa ng mga malupit o manyak na employer. Ang masama, pati mga matatanda ay napagpaniwala din ng mga unggoy na nangraraket! Sabihin ba naman ng mga hangal na ito na hahaba ang buhay ng taong may itinatagong bala, kaya ang mga uugud-ugod na gusto pa yatang mabuhay nang mahigit 100 taon, ay hindi rin magkandaugaga sa pagbili, sa halip na gamitin ang perang galing sa pension, na pambili ng gamot sa rayuma man lang!

 

Matagal nang ginagamit ang tanso o copper at tingga o lead, na panlaban sa masamang ispiritu, lalo na sa kapre, pero  hindi sa kapwa-tao. Bumibigat daw ang taong mayroon nito kaya hindi basta naitatakas ng kapre, kaya pati sanggol ay palaging may katabing bala na nakabalot sa pulang tela dahil ang kulay pula ay kalaban din ng masamang espiritu. At tungkol pa rin sa kulay pula…yong ayaw masaniban ng masamang espiritu, maliban sa balang nakabalot sa pulang tela ay nagsusuot din ng pulang bra o kamison at panty kung babae at ang lalaki naman ay palaging may pulang panyo. Sa ilalim ng unan nila ay mayroon ding pulang panyo. Sa panahon ng pagreregla ng babae, lalo silang ligtas!  Pinaniniwalaan na ito bago pa dumating ang mga Kastila.

 

Ang ginagamit na panlaban sa kapwa-taong may masamang balak ay dinasalang langis na umaapaw sa sinidlang maliit na bote kapag nasa harap mo ang taong may masamang balak. Hindi nakokontra ang isang masamang balak ng kapwa- tao sa pamamagitan ng balang nasa bulsa o pitaka, dahil kung totoo man, wala sanang inuuwing OFW na nasa kabaong o buntis dahil na-rape ng employer, o di kaya ay naka-wheel chair, o di kaya ay lalaking Pilipinong ni-rape o binugbog ng Arabo! At, lalong wala sanang namamatay sa pagkabaril o natutusok ng patalim, at nakitang nakahandusay na lamang sa isang tabi. Ang isang nakausap ko, tatlong bala nga daw ang palagi niyang dala, pero sa kasamaang palad pa rin, mahigit limang beses pa rin daw siyang naholdap sa Cubao! Kaya ngayon hinahanting na niya ang co-boarder niyang dating pulis na natanggal sa trabaho dahil sa katiwalian, upang pakainin ng mga balang ibinenta sa kanya! Dalawa daw sila sa boarding house nila ang binentahan ng mga bala ng ungas na dating pulis.

 

Kung anting-anting ang gusto dahil ang inaasam ay karagdagang “lakas”, ang dapat gamitin ay mga kristal, bato, o mga bahagi ng mga halaman. Balutin mo man ang katawan mo ng mga ito ay walang sisita sa airport o pantalan kaya walang mangingikil na taga-AVESECOM o OTS. Pwede ka lang sigurong pigilan sa pagsakay dahil baka isipin nilang sintu-sinto ka, kaya sa halip na i-detain ka o hingan ng pera, baka ihatid ka pa pauwi sa inyo dahil sa awa nila!

 

Totoo naman talagang may iba’t –ibang uri ng “lakas” na nanggagaling sa mga bato at kristal dahil sa taglay nilang mga mineral. Ang isang pruweba rito ay ang bato-balani (magnet), quartz, jade, lalo na ang hindi pa gaanong kilalang batong “tourmaline” na napatunayang humihigop ng dumi sa loob ng katawan. Ang mga bahagi naman ng mga halaman ay talagang gamot kaya nakakapagpalakas ng loob kung may dalang maski pinatuyong dahon, ugat o balat man lang. May mga dahon na maski tuyo ay pwedeng amuyin upang mawala ang pagkahilo o pananakit ng tiyan dahil sa kabag, at mga pinatuyong ugat o balat ng kahoy na kapag ikinunaw (dipped) sa kapeng iniinom ay nakakagamot din….yan ang mga anting-anting na dapat ay palaging nasa bulsa at bag!

 

Ang mga tao namang nauto kaya nakabili ng bala sa halagang Php1,500.00, magmuni-muni na, lalo na yong mga OFW na ang pamilya ay nagkandautang-utang, may maipanlagay lang sila sa recruiter at pambili ng tiket ng eroplano, at ang kabuuhang halaga ay katumbas ng mahigit sa isang taong pagpapa-alipin sa ibang bansa. Huwag magpakatanga dahil lang sa bala. Kaya nagkakaroon ng mga tiwaling kawani sa airport ay dahil sa mga taong matitigas ang ulo. Nakasilip tuloy ang mga kawatan sa airport ng dahilan upang sila ay kikilan. Kung mahuli naman, at marami naman ang umaming may dala nga ng bala, ay saka sila magngunguyngoy at magsisisi! Ang masakit pa ay nadadamay ang mga taong wala talagang kaalam-alam sa “anting-anting” na ito.

 

Dapat tandaang kung walang tanga, ay walang nagagantso o nalilinlang ng kapwa! Kung totoo mang may nagtatanim ng bala sa mga bagahe, ang tanong ay… SINO ANG MGA NAGSIMULA SA PAGBIGAY NG DAHILAN KAYA NAGING RAKET ITO? HINDI BA MISMONG MGA PASAHERONG TANGA NA AKALA AY LIGTAS SILA KUNG MAY BALANG DALA? DAHIL SA TAKBO NG ABNORMAL NILANG ISIPAN, NAGKAROON NG KIKILAN SA AIRPORT KAYA NADAMAY ANG MGA INOSENTENG PASAHERO. Patunay sa raketang ito ang report na sa kabila ng naka-log na kulang-kulang sa isang libong “nahulihan”, wala pang kalahati ang nakasuhan. Ano ang ang nangyari sa iba?…eh, di “napag-usapan”!!

 

At, ang pinakamahalagang paalala: malakas na pananampalataya sa Pinakamakapangyarihan ang pinakamagaling na anting-anting ng tao…wala nang iba! Huwag lang magdasal ng malakas habang nagpapa-inspection ng bagahe sa airport….hinay-hinay lang sa pagpapakita ng matiim na pananampalataya upang hindi mapagkamalang “jet-setter” na baliw!

 

Malaki ang Problema ng Usapin sa Bangsamoro Basic Law (BBL)

Malaki ang Problema ng Usapin
Sa Bangsamoro Basic Law (BBL)
ni Apolinario Villalobos

Dahil sa nangyaring “misencounter” daw sa pagitan ng MILF at mga pulis sa Maguindanao kamakailan lamang, ay tila magkakaroon ng problema sa usapin ng Bangsamoro Basic Law (BBL). Sa pagpasok sa eksena ng BIFF na ‘breakaway” group ng MILF, marami ang nagtatanong kung talaga bang mapagkakatiwalaan ang MILF sa pagsiguro na hindi bubulabugin ng BIFF ang mga bayang kasama sa Bangsamoro, dahil tutol ito (BIFF) sa usaping pangkapayapaan. Kung hindi nakontrol ng MILF ang BIFF na magkaroon ito ng sariling adhikain kaya tumiwalag sa samahan, may garantiya ba na hindi ito maghahasik ng perwisyo upang ipahiya ang BBL?

Noon pa man ay nabanggit ko na sa nauna kong pananaw na ang inuna dapat ng gobyerno at MILF ay i-neutralize at dis-armahan ang MNLF at BIFF na kumokontra sa usaping pangkayapaan na nakaangkla sa integration, na taliwas naman sa gusto ng mga naunang nabanggit na ang gusto ay humiwalay sa bansang Pilipinas at magkaroon ng sariling gobyerno. Subalit nagmadali ang peace talk committee na isa sa mga arbiter ay Malaysia. Sa kabila ng nakaambang banta ng dalawang nabanggit na grupo ay pinipilit ng MILF na tapusin na ang usapan.

Hindi na-neutralize ang MNLF at BIFF sa kabila ng katotohanang tukoy ng sandatahang hukbo ng Pilipinas ang kinaroroonan ng mga ito. Ang ginawa lamang ay lumusob at nagpaulan ng mga bomba sa mga tukoy nang kuta, ilang araw lang at pagkatapos ay wala na. Para lang nagpa-presscon….nagpakita na kunwari ay may ginawa.

Ang pinagtaguan ng foreign terrorist na gumagawa ng bomba sa Maguindanao ay matagal na rin palang tukoy. Bakit hindi hiningi ang tulong ng MILF sa pagdakip dito, upang makapagpakita naman ang huling nabanggit ng taos-pusong kaseryosohan na magkaroon ng katahimikan sa Mindanao? Ang pagkakataong ito ay hindi dapat pinalampas ng peace talk committee bilang pagpapakitang-gilas. Kung sakali, doble pa ang magagawa sana nila dahil matutumbok din nila ang pinagkukutaan pala ng BIFF na itinuturing na ring bandido.

Kung nakayang magkaroon ng malaking SAF contingent na binubuo ng mga pulis upang magsilbi ng warrant of arrest, bakit wala man lang abiso sa sandatahang hukbo ng Pilipinas upang makapagtalaga ito ng air support, sa OIC ng PNP, at lalo na sa kalihim ng DILG na si Mar Roxas? Ano ang hinahabol ng kapulisan sa pagsasariling- kilos? Ayaw nilang makibahagi ng tagumpay, kung sakali, upang masabing sila ay magaling?

Ang sinasabi ay si Purisima daw ang gumawa ng plano at kung nagtagumpay, pambawi daw niya ito sa nasira niyang imahe. At dahil si Purisima ang may plano, dapat alam ng pangulo dahil BFF sila. Nakapagtataka lang dahil kahit suspendido na siya ay kung bakit nakakagawa pa rin ng desisyon. Kung totoo nga ang balita, dagdag sampal na naman ang kapalpakang ito kay Pnoy….na sobra ang pagkabilib kay Purisima. Lumalabas pa na dahil hindi pala alam ni Roxas ang plano, parang binastos siya ng pangulo!…ganoon na ba ka-dispalinghado ang administrasyon ni Pnoy…batbat ng bastusan at kawalan ng tiwala sa isa’t-isa??!!!

Ang isang agam-agam ay baka itimbre lang daw ng MILF ang operation para makatakas ang terorista, dahil mga kamag-anak din nila ang mga miyembro ng BIFF. Sa ganyang agam-agam, malaking problema nga ang usaping pangkapayapaan dahil hindi magkakaroon ng katapusan ang problema na idudulot ng BIFF kahit mapirmahan na ang kasunduan, dahil baka umiral ang ugaling pagsasawalang-balikat.

Dahil malaking poder ang maibibigay sa MILF, na nakapaloob sa usaping pangkapayapaan, hindi kaya gamitin nila (MILF) ito upang makipag-areglo sa MNLF at BIFF upang magkaroon din sila ng malaking bahagi sa pagpapatakbo ng Bangsamoro? Siguradong maraming butas ang kasunduan, tulad ng aspeto sa pagmintina ng hukbong sandatahan, at lalo na sa mga hakbang na gagawin ng Bangsamoro sa pagpapatakbo ng gobyerno nito na ngayon pa lang ay medyo nababanaagan na ng ilang mambabatas.

Magkakamag-anak ang mga miyembro ng MNLF, MILF, at BIFF, kaya hindi maiiwasan ang “pagbibigayan” pansamantala upang matuloy lang ang pagkakasundo sa usaping ng Bangsamoro Basic Law. At, pagkatapos, ano ang garantiya na hindi matatalo ang MILF kung magsanib- puwersa ang MNLF at BIFF upang mag-take over kung sakali? …dapat alalahaning mas matimbang ang dugo kaysa ideyolohiya o pulitika….hindi pa kasama diyan ang Abu Sayyaf na ang pinagmulang ugat ay dating pinagkakatiwalang civilian support group ng sandatahang hukbo ng Pilipinas.

Bilang panghuli, hindi patatalo ang MNLF na pinanggalingan ng MILF, na siya namang pinanggalingan ng BIFF. Kung itinuturing ng MILF na breakaway group nila ang BIFF, sila naman ay itinuturing na breakaway group ng MNLF na siyang original Moro group na may pinaglalabang adbokasiyang para sa kapakanan ng mga taga-Mindanao, na sa kasamaang-palad ay hindi naman kinikilala ng lahat ng pilit nitong sinasakop na bayan at lunsod.

Walang Silbi and CCTV…kung walang nakatutok

Walang Silbi ang CCTV

Kung Walang Nakatutok

Ni Apolinario Villalobos

Mahusay na panakot ag CCTV. Subalit hanggang doon na lang, dahil hangga’t walang nakatutok dito, hindi rin natutupad ang inaasahang kabuluhan. Sa isang banda, kung may nakatutok man, ay sa iilang establisemento lamang tulad ng opisina at hotel. Karaniwang nang ang mga nasa bahay at maliliit na tindahan o grocery ay hindi tinututukan, kaya ang gamit nila ay mag-record na lamang ng mga pangyayari, at hindi nakakatulong sa agarang pangagailangan.

Maraming bahay na walang tao subalit may CCTV pero napagnanakawan pa rin at ang masaklap pati CCTV at recorder nito ay tangay. Sa iba namang lugar na meron nito, nagkaroon na ng patayan, pero hanggang pag-record lang ng CCTV ang nangyari, at kung minsan dahil mumurahin lang, ang mga kuhang imahe ay sabog kaya ang gumawa ng krimen ay nakakaligtas.

May mga CCTV na nakakonekta sa computer na nasa ibang lugar o cellphone ng may-ari ng bahay o establisemyento. Subalit kung hindi pa rin natututukan ang mga kuha, limitado ang magandang epekto nito sa may-ari.

Sana ay may makaimbento ng CCTV camera na may programang marunong bumasa ng mga kilos, ng tao, robot man o hayop, na kapag nabasa na masama, ang monitor naman nito ay magpadala ng signal sa isang warning device na gagawa ng ingay upang makapag-alerto. Kung sa cellphone o computer man ito naka-konekta, ang mga ito ay dapat may katumbas ding programa upang makapagbigay ng alerto sa pamamagitan ng recorded warning. Sa ganitong paraan, hindi man natututukan ang monitor ay may aasahan namang warning kung sakaling may ma-detect ang camera na masama sa mga kuha nito.