Riomaggiore, Italy by ferry

The Prayer

The Prayer

By Apolinario Villalobos

 

First of all, it must be known that there are many forms of prayers or ways by which a prayer can be expressed, such as, silently, loudly, and by sign language. But generally, the prayer can be classified into just three, such as, memorized, read, and extemporaneously expressed straight from the heart.

 

The Roman Catholic Church has hundreds of prepared or printed prayers with specific intentions, such as, those for the dead, for Christening, for the wedding, for the sick, for job hunting, for wooing a woman, for damning an enemy, etc. One will just have to go to Quiapo to see piles of printed prayer books sold like candies outside the cathedral. These prayers become more effective according to the vendors if candles are being burned while specific prayers are mumbled, till the candle completely melts. Some “faithful” even hire a “praying professional”- a person who prays for a fee. Each candle is distinguished for a particular intention by their color.

 

The voodooistic practices are being done right under the very nose of the Catholic priests, and while the amplified Mass is going on inside the massive historic structure where the Black Nazarene is enshrined.  If these are wrong, why can’t the Church authorities put a stop to them? Why can’t announcements be made during the Mass so that even those outside the church will hear them? Why can’t this simple act of correcting a wrong right within their community is not being done, while Catholic bishops are against and very vocal about the killing of drug personalities who are criminals?

 

Many Roman Catholic prayers are outright funny, especially, those which have not been “updated”, having been written during the heyday of fanaticism, particularly during the later part of the Spanish colonization. The prayers are full of outright ignorance as regards to what prayers are supposed to be about. For this, one just has to check the “marathon prayer” or “chant” used during the “pabasa” of the Lenten season. These supposedly solemn prayers are “updated” using hip-hop tunes, to purportedly encourage the youth to participate. Also, for other interesting discoveries, one may check the prayer being chanted by sleepy “faithful” Roman Catholics during the “pasiyam” of the dead brethren in which the “tower of David” is mentioned. Every night it is done for the duration of the nine-day wake. I would like to make it clear that I have nothing against these prayers of the Roman Catholic Church…I am just sharing what I know about them.

 

For me, the best prayers are those that are extemporaneously said by New Christians as they are obviously coming from their heart….not read from “prayer books”….that is my personal opinion and nobody should question that.

 

 

Mga Panahon ng Buhay

Mga Panahon ng Buhay

Ni Apolinario Villalobos

 

Hindi lamang kalikasan ang may mga panahon na tulad ng panahon ng tagtuyot o tag-init at panahon ng tag-ulan o tag-baha. Ang buhay man ay may mga panahon na dumadating sa iba’t ibang yugto nito.

 

Ang mga yugto ng iba’t ibang panahon sa buhay ng tao ay nagbibigay ng kulay o nagsisilbing pagsubok sa kanya habang pinipilit niyang maabot ang kanyang layunin o mapaglabanan ang sakit na dulot ng kabiguan o kawalan ng minamahal sa buhay. Dahil dito, hindi lahat ng panahon ay masaya…. mayroon ding makabagbag-damdamin o nakakapanlumo.

 

Ang panahon ng kabataan ang pinakamaselang yugto ng buhay ng tao dahil sa panahong ito hinuhubog ang kanyang pagkatao. Malaki ang papel na ginagampanan ng magulang at kapaligiran sa paghubog ng kanya. Kasama na rin dito ang mga guro at paaralan. Dito dapat natututuhan ng kabataan ang mga magagandang kaugalian lalo na ang paggalang sa matatanda. Para sa kanyang ispiritwal na aspeto, malaking bagay ang nagagawa ng pagiging maka-Diyos ng magulang o paaralan.

 

Mula sa pagiging bata, ang tao ay tutuntong sa yugto ng adolensiya o pagiging tin-edyer kung saan ay may mga pagkakataon na siya ay malilito kung kanino papanig – sa barkada ba na palagi niyang natatakbuhan at nakakaugnayan o magulang na maski nagbigay ng buhay sa kanya ay sa wari niya, hindi niya “mapagkatiwalaan” tungkol sa ilang bagay. Kung matibay ang pundasyon niya bilang bata, hindi siya basta na lang matitinag mula sa mga nakalakhan nang gawi na naaayon sa kabutihan. Subali’t kung naging pabaya ang magulang at mga guro o paaralan na nakalimot nang magturo ng mga magagandang asal, hindi malayong siya ay mahila ng kanyang mga barkada tungo sa daang baluktot.

 

Ang panahon ng pagiging nasa tamang gulang ay yugto kung saan ay gagawa ng maselang desisyon ang tao kung siya ba ay papasan na ng responsibilidad na maghahanda sa kanya bilang magulang na may sariling tahanan para sa darating na mga supling. Mabigat sa kalooban para sa iba ang basta na lang iwanan ang tahanan kung saan siya ay iniluwal at lumaki sa kalinga ng mga magulang at mga nakakatandang kapatid. Subali’t dahil sa sinusundang pag-inog ng buhay, hindi maaaring siya ay mag-atubili kung siya ay handa na rin lang.  Sa panahong ito maaalala ng isang tao ang hirap na dinanas ng kanyang mga magulang upang siya ay mapalaki ng maayos at hindi salat sa mga pangangailangan.

 

Ang panahon ng katandaan ay siyang naghahanda sa tao upang magpaalam sa mundo. Ang mga naniniwala sa Diyos na nagpapaalalang hindi madadala sa kabilang buhay ang yaman, pinamimigay nila ito. Ang iba namang hindi maatim na iwanan ang kanilang yaman ay nahihirapang magpaalam sa mundo dahil nadadaig sila ng panghihinayang sa kanilang pinaghirapan.

 

Ang mga panahong nabanggit ay nakukulayan ng saya o lungkot, depende sa pananaw ng tao. Kung ang tao ay hindi naghahangad ng luho, o masaya na sa kaunting kaginhawahan, lahat ng yugto sa buhay niya ay nakukulayan ng kasiyahan. Subali’t kung kabaligtaran naman ng nabanggit ang kanyang pananaw dahil gusto niyang mas nakakaangat sa iba, ano mang dami ng yaman niya ay hindi makakapagbigay sa kanya ng kasiyahan hanggang sa kanyang kamatayan.