Sinisira ng mga Panatiko ang Tunay na Kahulugan ng Pananalig at Pananampalataya

Sinisira ng mga Panatiko Ang Tunay na Kahulugan

Ng Pananalig at Pagsasampalataya

Ni Apolinario Villalobos

 

Kung ang mga taong nagkakaiba ang pananampalataya ay nagpapakatotoo, maiiwasan sana ang kalituhan o kaguluhan sa ibabaw ng mundo, pagdating sa ganitong bagay.

 

May mga sekta ng relihiyon na pinagpipilitan ng mga kasapi na sila ang tama at ang iba ay mali, kaya sila lang daw ang may karapatang makaligtas pagdating ng araw ng paghukom, kaya pati ang mga namatay nilang kasapi ay babangon muli. Ang  mga namumuno lang naman nila ang nagsasabi niyan sa kanila, na ang batayan ay binagong Bibliya  upang umangkop sa kanilang layunin. Sigurado ba ang mga kasapi ng mga sektang ito na tunay na banal ang mga namumuno sa kanila, kaya karapat-dapat na paniwalaan?

 

May isang relihiyon naman na pinasama ng isang sekta nito nang gamitin ang kanilang pananampalataya upang makasakop ng mga teritoryo, na dinadaan pa sa walang patumanggang  pagpatay ng mga tao. Pati pandadamay ng mga inosente sa pamamagitan ng paggamit ng mga nagpapatiwakal nilang kasapi ay ginagawa din. Kaylan pa naging maka-Diyos ang pagpatay at pagpatiwakal?

 

Ang mga panatiko naman ng isang relihiyon ay pasayaw-sayaw pa sa labas ng kanilang simbahan, o di kaya ay “naglalakad” na paluhod patungong altar. Ang masama pa sa mga ginagawang ito, ang mga gumagawa ay binabayaran ng mga tamad na gumawa ng mga nabanggit na penitensiya! Pati ang pagsunog ng mga kandilang hugis tao upang makapaminsala ng kapwa ay ginagawa din nila, sa labas mismo ng mga simbahan.  Kaya marami ang yumaman sa pagbenta ng mga kandilang may sumpa! Mga dasal din mula sa iba’t ibang pampleto ang kanilang inuusal nang wala sa kanilang kalooban, kaya para na silang loro o parrot na nagsasalita nang hindi naiintindihan ang mga sinasabi.

 

Mabuti na lang at kung may mga panatiko, ay higit na nakararami naman ang mga talagang taos sa puso ang pagsampalataya, ano man ang kinaaaniban nilang relihiyon. Ang mga taong ito na may busilak na damdamin ang nagwawagayway ng mga  sagisag ng iba’t ibang pananampalataya upang patuloy na mamayagpag ang pananalig ng sangkatauhan sa Nag-iisang Makapangyarihan!

 

Masarap Sana, Subali’t Nakakalito ang Buhay sa Mundo

Masarap Sana,  Subali’t Nakakalito ang Buhay sa Mundo

Ni Apolinario Villalobos

 

Masarap sana ang mabuhay sa mundo, kung hindi magulo at walang mga kalituhan. Dahil ito sa likas na ugali ng taong mapanlamang, mapag-imbot, at maramot na kadalasang  tumatalo sa mga mabubuting ugali na mapagpakumbaba, mapagbigay, at bukas-palad. Kung mapagpakumbaba ka, siguradong yayapakan ang iyong mga karapatan. Kung mapagbigay ka, siguradong itutulak ka lang sa tabi ng mga mapag-imbot. Kung bukas-palad ka kaya maluwag sa loob ang pagtulong sa kapwa, aabusuhin ka naman.

 

Dahil sa nabanggit na mga kalituhan, yong isa kong kaibigan, ay halos ayaw nang lumabas ng bahay upang makaiwas sa mga hindi magandang mangyayari sa kanya. Dahil sa ginawa niya, itinuring siya ng mga ungas niyang kapitbahay na “makasarili”. Sabi niya minsan sa akin, kung magpapaputok siya ng baril sa kalye siguradong sasabihin ng mga kapitbahay niyang “siga” siya. Sinabihan ko na lang na madaling araw pa lang ay umalis na siya at umatend ng misa sa Baclaran o Quiapo, pagkatapos ay mamigay ng tulong sa squatter’s area at kapag padilim na ay saka na lang siya umuwi – walang mga ungas na kapitbahay ang makakakita sa kanya. Sabi ko nga sa kanya ay maswerte siya at ungas lang ang mga kapitbahay niya…hindi mapagkunwari at mainggitin.

 

Hind lang sa pakikipagkapwa-tao ang may kalituhan, kundi kahit na rin sa mga bagay na kailangan upang mabuhay tulad ng pagkain. Kailangan daw ay kumain ng gulay at isda dahil masustansiya ang mga ito. Subali’t sa palengke, hindi lang isda ang nilulublob sa “formalin”,  ang kemikal na ginagamit sa pag-embalsamo, kundi pati na rin mga gulay upang hindi malanta agad. Ang karagatan at mga ilog na tinitirhan ng mga isda ay marumi na rin. Ang mga nahiwang gulay ay nilulublob sa tawas upang hindi mangitim tulad ng hiniwang langkang nakagawiang iluto sa gata at talong na tinanggalan ng bulok na bahagi, pati binalatang gabi, kamote, at patatas. Ang mga gulay sa pataniman ay alaga din sa mga chemical na pamatay-peste habang lumalago. Yong sinasabing mga “organic” daw ay hindi rin sigurado dahil maraming mga nagtitindang mahilig magsinungaling, makabenta lang. Kung totoo man, ay nakakakuha naman ang mga ito ng lason mula sa hangin.

 

Ang mga karne ay may mga anti-biotic, kaya ang akala ng isang kumpanyang nagdede-lata ng produktong karne ay bobo lahat ng mamimili dahil sinasabi ng ads nila na walang sakit ang mga baboy at manok nila – siyempre, dahil alaga sa antibiotic!…talaga din namang kumita lang, lahat ay gagawin upang makapanlinlang. At, yong mga batang lumaki sa gatas at karne ng hayop, ngayon ay may ugaling hayop na rin…dahil kung hindi man bastos ay lapastangan at suwail pa!

 

Ang mga softdrink lalo na ang “Cokes” (tawag yan ng Bisaya sa Coke”), na pampagana sa pagkain kahit bagoong, toyo, o patis lang ulam ay nakakasira ng kidney at atay. Kung mag-ulam naman palagi ng instant noodles na pinakamura at pinakamadaling iluto, subalit ginamitan ng kemikal upand hindi magdikit-dikit, ay lalo namang sisira ng kidney. Mismong bigas na sinasaing ay may mga chemical din upang hindi kainin ng uod at kuto habang nakaimbak sa bodega, kung saan ay iniispreyhan pa sila upang hindi upakan ng mga daga at ipis.

 

Ang instant na kape ay dumaan din daw sa mga paraan o process na nangailangan ng mga kemikal na hindi maganda sa katawan kahit pa sabihing nakakatulong ang inuming ito sa paglusaw ng cholesterol at bara sa daluyan ng dugo patungo sa puso. Ang asukal na puti ay mayroong bleaching chemical na nagpaputi sa dating manilaw-nilaw na katas na ito ng tubo. Naka-imbento ng artipisyal na asukal upang makaiwas sa diabetes, subalit nakakasira naman din daw ng kidney.

 

Pati mga bitamina na ginagawa sa mga laboratoryo ay pinagdududahan na rin. Kahit maliit lang ang sumobra sa naimon ay magsasanhi na ng overdose na maaari pang maging sanhi ng sakit. Sa puntong ito, ang mga gamot na akala natin ay nakakapandugtong ng buhay ay hindi rin pala magandang basta na lang iinumin, kaya mismong anti-biotic ay hindi na rin ligtas.

 

Ano pa nga ba at, animo ay nag-uunahan ang mga bahagi ng katawan natin kung alin sa kanila ang unang manghihina hanggang bumigay  dahil sa mga pagkaing akala natin ay pampahaba ng buhay, yon pala ay may mga lasong unti-unting nakakamatay. Kaya siguro, madalas na payo ng doctor sa pamilya ng pasyente na may taning na ang buhay, ay pagbigyan na lang ito sa lahat ng hihilingin niyang pagkain dahil wala na rin namang mangyayari bunsod ng lasong nagkakaiba lang ang dami sa bawat pagkain.  Ang maratay dahil sa sukdulang epekto ng lason na nakukuha natin sa mga pagkain at hangin ang ultimate na sitwasyon kung saan ay talagang angkop ang kasabihang, “no choice” at “…no turning back”.  Ang kalagayan ring ito ang nagpapakita na ang tao ay nagsi-self destruct!

 

 

 

 

The Vicious Cycle of Progress and Poverty

The Vicious Cycle of Progress and Poverty

By Apolinario Villalobos

 

Poverty is a mean excuse to do things for easy money by the weak in spirit. But the strong are ready to go hungry in the name of ideals and principles. The exploiters use poverty in blackmailing the unfortunates, one result of which is the dirty election due to rampant vote buying.

 

Exploitation of the illiterates and impoverished also result to virtual land grabbing because they are made to “sell” their ancestral domains to rich real estate developers at below  the decent value level. As subdivisions, golf courses and resorts sprout, the displaced former landowners and the fortune-seekers from other parts of the country huddle in not so far depressed areas with many of them working as low-waged employees of the mentioned business institutions that sprouted.

 

Poverty is the corner where the impoverished are pushed to make a choice between death and survival. Also, when the government alleges progress, poverty trails a few steps behind. Along this line, poverty breeds animosity in a community, especially, on matters of politics. In this regard, while some members of the community are ready to sell their soul for a few pesos in exchange for their vote, others are steadfast in protecting theirs which has always been viewed as a “sacred” right. Even some of the clerics of the Catholic Church have joined the confusion by counseling their members to accept the bribe but vote according to their conscience.

 

As soon as the corrupt candidates are finally put in place, thanks to the rampant vote-buying, in no time at all, they start to engage in schemes designed to insure the “return of their investment”. Projects that involve infrastructures are conceived, supposedly to carry on the “progress”…the bigger project, the better, as assurance for fat commissions. The worst scheme is connivance with non-governmental organizations for ghost projects. While all these things are going on, the suffering constituents see around them towering manifestations of progress in the shadow of which, they cringe in poverty.

 

Progress and poverty are the two forces that push each other to create the never ending loop that goes round and round…a never-ending cycle that plagues the people of the third-world countries such as the Philippines, and the culprit are the “investors” – exploiting nations that promise comfort in exchange for “developments”. Yet, despite the prevailing realities of the time, the rest of third-world nations still bite the bait.

Kung Pangkaraniwang Tao…Weird, Pero Kung Sikat na Tao…Kahanga-hanga!

Kung Pangkaraniwang Tao…Weird,

Pero Kung Sikat na Tao…Kahanga-hanga!

ni Apolinario Villalobos

 

Kung ordinaryong tao ang magsuot ng damit na may butas at kupas, sinasabi ng iba na weird siya at hindi marunong mag-ayos, pero kung sikat na tao ang gumawa nito, siya ay kahanga-hanga at dapat tularan. Kung isang ordinaryong tao ang gagamit ng mga herbal alternative medicines na hindi ginagawa ng iba, ang turing sa kanya ay weird kaya hindi ginagaya, pero kung artista o sino mang sikat ang gagawa nito, mabilis pa sa alas-kwatro kung sila ay gayahin.

 

Kung ang isang pangkaraniwang tao ay naglalakad patungo sa opisina o eskwela, sinasabi ng iba na poor kasi, walang pamasahe, kawawa naman, pero kung sikat na tao ang gagawa nito…good for the health daw kaya tinutularan. Kung ordinaryong misis ang magsasalita tungkol sa buhay niya o di kaya ay tungkol sa buhay ng iba, ang tawag sa kanya ay tsismosa, pero kung kilalang tao, lalo na si Kris Aquino ang gagawa nito, tawag sa kanya ay “taklesa” o walang preno o careless lang.

 

Ganyan ang ugali ng KARAMIHANG tao, tumitingin sa panlabas na anyo ng kapwa. Para bang sinasabi nila na kung hindi simpleng shorts at t-shirt lang ang suot ay ayaw na halos pagkatiwalaan. At kadalasan din na kung walang alahas na suot, etsa puwera na siya dahil walang class. At ang pinakamatindi ay ikinahihiya pa ng mga kaanak!

 

Sa isang sosyal na kainang napuntahan ko, ang nagpa-party ay nagtalaga ng mga professional receptionists na kasama sa package ng caterer. May nakasabay akong babaeng may edad na at napaka-ordinaryo ang suot, simple lang din ang ayos, yon nga lang ay nakasapatos ng lumang klase na kulay itim, pero wala rin maski mumurahing hikaw man lang. Nagpakilala siya sa receptionist pero ang apelyido niyang binanggit ay hindi kapareho ng nagpa-party kaya may pinuntahan sa di-kalayuan, may kinausap na isang babae, sabay turo sa matandang babae, na nilapitan naman ng kinausap ng receptionist. Narinig kong tinawag na “auntie” ng lumapit ang matandang babae at halos inakay  palabas ng venue, pinaupo sa isang sofa. Nang umalis ang tumawag ng “auntie”, nilapitan ko ang matandang babae at tinanong ko kung kaanu-ano niya ang nagpa- party. Ang sagot niya ay pamangkin daw, anak ng kapatid niya, at inalagaan daw niya hanggang makaalis  papuntang Amerika noong tin-edyer pa lang. Matagal na daw silang hindi nagkita kaya nang malaman niyang nasa Maynila ito ay lumuwas pa mula sa Lemery, Batangas!

 

Bisita lang din ako sa binanggit kong party, pinilit lang akong isama ng kaibigan ko upang ipakilala sa nagpa-party at sabi sa akin ay may ipapa-edit daw na blueprint ng librong isinulat niya sa States. Hindi pa ako nakilala ng nagpa-party dahil hinintay ko pa ang kaibigan kong kaibigan niya. Naisip kong pagkakataon ko na sanang kumita ng perang pandagdag ko sa pondong iniipon ng maliit naming grupo para pambili ng mga regalo sa mga natutulog sa mga bangketa bago magpasko, kaya kahit umiiwas ako sa mga party ay pinagbigyan ko ang kaibigan ko.

 

Dahil sa pangyayari, hindi ko na lang hinintay ang kaibigan ko. Ang matandang babae naman ay nalulungkot at nahalata kong namumutla kaya tinanong ko kung kumain bago umalis ng Lemery. Sabi niya ay hindi pa…at sa oras na yon na halos ay alas dose na, talaga namang mamumutla siya. Sinubukan kong imbitahing kumain sa isang karinderyang nadaanan ko nang pumunta ako sa venue ng party, at pumayag naman siya. Sa karinderya ay sinabihan ko siya na unawain na lang ang pamangkin na talagang busy lang.  Pagkatapos naming kumain, tinanong ko siya kung may balak  pa siyang magpakita sa pamangkin niya….sabi niya ay wala na. Dahil mag-aalas dos na ng hapon, tinanong ko siya kung okey lang na ihatid ko siya sa Lemery…bahala daw ako. Dahil sa sinabi niya, dali-dali kaming kumuha ng taksi na maghahatid sa amin sa isang bus terminal sa Pasay na may mga bus na biyaheng Lemery.

 

Nasa terminal na kami ng bus sa Pasay nang tumawag ang kaibigan ko upang tanungin kung nasaan na ako. Sabi ko sa kanya, saka ko na lang siya kakausapin uli para magpaliwanag, dagdag ko pa, kausapin niya ang kaibigan niya at baka nalulungkot. Pero, sa pagkakataong yon, nagdesisyon na akong hindi ko na kakausapin ang kaibigan ng kaibigan ko na pamangkin ng babaeng bago kong kaibigan. Goodbye na lang sa kikitain sana!

 

Ang Survival of the Fittest sa Ibabaw ng Mundo…umiiral pa rin at lalong tumitindi

Ang Survival of the Fittest sa Ibabaw ng Mundo

…umiiral pa rin at lalong tumitindi

ni Apolinario Villalobos

Hanggang sa panahon ngayon, para sa tao, umiiral pa rin ang kalakarang survival of the fittest o matira ang matibay, sa kabila ng mga tinatawag na “sistema” na gumagabay sa sibilisadong pamumuhay. Kahit tayo’y nasa panahon na ng tinatawag na sibilisasyon, nasa paligid pa rin natin ang mga banta na dulot ng iba pang mga nilikhang nasa mababang antas o lebel ng buhay – ang mga mababangis na hayop, at mga pesteng kulisap. Nagbabanta pa rin ang lakas ng kalikasan, at ang pinakamatinding banta ay mula sa kapwa-tao natin mismo.

Ang survival of the fittest ay hindi dapat na pantukoy lamang sa mga hayop na nakatira sa kagubatan at nakikipagtagisan ng bangis sa isa’t isa, upang pagkatapos, ang mananaig ay kakain sa natalo, o mga halamang gubat na nag-aagawan ng sikat ng araw, kaya ang pinakamataas na may pinakamayabong na dahon at sanga ay may malaking pag-asang mabuhay. Ang survival of the fittest ay angkop din sa tao.

Sa sibilisadong mundo ng tao, ang digmaan ay isa lamang sa mga makakapagpatunay kung anong bansa ang matibay. Upang mapatunayan ang lakas, may mga bansang gumagamit ng pinakamalakas at pinakabagong sandata. Gumagamit din sila ng mga istratehiya upang makakuha ng maraming kaalyadong bansa. Ang mga istratehiya ay ginagamit din ng malalaking bansa upang makapanlinlang o makapag-bluff, o hindi kaya ay makapanindak ng maliliit na bansa na balak nilang kontrolin.

Pagdating naman sa ekonomiya, kung anong bansa ang may maraming pera na dinadagdagan pa ng katusuhan, ay siyang may malaking tsansang makakontrol ng mga negosyo sa buong mundo. Ang katusuhan ay ginagamit sa pinapairal na mga patakaran sa pangangalakal, upang maging one-sided ang mga ito at papabor sa malalaking bansa. Dito ay mababanggit ang isyu halimbawa, ang “globalization” na ang mga patakaran ay pabor sa mga malalaking bansa, at sumisira naman sa industriya at agrikultura ng mga maliliit na bansa na nasindak at nalinlang, tulad ng Pilipinas. Subali’t kung minsan, sa bagay na ito, mismong mga opisyal ng gobyerno ay sangkot sa ganitong panlilinlang ng sarili nilang bansa dahil kahit alam na nilang hindi makabubuti ang mga pinasok na kasunduan ay may kabulagan pa rin nilang itinutuloy.

Sa relihiyon, ang tibay at lakas ay pinapakita sa pamamagitan ng sipag at tiyaga sa pangangalap ng mga miyembro. Ang ibang grupo ay bumibili ng airtime sa TV at radyo upang magkaroon ng regular na programa. Ang iba ay nagkakasya sa paglilibot at pagmumudmod ng mga babasahin, na sinasabayan ng pakikibahagi ng mga Salita ng Diyos. Ang ibang grupo na gustong makapagpa-impress agad ay naninira o nanlilibak ng mga kakumpetensiya. Subali’t ang pinakamatinding paraan ay ang ginagawa ng Islamic State group, isang ultra-tradionalist group ng mga Muslim sa Gitnang Silangan na namumugot ng mga kaaway o lumalabag sa mga patakaran nila.

Sa larangan naman ng pulitika, bihirang bansa ang may malinis o hindi korap na sistema. Ang pinakamakatotohanang halimbawa ay ang pulitika sa Pilipinas na sa ngayon ay parang gubat kung saan ay naglipana ang mga halos nauulol sa pagkagahaman na mga pulitiko –  nagpapakapalan ng hiya o apog sa mukha. Matira ang matibay na may sikmurang halang ang bituka….tibay ng hiya dahil kumapal na sa mukha….at tibay ng pagsisinungaling dahil kung magbanggit sila ng mali ay animo nagbabasa ng Katotohanan mula sa Bibliya.

Sa Pilipinas pa rin, pagkatapos ng hagupit ng mga kalamidad, makikita ang mga matitibay – mga nakaligtas, subalit patuloy pa ring hinahagupit ng mga panloloko ng mga taong itinalaga ng gobyerno upang tumulong sa kanila. Ang mga manlolokong ito ang namamahala ng mga ahensiya ng gobyerno na may kinalaman sa pagpamudmod ng mga relief goods subalit hindi maayos ang pagpapatupad ng mga tungkulin. Ang mga taong nakaligtas sa hagupit ng kalamidad ay hinahagupit rin ng mga pulitikong gumagamit sa kanila upang makapagpalapad ng papel –  makapagpakodak habang namimigay kuno ng tulong, o di kaya ay makapagpa-interview sa mga reporter upang makaipon ng puntos na kailangan nila pagdating ng eleksiyon.

Pero hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa sa harap ng mga pangyayari, dahil kung matibay ang pananampalatayang nakatanim sa ating puso, hindi naman siguro tayo pababayaan ng nag-iisang Pinakamakapangyarihan sa lahat. Ang nakikita at nadadanasan nating mga pangyayari ay hanggang sa ibabaw lamang ng mundo…at magtatapos din sa ibabaw ng mundo dahil may hangganan. Subali’t ang tibay na ipapakita ng may masidhing pananampalataya sa Kanya ay panghabang-buhay….walang hangganan…hanggang sa kabilang buhay!

The Harmful Effects of Modern Technology

The Harmful Effects of Modern Technology
By Apolinario Villalobos

There is no question to the purpose of man in continuously discovering new conveniences to make life more and more comfortable which is a noble quest. It is a pursuit that resulted to the fabrication of bullet trains, jet-propelled aircraft that defy speed, synthetic drugs that prolong life, long lasting gene-modified vegetables, and many more.

But because of the universal principle of negative and positive, the modern technology has likewise, brought forth harmful effects. The convenient “plastic money” – ATM and credit cards have become tools of the fraudulent in sacking bank accounts of the hapless. System-generated communications of banks that contain confidential account status, complete with figures and speedily printed for distribution to their clients via mail or courier service, oftentimes land easily into the hands of hackers. The latest scheme in the unscrupulous emptying of bank accounts involves the bold “skimming” of ATM cards.

The computer and internet shops have become the scourge of families and schools, as juveniles splurge their allowance at internet cafes and skip classes to be with their buddies in such hangouts. Instead of browsing their books, they become engrossed in exciting and violent internet games. They have also developed the habit of talking back to their parents who think twice before giving them hard-earned money to be spent in internet cafes. Meanwhile, social networks have become the venue of people with deteriorating values in lambasting online, unsuspecting people who do not deserve such treatment.

The governments, private institutions and individuals are not spared by the waylaid IT geniuses with their sporadic hacking activities – just for fun or for a fee. Some hackers earn by rumbling sites, although, some do the act just to prove that they can do it. On the other hand, some countries use hacking as a tool in sending warning to their “opponents” to behave or suffer more damaging actions.

The worst effect of modern technology, however, is the invention of grossly damaging tools for warfare that could swiftly annihilate lives in minutes. For instance, a single lethal bomb may just be enough in obliterating several adjoining cities from the face of the earth, with ease. The suffering of the population can even be prolonged by using cultured viruses released into the atmosphere of a country.

There goes our free will. The extent of our life, practically, depends on us. God gave us the freedom to choose, which is tantamount to saying that He cannot be blamed for anything that happens to us on earth. We are intelligent enough to know what is good or bad for us…but do we give such thought even just a few minutes of musing?

Life and its Trimmings

Life and its Trimmings
by Apolinario Villalobos

Life
Life is a blessing from God and manifested in many forms generally called “creations”, with man as one of them – intelligent and all. Some men are happy to be alive, while some blame God for such blessing.

Man
He is the premier creation of God with free will and intelligence. In his veins flows the blood of life where the DNA floats – story book of what he is and will be. His intelligence made him think that he can be another God. And, because of this pride and greed, he is committing a self-destruction that he deserves.

Misery
It is the result of man’s greed suffered by the weaker of his kind. The world is overflowing with it.

Civilization
It is the manifestation of man’s struggle to live decently by covering his body, tame the wild creatures and utilize the earth for his subsistence, produce tools for protection and domestic use, kill others for the expansion of his domain, and defy God that he cannot see.

Religion
Foremost, it is an invisible line that separates the peoples of the world. More potent than culture in setting differences, it is also the garden from where sprouts various devotions with hideous faces. Man’s desire for power and insatiable greed created it.

Progress
It is the fruit of man’s struggle for a better life. It is a beautifully-designed scheme for man’s self-annihilation, with all its modern synthetic drugs and food, bombs and guns, and most specially, craving for endless comfort with its deadly undertone.

Corruption
It is the essence of politics and government systems. It gives impetus to the ambitious people with a “noble aspiration to serve”. It also gives zest to those who are already in position and with power to “serve the people”.

Opportunity
It glitters with a promise of wealth for the strong with evil mind, but burdens the weak to the extent of death.

Politics
It is the breeding ground for corruption where intellectuals become expert in sowing miseries among helpless constituents.

Government
It is the extensive umbrella that gives shade of comfort and security to the corrupt who profess to protect the welfare of the people.

Law
It is the legal tool of the vicious and learned people in their practice of corruption and exploitation.

Education
It provides knowledge to man based on historic principles and guidance designed by well-intent intellectuals of the old. But, abused by modern-day hypocrite agencies and abusive institutions, that pledge their never-ending exploitation of the youth.

Poverty
It is the state of being deprived of the basic necessities of life, resulting from exploitation or choice.

Wealth
It refers to either the spiritual or material gain of man. When used in the right way, it makes the man benevolent, but if used otherwise, it makes him evil…the world has more of the latter.

Trivia: Inventions and their Inventions

Trivia: Inventions and their Inventors
By Apolinario Villalobos

Since I was in elementary, I had been fascinated by inventions and archaeology….and, anything about nature. I recalled having a collection of small rocks, and pretended that they were precious stones. I was also fond of making things out of found objects such as sardine cans, lead seal of postal bags that I collected from the dump at the back of the municipal building, copper wires, etc. I also recalled staying out of our house till late, gazing at the stars much to the consternation of my elder sister.

As I grew older, I developed a habit of saving the information that I encountered in my readings. What I would like to share in this blog is a list of inventions and their respective inventor, including the year they did it. Currently, with the onset of high technology, new and amazing inventions continuously flood the market, but which I purposely did not include due to their voluminous number. The following are just the common items that we are familiar with, some of which are even part of our daily life:

Adding Machine -1642, by Blaise Pascal; but the commercial type was by William
Burroughs in 1885

Automobile -steam-fueled, in 1769 by Nicolas Cugnot; gasoline-fueled, in 1855 by Karl
Benz; earliest internal combustion, 1862 by Jean Joseph Etienne Lenoir;
first powered hand-cart with internal combustion engine, in 1864 by
Siegfried Marcus

Ballpoint pen -1888, by John Loud

Barbed wire -1873, by Joseph Glidden

Cash Register -1879, by James Ritty

Cellophane -1900, by J. E. Brandenberger

Cement -1824, by Joseph Aspdin

Clock (mechanical) -728, by I-Hsing and Liang Ling-Tsan

Clock (pendulum) -1657, by Christian Huygens

Diesel engine -1895, by Rudolf Diesel

Electric flat iron -1882, by H. W. Seeley

Electric lamp -1879, by Thomas Alva Edison

Electric Motor -1873, by Zenobe Gramme

Electronic Computer -1942, by J.G. Brainerd, J.P. Eckert, and J.W. Mauchly

Elevator -1852, by Elisha G. Otis

Film (musical) -1923, by Dr. Lee de Forest

Film (talking) -1926, by Wagner Bros.

Fountain pen -1884, by Lewis E. Waterman

Generator -1860, Piccinoti

Loudspeaker -1924, by Rice-Kellogg

Machine Gun -1861, by Richard Gatling

Microphone -1876, by Alexander Graham Bell

Microscope -1590, by Zacharias Jannsen

Motorcycle -1884, by Edward Butler

Motor scooter -1919, by Greville Bradshaw

Nylon -1937, by Dr. Wallace G. Carothers

Parachute -1797, by Andre-Jacques Garnerin

Phonograph -1878, by Thomas Alva Edison

Photography -(on metal) 1826, by Nicephone Niepce

Photography -(on paper) 1835, by W.H. Fox Talbot

Photography -(on film) 1888, by John Carbutt; Kodak, August 1888, by George Eastman

Printing -(hand printing) 868, in India; (press type) 1455, by Johan zu Gutenberg;
(rotary type) 1846, by Richard Hoe

Radar -1922, by Dr. Albert H. Taylor and Leo C. Young

Razor (electric) -1931, by Sir Joseph Schick

Razor (safety) -1895, by King C. Gillette

Record (long playing) -1948, by Dr. Peter Goldmark

Refrigerator -1851, by James Harrison

Revolver -1835, by Samuel Colt

Safety pin -1849, by William Hunt

Sewing machine -1851, by Isaac M. Singer

Stethoscope -1837, by Dr. William Stokes

Submarine -1776, by David Bushnell

Telegraph -1837, by Sir William Cooke, C. Wheatstone, and Eustone Camden Town

Telegraph Code -1837, by Samuel F. B. Morse

Telephone -(scientific toy) 1861, by M. Philip Reis

Telephone -(practical use) 1876, by Alexander Graham Bell

Telescope -1608, by Hans Lippershey

Television -1926, by John Logie Baird

Watch -(self-winding) 1791, by Abraham-Louise Breguet

X-ray -1895, by Wilhelm von Rontgen

How I wish, somebody could compress into one capsule the complete nutritious food that one needs for the whole week…or for a start, even just for one day!…better than the kind which the space explorers take when they undertake a long voyage.

Ang Survival of the Fittest sa Ibabaw ng Mundo…umiiral pa rin at lalong tumitindi

Ang Survival of the Fittest sa Ibabaw ng Mundo
…umiiral pa rin at lalong tumitindi
ni Apolinario Villalobos

Hanggang sa panahon ngayon, para sa tao, umiiral pa rin ang kalakarang survival of the fittest o matira ang matibay, sa kabila ng mga tinatawag na “sistema” na gumagabay sa sibilisadong pamumuhay. Kahit tayo’y nasa panahon na ng tinatawag na sibilisasyon, nasa paligid pa rin natin ang mga banta na dulot ng iba pang mga nilikhang nasa mababang antas o lebel ng buhay – ang mga mababangis na hayop, at mga pesteng kulisap. Nagbabanta pa rin ang lakas ng kalikasan, at ang pinakamatinding banta ay mula sa kapwa-tao natin mismo.

Ang survival of the fittest ay hindi dapat na pantukoy lamang sa mga hayop na nakatira sa kagubatan at nakikipagtagisan ng bangis sa isa’t isa, upang pagkatapos, ang mananaig ay kakain sa natalo, o mga halamang gubat na nag-aagawan ng sikat ng araw, kaya ang pinakamataas na may pinakamayabong na dahon at sanga ay may malaking pag-asang mabuhay. Ang survival of the fittest ay angkop din sa tao.

Sa sibilisadong mundo ng tao, ang digmaan ay isa lamang sa mga makakapagpatunay kung anong bansa ang matibay. Upang mapatunayan ang lakas, may mga bansang gumagamit ng pinakamalakas at pinakabagong sandata. Gumagamit din sila ng mga istratehiya upang makakuha ng maraming kaalyadong bansa. Ang mga istratehiya ay ginagamit din ng malalaking bansa upang makapanlinlang o makapag-bluff, o hindi kaya ay makapanindak ng maliliit na bansa na balak nilang kontrolin.

Pagdating naman sa ekonomiya, kung anong bansa ang may maraming pera na dinadagdagan pa ng katusuhan, ay siyang may malaking tsansang makakontrol ng mga negosyo sa buong mundo. Ang katusuhan ay ginagamit sa pinapairal na mga patakaran sa pangangalakal, upang maging one-sided ang mga ito at papabor sa malalaking bansa. Dito ay mababanggit ang isyu halimbawa, ang “globalization” na ang mga patakaran ay pabor sa mga malalaking bansa, at sumisira naman sa industriya at agrikultura ng mga maliliit na bansa na nasindak at nalinlang, tulad ng Pilipinas. Subali’t kung minsan, sa bagay na ito, mismong mga opisyal ng gobyerno ay sangkot sa ganitong panlilinlang ng sarili nilang bansa dahil kahit alam na nilang hindi makabubuti ang mga pinasok na kasunduan ay may kabulagan pa rin nilang itinutuloy.

Sa relihiyon, ang tibay at lakas ay pinapakita sa pamamagitan ng sipag at tiyaga sa pangangalap ng mga miyembro. Ang ibang grupo ay bumibili ng airtime sa TV at radyo upang magkaroon ng regular na programa. Ang iba ay nagkakasya sa paglilibot at pagmumudmod ng mga babasahin, na sinasabayan ng pakikibahagi ng mga Salita ng Diyos. Ang ibang grupo na gustong makapagpa-impress agad ay naninira o nanlilibak ng mga kakumpetensiya. Subali’t ang pinakamatinding paraan ay ang ginagawa ng Islamic State group, isang ultra-tradionalist group ng mga Muslim sa Gitnang Silangan na namumugot ng mga kaaway o lumalabag sa mga patakaran nila.

Sa larangan naman ng pulitika, bihirang bansa ang may malinis o hindi korap na sistema. Ang pinakamakatotohanang halimbawa ay ang pulitika sa Pilipinas na sa ngayon ay parang gubat kung saan ay naglipana ang mga halos nauulol sa pagkagahaman na mga pulitiko – nagpapakapalan ng hiya o apog sa mukha. Matira ang matibay – tibay ng sikmurang may halang na bituka….tibay ng hiya dahil kumapal na sa mukha….at tibay ng pagsisinungaling dahil kung magbanggit sila ng mali ay animo nagbabasa ng Katotohanan mula sa Bibliya.

Sa Pilipinas pa rin, pagkatapos ng hagupit ng mga kalamidad, makikita ang mga matitibay – mga nakaligtas, subalit patuloy pa ring hinahagupit ng mga panloloko ng mga taong itinalaga ng gobyerno upang tumulong sa kanila. Ang mga manlolokong ito ang namamahala ng mga ahensiya ng gobyerno na may kinalaman sa pagpamudmod ng mga relief goods subalit hindi maayos ang pagpapatupad ng mga tungkulin. Ang mga taong nakaligtas sa hagupit ng kalamidad ay hinahagupit rin ng mga pulitikong gumagamit sa kanila upang makapagpalapad ng papel – makapagpakodak habang namimigay kuno ng tulong, o di kaya ay makapagpa-interview sa mga reporter upang makaipon ng puntos na kailangan nila pagdating ng eleksiyon.

Pero hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa sa harap ng mga pangyayari, dahil kung matibay ang pananampalatayang nakatanim sa ating puso, hindi naman siguro tayo pababayaan ng Nag-iisang pinakamakapangyarihan sa lahat. Ang nakikita at nadadanasan nating mga pangyayari ay hanggang sa ibabaw lamang ng mundo…at magtatapos din sa ibabaw ng mundo dahil may hangganan. Subali’t ang tibay na ipapakita ng may masidhing pananampalataya sa Kanya ay panghabang-buhay….walang hangganan…hanggang sa kabilang buhay!

Philosophies in Life

Philosophies in Life
By Apolinario Villalobos

Due to differing beliefs and advocacies of mankind, it is best to know to which “school” or group of thought we belong:

1. Absolutism is the belief in an ultimate reality in which all differences are reconciled.
2. Agnosticism is the belief that the ultimate answer to all fundamental inquiries is that we do not know.
3. Altruism is the way of living and acting in the interest of others rather than oneself.
4. Asceticism is the belief that the highest point in life can be achieved by withdrawing oneself from the physical world into the inner world of the spirit.
5. Atheism is the rejection of God.
6. Atomism is the belief that the universe is composed of distinct units that are detachable or isolatable.
7. Critical Idealism is the belief that man cannot establish anything beyond his own experience.
8. Critical Realism is the belief that aside from physical and mental aspects of reality, there is also another aspect called essences.
9. Determination theorizes that the universe is following a fixed or pre-determined design.
10. Dialectical Materialism is the belief that the materialistic character of reality is based on the struggle between two opposing forces, with occasional intercession of harmony.
11. Dogmatism is the assertion of a belief without support of authoritative basis.
12. Criticism is the belief that the way to knowledge is between dogmatism and skepticism.
13. Dualism is the theory that there are always two radical and independent elements that compose the world, such as bad and good, material and spiritual, etc.
14. Egoism is the belief that the highest point in life is serving one’s own interests.
15. Evolutionism is the theory that the universe is the result of progression of inter-related phenomena.
16. Hedonism is the belief that pleasure is the highest point in life.
17. Humanism teaches that in this world, human interest and human mind are supreme.
18. Idealism regards the idea as the basis of existence and knowledge, and the search for the best or highest, is ethics.
19. Intuitionalism is the philosophy that truth can be perceived by instinct, and not by analysis.
20. Materialism is the belief that physical well-being is the most important in life.
21. Meliorism is the belief situated between optimism and pessimism; that the world has the capacity to improve with the help of man.
22. Monism is the belief in only one and ultimate reality.
23. Mysticim teaches that it is only in the direct contact of the divine that ultimate reality is achieved.
24. Naturalism believes that all phenomena occur naturally.
25. Optimism asserts that all will work out for the best.
26. Pantheism is the belief that the universe is identical with God.
27. Personalism is the belief in the spiritual beings or independent persons.
28. Pessimism is the belief that everything is doomed.
29. Pluralism is the theory that there are more than two components of reality that cannot be reduced.
30. Positivisim is the belief that the knowledge of phenomena is not absolute but relative, or that man cannot gain knowledge except from the occurrence of phenomena.
31. Pragmatism teaches that the test of truth results to practical consequences.
32. Rationalism is the belief that even by reason alone, without any experience, the basic reality of the universe can be achieved.
33. Relativism is the total rejection of the concept of absolute.
34. Skepticism asserts the uncertainty of any fact.
35. Theism believes in the concept of God as a practical assumption.
36. Transcendentalism is the belief in a vital reality that can surpass human experience.
37. Voluntarism believes in the will as the defining element in the universe.

Without our knowing it, the way we live manifests one or more of the philosophies, regardless of our religion and culture. However, oftentimes, there is no consistency in our acts and the way we think. Seldom do we find people who can maintain at least one philosophy in his life. Even saints cannot claim such consistency. As we live, we are supposed to act out what are in our mind. Sometimes though, there is hesitance in acting out some of these. Worst, even though they are good, if these are learned, they may just be forgotten in time.

Our philosophy could be innate, hence, manifested without much effort, such as being “naturally” helpful to others to the point of being altruistic. Some, who in the beginning had strong faith in God, become agnostic because of doubts that developed later due to accidental “discoveries” and nagging questions on imposed doctrines. This is the reason why, we find former priests who have made a total 360-degree turnaround in their life by discarding their priestly garb and decided to raise a family. There are also some people who do not belong to any religion, but have strong faith in God….manifesting the idea that belief in God does not necessarily mean belonging to any religious group. Still, there are some who do not believe in God but are more like Christ in their action.

Whatever is the philosophy of others, it is important that they be respected for it, for as long as they don’t use it in hurting others. We should not force our belief to others, especially, verbally. “Good” and “bad” are self-explanatory and universal. If we believe that we are doing the good thing, we should SHOW it through our actions and just hope that others will notice and emulate us. What is bad, we should avoid doing. I don’t think that is hard to do.

War is one grave result of clashing philosophies….