Ang Pagkagulat ay Bahagi na ng Buhay ng mga Pilipino

ANG PAGKAGULAT AY BAHAGI

NA NG BUHAY NG MGA PILIPINO

Ni Apolinario Villalobos

 

Mahilig sa bulagaan o gulatan (surprise) ang mga Pilipino, o di kaya ay masasabing ang bulagaan ay bahagi na ng ating buhay. Ang mga sanggol na umiiyak ay ginugulat upang tumigil ito sa pagngangawa, subalit ang epekto naman ay lumalaki itong nerbiyoso. Dahil sa sobrang pakisama, pagdating ng panahon, nabibigla na lang tayo na ang pinakitaan ng mabuting pakikisama ay traidor pala o ahas, pero hindi pa rin tayo natututo. Maraming nag-akala na dahil may mga nahuhuling manggagantso o swindler ay tapos na ang problemang ito, pero nagugulat na lang tayo kapag may lumutang na panibagong “modus operandi”.

 

Bago dumating ang mga Kastila ay matiwasay ang buhay ng ating mga ninunong nakikipagkalakalan pa sa ibang lahi na dumadayo. Nang unang dumating ang mga Kastila, hindi man lang nila naisip na may intensiyon palang manakop ang mga ito dahil ang inilagay sa harap ng mga sundalo ay mga prayle (friars) na ang hawak ay krus, kaya nagkagulatan na lang nang dumagsa na ang mga Kastila at nangamkam na ng mga lupain. Ganoon din ang nangyari sa pagdating ng mga Amerikano na ang pinangbalatkayo sa intensiyong sipsipin ang likas na yaman ng bansa, ay ang edukasyon kaya may mga “Thomasites” na dumating – mga unang Amerikanong titser na sinundan bandang huli ng mga Peace Corp Volunteers. Nabulaga na lang ang mga Pilipino na ang Saligang Batas ay nasalaula o nabastos dahil sa pagpilit ng mga Amerikanong isingit ang “Parity Rights” na nagbibigay sa kanila ng pantay na karapatan sa mga Pilipino sa larangan ng paggamit ng likas na yaman at negosyo.

 

Nang mapatalsik si Marcos, umupo si Cory, isang babae at nanay, kaya inasahang “magpapalambot” ng mga patakarang ginawa ni Marcos, pero hindi binigyang pansin ang pagbalik din ng mga amuyong na mga dating kaalyado ng diktador pero nagpalit lang ng kulay dahil sa pagkatao nilang mala-hunyango (type of lizard that can change color based on the surrounding). Nagkabiglaan na lang dahil ang mga inaasahang pagbabago ay hindi natupad, lalo na ang pagbawi ng “ninakaw na yaman” ng bayan….naging obvious din ang pagdami ng mga korap dahil ang mga kalakarang ito ay lumala pa. Dahil hindi nila masikmura ang mga nangyayari, maraming mga tauhan ni Cory ang nag-resign, tanda ng pagkawala ng “Cory magic”…na ikinagulat din ng marami.

 

Nang ibenta ang mga kampo ng sundalo upang magkaroon ng pondo na magagamit sa “modernization” ng sandatahang Pilipinas, ay marami ang natuwa. Subalit makaraan ang ilang administrasyon ay nabistong ang mga armas ng mga sundalo ay antigo pa rin, ang mga biniling helicopter ay second hand pati ang mga barko, at ang nakakalungkot, halos hindi regular na nabibigyan ng supply ang mga sundalong nakikipagbakbakan sa mga rebelde at Abu Sayyaf sa kabundukan….ang mga boots nila ay nakanganga, walang matinong backpack at kapote, at ang pagkaing rasyon ay tinitipid pa! Saan napunta ang perang pinagbentahan ng kampo na ang isa ngayon ay ang maunlad na business district, ang Global City,  at ang nakatiwangwang na reclaimed area sa Paranaque ay naging isa sa maunlad at malawak na business district sa buong Asya, ang “ASEANA City”?

 

Nang tumakbo si Noynoy Aquino, malugod siyang ibinoto dahil “mukhang mabait”, isang tanda ng busilak na kalooban, subalit nagulat ang mga Pilipino dahil ang nakitang kabaitan sa kanyang pagkatao ay may ibang kahulugan pala. Sa panahon niya lalong dumami ang mga korap. Subalit dahil nag-akala ang partido niyang malakas pa ang hatak ng alaala ng kanyang mga yumaong magulang ay nagpakampanti sila.

 

Nang maghanap ng ipapalit kay Pnoy Aquino, ang gusto na ng mga Pilipino ay isang taong matapang, may sariling paninindigan, matigas, hindi malamya at malambot. Nakita nila si Duterte na maski walang pondo para sa kampanya ay nanalo – record breaker pa ang dami ng boto. Ang mga nagpakampanting Liberal Party ay nagulat sa dami ng nagpalit ng kulay na dating kaalyado nila, kaya ang mga dating kulay “dilaw”, ay naging kulay “pera” eheste, “pula” na!

 

Nang umupo si Duterte, nagkagulatan dahil ang mga Pilipinong edukado kuno at “proper” ay nakarinig ng matataginting at malulutong na pagmumura. Ang iba ay nagsisi kung bakit nila ito ibinoto, ang iba ay nagsabing, “sige na lang”, na tipikal na ugali ng isang Pilipino. Lalo silang nagulat dahil ang kamay na bakal na ginamit niya sa Davao ay ginagamit ngayon sa buong bansa kaya nalusaw ang akala ng mga walang bilib sa kanya na hindi nito kakayanin ang lawak o kabuuhan ng bansa.

 

Nagulat din ang bansa dahil sa pagkakaladkad kay de Lima sa isyu ng droga, na ang pagka-upo sa senado ay nakakagulat din. Ang hinala kasi ay nagkaroon ng dayaan upang maipuwesto si de Lima at magamit ng mga “dilaw” bilang salag (shield) o taga-harang ng mga gagawin ng bagong administrasyon laban sa mga opisyal ng nakaraan, na sangkot sa mga kaso, lalo na si Pnoy Aquino. Lalong nagkagulatan nang mabunyag na ang lawak ng saklaw ng droga ay umabot na sa mga liblib na barangay at ang itinuturong dahilan ay kapabayaan pa rin ni de Lima, at lalong nakakagulat ang sinasabing koneksiyon niya sa mga drug lords.

 

Ngayon, nadagdagan ang pagkagulat ng bansa dahil sa desisyon ng Korte Suprema na pwedeng ilibing si Marcos sa sinasabing “Libingan ng mga Bayani”…isyu na dapat ay hindi nangyari kung noon pa man ay hindi na pinabalik ang pamilya sa Pilipinas. Ang nakakagulat ay hindi man lang ito naisip ng mga laban sa kanya noon pa, na ang pwedeng gawin ay baguhin lang ang batas na sumasaklaw sa pagpapalibing ng mga labi ng kung sino sa sementeryong ito.

 

Batay sa mga ilang nailahad ko, sa palagay ko ay walang dapat mangyaring sisihan dahil sa mga  nangyayari sa atin….na kung tutuusin ay tayo rin ang may kasalanan. Dapat tanggapin ang pagkatalo kung may pinaglalaban man upang magkaroon ng pagkakaisa at makausad na. At, ang importante, itigil na ang mga rally at demonstrasyon kahit pro-Duterte pa dahil lalo lang nakakasagabal sa trapik na mala-impiyerno na!

My Blog Subjects

MY BLOG SUBJECTS

By Apolinario Villalobos

 

Friends are asking how I develop blogs. Initially, I really would like to confine my blogging within the scope of poetry – Tagalog, English and some vernaculars, the medium in which I am most comfortable. However, although, the same ideas are injected in the said literary form, some friends would rather read a straight essay which is easier to understand. That is how I delved into writing essays to share ideas which proved to be just practical when I opened other sites for my blogs.

 

As for the sources of ideas, they come from my daily experiences – encounter with friends who live in unexpected places, news broadcast on radio (I have no TV), encounter with various people I do not know along the road who became new friends, my own life, and most especially, messages from friends sent through email and “pm” in the facebook. I am most wary in writing about politics and religion, but when Duterte came into the picture, I could not help myself but make a resolve that I will help him in his cause.

 

As for religion, as much as I am avoiding such topic, I again, could not help myself but come to the rescue of those who have been exploited by abusive religious leaders and pretenders who know religion like the palm of their hand. I would like to make it clear na hindi ko nilalahat ang religious leades dahil ang iba sa kanila ay matitino.  I have to let the world know how these supposedly religious leaders exploit their unsuspecting followers. If the pope himself is doing some exposes, why can’t I? At this juncture, I am most thankful to my religious friends who are authorities in their own right, being leaders of their churches, for understanding my boldness in making statements. I am thankful that nobody has told me to go to hell with my pronouncements. What protected me perhaps, is my use of the word, “SOME’, to make myself clear that my statements refer only to the obviously guilty.

 

If friends come across short blogs that are suddenly posted minutes after extensive ones have been posted, and about the same topic, they are manifestations of my emotional explosion due to uncalled-for provocation from some friends who just can’t stop from testing my knowledge about what I am blogging about, and worse, their obvious intention to just test my patience in handling sarcasm. They are blind to the fact that blogs are meant to be enhanced with relevant and enlightening comments from unsatisfied readers, and which are for the benefit of the rest who are contented to remain as “likers”. Unfortunately, the comments of these friends are focused on my person.

 

I don’t just post on facebook. I have viewers in my other sites, and who use some of the materials that I post as references for their studies, and as for students, for their thesis. In this view, I am dead serious about what I am doing. Some of my blogs are requested by friends asking for my views which obliges me to give my all – everything that I know, with expectations that somehow viewers can enhance them with their relevant comments which can be treated as input, and for which I am thankful.

 

Blogging is a thankless and unpaid undertaking, but a task that I enjoy. If I blog about people I meet along the way who need to be exposed due to their sorry plight that needs succor or help, it does not mean that I am soliciting funds. My intention is just to let friends know that, as mentioned in an earlier blog, there are real people out there who suffer and that I stand witness for such truthfulness…scenes that unfortunately, are seen by many people only on TV.

Sa Desisyon ng Korte Suprema tungkol sa Libing ni Marcos…sino ang may Sala?

SA DESISYON NG KORTE SUPREMA

TUNGKOL SA LIBING NI MARCOS…SINO ANG MAY SALA?

Ni Apolinario Villalobos

 

Marami man ang nadismaya, marami din ang natuwa lalo na ang pamilya ng dating diktador na si Ferdinand Marcos sa desisyon ng Korte Suprema na nagpapabor sa pagpapalibing sa kanya sa “Libingan ng mga Bayani”. Subalit kung pag-isipan ng malalim, hindi nagkaroon ng isyu sa pagpapalibing kay Marcos, kung noon pa mang ang nakaupong presidente ay si Cory Aquino at karamihan ng mga mambabatas ay laban kay Marcos. Sana ay  binago na ang batas na sumasaklaw sa sementeryong ito upang masiguro na ang mga labi ni Marcos ay hindi malilibing dito…subalit hindi nila ginawa. Hindi pa man nakakabalik sa Pilipinas ang pamilya Marcos, matunog na ang “wish” ni Marcos na mailibing sa sementeryong nabanggit. Ang nakakatawa pa ay hindi naman pala ang sementeryong nabanggit ang nakalaan para sa mga “bayani”, kundi para lang sana sa mga sundalong itinuturing na mga “bayani” dahil ang mga kampo nila ay hindi kalayuan dito, kaya talagang qualified si Marcos na ilibing dito dahil dati siyang sundalo. Ang isa pang kuwento tungkol sa “Libingan ng mga Bayani” ay dito raw nakalibing ang paboritong aso ni Cory Aquino….kaya kung totoo nga,  anong “sanctity” ang sinasabi nila tungkol sa sementeryong ito? Sa isang banda, ang inalaan daw ni President Elpidio Quirino noon na  “Libingan ng mga Bayani” ay nasa Quezon City! Kung ang batas ay pwede namang baguhin, dapat ay palitan ang pangalan ng sementeryo upang masabing hindi ito libingan ng mga bayani, kaya nandoon man si Marcos ay okey lang. Ano kaya’t palitan ng “Liwasan ng Katahimikan” (Park of Peace)?

 

Ang isa pang ginawa sana noon pa man ay hinarangan na ang pag-uwi ng mga Marcos. Ito ang ginagawa ng mga mamamayan ng mga bansang pinanggalingan ng mga pinatalsik na lider lalo na ang mga diktador tulad ni Napoleon Bonaparte. Ang dating Shah ng Iran ay hindi makabalik sa Iran….at marami pang iba. Subalit dahil sa kultura (na naman) ng Pilipino na made-describe na  sobrang sentimental, mapagpatawad, malambot, makatao, at iba pang katangiang kabaligtaran ng karahasan – nakabalik ang mga Marcos. Unti-unti, maliban kay Irene, lahat sila – Imelda, Imee, at Bongbong ay naipuwesto pa sa pulitika. Okey lang sina Imelda at Imee dahil limitado ang boto sa probinsiya nila, pero si Bongbong ay naging senador, isang nasyonal na puwesto, pagpapahiwatag na tanggap na naman ang mga Marcos….sino ngayon ang may sala? Pwede kayang sabihing ang mga batas ng Pilipinas na maraming butas, dahil kahit nga ang mga nasa kulungan na ay pwedeng tumakbo sa pulitika?

 

Ngayon ay nasa kalye na naman ang mga makabayan kunong grupo, nag-iingay at nang-aabala sa trapik dahil sa isyung ito, pero maraming mga kabataan ngayong hindi alam kung ano ang nangyari dahil ipinanganak sila 20 taon o mahigit pa makalipas ang Martial Law. Hindi man lang itinuro sa mga eskwela ang kasaysayan nito kaya kung makabasa o makarinig ng balita tungkol sa pagpapalibing kay Marcos, nagtatanong sila ng, “ano yun?”. Masasabing nagpabaya ang mga nakatalaga sa Department of Education at iba pang ahensiya tulad ng National Historical Institute, lalo na ang mga mambabatas upang magkaroon ng batas tungkol sa pagtuturo nito sa mga bata. Sa halip na magpalabas ng mga librong updated tungkol sa kasaysayan ng Pilipinas, ang pinagkakaabalahan ng mga ganid na may kinalaman sa sistema ng edukasyon ng Pilipinas ay mga pinagkikitaang  “workbooks” na dating “textbooks”…na hanggang ngayon pa rin ay kinukuwestiyon dahil sa taun-taon na lang pa mga pagkakamali ng pag-imprenta. Hindi pinakinggan ang matagal nang pakiusap na ibalik ang mag libro sa dating pormang “textbook” na mga walang sagot sa mga katanungan sa huling bagahi ng bawat  chapter upang magamit pa ng iba.

 

Dapat tumigil na sa kanangalngal ang mga makabayan kuno dahil nagsisimula lang sila ng magigigng hidwaan na naman ng mga Pilipino. Kung mamimilosopo ako, pwede kong sabihin na dahil sa gusto nilang mangyari na hindi dapat kalimutan ang nakaraan, dapat galit tayo hanggang ngayon sa mga Kastila, Amerikano, at Hapon dahil inalipin nila tayo. Malamang nagtataas ng kilay ang mga mamamayan ng mga bansang nagpatalsik ng mga lider nilang mapang-api dahil sa isyung ito sa Manila, hindi buong Pilipinas…..at nagtatanong ng isang piraso lang – “bakit nila pinabalik ang pamilya, lalo na ang bangkay”?

 

Sa isang banda, dapat ang pagtuunan ng pansin ng mga mambabatas ay ang paggawa ng batas tungkol sa pagkaroon ng crematorium sa isang sentrong bayan o siyudad ng bawat probinsiya. Ang problema lang dito, baka magkaroon na naman ng raket sa sistema, dahil kung ang pagpapagawa nga ng mga bahay ng sinalanta ng bagyong Yolanda ay pinagpiyestahan ng mga samut-saring raket at buhay pa ang makikinabang, ang patay pa kaya na susunugin na lang?