Umaayon ang mga Pagkakataon kay Pnoy na Pinaghandaan Niya

Umaayon ang mga Pagkakataon kay Pnoy

na Pinaghandaan Niya

Ni Apolinario Villalobos

 

Sa pagkalaglag ni Mar Roxas mula sa kalinga ni Pnoy Aquino dahil sa hindi pagka-apruba sa dalawang libong pisong dagdag sa buwanang pensiyon ng mga retirado, wala ring problema sakaling manalo si Jejomar Binay. Dapat tandaang ang kalaban ni Binay ay ang tatlong senador na pursigidong siya ay makulong-  sina Escudero, Trillanes at Pimentel. Sa isang banda ay paulit-ulit na sinasabi ni Binay na malaki ang utang na loob niya kay Cory Aquino na siyang nagluklok sa kanya sa Makati City bilang mayor nang umupo ito bilang presidente pagkatapos ng People Power 1. Dahil diyan, malayo sa isip niya na sumuporta sa anumang balak na kasuhan si Pnoy, bilang pagpapakita ng utang na loob. Wala rin siyang probema dahil naghihintay na sa kanya ang pork barrel fund na inaprubahan ni Pnoy, na lalo pang nilakihan sa halagang nakakalula.

 

Maraming mapaggagamitan ang pork barrel fund na inaprubahan ni Pnoy, lalo na sa panunuhol upang maharangan ang anumang tangkang kasuhan siya sa kanyang pagbaba at pagkawala ng immunity. Sa Ingles wika nga ay, the road has been paved for smooth travel….o pag-absuwelto kay Pnoy mula sa anumang kaso. Majority ng miyembro ng Korte Suprema ay naimpluwensiyahan na ni Pnoy at ang iba ay iniluklok naman niya sa panahon ng kanyang panunungkulan kaya hindi maiiwasang magkaroon sila ng utang na loob sa kanya. Yong mga inuluklok ni Pnoy na nagsasabi ng, “gagawin ko lang ang trabahong itinalaga sa akin”, ay mabuti pang manahimik na lamang mula ngayon dahil siguradong sisirain lang nila ang binitiwang pangako. Hindi dapat kalimutan na ang isang bahagi ng kultura ng mga Pilipino ay matiim na nakaangkla sa “utang na loob” na siya namang dahilan kung bakit napakarumi ng pulitika sa Pilipinas.

 

Ang mga nabanggit na senaryo ay malamang na matagal nang nakikita ni Pnoy kaya kung gumawa siya ng mararahas na aksiyon na taliwas sa mga inaasahan ay ganoon na lang. Samantala, ang pag-asa na lamang ay ang kasong inilalatag sa kanya ni Juan Ponce Enrile tungkol sa direktang pananagutan niya sa madugong kamatayan ng SAF44 sa Tokanalipao, Mamasapano, sa probinsiya ng Maguindanao. Subalit kung ito ay ihahain sa Korte Suprema, tatanggapin naman kaya ng karamihan ng mga mahistrado ang “command responsibility” bilang batayan ng kanyang kasalanan? Ano ang magagawa ng isang mabigat na ebidensiya sa harap ng mga naimpluwensiyahang kaisipan na nabaluktot kaya hindi makagawa ng patas na desisyon? Nangyari na yan nang kung ilang beses….at siguradong mangyayari pa!

Napansin ko lang…

Napansin ko lang….

ni Apolinario Villalobos

 

 

Bago ako nag-facebook at nagbukas ng iba pang websites, sa email ako umasa sa pagbabahagi ng mga isinulat ko. Napansin ko kasing may nagpapadala sa akin ng mga salawikain, tula/poem, at mga kuwento sa email, kaya naisip ko na baka kumalat din ang mga isinulat ko sa tulong nila. May mga messages pang idinidikit ang mga nagpapadala na: “great essay for our spiritual growth”, “nice essay, please share with friends”, “great message in poetry to help the distressed”, etc. Napansin kong ang mga ipinapadala nila ay isinulat ng mga foreigner. Okey lang yong quotes galing sa Bibliya.  Nagkaroon ako ng ideya na sumubok magpadala sa mga ka-email ng mga ginawa ko – maraming beses…sa awa ng Diyos ay may pumansin at ako ay natuwa – dahil marami sila, more than one…. apat sila!

 

May isang kaibigan na nag-suggest na gumawa ako ng poem tungkol sa pakikipagkapwa pero ang ilagay kong pangalan bilang author ay ka-email niyang manunulat din pero Amerikano, na pumayag naman pagkatapos marinig ang layunin namin. Bago ko ikinalat, pinadala ko muna sa Amerikano ang poem para sa approval niya. At tulad ng inaasahan, medyo marami ang pumansin at malugod pang nagkomento, ibig sabihin ay binigyan nila ng pansin ang poem dahil siguro foreigner ang sumulat.  Mula noon hindi na ako nagpadala ng mga ginawa ko via email.

 

Napansin ko rin na habang lumalawak at nagiging prangka ang ibinabahagi ko, unti-unti ring nababawasan ang mga kaibigan ko. Noong mga araw na limitado sa kalikasan, buhay ng tao, at pagtulong sa kapwa na may kasamang spiritual message ang poems, tula, at sanaysay na ibinabahagi ko sa facebook, may” ilang” pumupuri at nagla-like man lang. Yong iba ngang inaasahan kong mga “kaibigan” na makakapansin ay ni hindi nagpaparamdam kung nababasa nila, ganoong may facebook naman sila at naka-public naman ako. Kung sabagay karapatan nilang hindi mag-like o mag-comment kung ayaw nila sa mga isinulat ko lalo pa siguro at natumbok sila ng message kaya guilty at nagalit sa akin. Subalit ang matinding kaplastikan ay kung sabihin nila sa akin kung mag-usap kami sa cellphone o magkita na, “ang galing mo”…para tuloy gusto ko silang sagutin ng, “neknek mo!” Ilan lang naman sila na ganito ang ugaling nabisto ko.

 

Nang isama ko sa mga isinusulat ko ang korapsyon sa pulitika at edukasyon, at pagbatikos sa mga pekeng Kristiyano, ang iilan na nga lang na nagla-like ay nawala pa…subali’t sa awa ng Diyos ay napalitan naman ng iilan pa rin, na sa tingin ko ay may mas malawak na pang-unawa. May kapwa ko blogger na tumulong sa akin sa pagbukas ng ibang sites upang malagyan ng mga ibinabahagi ko pagkatapos niyang marinig ang kuwento ko, sayang din naman daw kasi kung sa facebook lang ako maglalagay.

 

Ang ikinababahala ko lang ay baka lumalaganap na itong sakit sa ugali na gusto kong tawaging “crab mentality syndrome” na laganap din sa mga opisina at umaatake sa mga empleyadong umaasa lang sa paninira ng co-employees at paninipsip sa boss upang umasenso. Isa rin siguro itong sakit na gusto kong tawaging “not me syndrome” na umaatake sa mga mapagkunwaring natumbok na ng pangungunsiyensiya ay deny to death pa rin.

 

Subalit nauunawaan ko pa rin na ang facebook ay para lang dapat sa mga “photos”. Sa pangalan ng site na “facebook” ay dapat nga lang talaga na para ito sa mga “retrato ng mukha”, pero pinalusutan ng mga gustong mag-share ng quotes kaya ini-frame nila ang mga ito. At, ito ang inaasahan ng ilang mga “viewers”, hindi “readers”. Napansin ko lang naman…kaya titigil na ako at baka may atakehin na sa puso dahil sa sobrang inis!

Ang Hamunan nina Roxas at Duterte ay Pagpapakita ng Maruming Pulitika sa Pilipinas

Ang Hamunan nina Roxas at Duterte

ay Pagpapakita ng Maruming Pulitika sa Pilipinas

ni Apolinario Villalobos

 

Ang namumukod-tanging katangian ng pulitika sa Pilipinas ay pagiging marumi nito. Ang mga kandidato ay nagbabatuhan ng mga putik. Kaya may kasabihan sa Pilipinas na kung ayaw mong mabisto ang katauhan mo ay huwag kang pumasok sa pulitika. Ang dahilan noong-noon pa ng mga pulitiko, na “pagtulong sa kapwa” ang dahilan ng pagpasok nila sa pulitika ay pinagtatawanan na ngayon. Sinasabi pa ng iba na ang pulitika ay isa sa mga larangan kung saan ay yayaman ang isang tao – na unfair naman sa mga talagang walang intensiyong mangurakot….ng malaki. Tanggap naman ang 10% na komisyon na ang tawag noon pa man ay “for the boys”, na ayaw pa ngang tanggapin ng iba dahil nakakahiya sa sinumpaan nilang tungkulin. Ang masama lang kasi sa ibang nanalo at nakaupo na sa puwesto, hindi lang 70% ang gustong kurakutin, kundi 100% dahil ang project ay hanggang papel lang!

 

Hindi sana umabot sa hamunan ang dalawang kandidato sa pagka-pangulo ng bansa kung hindi sana pinakialaman ni Roxas ang nananahimik na Davao City. Alam naman niyang alagang-alaga ito ni Duterte pati na ng mga Davaweἧo, pati ng mga taong nakatira sa mga bayang nakapaligid dito. Kung papansinin, nagpakumbaba pa nga si Duterte nang punahin ang pagmumura niya at tinanggap pa ang “lecture” ng Obispo sa Davao City. Ito ay pakita lang na okey sa kanyang punahin ang mga personal niyang pagkakamali sa mata ng mga moralista, pero ang kantihin ang inaalagaan niyang katahimikan sa Davao na kung ilang taon din niyang nilinis at pinatahimik ay maituturing na “below the belt”.

 

Nang gantihan naman ni Duterte si Roxas tungkol sa nakakadudang pag-graduate niya sa hindi naman gaanong kilalang eskwelahan sa Amerika, pumalag din siya. Ngayon ay nagsisisi siya dahil pati ang kredibilidad niya sa larangan ng edukasyon na isa sa mga pinagmamalaki niya ay nalagay sa balag ng alanganin. Dahil sa panggagalaiti niya, marami tuloy ay nagsasabing baka nga totoong hanggang kodakan lang ang pag-graduate niya  sa Amerika.

 

Ang daming maaaring ipaliwanag ni Roxas sa mga tao upang magkaroon ng linaw ang mga isyu na may kinalaman din sa sinasandalan niyang presidente ng Pilipinas…bakit hindi na lang niya dito ituon ang kanyang effort sa pangangampanya? Bakit kailangang siraan pa niya si Duterte na nananahimik na nga? Mag-concentrate na lang sana siya sa “tuwid na daan” na pinangako niyang ipagpapatuloy, para marami pang mahatak kung sakali. Huwag na niyang pakialaman si Duterte na ang kapalaran ay nasa kamay ng COMELEC. Sa ginagawa niya, halatang ninenerbiyos siya dahil malakas ang hatak pareho ni Duterte at Poe. Mukhang pumalpak na naman ang campaign machinery na tumutulak kay Roxas.

 

Sa interbyu kay Duterte sa isang radio station sa Manila tungkol sa kanyang pagkandidato, nakiusap siya sa mga sumusuporta sa kanya na maging mahinahon at itigil na ang pagbabanta ng “rebolusyon” kung siya ay ma-disqualify. Bukambibig niya ang pagtanggap ng disqualification  kung ito ang desisyon ng COMELEC, kaya sinabi pa niya na kung maaari ay ituon din ng mga sumusuporta sa kanya ang atensiyon nila sa ibang mga kandidato, upang makapili sila ng karapat-dapat kung sakali ngang siya ay ma-disqualify. Pinapakita ni Duterte na hindi siya sakim, dahil ang gusto lamang niya ay maging realistic ang mga supporter niya batay sa mga umiiral na sitwasyon. Sa isang banda, malinaw pa rin ang pahayag niya na hindi siya umuurong sa pagtakbo bilang presidente ng Pilipinas.

 

Religion, Christian Faith, and Immorality

Religion, Christian Faith, and Immorality

By Apolinario Villalobos

 

I am wondering whether those who profess religiosity based on what they practice really “understand” what they are doing. They claim that the bible contributes a lot to their spiritual development. The problem with these people though, is that, while some stick to just the New Testament, others devote their time more to the Old Testament, when the two sections of the bible are supposed to complement each other. So what happens is that, while some of them learn about the teachings of Jesus which are in the New Testament, they do not have a slight idea that the religion that they follow can be traced back to Abraham who is in the Old Testament, and whom they hear only as a name when mentioned in sermons. The ignorance came to light when I asked one Catholic Lay Minister if he has an idea on who the eldest son of Abraham is. I found out that all he knew was that Abraham has a son and that, he was Isaac. When I told him that Ishmael was his eldest son bore to him by Hagar, the handmaid of Sarah, he was surprised! He even asked, how can it be possible when the name Ishmael is a Muslim?

 

From the desert, the Abrahamaic faith, also called Mosaic faith that also hinges on the belief on the coming of a “redeemer” spread. When Jesus came, he followed a new path along which he spread his teachings that filled the pages of the New Testament. When he died on the cross, his followers insisted that he was the sacrificial lamb for the sins of mankind – the redeemer who have finally come and did the act of redemption. But many refused to accept this, as they even keep on questioning his identity if he, indeed, belongs to the House of David from where, the redeemer should come from, more so with the allegation of his being the son of God.

 

If Jesus was the result of a “virgin birth” that gives credence to the “annunciation” as one of the “mysteries”, then, he does not belong to the House of David, because Mary, herself, as his biological mother does not, but only Joseph, who is his “foster father”, therefore, not his “biological father”. In other words, he is not the prophesied “redeemer” as insisted by his followers. Such question is one of the so many asked since the medieval period when the pagan Romans were converted into Christianity, and overdid their religiosity by incorporating pagan practices into what was supposed to be a simplistic way of spirituality. Instead of giving enlightenment on the issue, the early church leaders added problems, one of which is the question on “Trinity” that even widened the “schism”. Is it not immoral to keep the truth from the people who thought they are following the right path?

 

The “extensions” of the Church of Rome distributed throughout Europe as the 15th century was ending, was purported to be the largest “landholders” during the time. That was also the time when Christianity was forced into the inhabitants of the islands that came to be known as Philippines, so named by Ruy Lopez de Villalobos, in honor of the Spanish king, Philip II. But before the Spaniards came to the shores of the archipelagic islands, they had already sacked the long- thriving Inca and other highly developed cities that they converted into their colonies, and they called the natives “Indios”. For the Spaniards, the natives that they suppressed and made to kneel in front of the cross are called “Indios” who, for them are ignorant… this is how the natives of the Philippines and America were first called, and not by their real indigenous names.

 

The Spanish Christian missionaries who were also fond of shouting “punyeta”, “sin verguenza”, and “hijo de puta” to the natives, did the same hideous conduct of conversion they used in South America, when they came to the Philippines, as they went into the frenzy of burning cultural and intellectual treasures, because for them those were “demonic” and did not conform with “Christianity” which for them still, was the “righteous way”. They even went to the extent of executing “babaylans” or native priestesses.

 

During the closing of the 15th century, the Roman Church owned practically, almost half of France and Germany, and two-fifths of Sweden and England, not to mention Mexico and other South American colonies and the Philippines where, the early haciendas were located in Cavite, Batangas, Bulacan, Pampanga, Rizal, as well as, the islands of Negros, Panay and Cebu. While the colonies in Europe were not so productive, in the Philippines, the vast tracts of land that were literally grabbed from the natives were planted to sugar cane, rice, and coconut. Today, a few Filipino families who are also into politics are “hold-over owners” of these haciendas. And, they are so much devoted Roman Catholics!…and so, exploitation goes on!

 

Because of  her exploitation disguised by evangelization, Rome grew splendidly and gloriously. To maintain such splendor and glory, the papacy resorted to requiring all ecclesiastical appointees to remit their revenues to the “papal curia” in Vatican. A scandal that gave birth to the Reformation movement and also widened further the “schism” is about the pope’s selling of indulgences. Imagine the pope selling “tickets” to heaven! The large sum of money that flowed into the Vatican’s coffer led to more corruption, most prominent of which were committed by:

 

  • Sixtus IV (reign: 1471-84), who spent enormous sum of money in building the “chapel” that he named after himself, the “Sistine”, aside from causing the enrichment of his nephews and nieces;
  • Alexander VI, a.ka., Rodrigo Borgia (reign: 1492-1503) who allegedly, openly acknowledged and afforded financial opportunities to his illegitimate children;
  • Julius II (reign: 153-13), nephew of Sixtus IV, and who was said to be warlike, notorious politician, and who also spent lavishly on art, but failed in his duties as Head of the Roman Church.

 

During the time, the papacy did not monopolize immorality, as there was a popular adage then, that said, “if you want your son to be corrupted, make him decide to become a priest”.

It was alleged that confessors solicited sexual favors from female penitents, and thousands of priests were said to maintain concubines. Reformists were making a mockery of the church by saying that for Jesus’ ministers, it’s always money – from baptism, marriage, till death, with such greed and perversion spreading to Hispanic colonies.

 

Today, in the Philippines, so many Christian ministries have sprung up in almost every corner of big cities, sporting different names and congregate in inauspicious apartment units, former offices, multi-purpose halls of subdivisions, former movie theaters, and for the richy…Cultural Center of the Philippines and Folk Arts Theater which are the projects of Imelda Marcos within the Cultural Center of the Philippines.

 

There is a joke today about the unemployed, but with an oratorical gift to just put up a “ministry” in order to survive out of the tithes or “love offering” from members. These followers attend the gatherings and listen to the same never changing themes about love that they fail to put into practice, as they go back to their old “selfish” ways when they go home by keeping to themselves – within the security of their homes and company of select friends. Still, some enterprising bible-toting ministers even go to the extent of using the religious book in soliciting money from commuters by hopping on to buses and jeepneys to “share” the words from the bible in exchange for money to be put in envelops that they patiently distribute. As this kind of undertaking is some kind of a money-making enterprise, those who conduct such should be taxed!

 

The pope, himself, acknowledges the proliferation of immorality and corruption in the Roman Catholic Church that is why lately, an external auditing firm has been contracted to check on the Vatican records. He even apologized for the abuse committed by some members of the clergy. In other words, nobody among the members of the Vatican-based church is free from the stain of immorality. Still, in the Philippines, the Iglesia ni Cristo, biggest Christian church next to the Roman Catholic, is rocked with a scandal that is undergoing an investigation. There could still be other religious scandals going around, but just get to be contained due to their insignificance, compared to the cursing of Duterte who is running for presidency during the 2016 election.

 

The world today is full of “habitual” sinners – “immorals” in the eyes of the “moralists”, just because these people that they despise do not attend religious services or utter curses habitually, or just simply, polygamous. Can they be compared with those who attend these so-called religious services but got no slightest idea what compassion means? Can they be compared with husbands who fool their wives by playing around with their “queridas”, or wives who squander the wage hard- earned by their husband abroad, on their kept “lovers”?

 

Worst, these “moralists” are emboldened by the thought that it is alright for them to commit sin because they can go to confession, afterwards anyway! ….or worse, eat the host, bread or biscuit that symbolize the body of Christ, the better for them to get “cleansed” immediately! (I read stories about pagan tribes who eat the body of their brave opponents so that such character can be made part of them).

 

Some of these “good” people do not even know the name of their neighbors, so how can they say they love God that they cannot see, but cannot love their neighbors who are just a few steps away from them? Is it not sheer hypocrisy which is just another form of immorality?  Some of them still, who have become more financially stable than the rest, act like horses pulling indigenous “calesas”, that are allowed to look just straight ahead, which is a manifestation of selfishness.

 

By the way, I do not deny that I am a sinner through and through!…please pray for me!

Two Thoughts on Fake Rice and Noodles, and Poisoned Durian candies

TWO THOUGHTS ON FAKE RICE AND NOODLES,

AND POISONED DURIAN CANDIES…

By Apolinario Villalobos

  1. THE LAWMAKERS SHOULD INVESTIGATE THEM, “IN AID OF LEGISTATION” – IMMEDIATELY, WHILE THEY ARE STILL VERY HOT ISSUES, ESPECIALLY, AS THEY SEEM TO HAVE A “PURPOSE”, IN VIEW OF THE COMING ELECTION. ALSO, MOST IMPORTANTLY, THE BETTER FOR THEM TO GET BEST EXPOSURE THAT THEY ALWAYS DESIRE.
  1. THE LAWMAKERS MUST EAT THE FAKE RICE AND NOODLES, AND THE POISONED DURIAN CANDIES TO MAKE THE RESULT OF THEIR INVESTIGATION “FACTUAL”, TO AID THEM IN COMING UP WITH “FACTUAL”, HENCE, REALISTIC LAW.
  1. THEY SHOULD EAT THE FAKE RICE FOR ONE MONTH AND THREE DAYS SO THAT THEY WILL KNOW THAT IT IS INDEED POISONOUS, AS SOME IRRESPONSIBLE GOVERNMENT SPOKESPERSONS ALLEGE THAT THE POISON TAKES EFFECT AFTER ONE MONTH OF CONSUMPTION – ONLY. THE THREE DAYS ARE FOR THEIR STAY IN THE HOSPITAL.

IT IS ONLY BY DOING THE ABOVE THAT THE “INTELLIGENT” AND “HARDWORKING” LAWMAKERS CAN SHOW THEIR “SINCERITY” IN PASSING LAWS THAT ARE NOT INTENTIONALLY- MADE DEFECTIVE SO THAT THEY BE EASILY “BROKEN”…IN AID OF CORRUPTION.

THE LAWMAKERS SHOULD TAKE SPECIAL NOTE ON WHY ALL OF THE ABOVE ARE ONLY CENTERED ON DAVAO, THE DOMAIN OF DUTERTE. THEY SHOULD ASK THEMSELVES WHY….WITH ONE MOST IMPORTANT QUESTION…IS IT A DEMOLITION “JOB”?

THE POISONED DURIANS, ALTHOUGH, DISTRIBUTED IN SURIGAO CITY, ARE WITHOUT QUESTION SYNONYMOUS TO DAVAO OR DAVAO CITY…AND, THE PERPETRATORS SEEM WANT TO SHOW THAT DUTERTE IS INUTILE IN CHECKING THEM.

Ang Survival of the Fittest sa Ibabaw ng Mundo…umiiral pa rin at lalong tumitindi

Ang Survival of the Fittest sa Ibabaw ng Mundo

…umiiral pa rin at lalong tumitindi

ni Apolinario Villalobos

Hanggang sa panahon ngayon, para sa tao, umiiral pa rin ang kalakarang survival of the fittest o matira ang matibay, sa kabila ng mga tinatawag na “sistema” na gumagabay sa sibilisadong pamumuhay. Kahit tayo’y nasa panahon na ng tinatawag na sibilisasyon, nasa paligid pa rin natin ang mga banta na dulot ng iba pang mga nilikhang nasa mababang antas o lebel ng buhay – ang mga mababangis na hayop, at mga pesteng kulisap. Nagbabanta pa rin ang lakas ng kalikasan, at ang pinakamatinding banta ay mula sa kapwa-tao natin mismo.

Ang survival of the fittest ay hindi dapat na pantukoy lamang sa mga hayop na nakatira sa kagubatan at nakikipagtagisan ng bangis sa isa’t isa, upang pagkatapos, ang mananaig ay kakain sa natalo, o mga halamang gubat na nag-aagawan ng sikat ng araw, kaya ang pinakamataas na may pinakamayabong na dahon at sanga ay may malaking pag-asang mabuhay. Ang survival of the fittest ay angkop din sa tao.

Sa sibilisadong mundo ng tao, ang digmaan ay isa lamang sa mga makakapagpatunay kung anong bansa ang matibay. Upang mapatunayan ang lakas, may mga bansang gumagamit ng pinakamalakas at pinakabagong sandata. Gumagamit din sila ng mga istratehiya upang makakuha ng maraming kaalyadong bansa. Ang mga istratehiya ay ginagamit din ng malalaking bansa upang makapanlinlang o makapag-bluff, o hindi kaya ay makapanindak ng maliliit na bansa na balak nilang kontrolin.

Pagdating naman sa ekonomiya, kung anong bansa ang may maraming pera na dinadagdagan pa ng katusuhan, ay siyang may malaking tsansang makakontrol ng mga negosyo sa buong mundo. Ang katusuhan ay ginagamit sa pinapairal na mga patakaran sa pangangalakal, upang maging one-sided ang mga ito at papabor sa malalaking bansa. Dito ay mababanggit ang isyu halimbawa, ang “globalization” na ang mga patakaran ay pabor sa mga malalaking bansa, at sumisira naman sa industriya at agrikultura ng mga maliliit na bansa na nasindak at nalinlang, tulad ng Pilipinas. Subali’t kung minsan, sa bagay na ito, mismong mga opisyal ng gobyerno ay sangkot sa ganitong panlilinlang ng sarili nilang bansa dahil kahit alam na nilang hindi makabubuti ang mga pinasok na kasunduan ay may kabulagan pa rin nilang itinutuloy.

Sa relihiyon, ang tibay at lakas ay pinapakita sa pamamagitan ng sipag at tiyaga sa pangangalap ng mga miyembro. Ang ibang grupo ay bumibili ng airtime sa TV at radyo upang magkaroon ng regular na programa. Ang iba ay nagkakasya sa paglilibot at pagmumudmod ng mga babasahin, na sinasabayan ng pakikibahagi ng mga Salita ng Diyos. Ang ibang grupo na gustong makapagpa-impress agad ay naninira o nanlilibak ng mga kakumpetensiya. Subali’t ang pinakamatinding paraan ay ang ginagawa ng Islamic State group, isang ultra-tradionalist group ng mga Muslim sa Gitnang Silangan na namumugot ng mga kaaway o lumalabag sa mga patakaran nila.

Sa larangan naman ng pulitika, bihirang bansa ang may malinis o hindi korap na sistema. Ang pinakamakatotohanang halimbawa ay ang pulitika sa Pilipinas na sa ngayon ay parang gubat kung saan ay naglipana ang mga halos nauulol sa pagkagahaman na mga pulitiko –  nagpapakapalan ng hiya o apog sa mukha. Matira ang matibay na may sikmurang halang ang bituka….tibay ng hiya dahil kumapal na sa mukha….at tibay ng pagsisinungaling dahil kung magbanggit sila ng mali ay animo nagbabasa ng Katotohanan mula sa Bibliya.

Sa Pilipinas pa rin, pagkatapos ng hagupit ng mga kalamidad, makikita ang mga matitibay – mga nakaligtas, subalit patuloy pa ring hinahagupit ng mga panloloko ng mga taong itinalaga ng gobyerno upang tumulong sa kanila. Ang mga manlolokong ito ang namamahala ng mga ahensiya ng gobyerno na may kinalaman sa pagpamudmod ng mga relief goods subalit hindi maayos ang pagpapatupad ng mga tungkulin. Ang mga taong nakaligtas sa hagupit ng kalamidad ay hinahagupit rin ng mga pulitikong gumagamit sa kanila upang makapagpalapad ng papel –  makapagpakodak habang namimigay kuno ng tulong, o di kaya ay makapagpa-interview sa mga reporter upang makaipon ng puntos na kailangan nila pagdating ng eleksiyon.

Pero hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa sa harap ng mga pangyayari, dahil kung matibay ang pananampalatayang nakatanim sa ating puso, hindi naman siguro tayo pababayaan ng nag-iisang Pinakamakapangyarihan sa lahat. Ang nakikita at nadadanasan nating mga pangyayari ay hanggang sa ibabaw lamang ng mundo…at magtatapos din sa ibabaw ng mundo dahil may hangganan. Subali’t ang tibay na ipapakita ng may masidhing pananampalataya sa Kanya ay panghabang-buhay….walang hangganan…hanggang sa kabilang buhay!

Two Thoughts on Fake Rice and Noodles, and Poisoned Durian Candies

TWO THOUGHTS ON FAKE RICE AND NOODLES,

AND POISONED DURIAN CANDIES…

By Apolinario Villalobos

  1. THE LAWMAKERS SHOULD INVESTIGATE THEM, “IN AID OF LEGISTATION” – IMMEDIATELY, WHILE THEY ARE STILL VERY HOT ISSUES, ESPECIALLY, AS THEY SEEM TO HAVE A “PURPOSE”, IN VIEW OF THE COMING ELECTION. ALSO, MOST IMPORTANTLY, THE BETTER FOR THEM TO GET BEST EXPOSURE THAT THEY ALWAYS DESIRE.
  1. THE LAWMAKERS MUST EAT THE FAKE RICE AND NOODLES, AND THE POISONED DURIAN CANDIES TO MAKE THE RESULT OF THEIR INVESTIGATION “FACTUAL”, TO AID THEM IN COMING UP WITH “FACTUAL”, HENCE, REALISTIC LAW.
  1. THEY SHOULD EAT THE FAKE RICE FOR ONE MONTH AND THREE DAYS SO THAT THEY WILL KNOW THAT IT IS INDEED POISONOUS, AS SOME IRRESPONSIBLE GOVERNMENT SPOKESPERSONS ALLEGE THAT THE POISON TAKES EFFECT AFTER ONE MONTH OF CONSUMPTION – ONLY.

IT IS ONLY BY DOING THE ABOVE THAT THE “INTELLIGENT” AND “HARDWORKING” LAWMAKERS CAN SHOW THEIR “SINCERITY” IN PASSING LAWS THAT ARE NOT INTENTIONALLY- MADE DEFECTIVE SO THAT THEY BE EASILY “BROKEN”…IN AID OF CORRUPTION.

THE LAWMAKERS SHOULD TAKE SPECIAL NOTE ON WHY ALL OF THE ABOVE ARE ONLY CENTERED ON DAVAO, THE DOMAIN OF DUTERTE. THEY SHOULD ASK THEMSELVES WHY….WITH ONE MOST IMPORTANT QUESTION…IS IT A DEMOLITION “JOB”?

THE POISONED DURIANS, ALTHOUGH, DISTRIBUTED IN SURIGAO CITY, ARE WITHOUT QUESTION SYNONYMOUS TO DAVAO OR DAVAO CITY…AND, THE PERPETRATORS SEEM WANT TO SHOW THAT DUTERTE IS INUTILE IN CHECKING THEM.