Masarap Sana, Subali’t Nakakalito ang Buhay sa Mundo

Masarap Sana,  Subali’t Nakakalito ang Buhay sa Mundo

Ni Apolinario Villalobos

 

Masarap sana ang mabuhay sa mundo, kung hindi magulo at walang mga kalituhan. Dahil ito sa likas na ugali ng taong mapanlamang, mapag-imbot, at maramot na kadalasang  tumatalo sa mga mabubuting ugali na mapagpakumbaba, mapagbigay, at bukas-palad. Kung mapagpakumbaba ka, siguradong yayapakan ang iyong mga karapatan. Kung mapagbigay ka, siguradong itutulak ka lang sa tabi ng mga mapag-imbot. Kung bukas-palad ka kaya maluwag sa loob ang pagtulong sa kapwa, aabusuhin ka naman.

 

Dahil sa nabanggit na mga kalituhan, yong isa kong kaibigan, ay halos ayaw nang lumabas ng bahay upang makaiwas sa mga hindi magandang mangyayari sa kanya. Dahil sa ginawa niya, itinuring siya ng mga ungas niyang kapitbahay na “makasarili”. Sabi niya minsan sa akin, kung magpapaputok siya ng baril sa kalye siguradong sasabihin ng mga kapitbahay niyang “siga” siya. Sinabihan ko na lang na madaling araw pa lang ay umalis na siya at umatend ng misa sa Baclaran o Quiapo, pagkatapos ay mamigay ng tulong sa squatter’s area at kapag padilim na ay saka na lang siya umuwi – walang mga ungas na kapitbahay ang makakakita sa kanya. Sabi ko nga sa kanya ay maswerte siya at ungas lang ang mga kapitbahay niya…hindi mapagkunwari at mainggitin.

 

Hind lang sa pakikipagkapwa-tao ang may kalituhan, kundi kahit na rin sa mga bagay na kailangan upang mabuhay tulad ng pagkain. Kailangan daw ay kumain ng gulay at isda dahil masustansiya ang mga ito. Subali’t sa palengke, hindi lang isda ang nilulublob sa “formalin”,  ang kemikal na ginagamit sa pag-embalsamo, kundi pati na rin mga gulay upang hindi malanta agad. Ang karagatan at mga ilog na tinitirhan ng mga isda ay marumi na rin. Ang mga nahiwang gulay ay nilulublob sa tawas upang hindi mangitim tulad ng hiniwang langkang nakagawiang iluto sa gata at talong na tinanggalan ng bulok na bahagi, pati binalatang gabi, kamote, at patatas. Ang mga gulay sa pataniman ay alaga din sa mga chemical na pamatay-peste habang lumalago. Yong sinasabing mga “organic” daw ay hindi rin sigurado dahil maraming mga nagtitindang mahilig magsinungaling, makabenta lang. Kung totoo man, ay nakakakuha naman ang mga ito ng lason mula sa hangin.

 

Ang mga karne ay may mga anti-biotic, kaya ang akala ng isang kumpanyang nagdede-lata ng produktong karne ay bobo lahat ng mamimili dahil sinasabi ng ads nila na walang sakit ang mga baboy at manok nila – siyempre, dahil alaga sa antibiotic!…talaga din namang kumita lang, lahat ay gagawin upang makapanlinlang. At, yong mga batang lumaki sa gatas at karne ng hayop, ngayon ay may ugaling hayop na rin…dahil kung hindi man bastos ay lapastangan at suwail pa!

 

Ang mga softdrink lalo na ang “Cokes” (tawag yan ng Bisaya sa Coke”), na pampagana sa pagkain kahit bagoong, toyo, o patis lang ulam ay nakakasira ng kidney at atay. Kung mag-ulam naman palagi ng instant noodles na pinakamura at pinakamadaling iluto, subalit ginamitan ng kemikal upand hindi magdikit-dikit, ay lalo namang sisira ng kidney. Mismong bigas na sinasaing ay may mga chemical din upang hindi kainin ng uod at kuto habang nakaimbak sa bodega, kung saan ay iniispreyhan pa sila upang hindi upakan ng mga daga at ipis.

 

Ang instant na kape ay dumaan din daw sa mga paraan o process na nangailangan ng mga kemikal na hindi maganda sa katawan kahit pa sabihing nakakatulong ang inuming ito sa paglusaw ng cholesterol at bara sa daluyan ng dugo patungo sa puso. Ang asukal na puti ay mayroong bleaching chemical na nagpaputi sa dating manilaw-nilaw na katas na ito ng tubo. Naka-imbento ng artipisyal na asukal upang makaiwas sa diabetes, subalit nakakasira naman din daw ng kidney.

 

Pati mga bitamina na ginagawa sa mga laboratoryo ay pinagdududahan na rin. Kahit maliit lang ang sumobra sa naimon ay magsasanhi na ng overdose na maaari pang maging sanhi ng sakit. Sa puntong ito, ang mga gamot na akala natin ay nakakapandugtong ng buhay ay hindi rin pala magandang basta na lang iinumin, kaya mismong anti-biotic ay hindi na rin ligtas.

 

Ano pa nga ba at, animo ay nag-uunahan ang mga bahagi ng katawan natin kung alin sa kanila ang unang manghihina hanggang bumigay  dahil sa mga pagkaing akala natin ay pampahaba ng buhay, yon pala ay may mga lasong unti-unting nakakamatay. Kaya siguro, madalas na payo ng doctor sa pamilya ng pasyente na may taning na ang buhay, ay pagbigyan na lang ito sa lahat ng hihilingin niyang pagkain dahil wala na rin namang mangyayari bunsod ng lasong nagkakaiba lang ang dami sa bawat pagkain.  Ang maratay dahil sa sukdulang epekto ng lason na nakukuha natin sa mga pagkain at hangin ang ultimate na sitwasyon kung saan ay talagang angkop ang kasabihang, “no choice” at “…no turning back”.  Ang kalagayan ring ito ang nagpapakita na ang tao ay nagsi-self destruct!

 

 

 

 

The Heavy Pollution in China should Warn Third-World Countries

The Heavy Pollution in China

Should Warn Third -World Countries

By Apolinario Villalobos

 

Manufacturing countries that clandestinely hate China have successfully inflicted a “slow death” on the awakened dragon of Asia. They have simply transferred the production aspect of their business in China because of her cheap labor and with it, the byproduct of high technology – the deadly pollution! They have been awfully successful, no question about that!

 

China today, is practically crawling due to the effect of heavy pollution while countries that own brands manufactured in China are basking under smog-free atmosphere. Every day, internet news carries warnings of the Chinese government to its citizens about the heavy pollution and photos are those of the Chinese citizens with face or surgical mask to lessen their inhalation of the dirty air. An enterprising European country is reportedly exporting fresh bottled air to China.

 

The phenomenon in China should serve as a warning to the third-world countries that are blinded by the prospect of living in comfort through high technology. China has practically flooded the world with products made in her homeland. Despite such show of opulence, she is far from being satisfied as her expansionistic desire is slowly creeping towards the rest of Asia and the African continent- with all their third world countries.

 

The governments of these countries would like their forests be uprooted and replaced with factories; would like their fields planted to rice, corn and other staple foods bulldozed to give way to resorts and first-class housing projects; would like their mountains to be drilled for minerals; would like their citizens to be introduced into the mean habits of squalid urban life; would like their centuries-old traditions and faith to be polluted with the immoralities of progress.

 

As the exploitation lasts only for as long as there are yet to be exploited, their “benefits” are likewise short-lived. When the factories and mining companies stop their exhaustive operations, they leave behind ghost towns and villages- with their rivers poisoned by chemicals and the once-fertile land exhausted of their nutrients making them not suitable even for the lowly grass. Their polluted culture gives rise to a new generation of prostitutes and indolent, and worst, with a twisted view on faith.

 

The high-technology must be one of the checks that God has imposed on earth to maintain the balance, aside from natural calamities such as typhoon, earthquake, diseases, and floods, as well as, man-made war. Without them, the world would have burst long time ago, due to overpopulation and inadequate sustenance. But, while these are divine penalties, caution should have been observed by man to at least delay and minimize their occurrence. Unfortunately, man is now reaping the fruits of his greed…at high speed!

 

In the Old Testament, when the God of Israelites wanted them punished for their misdeed, He used the heathen races or tribes to sow disaster upon them. Sometimes He used calamities such as diseases and famine-causing pestilence. The religions of the world are based either directly or indirectly on the Abrahamaic faith, except for some pockets of tribes in unexplored nooks of forests and islands. In a way, most peoples of the world are connected to the God of Israel. Are we now suffering from this divine penalty, mentioned in the Old Testament?

Take Note of the Signs and Reminders About Diseases

Take Note of the Signs and Reminders

About Diseases

By Apolinario Villalobos

 

What we do normally is to take the necessary steps only when we are already feeling the effect of a disease or sickness. What most people forget is that signs and reminders are also manifested by other bodies, especially, the first-degree relatives. Their suffering from a certain disease or sickness should remind us that the same can happen to us. If for instance, our mother, or father, or brother, or sister, or first cousin, or uncle, or aunt, are suffering from or worse, died of cancer, hypertension, or complications triggered by diabetes, then most likely, we can have the same fate because the same diseases are in our blood. The signs pointing to them should immediately caution us to be very extra careful…at least, to delay the effect if we want to live longer…or, at least minimize the pain of the effect upon their occurrence.

 

All kinds of diseases are inherited, although, the “amount” varies according to the genes. It is for this reason that prevention for the onset or worsening is very necessary. This is also the reason why blood sample is taken from the newly-born infant to determine the stages of its life when certain diseases may occur and the parents are counseled what precautionary measures to take or when they should go back to the pediatrician so that necessary prescriptions could be made.

 

Those who were born before the blood sampling for newly-born has been popularly practiced, rely on the time when diseases occur. When a member of the family succumbs to the heart attack, for instance, he is brought to the hospital which could  already be late.  Of course “maintenance medicines” are prescribed after check- ups done usually at the age of 50 or 60. But such may be considered late, as the disease could have fully developed to become well-entrenched in the person’s system….arteries have been clogged, diabetes has reached uncontrolled level, inflammations in the organs have occurred and developed into cysts, kidneys have been damaged, etc.

 

What I am trying to say here is that parents themselves should remind their children about “family diseases” as shown by deaths in the family. At a young age, the children should be counseled on what food to avoid or at least eat in moderation. Each one of us should also open our mind for inputs from other people and what are gathered from the media, especially, the internet. WE SHOULD NOT ONLY READ BUT ACT ON WHAT ARE BEING SHARED. The inputs should not only be appreciated but put into practice. They should not only be made as “conversation pieces”, but emulated.

 

There is always resistance every time chili, garlic, ginger, ampalaya, turmeric, saluyot, okra are mentioned- foods that are beneficial. They would say, it is hot, slimy, bitter, etc. And, those who have read or heard testimonies about their healing effects, express their appreciation …and it ends there, nothing else is done by the person who appreciates.

 

When an acquaintance died of cancer or complications brought about by diabetes or stroke, friends ask questions….but I doubt if the unfortunate incident has ever made them think if their lifestyle, especially, their diet, will also lead to such, or it made them curious about deaths in their family which necessitates asking their elders about their family history, so that preventions can already be taken.

 

Again, I say…regrets comes always at the end.

Ang Tao, Kalinisan, Pagkain, at Iba Pa

Ang Tao, Kalinisan, Pagkain, at Iba Pa

Ni Apolinario Villalobos

 

Hindi maganda sa isang tao ang sobra-sobrang pagiging malinis, kaya makakita lang ng pagala-galang inosenteng ipis ay animo naholdap na kung magsisigaw. Hindi masama ang maging malinis sa paligid, lalo na sa tahanan at katawan. Dapat lang nating alalahanin na lahat ng bagay, mabuti man, ay may limitasyon, tulad ng pag-inom ng gamot at pagkain. Ang binabakuna sa katawan ng tao upang magkaroon ito ng panlaban sa virus na nagiging sanhi ng iba’t ibang uri ng sakit ay virus din, kaya ang unang epekto nito ay pagkakaroon ng lagnat hanggang “masanay” ang katawan sa pagkakaroon nito. Ibig sabihin, may mga mikrobyo ding napapakinabangan ng tao, kahit ang mga ito ay itinuturing na marumi at salot.

 

May isa akong kaibigan na sa sobrang kalinisan sa bahay ay palaging pinapansin ang nalulugas na buhok ng kanyang misis kaya tuwing magsusuklay ito ay sinusundan niya at pinupulot ang mga buhok na nalalaglag sa sahig. Isang beses sinabihan uli niya ang kanyang misis ng, “o, marami na namang buhok ang nalugas mula sa ulo mo”. Napuno na yata ang misis kaya sinagot niya ang mister ng, “mabuti…ipunin mo para maihalo sa scrambled eggs bukas!”. Pinayuhan ko ang kaibigan ko na hindi tinatanggap sa korte ang nalulugas na buhok ng asawa na kumakalat sa sahig bilang dahilan ng annulment ng kasal, nang minsang humingi siya sa akin ng payo. Sa halip ay sinabihan ko siyang kumbinsihin ang asawang magpakalbo upang maibili niya ng maraming wig na iba’t iba ang pagkaayos at kulay para umayon sa kanyang mood! Hindi ko na nakita ang kaibigan ko… sana hindi sinaksak ng misis!

 

May mag-asawa naman akong kilala na dati ay bugnutin pero hinayaan ko na lang dahil parehong mahigit 70 na ang edad. Pero nang makita ko uli ay sila pa ang unang bumati sa akin. Nang tanungin ko kung ano ang pagbabago sa buhay nila, ang sabi nila, “hindi na kami madalas maglinis ng bahay”. Noon kasi habang naglilinis sila ng bahay ay minumura nila ang alikabok, at maghapon silang nakasimangot lalo pa at nakikita nila ang pagkakalat ng dalawang apo. Nadiskubre din nila na mula noong hindi na sila madalas maglinis, tuwing umaga ay may dalawa hanggang tatlong ipis silang nakikita na nagkikisay. Sabi ko sa kanila ay malamang na-“suffocate” o nalason ng naipong alikabok sa sahig ang mga ipis na ginagapangan nila. Dagdag- paliwanag ko pa ay, kaya siguro mas gustong manirahan ng ipis sa cabinet at mga sulok ay dahil wala halos alikabok sa mga ito. Bilang payo, sinabihan ko silang mag-ball room dancing na rin.

 

Maraming ospital na hi-tech ang naglilipana ngayon saan mang panig ng mundo, kasama na diyan ang Pilipinas at nagpapataasan pa ng singil. Dahil sa kamahalan ng kanilang singil, ang nakakakaya lang magpa-admit ay mayayaman, na ang kadalasang sakit ay sa puso, kanser at iba pang sakit na pangmayaman.  Subali’t hindi maipagkakaila na ang mga sakit na nabanggit ay nakukuha rin sa mga “maruming pagkain”. Ito yong mga pagkaing ipinagbawal na nga ng doctor ay patuloy pa ring kinakain. Alam na ng lahat kung ano ang mga “maruming” pagkain kaya kalabisan na kung babanggitin ko pa. Upang pabalik-balik sa mga doktor ang mga pasyente, siyempre dahil sa kikitain mula sa mahal na konsultasyon, sinasabihan na lang nila ang mga ito na kumain ng mga dapat ay bawal na pagkain “in moderation”, o hinay-hinay, o paunti-unti. Obviously, ay upang hindi bigla ang pag-goodbye sa mundo….at tulad ng nabanggit na, tuloy pa rin ang mahal na konsultasyon!

 

Ang industriya sa paggawa ng mga pagkaing dapat ay “moderate” lang daw kung kainin ay tuloy sa paglago at pagkita ng limpak-limpak upang  masupurtahan naman ang gobyerno sa pamamagitan ng buwis na binabayad nila. Ang ilang mababanggit na produkto ay processed foods na may salitre o preservative, maraming asin, food coloring, na tulad ng hot dog, corned beef,  bacon, ham, smoked fish, at mga inuming may kulay at artipisyal na lasa.

 

Sa puntong ito, gustong ipakita ng mga Tsino na nangunguna sila sa lahat ng bagay kaya pati ang paggawa ng nakalalasong artificial na bigas, sotanghon, alak, at pati ang itinanim na ngang bawang ay inaabunuhan din ng isang uri ng fertilizer na nakakalason sa tao, upang maging “matibay” at hindi mabulok agad sa imbakan. Ang masama lang, artificial at nilason na nga ang mga pagkain ay nakikipagsabwatan pa ang mga Tsino sa mga walang puso at konsiyensiyang mangangalakal sa Pilipinas upang maipuslit ang mga ito kaya hindi napapatawan ng karampatang buwis. Kung sa bagay, paano nga namang maipapadaan sa legal na proseso ang mga produktong bawal?  Maliban lang siyempre…. kung palulusutin naman ng mga buwaya at buwitre sa Customs!

 

Ang legal namang buwis na nalilikom ay ginagamit ng gobyerno sa mga proyektong kailangan ng bansa at mga mamamayan sa pangkalahatan. Kaya masasabing may pakinabang din pala ang paggawa ng pagkaing unti-unting pumapatay sa tao…. isang paraan nga lang ng pagsi-self annihilate o pagpapakamatay…. upang makontrol ang paglobo ng populasyon…na ang ibang paraan ay giyera, kalamidad tulad ng bagyo, baha, lindol, at matinding tag-tuyot!

 

Kung hindi dahil sa nabanggit na mga paraan, baka pati sa tuktok ng mga bulkan ay may mga condominium at subdivision dahil sa dami ng mga taong aabutin ng mahigit 100 taong gulang bago mamatay…at  baka biglang mawala ang wildlife na magiging delicacy na rin dahil sa kakulangan ng pagkain…at baka magiging bahagi na rin ng pagkain ng tao ang minatamis na mga dahon at balat ng kahoy!

 

Sa Tsina ay delicacy ang talampakan ng oso o bear. Sana ang magagaling na Tsinong chef ay makadiskubre ng masasarap na recipe para sa buwaya, buwitre, at hunyango…marami kasi nito sa Pilipinas para mapandagdag sa pagkain ng mga Pilipinong nagugutom dahil ninanakaw ng mga walang kaluluwa ang pera ng bayan!

 

My Kitchen, Backyard, and Neighbors’ Yard are my Pharmacies

My Kitchen, Backyard, and Neighbors’ Yard are My Pharmacies

By Apolinario Villalobos

Today, it is back to basics for ailment remedies, a practice that the modern medical community is beginning to tolerate and respect. Preventive medicine is now being promoted instead of the reactive medications that are given to patients upon the inception of diseases. By “basics” and “prevention”, I mean herbal medications, clean and free from synthetic elements that are used to preserve extracted medicinal substances from plants.

One story I love to share among friends who are willing to listen is about the lowly “saluyot”, an indigenous vegetable in the Philippines that healed the open wounds of my former landlady, due to diabetes. She was not healed by many notoriously-priced and prescribed drugs that practically depleted her bank account. She was at the verge of despair as the latest doctor that she consulted prescribed amputation, when her former laundrywoman paid her a visit and upon seeing her sorry situation, immediately suggested “saluyot”. For several months, she forced herself to eat the said vegetable with her meals, three times a day, until the wound finally dried up and healed.

Anybody can have a pharmacy of sort in their home, particularly, in the kitchen. Shelves can be stacked with vitamins that can be eaten, and “drugs” that can flavor foods. The following are some of the few and their use that I am sharing, as I have proved them to be effective in my case:

TURMERIC – this spice can be purchased in powder form from groceries; known among Filipinos as “luyang dilaw”; a teaspoon can be diluted in mug of coffee in the morning and another at noon; the powder can enhance the taste of fish cooked in vinegar or vegetables cooked in coconut milk; it practically eliminated the cyst in my colon after five months.

STAR ANISE – I boil several of these with guyabano, mango leaves, and tanglad (lemon grass), and the concocted tea I use for my coffee with turmeric; it eliminated my sinusitis.

OLIVE OIL – a spoonful of this oil is mixed with practically everything that I cook even boiled rice, as it is good for the heart; it made my bowel movement comfortable.

VIRGIN COCONUT OIL – I take one spoonful of this oil with raw honey everyday; it reduced the level of my bad cholesterol; I add one spoon to a glass of water that I gurgle and drink the gurgled water to remove bad breath, especially in the morning.

GARLIC – I steam one whole clove or several on top of the simmering boiled rice; pungent smell is eliminated; I eat them with my meals; it normalized my blood pressure.

ONION – a very important ingredient for dishes as well as curing colds, especially, if eaten raw in salad or cooked as soup.

APPLE CIDER VINEGAR OR PURE COCO VINEGAR – aside from its use as preservative of cooked foods and raw vegetables prepared as “achara”, it can also be concocted as a home-made refreshing drink, by adding two spoons to a glass of water sweetened with honey; the vinegar neutralizes acidity of the stomach. As information, during the Biblical time, vinegar which perhaps could have been derived from grapes, mixed with water, was considered as a refreshing drink; mixed with myrrh, it was used as a pain killer, reason why Jesus while suffering on the cross was made to drink such mixture…it was not part of his punishment, but to somehow to relieve some pain.

GINGER – the root can give a spicy flavor to fish dishes, and can add a piquant taste to salads and dips; as a medication, it can eliminate flatulence.

CHILI – it can make foods “hot” but can also strengthen the immune system; I eat not less than six pieces every meal.

BANANA – nobody can dispute the fact that it is a good source of potassium, and can relieve one of “loose bowel movement” or LBM.

GUAVA LEAVES – the tea made from boiling them removes bad breath aside from strengthening the gums; it has been accepted as an effective antiseptic and anti-bacterial. I prepare the tea in another kettle and drink at least 3 mugs every day, aside from the tea prepared from the boiled leaves of guyabano, mango and lemon grass.

GREEN LEAFY VEGETABLES – I need not elaborate their importance; they are the manifestations of the vitamins that can be eaten; their fiber makes my bowel movement easy and comfortable.

If I want guyabano leaves, I just take a few steps to my backyard and pick a few from a drooping branch of my tree, and for the mango and guava leaves, I just ask from my neighbors for them. But the coffee, I buy from the grocery…

I invest on local fruits in season, as for the imported ones such as apples and pears I buy the blemished and old that come cheap and cook them in brown sugar and cinnamon powder into “apple sauce”.  I also buy green leafy vegetables in bulk to be half-cooked and apportioned in small containers, and keep in the freezer for scheduled use. Tomatoes that are cheap when in season, I douse with boiling water for easy peeling and stored in ref to be used when I cook pasta. The peeled tomatoes also go well with poor man’s salad that consist of onions, radish, raw pechay, shredded green papaya, chili and sprinkled with fish sauce (bagoong) or toasted dried anchovies (dilis) and vinegar. Those are my multi-vitamins served in plate and coffee mug…not in capsule or tablet, the non-soluble residues of which can get stuck and accumulated in the kidney and liver.

Dalawang Kuwento ng Disiplina kung Paanong Napaglabanan ang Diabetes

Dalawang Kuwento ng Disiplina

Kung Paanong Napaglabanan ang Diabetes

Ni Apolinario Villalobos

Sa panahon ngayon, kahit karaniwan na ang pagkaroon ng mga sakit tulad ng kanser, diabetes, alta presyon, cholesterol, ulcer, etc., kahit papaano, nakakagulat pa ring malaman na tayo o mga kaibigan natin ay mayroon ng isa sa mga nabanggit, lalo na kung may namatay. Ang kadalasan na ginagawa ng mga tao para labanan ang mga sakit ay yong tinatawag na “reactive” na pamamaraan. Ibig sabihin, kung kaylan dumapo na ang sakit ay saka pa lamang kikilos ang taong tinamaan kaya halos araw-arawin niya ang pagpunta sa doctor, at kung maaari lang ay ubusin na sa isang lagukan ang mga prescribed na gamot. Maliban sa nahihirapang katawan, ay nabubutas din ang bulsa nila dahil sa mga gastusin. Ang nakakalungkot ay ang mga kasong napakahuli na ang reaksiyon kaya nawalan na ng pag-asang gumaling ang maysakit. Sino ang may kasalanan?…masakit mang aminin, kalimitan ay ang mga maysakit mismo dahil sa kapabayaan.

Subalit mayroon pa rin namang maituturing na masuwerte dahil kahit malala na ang sakit ay napaglabanan pa rin nila. Marami ang nagsasabi na ang pinakanakakatakot na sakit ay diabetes dahil dumadaloy ito sa dugo at lahat ng bahagi ng katawan ng tao ay tinutumbok nito. Hindi maaaring isabay ang paggamot sa diabetes sa iba pang sakit kung sabay silang umatake. Nakakatuwang malaman na may mga kuwento tungkol sa pakikipaglaban sa diabetes na ginagawa ng iba dahil sa layunin nilang mabuhay pa ng matagal, kaya lahat na lang ng paraan ay ginagawa nila.

Ang unang kuwento ay tungkol sa dati kong landlady sa Baclaran, si ate Lydia. Masasabing maganda ang landlady ko na noong kabataan niya ay lumalabas pa sa mga pelikula ni Fernando Poe Jr. Makalipas ang maraming taon, nagkita uli kami at mangiyak-ngiyak sa pagkuwento na muntik na siyang maputulan ng dalawang binti dahil sa diabetes. Nagnaknak na daw ang harapang bahagi ng kanyang dalawang binti at dahil sa nakasusulasok na amoy, isa-isang nag-alisan ang mga boarders niya. Halos maubos ang naipon niyang pera sa pagpapagamot, subalit wala ring nangyari. Dahil sa hiya, hindi na siya lumalabas ng bahay na palaging nakasara.

Isang araw daw ay dumating ang dati niyang labandera at nang makita ang kalagayan niya ay agad nagsabi na subukan daw niya ang saluyot. Mula noon, tuwing almusal, tanghalian at hapunan ay halos saluyot na lang ang kanyang kinain. Makalipas ang isang buwan, napansin niyang unti-unting natutuyo ang malalaking sugat. Pagkalipas pa ng limang buwan, gumaling ang mga sugat. Nang bumalik siya sa doktor, nalaman niyang bumaba na ang indicator ng diabetes niya, pero tuloy pa rin ang kain niya ng maraming saluyot. Noong magkita kami, halos ayaw kong maniwala sa kuwento niya dahil makinis naman ang kanyang mga binti.. Kinakantiyawan ako ng landlady ko noon dahil sa request kong palaging ulam na pinakbet, adobong kangkong, paksiw na saluyot at okra, at tortang talong. Nang magkaroon siya ng diabetes, naalala daw niya ako.

Ang ikalawang kuwento naman ay tungkol kay Ellen, naglalako ng mga dinaing na isda sa lugar namin. Noong nakaraang taon, halata ang pagkahulog ng katawan niya dahil sa sobrang kapayatan at pamumutla. Inamin niyang may diabetes siya. Kaylan lang ay nakita ko uli siya, subalit hindi na payat at maputla…bumata pa nga. Ayon sa kanya, halos mawalan na daw siya ng pag-asa dahil sa sakit niya, at nadagdagan pa ng pagtetebe o hirap sa pagdumi ng kung ilang araw. Wala naman daw siyang perang pangkonsulta palagi, at kahit anong gamot ang inumin niya ay wala rin daw epekto. May narinig siyang mga kuwento tungkol sa ashitaba at okra na nakakagaling daw ng diabetes.

Wala naman daw mawawala sa kanya kung susubukan niya. Makalipas lang daw ang ilang araw, bumalik sa normal ang kanyang pagdumi. At, makalipas naman ang mahigit isang buwan ay nagkakulay na rin siya, hindi na maputla. Kaya mula noon ay itinuloy lang niya ang araw-araw na pagkain ng ashitaba at okra. Sa umaga, apat na dahon ng ashitaba ang nginangata niya habang nagtatrabaho at pinipilit niyang siya ay pawisan, at ang okra naman ay palagi niyang inuulam. Makalipas ang ilang buwan pa, nadagdagan na rin ang kanyang timbang subalit pinipilit niyang huwag tumaba uli tulad nang dati. Nang magpakonsulta siya uli, nagulat ang doktor dahil sa kanyang pagbabago.

Sa dalawang kuwento, malinaw na kung hindi dahil sa disiplina ay hindi gumaling si ate Lydia at Ellen. Ang iba kasi, marinig lang ang “okra” at “saluyot” ay nandidiri na dahil madulas daw ang katas. Kung may disiplina ang isang tao, kahit mapait pa ang isang halamang gamot o gulay tulad ng ampalaya, dapat ay itanim lang niya sa kaisipan ang layuning gumaling…yon lang.

Maggie Asuncion: Serenely Surviving the Threat of Cancer through Christian Faith

Maggie Asuncion: Serenely Surviving the

Threat of Cancer through Christian Faith

By Apolinario Villalobos

It takes much courage before a person who is threatened by cancer can accept his or her fate. Initially, disbelief sets in, followed by denial. And, this is despite the factual medical findings, yet. But what happened to Maggie Asuncion is different. With all her heart and mind, she accepted her fate but also went through a “compromise” offered by the modern medical technology. She underwent a mastectomy, a gamble on her part, in the year 2000, as during the time, stories about immediate failure of operation were prevalent.  The operation was followed by 6 months of chemotherapy, and 5 years of oral medication.

Maggie grew up in a Christian home that molded her personality according to her family’s strong faith. With a strong Christian foundation, she developed a steely personality that enabled her to face any kind of challenge in life. The worry that dawned on her when she was told about the growth of cancerous cyst in her breast did not last long. She did not suffer even just a bit from stigma, even after her operation. She went on with her life as if nothing has been taken from her body.

The more than five years of observation period during which she underwent rigorous medication, was patiently endured while participating in community outreach projects together with her supportive husband, Gene. The projects involved feeding of street children, clean-up drives, and random acts of charity, with the last, they did on their own. The projects served as an effective therapy, as she has practically forgotten about herself while spending her time with the less fortunate.

Their advocacy has in time, become an integral part of their life that today, every time they go out of their home, they would see to it that they have with them goodies for street children whom they might encounter along the way. They humbly admit that these are small tokens, though heartily given – things that they can afford.

Today, Maggie is a picture of serenity and dynamism, despite her age which is beyond sixty. If not with religious groups that undertake feeding programs for street children or with environmentalist groups doing clean- ups of Manila Bay, she bakes cake and prepares salads for the family. A time is also inserted in their schedule for visits to a bed-ridden friend. Every time there is an opportunity, she also gives testimonies in assemblies, assuring victims of the big C, that there is life after its riddance by operation, but with a reminder that the patient must do his or her share by following  a disciplined way of life…plus, of course, strong faith in Him.

Maggie and Gene are blessed with four daughters, Gemma Lee A. Namit (38), Gracious Melody A. Torrijos (37), Genette Mae A. Shuler (34), and Geneve Maude N. Asuncion (26). Their only twenty day-old grandson, Gavril Matteo, unfortunately died of congenital heart disease.

Maggie showed that it pays by just leaving everything to God by virtue of strong faith….that praying should not always be for asking worldly blessings.

Pagmamalasakit at Katapatan…mga tatak ng tunay na kaibigan

Pagmamalasakit at Katapatan

…mga tatak ng tunay na kaibigan

(para kay Eddie Travilla)

ni Apolinario Villalobos

Kung sa pakantu-kantong usapan

Maraming masasabi tungkol sa isang kaibigan

Nandiyan ang siya ay anumang oras, mauutangan

At sa kahit na magdamagang inuma’y hindi nang-iiwan.

Subalit iba naman ang kaibigang ito

Dahil nagpakita siya ng pagiging matapat na tao

Nang malalang sakit, sa kanyang kaibiga’y dumapo

‘Di nagdalawang isip sa agaran, araw-araw na pagsaklolo.

Pananaghoy ng nakaratay ay matindi

Kaya ang umaalalay na kaibigan ay ‘di mapakali

Walang humpay na masahe, ginagawa araw at gabi

Hanggang kaylan kaya?… Diyos lamang ang makapagsasabi!

(Si Eddie Travilla ay kamag-aral namin noong high school sa

NDTCBoys – Batch 70, at ngayon ay umaalalay sa isa pa naming kaklase,

si Benny Asong na may sakit na kanser sa pancreas- stage 4. Sila ay

nasa Cebu. Kaming mga kaklase at kaibigan ay humihingi ng damay sa

pamamagitan ng dasal upang mabawasan man lang ang

sakit niyang nararamdaman, at magabayan siya sa kanyang

paglakbay pagdating ng panahong siya ay mamamaalam na…)