Ang Talumpati ni Pnoy Aquino sa Mamasapano Massacre Anniversary (25 January 2016)

Ang Talumpati ni Pnoy Aquino sa

Mamasapano Massacre Anniversary (25 January 2016)

Ni Apolinario Villalobos

 

Sa pagsalita ni Pnoy Aquino sa anibersaryo ng pagpatay sa SAF44 ngayong araw, 25 ng Enero, ay kung ano-ano na namang matulaing kataga ang binitwan niya. Kaylan kaya titigil ang presidente sa ganitong gawain na bistado namang puro buladas lang? Hindi makakalimutan ang mga binitiwan niyang mga pangako lalo na ang “tuwid na daan”, noong nangangampanya pa lang siya, hanggang sa siya ay umupo na. Pati ang mga “pangako” para sa mga pamilya ng mga pinatay na SAF44 ay hindi pinatawad ni Pnoy dahil sa mga bulilyaso na naman.

 

Ayon sa tatay ng isang pinatay na SAF, iilan lang sa mga pinangakong benepisyo ang kanilang natanggap. Ang pabahay ay maliit at nasa isang liblib na panig ng Laguna at hindi mararating kung walang sariling sasakyan. Ang isang benepisyo para sa dependent ay tahasang sinabi ng pamunuan ng PNP na hindi pwedeng ibigay dahil lampas na sa minimum na gulang ang tinutukoy na dependent, subalit sana ito ay ginawang exemption na lang, dahil gagamitin sa isang hindi pangkaraniwang sitwasyon…subalit hindi nangyari, sa kabila ng pangako ni Pnoy.

 

Hindi makalimutan ang hindi niya pagsalubong nang dumating ang mga labi ng SAF44, pagkatapos ay sasabihin niyang dadalhin daw niya hanggang sa hukay ang sakit na dulot ng nangyari na gusto pa niyang ituring na isang “insidente” lamang, at hindi “masaker”? Dahil sa kasanayan na niyang magbigkas ng mga kasinungalingan, akala niya lahat ng mga sinasabi niya ay totoo….napaniwala niya ang sarili sa ganito. Subalit hindi tanga ang taong bayan upang paniwalaan ang mga sinasabi niya.

 

Upang mabawasan ang bigat ng kanyang mga pagkukulang bilang presidente ay panay paninisi ang ginagawa sa nakaraan administrasyon ni Gloria Arroyo na nagpamana daw sa kanya ng mga kapalpakan. Bakit hindi na lang niya ituwid kung may mali at punan kung may kakulangan, sa halip na siya ay magdadakdak na hindi gawain ng isang lalaking tao, lalo pa at ayon sa kanya ay  “ama” siya ng sambayanang Pilipino? Ang salitang “ama” ay nanggaling din sa kanya dahil sa kahiligan yata niya sa tula, subalit hanggang turing na lang ito, dahil hindi nga niya pinapakinggan ang kanyang mga “boss” na taong bayan, ang bago na namang turing na “ama” pa kaya? Hindi lang tahasang pagbibingi-bingihan ang kanyang ginagawa, kundi pati na rin ang pagbubulag-bulagan, at lalo pa ang pagmamaang-maangan kaya marami tuloy ang nagtatanong kung may presidente ba ngayon ang Pilipinas.

 

Ang pinakamagandang magagawa ni Pnoy upang makabawi sa mga kahihiyan ay huwag nang mangako at bawasan ang paggamit ng mga matalinghagang salita sa kanyang mga talumpati. May panahon pa naman siya upang mabago kahit kapiraso ang pagtingin sa kanya ng sambayanang Pilipino at makakuha uli ng respeto…yan ay kung pakikinggan niya ang mga matitino niyang taga-payo, lalo na ang mga “boss” niya.

Mga Lubak at iba pa…sa Tuwid na Daan

Mga Lubak at iba pa…sa Tuwid na Daan

ni Apolinario Villalobos

 

Maihahalintulad ang buhay sa binabagtas na daan

Maaring ito ay tuwid, liku-liko, paahon o palusong

Sa araw-araw nating pamumuhay sa mundong ito

Bumabagtas tayo ng daan…hindi alam saan patungo.

 

Sa pakikibaka sa buhay ay para rin tayong tumatahak

Ng daan na hindi lang baku-bako dahil sa mga lubak

Marami ring mga sagabal – mga bato at minsa’y tinik

Na kung di maiwasa’y magdudulot ng sugat…masakit.

 

Kung minsan naman, ang daang tinatahak ay liku-liko

Para ring buhay na maraming dinadaanang pagsubok

Kung minsan ay mga pasakit na pabigat sa ating balikat

Na kailangang tiising pasanin, kahi’t dusa ang kaakibat.

 

Minsan nang may taong nag-anyaya, samahan daw siya

Sa pagbagtas sa tuwid na daa’t sinabi pa niyang nakangiti

Pangako’y puno ng kaginhawahan sa buhay, animo totoo

Subali’t kalauna’y nabatid, daa’y may lambong na siphayo!

 

Ang daa’y diretso nga, nguni’t tadtad naman ng mga lubak

Marami ring bato, tinik ng mga damo, ipot, at kung ano pa

Marami na ngang sagabal, umaalingasaw pa sa kabantutan

Kaya sa pagbagtas nitong daan daw niya, sinong gaganahan?

 

Hindi na lang sana siya nangako, dahil lahat ng daa’y masukal

Maraming sagabal dahil ito ay parang buhay, hindi matiwasay

Upang makaraos, depende na sa pagkapursigido ng isang tao

Kaya, kung Diyos nga ay hindi nangangako ng tuwid na daan –

…ito pa kayang isang tao na wala pang napatunayan?

 

Bataan Nuclear Power Plant – Legacy of Marcos and Philippines’ biggest “white elephant” ever

Bataan Nuclear Power Plant –  legacy of Marcos

and Philippines’ biggest “white elephant” ever

By Apolinario Villalobos

In 1973, Marcos decided that the Philippines needed a nuclear power plant. He perceived it as an added sparkle to the grandeur of a nation, of which he was the benevolent leader. He also expected it to exude the same semblance of modernity that other Asian countries projected.

But whether it was really that necessary, was out of the question. Studies by experts showed that only 15% of the population would be directly benefited…only those living on Luzon Island. Three quarters of the population during the time lived in rural areas distributed on the rest of the islands, and who fetched water for cooking and drinking in artesian wells, springs or rivers where clothes were also washed and where carabaos bathed – all located, usually kilometers away from their home.

Studies also showed that one out of ten homes in villages were makeshift hovels with only one bulb in use, if lucky enough to get connected to towns with power lines sagging between bamboo poles. In other words, the nuclear-fed facility was not the immediate need of the Filipinos. The country was a struggling rice producer and with a population whose employed segment lived below the poverty line. In this view, what the country needed was the enhancement of its agriculture industry and related endeavors that would give direct benefits to Filipinos, to lessen poverty.

Another issue was on the safety aspect of having such facility. The location of the plant was less than 100 miles away from four active volcanoes, and it was also proximate to three geological faults. It is a blessing in disguise that the plant is not operating today, in view of the imminent onset of a cataclysmic earthquake for which the Luzon populace has been preparing.

As the immensity of the project at USD1.2B plus the interest was expectedly beyond the financial capacity of the government, Marcos sought the assistance of Export-Import Bank in Washington. The cost of the said project, represented almost one-fifth of the country’s foreign accountability at the time. It was also the most expensive nuclear project in the world!…being more than three times the cost of similar project built by Westinghouse and also financed by Export-Import Bank in Pusan, South Korea. Whether the loaned money was properly used for the project or part of which went somewhere else resulting to such enormous amount, nobody during the time of Marcos, bothered to ask openly.

Nevertheless, Ex-Im Bank provided USD277M in direct loans while USD367M came in loan guarantees, biggest loan package ever approved by the bank “anywhere in the world”, under the chairmanship of William J. Casey who later became CIA Director under the Reagan administration. The deal was made after Casey met with Marcos in Malacaῆan Palace. Among the American presidents, Reagan was the closest to the Philippine president.

Among those who allegedly benefited from the project was Herminio Disini who undertook portions of the project.  The wife of Disini was Imelda’s cousin who had been governess of her children. Disini on the other hand regularly played golf with Marcos. Before the Bataan Nuclear Power Plant project, Disini operated a tobacco filter “company” in a one-room rented office, with the help of a secretary and her younger brother. Later, he hired the son of a high-level official in the Bureau of Internal Revenue to sell filters, and who insinuated clear messages to cigarette makers requiring filters. The scheme worked, as the cigarette makers were avoiding audits from BIR.

To date, the inoperative Bataan Nuclear Power Plant stands out in the flagging economic landscape of the Philippines. The Filipinos meanwhile, continue groaning from the heavy weight of accountability that shall extend down to several generations from now.