Ang Pagpapalaganap ng Pananalig o Pananampalataya

Ang Pagpapalaganap ng Pananalig o Pananampalataya

(tungkol ito sa “chain prayer” at iba pa)

Ni Apolinario Villalobos

 

Maraming paraan ang maaaring gamitin sa pagpalaganap ng pananalig o pananamapalataya sa Diyos. Subali’t magandang gawin ito sa paraang walang karahasan o pamimilit.

 

Ang isang halimbawa ay ang ginagawa ng ISIS sa Gitnang Silangan na gumagamit ng dahas upang maisakatuparan ang hangad nilang mapalawak ang pamumuno ng “Islamic Caliphate”. Inabuso din nila ang tunay na kahulugan ng “jihad” na ginamit nilang pangbalatkayo sa pulitikal nilang layunin.

 

Ang iba naman ay gumagamit ng “literal” na kahulugan ng mga sinasabi sa Bibliya upang ipakita na malawak na ang narating sa kababasa ng nasabing libro. Hindi man lang nila naisip na ang Bibliya ay may iba’t-ibang bersiyon na ginagamit ng iba’t- iba ring relihiyon. Ang matindi pa nga ay ang sinadyang pagkaltas ng ibang bahagi ng nasabing libro upang umangkop sa layunin ng mga namumuno ng relihiyon.

 

May mga taong sumasampa sa mga bus at jeep o di kaya ay nagtitiyagang magsalita sa matataong lugar tulad ng palengke. Ang iba naman ay naghahanap ng makikinig sa kanila kaya umiistambay sa mga mall at liwasan o park tulad ng Luneta. Karamihan sa kanila ay nag-resign sa trabaho upang bigyan ng halaga ang “nararamdaman” daw nilang utos sa kanila ng Diyos, kaya ang resulta….pagtigil ng pag-aaral ng mga anak, at kagutuman ng pamilya. Ang mga nasa palengke naman ay matiyaga din, at kadalasan ay grupo sila – habang ang isa ay nagsasalita o kumakanta sa harap ng mikropono, ang mga kasama naman niya ay nakakalat hanggang sa paligid ng palengke na hindi na abot ng loud speaker, lumalapit sa mga tao habang may hawak na lagayan ng “donation”.

 

Noong wala pa ang computer, ang tawag sa daluyan ng teknolohiyang hatid ng radyo at telebisyon ay “air wave”. Ngayon naman ay may mas malawak na daluyang kung tawagin ay “cyberspace”. Kung noon ay may “air time” na binabayan ang mga maperang pastor na kung tawagin naman ay “block timer” upang magpalaganap ng mga salita ng Diyos ayon sa kanilang paniniwala, ngayon ang napakasimpleng gagawin lang ng isang tao ay magbukas ng facebook account, at presto!…mayroon na siyang venue, o outlet, o labasan ng kanyang mga saloobin.

 

Ang “facebook” naman ay para lang sana sa mga larawan ng mga magkaibigan upang maipakita nila ang  aktwal nilang hitsura o mga ginagawa lalo na ng pamilya, na maaring samahan ng maikling bagbati. Subalit dahil nakita ang lawak ng inaabot ng facebook, naisip ng mga may malakas na pananampalataya na magpalaganap ng kanilang paniniwala sa pamamagitan ng paglagay sa “frame” ng mga dasal na ginamit sa “chain” o tanikala upang marami ang marating na kaibigan. Ang nakasama ay ang “babala” o warning na kung hindi ipagpapatuloy ng nakatanggap ay may mangyayaring sakuna o kamalasan sa kanyang buhay. Ang mga may mahinang pundasyon ng pananalig ay natataranta at natatakot dahil kung minsan ang natatanggap nila ay may warning na  “dapat ay sa 50 na kaibigan” ipaabot. Kaya ang mga kawawang nakatanggap na ang kaibigan sa facebook ay wala pa ngang 10 ay  hindi na magkandaugaga sa paghanap ng iba pang tao kahit hindi gaanong kilala upang umabot lang 50 ang kanyang padadalhan! Ang iba ay hindi makatulog dahil dapat daw ay ikalat ang dasal sa loob ng 24 na oras!

 

Sa isang banda, hindi dapat ipinipilit ang pagyakap sa isang paniniwala na mula’t sapul ay ayaw ng isang tao. Hindi dapat idaan sa “chain prayer” ang pagpapalaganap ng pananalig sa Diyos, kung mismong ang nagpadala ay hindi rin gumagawa ng dapat gawin ayon sa dasal na ikinakalat niya. Paano kung ang pinadalhan ay bistado ang ugaling masama ng nagpadala? Alalahaning hindi nakokontrol ang ganitong uri ng pamamahagi o sharing at hindi maiwasang magkakabistuhan ng ugaling “plastic”. Ang mangyayari niyan, baka libakin pa ang nagpada ng “chain prayer”, ng mga pinadalhan niya dahil sa kanyang pagkukunwari. Yan ang dapat pag-ingatan sa paggamit ng “social media” tulad ng facebook.

 

At, ang pinakamahalaga….dapat alalahaning, mas malakas ang internet sa “itaas”….iba ang gusto ni Lord na mangyari, ang ipakita sa gawa at kilos ang mga Salita Niya, hindi ipakalat sa facebook na may kasamang pananakot….dahil marami nang taong pagod sa mismong pananakot ng ibang relihiyon na ang gagawa ng masama ay “mahuhulog sa nag-aapoy na impyerno”!

 

The World is a Maze of Confusion and Conflict

The World is a Maze of Confusion

And Conflict

By Apolinario Villalobos

 

Here are some of my personal observations:

 

1. The only “order” that can be felt and experienced in the world is the 24-hour cycle divided into night and day that further accumulates into seven days in a week, further accumulating into the 28/30/31 days in a month and finally into 12 months in a year – according to the Roman Catholic calendar, however, the Chinese, the Jews, and the Muslims have their own calendar in this regard.

 

1. The long-respected Bible is now being touted as a source of various confusions, especially, because many religions have allegedly thwarted the original contents written in the original language, to serve their own purpose which is to prove their having the “true religion”. So, today, instead of being enlightened, many people became confused that they have gone to the extent of leaving the religion of their birth to become Atheist, Agnostic, or Satanic. They should not be blamed because they followed their own judgment, and nobody can rightly say that they are wrong, after having gone through the harrowing confusion.

 

1. Due to survival instinct, countries have become hypocrites. Openly, leaders deal amiably with each other despite differences in ideology, and proof to this are photos splashed on the different social media where they are shown smiling at each other and shaking hands, but days after, the same leaders make pronouncements that run counter to their friendly stance shown earlier to the world. Citizens are confused which of the two “expressions” should be believed.

 

1. Drugs are invented to prevent the onset of diseases and cure people of ailments but most of these drugs have contra-indications when used at the same time due to simultaneous inceptions of disorders. Even the long-traditionally used drugs, one of which is aspirin, are deemed to have negative effects on some organs. Most antibiotics today are also declared as ineffective and can harm many organs if used unabatedly, especially, without prescription. This confusion resulted to the loss of confidence to physicians by skeptic patients who have resorted to herbals, instead.

 

1. Confusion did not spare the foods, as many of them are not just fit for anybody. Some people get sick when they drink milk, eat seafood, beans, and even peanut. Some people vomit when they eat any fibrous vegetable or get a sniff of banana. The list of foods that are not supposed to be eaten by some people is still getting longer by the day. This deprivation is confusing, for how can sources of nutrients for the body become poison to others? Explanations are offered by experts, but the question still remains because life is supposed to be viewed as full of promises, including health and happiness. But how can it be possible if one is deprived of things needed to live happily and glowing with health?

 

1. Universities and colleges are supposed to breed intelligent graduates who are expected to be part of the effort in the development of their nation and betterment of society. But why are there corrupt government officials and even leaders who are supposed to have even earned Masters and Doctorates from these institutions of learning? Why are there evil-minded scientists, whose intellect and moral values have been bred in these institutions where only what’s good for mankind is supposed to be taught?

 

The confusion is compounded by greed that has muddled man’s mind making the upshots of his intellect become tools for his self-annihilation!

Hindi Dapat Isipin ng Ibang mga Pari na Tanga ang Lahat ng mga Katoliko

Hindi Dapat Isipin ng ibang mga Pari na Tanga

Ang Lahat ng Mga Katoliko

Ni Apolinario Villalobos

 

Akala ng ibang pari, dahil nakapag-aral sila ng mga salita ng Diyos at ng kasaysayan ng simbahang Katoliko sa loob ng kung ilang taon habang nakakulong sa seminaryo, ay sila lang ang may kaalaman sa mga ganitong bagay kaya  kung umasta sila ay aakalain mong sila lang talaga ang mga pinagpala ng Diyos dahil sa kanilang kaalaman.

 

Ang katotohanan ay marami ang tumitiwalag sa simbahang Romano Katoliko dahil naliwanagan sila pagkatapos malaman ang mga kahihiyang pilit itinatago ng Vatican, lalo na ang mga makabagong nakakadiring kasalanan ng ibang pari. Tanga ang mga paring ito kung hindi nila mauunawaan ang tulong na naibibigay ng makabagong teknolohiya sa mga Katolikong nakakakuha ng impormasyon sa internet.

 

Baka mas marami pang alam ang ibang ordinaryong Katoliko tungkol sa kasaysayan ng simbahang Romano Katoliko na hindi pa alam ng karamihan sa mga pari, kaya hindi sila dapat magyabang. Ang dapat gawin sana ng mga kaparian sa panahong ito ay magpakatotoo, magpakabait, magpakumbaba, maging tulad ni Hesus sa ugali, upang kahit papaano ay maipakita nila na ang pagkakamaling nangyari sa nakaraang panahon ay hindi na mauulit pa sa kasalukuyan. Pero ano ang kanilang ginagawa? Mas higit pang kahihiyan ang ibinibigay sa simbahang Romano Katoliko kaya ang bagong santo papa ay parang sirang plaka sa paulit-ulit nitong pagpapaalala sa kanilang mga responsibilidad at obligasyon. Kulang na lang ay murahin sila!

 

Kung may “pinapatakbo” o mina-manage na parukya ang isang pari, dapat ay magpakita ito ng propesyonalismo dahil ang isang parukya ay isang komunidad na nangangailangan din ng “proper and intelligent management”. Hindi dapat gamiting dahilan ang pagka-ispiritwal ng simbahan upang siya ay makapagdikta o magpasunod ng kanyang kagustuhan dahil gusto lang niyang maipakita na siya ang “lider”. Kung ganyan ang ugali niya, aba eh, bumabalik siya sa panahon ni Padre Damaso noong panahon ng Kastila! Wala siyang karapatang mamuno ng isang lokal na simbahang Katoliko ngayon na sirang-sira na ang reputasyon, dahil sa halip na nakakatulong siya upang makapagbago man lang kahit kapiranggot, lalo pa niyang binabahiran ng putik ang imahe nito.

 

Dapat pasalamatan ng santo papa ang mga maliliit na religious organizations sa lahat ng komunidad na siyang sumasalo at nagtatakip sa pagkakamali ng kanilang parish priest. Dahil maganda ang ipinapakita ng mga religious organizations hindi masyadong nahahalata ang mga kamalasaduhang ginagawa ng ibang parish priest. Ang mga parish priests ay napapalitan pagkalipas ng kung ilang taon, subalit ang mga religious organizations ay hindi dahil taal silang taga-komunidad kaya kung tutuusin sila ang nagbibigay ng agapay sa mga bagong naitatalagang parish priest, subali’t dahil sa kayabangan ng iba sa mga ito, kalimitan, ilang buwan pa lang pagkatapos silang maitalaga ay umaalingasaw na agad ang mabantot nilang ugali!….sila ang mga makabagong Padre Damaso!

 

Ang Laptop Kong Bungi…ka-partner ko sa pagbatikos at pagpuri

Ang Laptop Kong Bungi

…ka-partner ko sa pagbatikos at pagpuri

Ni Apolinario Villalobos

 

Wala siyang teklado para sa letrang “M” subalit subok ang tibay dahil kahit bahayan ng langgam ang mga kalamnan ay hindi sumusurender maski pa maghapong gamitin. Ilang taon din siyang nagtiis sa pagtipa ko sa teklado ng kanyang mga letra at simbolo, yon nga lang, pagdating sa bunging bahagi para sa letrang “M” ay kailangang maingat ang aking pagpindot. Malaki ang utang na loob ko sa laptop na ito dahil lahat ng mga saloobin ko ay kinakaya niyang ipunin…i-absorb, kaya siguro kung mayroon lang siyang bituka baka palagi siyang nagsusuka, o di kaya kung may puso, ay matagal na siyang na-heart attack. Kahit halos mamuwalan na siya sa mga pinapakain kong nakakasuka at nakaka-heart attack na mga isyu, ay hindi siya nanghihina man lang.

 

Ang problema lang ay ang colonial niyang mentality dahil may mga salitang Pilipino na pinagpipilitan niyang baybayin sa Ingles kaya kailangan kong basahin nang paulit-ulit ang mga naisulat niya upang ang “namin” ay hindi maging “naming”, o di kaya ang “hindi maging” ay hindi maging “hind imaging”, ang “letra” ay hindi maging “letre”, at marami pang ibang salitang Pilipino na tinatarantado niya….sutil kasi.

 

Minsan ko na rin siyang nadunggol dahil sa sobrang antok nang bumagsak ang noo ko sa kanya, subalit hindi siya nagreklamo kahit sa pamamagitan ng pag-kuryente man lang sa akin. Nalaman kong nasaktan ko siya nang maramdaman ko sa aking pisngi ang kanyang pag-overheat makalipas ang dalawang oras ng pagkakatulog. Literally, I slept on my laptop! Siguro kung nakakatawa lang ang butiki ay hinalakhakan na ako dahil sa hindi kalayuan ay may nakita akong dalawa na halos hindi gumagalaw dahil siguro nagulat, pero nagpulasan nang tiningnan ko sila ng masama.

 

Hindi mitsa ng buhay ko ang aking mahal na laptop dahil old-fashion siya, luma na kasi, kaya kahit bitbitin ko siyang hubad, ibig sabihin ay hindi nakalagay sa bag, walang magkaka-interes. Parang babae rin na dahil naitatago ng pagka-old fashion ang kanyang ganda, siya ay malayo sa posibilidad na magahasa! Kaya ang mga babae ay hindi dapat magpakita ng motibo o pag-anyaya upang magahasa…magpaka-simple o magpaka-old fashion din kahit minsan….maliban na lang ang mga desperada!

 

Para ring tao ang aking laptop na nag-undergo ng operasyon at pagtapal dahil marami na rin siyang diperensiya maliban sa pagkabungi. Ang dating ayaw pumermanenteng pagtayo ng screen kaya nilalagyan ko pa ng suporta sa likod, ay naremedyuhan ng isang doktor ng mga laptop – may ginalaw sa kasu-kasuan o joints nito kaya nakakatayo na ngayon nang tiyeso. Ang dating sugat sa gilid dahil nabasag ay natapalan na rin ng karton kaya ngayon ay buo na siya – good as new!

 

Ang kuwento ng laptop ko ay maihahalintulad din sa kuwento ng alagang hayop na pinagkakautangan dapat ng loob ng nag-aalaga dahil sa dulot nilang therapeutic relief, o di kaya ay iba pang bagay na napakinabangan para sa araw-araw na pamumuhay. May utang na loob tayo sa kanila. Hindi sila dapat binabale-wala nang basta-basta pagkatapos pagsawaan o kapag nagkaroon ng bago, lalo na ngayong pasko.

 

Hindi din dapat ganyan ang mag-asawa na pagkalipas ng maraming taon ay basta na lang makaramdam ng pagkasawa sa isa’t isa, kaya nagkakanya-kanya na sa pagrampa upang maghanap ng ibang mapagparausan. O di kaya ay ibang mga anak na pagkatapos iluwal ng ina at palakihin ng ama ay walang pakundangan kung sila ay balewalain o ikahiya sa ibang tao dahil walang pinag-aralan o di kaya ay hindi maganda o guwapo tulad ng mga magulang ng mga kaibigan nila, o di kaya ay amoy pawis dahil sa pagtinda sa palengke, hindi tulad ng magulang ng classmate nila na nagtatrabaho sa aircon na opisina.

 

Pairalin natin ang utang na loob. Magbago tayo….bilang pasalubong sa bagong taong 2016!

 

 

 

A Day in the Life of a Struggling Blogger

A day in the Life of a Struggling Blogger

By Apolinario Villalobos

In countries like the United States, bloggers have no problem because all they need to do is just go to a park, and there, with free wifi connection, they can blog for as long as they want. But not in a third-world country like the Philippines where the government’s promise for free wifi sites in public places is part of nauseating propaganda of the administration. A blogger has to have a landline for an assured strong signal that can be sucked by a modem. An option is to have a USB broadband and portable or pocket wifi which must be loaded. Lucky are the bloggers that can connect to a neighbor with a repeater wifi that he can use, with consent of course.

But for a struggling blogger who has no landline to which a modem for wifi can be attached for a strong signal, or cannot afford a post-paid plan for broadband or pocket wifi, there’s no other choice but a load from a corner store bought for 50pesos which is good for one day. As soon as the load has been registered, the blogger must get to work immediately to maximize the use for the allotted time. The problem is the weak signal, especially, if several blog sites have to be opened for uploads. During unfortunate days with a weaker signal, uploading may take the whole day, instead of the normal four to five hours. During those days the indicator for a successful connection would just turn round and round, almost infinitely.

There are times when blogs which are thought to have been uploaded successfully are trashed due to incompleteness of attempt. Other times, due to the weak signal, uploading process hangs. And, worst, is when the signal is cut off in the middle of uploading!

What aggravates the situation are the promo offerings of servers, enticing internet users to buy their cheap surfing package which are deemed useless because, even until the purchased load has been consumed, no connection has been made! It is like rubbing salt to the wound.

The National Telecom time and again has expressed it s disgust over the inutility of the service of the different Philippine-based servers, but just like the mumblings of other government agencies for show, nothing has been done which is a clear defiance on the part of the servers, an obvious loss of respect to the government. Meanwhile, the internet users suffer, especially, struggling poor bloggers. And, just to assure a little bit of strong signal, bloggers of this kind have to do the uploading in the wee hour of 3AM!

To Blog and Risk Losing Life, Friends and Kinsfolks or Not to Blog and Remain Nice to All…and Stay Alive

To Blog and Risk Losing Life, Friends and Kinsfolks

Or Not to Blog and Remain Nice to All…and Stay Alive

By Apolinario Villalobos

The difference between “blogging” and “contributing” is that while the former gets published in the web of the information technology, the latter gets printed on papers. However, their common denominator is the “purpose” which is to “share”…a risky endeavor, especially, if what are shared concern politics, corruption, and religion. The risk is on losing one’s life, kinsfolks, and longtime friends.

In our province, Marlene Garcia Esperat, a courageous mediaperson lost her life when she exposed anomalous transactions in a government agency. The obviously hired killer had the gall to enter her house and pumped bullets into her head, to make sure that she was disabled for life. That’s one risk, made real – losing one’s life. Similar stories get splashed on pages of tabloids and broadsheets that many people do not take seriously, as they are perceived to be just ordinary incidents akin to road accidents and apprehension of drug pushers.

Bloggers cannot limit themselves with shares about fashion, literary, foods, travel, photography, etc. Sometimes they have to touch on controversial matters, such as politics that include corruption, and religion.  Blogs on these topics may affect the bloggers’ sensitive relatives and friends. Bloggers, therefore, wonder why, all of a sudden, some relatives and friends shy away from them. Some find themselves ignored by friends and buddies since grade school, as well as beloved relatives.

This unfortunate reality is happening to all bloggers. I found this out when I attended a small gathering of bloggers, during which blogging updates were passed around. Two bloggers shared that their sites were hacked, and another started getting threats via facebook messages when he uploaded blogs shared from other sites, about a controversial politician from their province in the north. Expectedly, the sender uses a fictitious personality.

Bloggers are just human instruments of the information technology, so that what they do should not be taken against them. A lot of sacrifice is made, aside from exhaustive effort in coming up with blogs, not to mention the precious time spent and money saved from scrimping on other necessities. Some bloggers earn, but most do not…as they bring out ideas, mainly due to their ardent love for writing and sharing.

The Mental Exercise in the Cyberspace also Benefits the Body as a whole

The Mental Exercise in the Cyberspace

also Benefits the Body as a Whole

By Apolinario Villalobos

The developers of blog sites such as blogspot, wordpress,Tumbler, facebook, etc., must have known the fact that all men have related ideas but some just beat the rest in posting them, hence, the buttons for the “like” and “comment”. If the viewer of a blog for instance, conforms to it because he has the same idea, he clicks the “like”, and if he feels like bringing out his own, he clicks the “comment” and proceeds to enhance the blog. That is the reason why posted or blogged materials are called “shares”.

Bloggers tickle the mind of viewers so that they will let go of what they harbor deep within the recesses of their brain. This makes the bloggers as initiators of discussions in forums of various blog sites. Some viewers may not even be aware about their ideas until they have come across blogs related to theirs. The only problem in this healthy exercise, are the “bashers” who muddle the discussion by interjecting unnecessary and irritating remarks. These are the viewers who try to join the intellectual intercourse, but could not honestly accept their limitation that gives them a feeling of inadequacy. What the “bashers” should do is absorb, instead, what are shared by bloggers and viewers to enhance their bit of knowledge on what are being discussed.  This opportunity should be seized by the “bashers” to enhance what teeny weeny bit of information they may have in their brain.

A simple vintage photo about happy school days posted on the facebook is enough to agitate the memory of the viewer while identifying those giving their best pose, which means that he is “exercising” his brain. A simple quote about the Virgin Mary or Jesus or the Pope or Mother Theresa, is enough to make a viewer think of something that can be correlated to it – another mental exercise. And, a long dissertation on politics, history, or science can provoke a viewer to think deeper for a better analysis of what is being shared – still another exercise, though, a heavy one.

The internet has given us a cheap opportunity to keep us mentally fit and healthy. All we need to do is just browse through the sites, absorb what we need, and share what we got. The brain is just like the body that needs an exercise, otherwise, if left idle, it will just be wasted and turn into a worthless gray matter that crams the head.

What is nice about the various cyberspace forums is the opportunity to execute what are being shared. Some viewers have learned how to cook through internet browsing. Still others somehow learned of their country’s history though shared trivia. Viewers whose farthest venture away from home is not more than fifty kilometers have learned about Africa through posted photos and travelogues. On my part, I must admit that through the cyberspace, I was able to pick up information about the traditional medicinal herbs that I need to improve my health. In other words, the mental intercourse in the cyberspace also benefits not only the mind, but the whole physical being of the viewer, as well.

Finally, the “addicts” of the games such as “candy crush”, solitaire, etc., as well as, facebook, need not be bashful about them, because they also provide some kind of mental exercise in another form. They are the mental equivalent of the “twirking” and zumba physical exercises that the body needs for toning. So the next time you tell your friends about the point you have earned in the nerve-wrecking and mentally taxing “candy crush”, be proud of it. You should also be proud and feel emotionally-boosted, after you have successfully located your childhood friends and classmates through facebook…so, now you can look forward to a grand and jovial reunion!

Isang Pagbusisi sa Mundo ng Facebook

Isang Pagbusisi sa Mundo ng Facebook

Ni Apolinario Villalobos

Ngayon, ang facebook na yata ang pinakatanyag na bahagi ng internet dahil marami na ang nakapagpatunay na talagang malaking tulong ito sa buhay ng tao. Malamang na ang orihinal nitong gamit ay para lamang sa mga retrato, kaya dapat ay naka-frame ang mga ipo-post sa facebook, upang magmukha itong “photo album” , kaya nga “facebook” o “aklat ng mukha”. Dahil dito ay nagdalawang- isip ako noon sa paglagay ng mga ginawa kong sanaysay at tula. At, kung kailangan ko talagang maglagay, dapat ay i-frame ko rin sila. Sa payak kong kaisipan, pwede nga siguro, pero kailangan kong tadtarin at ilagay sa kung ilang frame dahil kung ang isang sanaysay ay mahaba, iisang buong page na ng facebook ang siguradong masasakop nito….at sigurado ding isusumpa ako ng nangangasiwa dahil sa pang-aabuso!

Maaaring magkaroon ng ilang “katauhan” gamit ang ilan ding facebook dahil hindi naman alam ng nangangasiwa kung sino talaga ang may-ari ng mga ito. Dahil sa nabanggit, dapat lang na bago mag-confirm ng “friend request” ay kailangang tsekin ang mga detalye sa facebook ng nagpadala. Ang siste lang, marami ang gumagawa ng facebook na ang tanging laman ay pangalan at hindi pa sigurado kung totoo. Lalo na ngayong panahon ng batikusan sa larangan ng pulitika na nagbigay- buhay sa maraming grupo na ang layunin ay mambatikos ng mga pulitiko. Kung papansinin, ang facebook ng ibang nambabatikos ay walang lamang detalye kundi nakakadudang pangalan. Okey lang sana kung makabuluhan ang mga pagbatikos, subali’t ang iba ay halata namang hindi pinag-isipan, kaya ang labas ng mga gumawa ay ang tinatawag sa social media na “bashers”. Sila ang mga mahilig lang mangantiyaw at makisakay sa mga isyu.

Ang problema sa kaso ng “bashing” ay mahirap i-trace kung sino ang mga kaibigan ng “bashers” at kung kaninong facebook sila nakakabit kaya nagawa nilang pumasok sa “loop” o samahan ng mga dapat sana ay magkakakilala. Problema din dito kung naka-“public” ang isang facebook kaya napapasok ng kahit sino.

Mayroon ring nanlilito ng mga viewers. Ito yong parang may iniiwasan. Ang payo ko lang, kapag dating kaibigan ang gumagawa nito at obvious na talagang namimili lang siya ng makakadaupang-palad sa facebook, huwang nang magpumilit na mag-reach out sa kanya. Pagbigyan siya sa kanyang kagustuhan dahil baka nagkaroon ng hindi magandang karanasan sa piling ng mga dating ka-fb, kaya dinelet niya ang dati at nagbukas ng bago, at pati katauhan niya para sa mundo ng internet ay binago na rin.

Hindi rin pala tinatanggal ng nangangasiwa ng facebook ang mga namamayapa na, kaya tuloy pa rin ang pagsulpot ng mga pangalan nila sa listahan ng mga suggested friends. Nagkakaroon tuloy ng tampo ang ibang palaging nagpapadala ng friend request na hindi naman daw inaaksiyunan, hanggang sa may magsabing patay na pala ang taong gusto nilang maka-friend!…nagsisi tuloy sila dahil sa pagtampo sa taong matagal na palang patay! …kaya nagkaroon pa ng obligasyon na taimtim na pagdasal upang humingi ng sorry sa namayapa!

Marami ring kuwentong “pagkikita” sa facebook pagkalipas ng kung ilang taon. May mga kabataan namang sa facebook naging magkaibigan, hanggang sa magligawan, na kung minsan ay nauuwi sa lokohan kaya may mga kaso ng panggagahasa. Mayroon ding kaso ng lokohan sa pera na idinaan sa pakikipagkaibigan sa facebook. Pero may mga sinusuwerte ding nakakita ng matinong asawa sa facebook.

Upang makaiwas sa kapahamakan, dapat na lang isaalang-alang ang lubusang pag-ingat sa paggamit ng facebook. At, huwag din abusuhin ang magandang layunin nito para lang makapangantiyaw ng kapwa upang hindi magantihan. Palaging alalahanin na hindi man tayo nakikita ng ating kapwa sa ating ginagawa, hindi bulag ang nasa itaas na 24/7 nakabantay sa atin…

Ang Pagsi-share ng mga Ideya sa Iba…sa pamamagitan ng blogging

Ang Pagsi-share ng mga Ideya sa Iba
…sa pamamagitan ng blogging
Ni Apolinario Villalobos

Marami na ang nagtanong kung saan daw ako kumukuha ng mga ideya upang i-develop at mai-share sa iba sa pamamagitan ng blogging. Ang sagot ko ay marami akong pinagkukunan, tulad ng mga nabibitawang salita ng kausap ko, mga nakikita ko sa paligid – bagay man ito o pangyayari, mga napapanaginipan ko, mga nakaka-inspire na ginagawa ng ibang tao, Bibliya, at lalo na diksiyonaryo kung saan ay maraming salita na relevant para sa isang paksa.

Alam kong kaya rin ng iba ang ginagawa ko, pero sa sarili nilang style. Ang problema lang ay takot silang maglabas at baka sila ma-criticize, dahil baka daw mali ang English at Tagalog, ang paglagay ng kudlit, ng tuldok, etc. Hindi dapat ganoon ang attitude. Ganoon pa man, marami pa rin akong nadidiskubre na magaling, gamit ang kanilang style tulad ng isang taga-UP na follower ko sa isang site. Akala ko ay estudyante dahil boyish ang mukha, pero yon pala ay may Doctor’s degree! Akala ko pa ay nagri-review lang ng mga librong binibenta niya sa internet, yon pala ay book writer na kinapapalooban ng mga isinulat niyang blogs sa sarili niyang style – mga ilang linya na nakakatawa pero may malalim na mensahe between the lines….yon lang! Inipon niya upang maging libro.

Marami nang Pilipino ang hindi gumagamit ng “diretsong” Tagalog, maski nga sarili nilang salita sa probinsiya. Ang Tagalog ay may halo nang mga English na salita, inispel lang sa Tagalog. Ang Bisaya ay may mga Tagalog na ring salita, pati na ang ibang dialects. Ganoon na kayaman ang ating wika at mga regional dialects kaya ang Pambansang Wika ay tinawag na ring Filipino, subalit hindi pa rin maiwasang matawag sa dati na “Pilipino”.

Ang English ay ganoon na rin…marami na itong hybrid na mga salitang modern kung ituring, lalo na kung mga Pilipino ang gumamit. Halimbawa ay ang hindi na pag-conjugate sa ibang salitang verb. Tulad ng salitang “invite”….sa halip na sabihing, “thank you for the invitation”, ay sinasabi nang “thank you for the invite”. Kung dati, hindi pwedeng umpisahan ang sentence ng “and”, ngayon ay pwede na. Kung minsan sa halip na gumamit ako ng “at”, ang ginagamit ko ay tatlong tuldok na magkakasunod. Inuumpisahan ko rin kung minsan ang sentence ng tatlong tuldok upang palabasing dramatic at bitin ang sentence.

Pero, kung hindi talaga maiiwasan ang pagkakamali ng spelling, pwedeng idahilan na lang ang palyadong keyboard ng computer, lalo na kung nagsusulat sa Tagalog dahil pinipilit ng computer na ispelingin ang ibang salitang Tagalog sa English kaya dinudugtungan nito ng mga letra. Kaya kung minsan sa pagmamadali ko ay nakakaligtaan ko tuloy na balikan upang ayusin ang mga salitang dinugtungan ng computer ng iba pang letra upang mabasa sa paraang English!

Huwag ikahiya ang sariling style sa pagsulat. Yong isang kaibigan kong nasa Amerika, kung mag-blog, dire-diretso, kung baga sa driver ay pag-jingle lang ang pahinga. Pero marami ang nag-aapreciate dahil kung sa isang bulsa ay namimintog sa laman ang mga bina-blog niya. Maingat din siya sa mga ginagamit na salita dahil refined ang kanyang pagkatao. Kung minsan pa nga ay cellphone lang ang gamit niya sa pag-blog pero dahil sa tiyaga ay nairaraos niya ang kanyang passion na mag-share. Ayaw lang niyang ipabanggit ang pangalan niyang “Ding”, kaya nga ingat na ingat ako at baka magalit siya sa akin!….oooppppps!

Ang mga blogger ay nagtutulungan sa isa’t isa sa pamamagitan ng “sharing” o paglilipat ng blogs ng iba sa sarili nilang site. Kaya huwag isiping ito ay pangongopya o plagiarism. Ang paghanap ng makabuluhang blog upang maipamahagi ay binabatay sa isip o ideya ng nagsi-share. Dahil gusto ng nag-share ang nai-share niyang blog, para na rin niyang ideya ito – naunahan lang siya ng iba. Kaya nga may expression na, “…ah, oo nga ano!”. Para bang binuhay lang ng nai-share niyang blog ang “natutulog” na ideya sa utak niya. Ganoon lang…kaya sa mga nagsi-share, ituloy nyo lang!

Ang pagla-like ng blog ay tanda ng pakiki-ayon kaya lumalabas na ang nag-like ay siya na ring gumawa ng blog, lalo na ang nag-comment upang ma-enhance o ma-improve ang blog. Ibig sabihin may mga ideyang hindi nailabas ng blogger na nasa isip ng commentor…na lalong ikinaganda ng blog!

Kung hindi naman mahilig magsulat, pwede na ring i-share ang mga nilulutong pagkain upang maturuan ang viewers na walang alam gawin kundi kumain, at upang hindi alipustahin ng mga mister na naghahanap ng mga pagkaing lutong-bahay. Maganda ring i-share ang mga litrato ng masasayang yugto ng buhay – nakaraan man o kasalukuyan lalo na ng pamilya, upang ipaalam sa iba na mahalaga sa buhay natin ang magpakita ng pagkakuntento sa ibinigay sa atin ng Diyos.

Ang ibang bloggers ay nagsi-share ng mga kaalaman sa kalusugan, pagkain, mga bakasyunan, hotel, at marami pang iba tungkol sa buhay ng tao. Ano pa nga ba at dahil abot-kamay na natin ang isang instrumento upang makatulong sa kapwa, dapat ay huwag nang palampasin pa ito.

The Benefits of Social Media…their threat

The Benefits of Social Media

…and their threat

By Apolinario Villalobos

The family is the basic unit of a society. Essentially, the relationship among the members is by blood, however, tradition and the need of society extended its scope to include close relationship by affinity and camaraderie that has been developed within fraternities and sororities, schools, and the occupational institutions. And the most popular bonding activity of these “families” is the reunion.

The hi-tech social network has become an effective venue for members of these “families” to get in touch with each other. The technology has practically made the limitation of distance, a thing of the past. With just one touch of a key, “family” members spread around the world “see” and “talk” to each other, and long lost friends and classmates are reconnected after decades of separation.       .

There are instances when the hi-tech facility is used as a tool in distant operations, such that the surgeon doing the actual procedure to the patient in a certain country is assisted by an expert via the visual monitor from the latter’s end in another country. Bloggers who are separated by oceans and get connected with fellow bloggers compare notes on how deal with certain subjects. And, even the people’s pope, Francis, is very much in touch with his flock via the web.

The hi-tech social media have practically compressed the whole world into a “neighborhood”. Through the internet, surfers know where to find commodities not found in regular outlets. Those confined at home can have their groceries delivered at their doorstep. Students need not spend grueling time in libraries to pore over reference materials for their thesis. Business ideas even for small scale ventures, especially do-it-yourself at home guides, can be chosen from the horde of proposals in just one click.

Those whose eyes are no longer reliable to discern the small texts of the Bible can surf the web for passages, even check the scientific history of mankind, and if not contented, further check the story of Creation. The health buffs can check seemingly limitless list of beneficial herbs, dishes that can ensure long life, and non-prescriptive medicines to prevent occurrence of sickness.

Unfortunately, the evil that is innate in man drives some of these God’s “intelligent” creatures to exploit the social media for their selfish motives. These are the hackers whose minds are practically coated with the thick tar of evil design. They intrude websites and cause havoc among their users and owners. They steal information from sites, and go to the extent of even stealing the identities of site owners.

The world is not cloaked with goodness alone. The negatives are out there to test our mettle, and we should always be steadfast in facing them. Not only physical strength is needed, but mental and spiritual firmness, as well.