Magkapareho ang Pananaw ni Pacquiao at Binay Pagdating sa Katiwalian….nakakabahalang isipin!

Magkapareho ang Pananaw ni Pacquiao at Binay

Pagdating sa Katiwalian…nakakabahalang isipin!

Ni Apolinario Villalobos

 

Umaayon si Pacquiao sa pananaw ni Binay na walang katotohanan ang mga ibinebentang sa kanyang katiwalian hangga’t hindi napapatunayan. Papaanong mapatunayan ni Binay na wala siyang kasalanan kung hindi naman siya umaatend ng mga hearing? Paano niyang mapatunayan na hindi galing sa nakaw ang yaman nila kung palaging idinadahilan niya ang “immunity” ng kanyang posisyon upang hindi siya mapuwersang dumalo sa mga hearing?

 

Nakakabahala ang ganitong pananaw dahil nagpapahiwatig ito na walang kasalanan ang isang nagnakaw kahit may mga ebidensiya pero hindi napatunayan sa husgado dahil sa galing ng kanyang abogado. Ang ganitong pananaw ay nagsasalamin ng hindi mapapagkatiwalaan sistema ng hustisya na pinapagalaw ng mga abogadong “matatalino” at ang serbisyo ay mayayaman lang ang may kakayahang umupa. Dahil diyan, maraming mga inosenteng mahirap na walang pambayad ng magaling na abogado ang  nabubulok sa bilangguan.

 

Palaging may karugtong na “Diyos” at pa-English pang deklarasyon ng kanyang “faith” kuno tuwing magsalita si Pacquiao upang ipabatid na siya ay maka-Diyos, kaya tingin niya sa kanyang sarili ay isang mabuting tao. Nakakapanindig- balahibo ang ginagawa niyang pagmamalaki….kahindik-hindik, at isang karumal-dumal na kayabangan! Hindi dahil dasal siya nang dasal o di kaya ay panay ang pagbasa ng Bibliya ay mabuting tao na siya. Paano ang mga walang Bibliya dahil walang pambili? Sila ba, tulad ng mga bakla at tomboy, ay mas masahol din sa hayop dahil walang na-memorize na salita ng Diyos tulad niya?

 

Paano naging mabuti ang isang tao na nagsasabing inosente siya hangga’t hindi napapatunayan sa korte ang mga kasalanan niya, kahit sa kaibuturan ng kanyang diwa ay alam niyang may kasalanan talaga siya? Ang ganitong pananaw ay nagpapahiwatig ng karumal-dumal na kawalan ng konsiyensiya ng isang tao dahil kahit alam niyang may kasalanan siya pero kaya niyang kumuha ng isang matalino at magaling na mga abogado ay siguradong absuwelto siya.

 

Kung mananalo si Binay bilang presidente at si Pacquiao ay senador, hindi na mawawalan ng pangungurakot sa gobyerno dahil ang kasalanang ito ay kailangang patunayan PA sa korte, ayon sa kanilang pananaw. Hindi man sila ang gumawa ay gagawin ng iba dahil kaya nilang umupa ng magaling na abogado kahit mahal ang serbisyo. Yan ang sagot sa tanong kung kaylan pa may napatunayang nangurakot na malalaking opisyal sa matataas na puwesto ng gobyerno. Samantala ang mga kaso man lang ng mga kinurakot na pork barrel sa ilalim ng kasalukuyang administrasyon ay wala pa ring linaw hanggang ngayon.

 

Nakakatakot isipin na nabubuhay tayo ngayon sa panahong naglipana ang mga taong walang konsiyensiya. Silang tingin sa sarili ay maka-Diyos at hindi asal-hayop dahil panay ang basa ng Bibliya, pagdasal, at pag-attend ng prayer meetings, kaya mga “Kristiyano” kuno…ganoong ang nasa isip pala ay inosente sila sa mga kasalanang ginawa dahil hindi napatunayan sa korte!

The Stupid Surveys

The Stupid Surveys

By Apolinario Villalobos

 

Nowadays, there are so many surveys conducted by various survey firms which are of course paid for by parties that will benefit from the “expected” favorable results. Big companies, political units and even nations spend so much money for the flattering and self-serving favorable results. Surveys can be effective only if the whole targeted responders are captured, but if not even 1% of the total has been interviewed for their views…then, the survey results should better be told to the Marines!

 

How can for instance a survey, give assurance that a certain candidate will surely win during an election when the majority of the voting population has not been interviewed? To top it all, their assurance is based on a further confusing mathematical formula. So, there’s the trick – the more confused the ordinary citizens become, the better for these survey firms to insist that they are right, and the more that they make their clients happy. They want the ordinary citizens to believe that the results are products of “highly intelligent” surveys…conducted by “intelligent” people!  While some surveys are based on personal views and opinions, others are on perception which make the results more “imagined”….unrealistic. Simply stated, how can a personal view become representative of the rest, opinions as truthful, and perception as generally realistic?

 

The way I see it, these surveys are the workings of “research” firms that have run out of anything to do and clients who trust them. They have come up with this novel idea that can flatter egoistic groups that we call business firms, political groups, educational institutions, and governments. These surveys are also the result of the marketing strategies that need to be updated to make them attractive to clients. Schools want to attract enrollees, business firms want more clients, political groups want more donors and followers, and governments want a “third opinion” that would qualify their claim for success in their administration…all selfish objectives which at the end are supposed to be satisfied with self-serving survey results, that would later find their way in advertising spaces!

 

What the clients should do, instead of squandering millions in surveys for self-serving results, is require their advertising agencies to gather hard data from records that are available, to support their contentions. The truthful and realistic information shall no longer cause a single eyebrow to be raised every time the reports are splashed on the front pages of dailies, as well as, broadcasted on air lane and TV screen….at least, the doubting Thomas can be directed to the records on file.

Ang Tao Bilang Nilalang ng Diyos

ANG TAO BILANG NILALANG NG DIYOS

Ni Apolinario Villalobos

 

PAALALA: Ang blog na ito walang layuning magpasimula ng pagtatalo tungkol sa iba’t ibang paniniwala sa Diyos lalo na sa relihiyon at tradisyon, kaya WALANG KARAPATAN ANG IBANG KWESTIYUNIN ITONG MGA PANSARILI KONG PANANAW. Walang karapatang magbigay ng paalala ang mga nagmamaangan-maangang maka-Diyos daw. At, dahil wala akong binabanggit na relihiyon o tradisyon dito, ang pakiusap ko ay huwag ding magbanggit  nito ang sinumang gustong magkomento. Ituturing kong pansariling pananaw ng nagbasa ang komentong sasabihin niya, kahit hindi umaayon sa mga inilahad ko, kaya hindi ko rin dudugtungan ng tanong o komento. At, lalong ayaw kong ipilit sa iba itong mga pananaw ko.

 

1. Ang haharap sa Diyos pagdating ng panahong mawala sa mundo ang isang tao ay ang kanyang ispiritu…HINDI ANG KANYANG KATAWANG LUPA. Pagdating ng kanyang kamatayan, HUMIHIWALAY ANG ISPIRITU SA KATAWANG LUPA. Kaya ang mahalagang gawin ng isang tao ay magpakabuti habang buhay pa upang mabawasan man lang ang kanyang mga kasalanan, nang sa ganoon, pagharap niya sa Diyos ay hindi siya mahihiya, at makaakyat siya sa langit kung meron man nito. Ang naiwang katawan na kini-cremate o nilalagay sa kabaong upang ilibing ay wala nang silbi subalit dapat respetuhin. Kahit bendisyunan o basbasan pa ito ay wala ring mangyayari kung ang iniisip ng iba ay makakatulong ang pagbendisyon upang mawala ang mga kasalanan niya, dahil ang katawan ay itinuturing bilang “lupa” na lamang, kaya sa Ingles, ang tawag sa bangkay ay “remains” – natirang bagay.

 

Sa pagkabulok ng bangkay, ito ay hahalo na sa lupa, hindi aakyat sa langit o magdudusa sa impyerno kung meron man nito. Ang Diyos naman ay maaaring “magtatanong” sa ispiritu kung ano ang pinaggagawa ng katawan niya noong buhay pa ito, at hindi magtatanong kung ang bangkay ba niya ay binendisyunan o binasbasan sa isang katedral, simbahan, kapilya, punerarya, bahay, Multi-purpose Hall, o bangketa kung saan ginawa ang lamay. Hindi magtatanong ang Diyos kung mahal ba o mura o donated ang kanyang kabaong, o di kaya ay diretsong inilibing ang kanyang bangkay, o sinunog ba, o kung marami ang nakipaglamay, o kung sino ang nagbasbas, o kung may videoke ba o nagpasugal nang gawin ang lamay upang makalikom ng pera.

 

2. Ang mga ispiritwal na bagay ay may kaugnayan sa Diyos o pananalampalataya kaya hindi dapat ihalintulad sa mga maka-mundong gawain tulad ng pagpapatakbo ng negosyo, gobyerno, o organisasyon na magiging kadahilanan ng pagkapagod kaya kailangan ang isa o dalawang araw na day off. Hindi rin saklaw ng panahon ang mga ispiritwal na bagay kaya hindi dapat kinokontrol ng oras o araw, hindi tulad ng mga maka-mundong bagay o gawain. Ang pagpapahinga ng Diyos na sinasabi sa Bibliya tungkol sa “creation”, kung saan ay binanggit ang pagpahinga niya sa ika-pitong araw ay isang alamat o legend. Hindi ito dapat gamiting batayan upang magpahinga ng isang araw ang isang bahay-sambahan, sa pamamagitan ng pagsara ng kanilang “opisina” dahil nagagawan naman ng paraan upang maging tuloy-tuloy ang pagsilbi sa mga pangangailangang ispiritwal ng mga kasapi.

 

Kung ang namumuno sa isang bahay-sambahan ay magpupumilit ng patakaran tungkol sa araw ng pamamahinga at tatanggi sa mga suhestiyon bilang paraan kung may problema, lumalabas na siya ay makasarili o mayabang dahil gusto niyang manaig ang pansariling pamamalakad, kaya sa halip na makahikayat ng mga bagong kasapi ay magtataboy pa siya ng mga dati nang kasama…at ang gawaing nabanggit ay pagsalungat sa kagustuhan ng Diyos.

 

3. Hindi nangangahulugang dahil namumuno na ang isang tao sa isang bahay-sambahan, ay marami na siyang alam at ang mga pinamumunuan niya ay wala o maraming hindi alam. Wala siyang karapatang kumilos na animo ay pantas sa larangan ng relihiyon, dahil ang kaibahan lang niya sa iba ay ang “diploma” lang naman mula sa eskwelahan ng pananampalataya kung saan siya kasapi. Sa makabagong panahon ngayon, marami nang paraan kung paanong mapalawak ng isang tao ang kanyang kaalaman sa anumang larangan, kasama na diyan ang tungkol sa Diyos at relihiyon, at hindi niya kailangang magkaroon ng diploma dahil dito.

 

SA MATA NG DIYOS, LAHAT NG KANYANG NILALANG AY PANTAY-PANTAY AT KUNG MAY MGA NAITALAGA MANG  “MAMUNO” KAYA KAILANGAN NILANG MAG-ARAL PA,  SILA AY HINDI DAPAT MAGYABANG DAHIL ANG MGA PINAG-ARALAN AY DAPAT GAMITIN SA TAMANG PARAAN UPANG MAKAHIKAYAT PA NG MARAMING KASAPI, AT ANG PAMUMUNO AY MAY HANGGANAN ….SA IBABAW NG MUNDO.

 

Baguhin ang mga Ugaling Hindi Maipagmamalaki

Baguhin ang mga Ugaling Hindi Maipagmamalaki

Ni Apolinario Villalobos

 

Taun-taon na lang ay may New Year’s Resolution ang bawa’t isa. Ito ang dahilan kung bakit malakas ang loob ng karamihan sa atin na lumihis ng landas mula unang araw ng Enero hanggang huling araw ng Disyembre…dahil pwede naman daw magsisi bago matapos ang taon.

 

Hindi madaling magbago ng ugaling malalim na ang pagkaugat sa ating pagkatao. Kailangan ang pambihirang disiplina upang magawa ito o di kaya ay isang milagro. Ang masisisi sa ganitong bagay ay mga magulang na nagpabaya dahil hindi nila nadisiplina ang kanilang mga anak habang maliit pa lang sila upang magkaroon ng mga ugaling maipagmamalaki. Ang mga sumusunod ay ilan lamang sa mga ugaling sumisira ng pagkatao:

 

• Ang pagiging batugan na nagreresulta sa katamaran. Nakaugalian ng karamihan na tuwing weekend ay gumising ng tanghali. Ang dahilan ay bumabawi lang dahil buong linggo naman daw ay kayod-kalabaw sila. Dahil sa ganoong pananaw, nahawa sa ganitong ugali ang mga anak na paglaki ay magpapasa rin ng ganitong maling pananaw sa kanilang mga anak. May iba diyan na dahil sa pagkabatugan, tapos nang magluto ng tanghalian ang kapitbahay, sila ay humahagok pa rin sa pagkakatulog.

 

• Ang pagiging abusado sa mga taong tumutulong. Dapat unawain na hindi lahat ng nakakatulong lalo na yong katamtaman lang naman ang uri ng pamumuhay ay palaging nakakaluwag. Ang mga kusa nilang naibabahagi ay ekstra lamang kaya hindi palaging meron sila nito. Ang hirap lang sa ibang naabutan minsan ng tulong, ang gusto ay araw-arawin na ito ng nakatulong, kaya kapag hindi nangyari ang inaasahan nila, sasama na ang loob. Kung ang mga mayayaman nga, maliban na lang ang may mga Foundation, ay minsanan lang kung tumulong, paano pa kaya ang mga nasa “middle class” o yong mga nasa “lower class” subalit may pambihirang ugaling matulungin?

 

• Ang pagiging “sipsip” sa boss. May mga taong sagad-buto na yata ang pagkamakasarili kaya gumagawa ng lahat ng paraan upang umangat lang, kahit pa marami silang natatapakan o nasasagasaan. Ang mga taong ito ay yong klaseng wala naman talagang ibubuga sa trabaho kaya “sumisipsip” na lang sa boss, na halos umabot sa paghimod sa puwet nito, ma-promote lang. Unfair ito sa mga kasama nila sa trabaho na karapat-dapat umangat dahil sa talino at kakayahan.

 

• Ang pagiging pekeng makatao at maka-Diyos. Ang isa pang tawag dito ay kaipukrituhan. Ito ang mga taong umaasa ng “bayad” o “balik” o “sukli”, kapag nag-abot ng tulong sa kapwa. Ito ang mga taong palaging may kamera kapag pumunta sa mga evacuation center o mga lugar na sinalanta ng kalamidad at may mga dala rin namang relief goods. Okey lang kung malakihang operasyon na tulad ng ginagawa ng DSW o di kaya ay mga NGOs dahil dapat may maipakita silang patunay na pinamigay nila ang mga donasyon. Subalit kung kusang “tulong-kaibigan” na hindi naman big-time o malakihan, bakit kailangan pang magkodakan? Ang mga gumagawa nito ay yong may ambisyon sa larangan ng pulitika o nangangarap na maging santo o santa.

 

• Ang pagiging abusado sa katawan. Ang pag-aabuso sa katawan ay nagiging sanhi ng pagkasira ng kalusugan. Ang mga taong abusado sa ganitong bagay ay yong may mga bisyo na kahit alam nang nakakasama ay tuloy pa rin sila sa ginagawa. Nagpapabaya rin sila pagdating sa mga bagay na may kinalaman sa tamang pagkain. Ito ang mga maaarte na ayaw kumain ng gulay halimbawa, dahil hindi nila gusto ang lasa kahit alam nilang mahalaga sa kalusugan, kaya sila ay ginagaya ng mga anak na lumaki na lang sa pagkain ng hot dog at hamburger o piniritong itlog.

 

• Ang pagiging bulagsak sa pera. Ito yong mga taong kung gumastos ay parang wala nang susunod pang mga araw na paggagastusan, kaya kung suwelduhan sila, ang natatanggap tuwing 15/30 ay sandail lang nilang nahahawakan….ang resulta – kung may mga emergency na pangangailangan, hanggang nganga na lang sila!

 

• Ang pagiging palamura. Ang pagmumura ay talagang masama….pagsabihan ba naman halimbawa ang isang tao ng “puta ang ina mo”, o di kaya ay “anak ka ng puta”. Dapat ay baguhin na itong ugali. Kung hindi maiiwasan, putulin na lang ang mga linya…halimbawa, sa halip na “puta ang ina mo” ay sabihin na lang na “…ina mo”, at ang “anak ka ng puta” ay “….anak ka”. Huwag murahin sa Ingles ang mga walang alam sa wikang ito…huwag gawing dahilan ang kawalang kaalaman nila sa Ingles upang paliguan sila ng mga pagmumurang tulad ng, “shit”, “damn it”, “son of a bitch”, etc., dahil baka murahin ka rin sa dialect na hindi mo alam!

 

HAPPY NEW YEAR NA LANG SA MAKAKABASA…..LALO NA ANG NATUMBOK!

Nakakasama ang Pagpuri sa Taong Madaling Lomobo o Lumaki ang Ulo

Nakakasama ang Pagpuri sa Taong

Madaling Lomobo o Lumaki ang Ulo

Ni Apolinario Villalobos

 

Mahalagang tantiyahin ang isang tao bago siya purihin dahil maaaring makakasama pa sa kanya kung may ugali siyang mayabang kaya madaling lomobo o lumaki ang ulo – isang palatandaan ng mahinang pagkatao.  Ito yong taong may itinatagong pangarap na makilala sa ano mang paraan at nag-aabang ng pagkakataon. Sa isang papuri lang, ay para na siyang lobo na biglang lulutang sa hangin, at ang kinikimkim na kayabangan ay biglang umaalagwa. Madalas mangyari ito sa mga taong  may pangarap na pumasok sa larangan ng pulitika, pero sa simula ay pakiyeme pa, kaya hihingi daw muna ng gabay mula sa Diyos.

 

Hindi madaling maging pinuno, lalo na kapag pulitika ang papasukan dahil marami ang masasakripisyo tulad ng katahimikan at kapakanan ng pamilya. Marami ring katangiang hinahanap sa isang pinuno, tulad ng kakayahan niyang makinig at sumunod sa mga payo, pagiging mapagpakumbaba kaya hindi dapat naaapektuhan ng mga papuri, may mahabang pasensiya, handang gumastos mula sa sariling bulsa nang walang kapalit, malawak ang pang-unawa sa mga pagkakaiba ng iba’t ibang uri ng tao, at may takot sa Diyos kaya hindi sinungaling dahil alam niyang mapaniwala man niya ang kanyang kapwa, ang Diyos na nakakakita ng lahat at sa lahat ng pagkakataon, ay hindi.

 

Hindi nangangahulugang ang isang tao na maraming kaibigan at palabati ay magiging epektibo nang lider. Hindi dapat na siya ay payuhang pwede nang maging Barangay Chairman o Mayor, halimbawa.  Paano kung marami nga siyang kaibigan ay maigsi naman pala ang pisi ng kanyang pasensiya? Hindi dapat sabihing pwede na siya sa mga  inihalimbawang puwesto sa pulitika kung siya ay matulungin. Paano kung ekstrang pera lang naman ang pinamamahagi niya kaya hindi niya ito pwedeng gawin palagi? Kapag naging Mayor o Barangay Chairman siya, hindi siya tatantanan ng mga nasasakupan para sa kanilang mga pangangailangan mula sa pagtayo bilang ninong o ninang sa binyag at kasal, hanggang sa paburol ng patay! At, halimbawang hindi naman siya mayaman, saan siya kukuha ng perang magagamit kung ang sweldo niya ay kulang pa sa kanyang pamilya?…eh, di sa pangungurakot!

 

May taong nagiging lider dahil sa “aksidente” o sitwasyong wala na talagang maitutulak na iba. Siya ay itinutulak ng mga gustong gumamit sa kanya, kesyo siya ay may “lahi” naman daw ng “magagaling” na pulitiko, kaya naniwala naman. Dahil napilitan lang at halimbawang binigyan naman ng pagkakataon kaya ibinoto, kapag nakaupo na sa puwesto, maaaring mapadalas ang kanyang “pagdapa” habang “naglakad kahit sa kalsadang wala namang lubak”. Ito ay dahil sa likas na kawalan ng tiwala sa sarili at kaalaman sa pinasok niyang larangan, na nagpipilit kumawala mula sa kanyang pagkatao. Upang mawala ang nerbiyos ay maaari niyang  palipasin ang pressure sa ibang gawain tulad ng paglaro ng games sa kaniyang gadget at panonood ng mga DVD kasama ang pamangkin o mga pinsan, normal man o “special”.

 

Dahil napasubo na, magiging bantad na rin ang ugali at pagkatao niya kaya mawawalan na rin siya ng takot sa Diyos. Dahil dito, kung magbitaw  siya ng mga kasinungalingan ay aakalaing parang nakikipag-usap lang sa mga bata. Dahil sa panunulsol at pang-uuto sa kanya ng mga taong nakapaligid at gumagamit sa kanya, matututo rin siyang maniwala sa mga hinabi o tinahi-tahing papuri na siya ay magaling!.

 

Maaaring  magpatung-patong ang mga kapalpakan niya, kaya aasahan din ang pagsampa ng patung-patong na mga kaso laban sa kanya kapag bumaba na siya sa puwesto. Dahil dito ay matatakot siya sa mga multong siya mismo ang gumawa. Gagawa siya ng paraan upang hindi mahatak  nitong mga multo tungo sa loob ng kulungan. Gagawa siya ng paraan upang mailagay sa puwesto ang akala niya ay makakapagligtas sa kanya….isang hero at savior niya na pipilitin rin niyang tumahak sa kalsadang walang lubak at hindi liku-liko…kuno!

 

Kaya bilang leksiyon, huwag purihin ang hindi karapat-dapat at baka maging presidente lang ang isang taong utu-uto na ay may malambot pang pagkatao! Maaring may bansa o mga bansang nasadlak na sa dusa dahil sa ganitong klaseng tao….maaaring mag-check sa internet! Pwede sigurong gamitin ang mga tag na “no balls”, “no backbone”, “no pakialam”, “pakialam ko sa inyo”, “to hell with you”, o “damn you”.

Si Pnoy talaga…yun lang pala ang sasabihin, pinatagal pa!…huli na nga, palpak pa rin!

Si Pnoy talaga….yun lang pala ang sasabihin, pinatagal pa!
…huli na nga palpak pa rin!
Ni Apolinario Villalobos

Ang kasabihang “huli man daw at magaling, naihahabol din…” ay hindi nangyari sa talumpati ni Pnoy sa graduation rites ng PNP sa Cavite, March 26, 2015. Lalong marami ang nagalit, at lalong lumabo ang kanyang panig. Ang mga sumusunod ay ilan lamang sa mga puntong binanggit niya at pilit nilulusutan:

1. Hindi niya pagsalubong sa mga bangkay ng SAF 44 upang magpakita ng pakikiramay bilang presidente. Ang paliwanag niya ay upang mabigyan daw ng espasyo ang mga nagdadalamhati at wala rin daw siyang maisasagot kung may magtatanong. Hindi lusot ang paliwanag niya dahil ang mga namatayan ay nakahanda naman kung sasabihin niyang nag-iimbistiga pa, kaya nga ang mga dumalong heneral ay walang narinig na tanong kahit isa. Ang mga heneral, pati si Binay ay nasa tabi lang habang tahimik na nakikidalamhati. Ang pagbibigay ng espasyo bilang dahilan ay hindi rin tanggap lalo pa’t bukambibig niya ang pagiging “ama” daw niya, kaya kung ganoon pala ay dapat lang talagang nandoon siya!

2. Hindi raw siya inabisuhan nang maaga pa lang upang ipaalam na gipit na ang mga SAF commandos, at nang may dumating ay mali naman ang impormasyon, kaya nagalit daw siya dahil sa mga kapalpakan. Sa talumpati niya sa PNP graduation rites, bakit hindi niya diretsong banggitin ang pangalan ni Purisima na siyang pasimuno ng lahat ng kapalpakan? Galit pala siya, bakit wala man lang narinig sa kanya bilang dapat normal na reaksyon noong mga unang araw pa lang? Bakit pinili niyang manahimik kaysa magpaliwanag o magpahapyaw man lang ng galit? Dahil ba ang unang tatamaan ay ang kanyang best friend na si Purisima na pinagkatiwalaan niya sa kabila ng pagiging suspindendo nito? Inamin niya niya na nang magising siya ay saka niya “binuksan” ang kanyang cellphone…ibig sabihin ba ay nagpapatay siya ng cellphone kahit may importanteng operasyon tulad na sa Mamasapano? Iyan ba ang taong may concern o responsible? Di ba dapat ay 24 hours siyang naka-monitor? Talo pala siya ni Gloria Arroyo na halos hindi na natutulog kapag may importanteng activity o bagay na mino-monitor!

3. Hindi siya satisfied sa mga report ng BOI at Senado dahil hindi man lang daw siya ininterbyu. Tinawag pa niyang manghuhula ang mga senador na gumawa ng report. Naman….naman….nasira na naman ang kanyang porma dahil hindi angkop sa isang presidente ang kanyang ginawa. Dapat, sinabi na lang niya na ituloy ang pag-imbistiga upang lalong luminaw ang resulta dahil handa na siyang magbigay ng mga detalya sa abot ng kanyang kaalaman. Sa imbistigasyon ng Senado, sinisisi si Roxas na hindi nagpaabot sa kanya ng abiso para sa interbyu. Bakit hindi niya diretsahang sabihin ito nang magsalita siya sa harap ng mga graduates ng PNP? Hindi ba totoo ang paratang na ito? Putok sa mga balita na noon pa man, ay gusto na siyang isali sa mga kukunan ng detalya pero hindi siya kumilos at nagsabi pa na kung ano man ang resulta ay tatanggapin niya. Bakit ngayon ay bumabaligtad siya? Dahil ba hindi pabor sa kanya ang mga report na nagturo pa sa kanya bilang nangunguna sa mga dapat sisihin?

Ugali na ng taong desperado ang magsabing tamaan man siya ng kidlat, lumubog man siya sa kanyang kinatatayuan, o mamatay man…nagsasabi daw siya ng totoo. Ganyan ang ginawa ni Pnoy nang magsalita sa PNP graduation rites, dahil hindi siya natakot sa pagsabi na sa mata daw ng Diyos, siya ay nagsasabi ng totoo!…kaya tuloy pati mga Obispo ay nagagalit na sa kanya dahil pati ang nanahimik na si Lord ay kanyang sinasangkalan, makapaghugas lang ng kamay! Para niyang tinapunan ang Diyos ng tubig mula sa palangganang pinaghugasan niya ng kanyang mga kamay!

Ang malinaw ngayon, nanantiya at nag-obserba muna siya kung okey lang ang mga ginawa niya sa isyu ng Mamasapano, subalit hindi umobra ang kanyang pagiging anak ng isang bayani daw. Nang malaman niya na hindi pala okey dahil talagang galit ang mga taong ginagawa niyang tanga, natataranta na siya ngayon sa pagpaliwanag. Sorry na lang siya dahil hindi pa rin bumenta ang kanyang gimmick.

Sa pangako niyang sa venue ng graduation ng PNP ang huli na niyang pagpaliwanag tungkol sa Mamasapano massacre, may maniniwala pa kaya sa kanya? Asahan ang isa pang hindi pagtupad ng pangako…dahil siguradong babanat pa rin siya uli ng panibagong “paliwanag” na lalong magpapalabo ng kanyang panig sa isyu ng Mamasapano! At, tulad ng dapat asahan, uulitin niya ang paghingi ng pang-unawa dahil tao lang daw siya!…iba na talaga ang sanay sa pagsisi…..ling!

Yan ang pangulo ng Pinas…malakas ang fighting spirit!…to the max!!!!!!

MAY ISANG SALITANG SINABI SI MOMMY DIONESIA, KAYA LOVE KO SIYA, ITO ANG….NAKAKAHIYA!!!!