There is Hope for Philippine Sports

Color My World

View original post 629 more words

Mt. Hapunang Banoi – Review

ZenMeNow

07082497 The  rocky summit of Mt. Hapunan Banoi

Mt. Hapunang Banoi is located at Rodriguez Rizal with a 517 MASL. It is one of the many mountains located in the area. The event was set on August 21, 2016.  We arrived early  morning and started climbing before sunrise and here are things which I have observed.

View original post 401 more words

Ang mga Checkpoint, mga Paputok, at mga Kulungan

ANG MGA CHECKPOINT, MGA PAPUTOK

AT MGA KULUNGAN

Ni Apolinario Villalobos

 

Walang silbi ang checkpoint kung hanggang tingin lang ang gawin ng mga pulis at sundalo sa mga kotse, at ni hindi man lang ma-check ang luggage compartment. Kung ganyan din lang ang mangyayari dahil pati ang underside mirror ay hindi rin nagagamit sa pag-check, ano pa ang silbi nito? Alangan namang ipapatong sa upuan at dashboard ang baril o bomba. At dahil hindi gagamit ng sniffing dogs, lalong nawalan ng silbi ang hakbang na ito upang malabanan ang terorismo.  Ang isang terorista ay gagawa ng lahat ng paraan upang maitago at maipuslit ang mga gamit sa paghasik ng pinsala.

 

Samantala, habang maaga pa lang ay dapat nang pag-isipan ng presidente kung ipapatupad sa buong Pilipinas ang “firecracker ban” sa darating na pasko. Ang isyung ito ang isa sa mga inaabangan ng mga detractors niya kung may lakas siya ng loob na ipatupad itong pagbabawal na nagtagumpay sa Davao. Dapat alalahaning walang silbi ang mga pagbusal ng mga baril tuwing sumapit ang pasko dahil kahit may mga violators na mga pulis, hindi naman sila napapatawan ng mga karampatang parusa. Yong mga nakapatay pa dahil sa mga ligaw na bala mula sa baril nila, hanggang ngayon ay nandiyan pa rin on duty, at siguradong magpapaputok uli sa darating na pasko…nakakalusot kasi, eh!

 

Tungkol sa paputok pa rin, ang batas tungkol sa pagtalaga ng isang bahagi ng barangay kung saan pwedeng magpaputok ay hindi rin nasusunod dahil tuloy pa rin ang walang habas na pagpapaputok kahit saan, hindi lang ng mga rebentador kudi pati mga nakakamatay na ibang uri, lalo na mga baril. Kung magmatigas ang gobyerno na hulihin ang mga violators, kasya ba sila sa mga nag-uumapaw nang mga mga kulungan? Ang leksiyon tungkol sa bagay na ito ay ang operation “Tokhang” na dahil sa kakulangan ng mga kulungan para sa mga “sumuko”, ay pinapirma na lang sila ng “undertaking” na hindi na uulit. Kaya, habang maaga ay dapat mag-isip na ng mga paraan kung paanong maipapatupad ang “firecracker ban” para sa darating na pasko. PUMUPUSTA AKO NA SIGURADONG MAY LALABAS NA NAPAKALAKAS NA PAPUTOK NA IPAPANGALAN KAY PRESIDENTE DUTERTE, PNP CHIEF DE LA ROSA, AT TOKHANG!

 

Ang Pagtiwala, Pag-aakala, at Pagbakasakali

ANG PAGTIWALA, PAG-AAKALA, AT PAGBAKASAKALI

Ni Apolinario Villalobos

 

 

Ilang beses na rin akong naging biktima ng mga akala ko ay mga kaibigan kaya nagtiwala ako ng lubos dahil naging palagay ang loob ko sa kanila. May mga tao palang hindi nakakapagsabi ng tunay nilang saloobin sa kanilang kaibigan nang harap-harapan,  at sa halip ay binabahagi pa sa ibang tao ang mga dapat sana ay mga ipinagkatiwala sa kanila. Sa ginagawa nila ay mistulang pinaglalaruan nila ang tiwala ng kaibigan nila. Ang mga nabibikitima ng ganitong ugali ay napapanganga na lang bandang huli, sabay tingala sa langit at tanong ng, “bakit nagkaganoon?…AKALA ko ay magkaibigan kami!”. Yan ang dakilang “AKALA” na hindi lang iilang tao ang ipinahamak!

 

May mga tao na ang habol lang sa mga kinakaibigan ay mga kapanibangang makukuha sa kanila. Sila ang tinatawag sa Ingles na “user”. Dalawang uri ang ganitong mga tao….ang isa ay yong ang gusto ay makinabang lang kaya ang tawag sa kanila ay mga “linta”, at ang isa pang uri ay yong mga nakikipag-ungguyan o nakikipagbolahanan sa kapwa upang makinabang silang pareho sa isa’t isa…sila naman ang nagbuhay sa kasabihan sa Ingles na, “scratch my back and I will scratch yours”. Ang mga taong ito ang dahilan kung bakit talamak ang korapsyon sa gobyerno. Sila ang mga anay at bukbok ng lipunan!

 

Sa isang banda, madaling magtiwala sa kapwa dahil likas na sa tao ang pagkaroon ng kagustuhang makipag-ugnayan sa iba pang bahagi ng lipunan, dahil sa kasabihang Ingles na, “no man is an island”  Ang ganitong uri ng kaugalian na may kinalaman sa tiwala ay kadalasang nasisira dahil sa epekto ng makabagong pamumuhay sa lunsod kung saan ay umiiral ang walang pakialaman. Dahil diyan, sa mga nagtatayugang residential condo buildings, ang magkakalapit-unit ay hindi nagkikibuan dahil sa kawalan ng tiwala. Ang mga nagkakabatian lang ay mga katulong at driver. Ganyan din ang nangyayari sa mga high-end na subdivision, kaya nagkakagulatan na lang kung ang isang kaptibahay pala ay big-time drug lord at meron pang laboratory sa inuupahang mansion! Okey na sana ang pagkaroon ng privacy kahit papaano dahil kailangan ito ng iba, subalit naaabuso naman at ginagamit sa masama.

 

Kung marami ang naipapahamak ng pagtitiwala, ganoon din sa maling akala. Kaya ang dalawang nabanggit ay maituturing na “magkapatid” na bahagi ng damdamin at paniniwala. Sa magsing-irog na nagpakasal agad pagkalipas ng ilang linggong ligawan, akala nila ay ganoon kadali ang pag-aasawa na ang kaakibat ay pagtitiis at matinding pang-unawa sa isa’t isa. Ang mga may maiksing pisi ng pasensiya at nag-akalang langit ang tutunguhin nila ay nadismaya nang madiskubreng impiyerno pala ang kanilang pinasok kaya biglang nagpaalam sa isa’t isa…pagkatapos ng mga naganap na suntukan, tadyakan, murahan, at sakalan.

 

Ang pagpili ng pinuno ng bansa ay nakukulayan din ng “akala” batay sa nakikitang panlabas na anyo ng mga nangangampanyang kandidato bago mag-eleksiyon. Kadalasang “llamado” ang may mala-anghel na hilatsa ng mukha, may mayuming ngiti, namumulaklak ang labi ng “po” at “opo”, plantsadong pananamit, nakakabilib na scholastic record, at galing sa pagtalumpati na animo ay contestant sa isang inter-school elocution competition. Ang mukha namang butangero ang mukha, na animo ay kargador sa palengke ang porma, nagmumura, paulit-ulit ang pagsuot ng ilang pirasong damit, at hindi gaanong swabe ang Ingles ay siyempre walang binatbat sa tingin ng mga sosyal. Subalit dahil sa kung ilang beses nang nagkamali ang mga tao sa pagpili ng may nakakabilib na panlabas na kaanyuan, wala silang magawa kundi MAGBAKASAKALI… bunsod na rin ng desperasyon.

 

Si presidente Duterte ay maituturing na bunga ng pagbabasakali ng mga Pilipino dahil sa mga kapalkapakang nangyari nang malamang ang inakala nilang WISE CHOICE sa nakaraang mga eleksiyon ay BAD CHOICE pala, pero huli na. Pinagkatiwalaan ng mga Pilipino si Duterte dahil sa pag-aakalang siya ang kasagutan sa mga problema ng bansa. Binatay ang pagbabakasakaling magagawa din nito sa buong Pilipinas, ang ginawa niya sa Davao. Tinumbasan din ni Duterte ng katapangan ang pagharap sa problema sa droga, bilang sampol, kaya tila naka-jackpot ang mga Pilipino sa kanya!

 

Siguro kung taong walang yagbols ang nanalo bilang presidente ng Pilipinas, paswit lang ni Obama, baka napaihi na siya sa pantalon o nagkanda-LBM sa nerbiyos!