Ipaubaya sa Iba ang Hindi Kayang Gawin, at Huwag Kaiinggitan ang Tinamo nilang Tagumpay

Ipaubaya sa Iba ang Hindi Kayang Gawin,

at Huwag Kaiinggitan ang Tinamo nilang Tagumpay

Ni Apolinario Villalobos

Marami sa atin ay kakambal na yata ang inggit. Ito ang mga taong ang gusto ay kilalanin sila na pinakamagaling kahit wala naman napatunayan o di kaya ay hanggang salita lang ang kayang gawin. Sila rin yong halos ay dapaan ang mundo, dahil lahat ay gustong gawin, at ayaw magbigay ng pagkakataon sa iba. At sila pa rin yong mga taong mahilig mangpuna o mag-criticize pero wala namang nakahandang suhestiyon.

Dahil sa utak na taglay, lahat ng taong normal ay may kakayahang gumawa ng iba’t ibang bagay subalit ang antas ng kagalingan at tagumpay ay hindi pareho, kaya nga sa bokabularyo ay merong mga katagang naghahambing. Inggit ang dahilan kung bakit ayaw tanggapin ng ibang mayroong mas magaling sa kanila. Ang tao ay may kakayahang magsikap upang makaakyat sa mga baytang ng buhay at marating ang tugatog ng tagumpay. Pero hindi lahat ng tao ay may kakayahang gumawa nito, katotohanan na dapat ay tanggapin. Hayaan na ang ibang makapagpatuloy dahil sa kakayahan ng kanilang talino at yaman. Huwag silang kaiinggitan, sa halip ay pagsikapang makagawa ng mga paraang angkop sa inabot na baytang ng pagsisikap. Halimbawang ang kaya lang na negosyo ay isang sari-sari store, at hindi big time na grocery, pagkitaan na lang na mabuti ang sari-sari store at pagpursigihin ang pag-ipon, sa halip na umutang upang maging grocery ang maliit na tindahan. Applicable ang “no guts, no glory” sa mga angkop na larangan, hindi sa lahat, kaya piliing mabuti kung saang larangan ka magaling at doon mo patunayan ang kasabihang yan, sa halip na isiping kung nagawa ng iba ay kaya mo ring gawin.

May mga tao namang hindi nakakaalam kung sa aling larangan sila magaling kaya kailangan nila ang payo ng iba bilang pag-alalay sa kanila. Kapag nagtagumpay sila sa ini-suggest na gawain, sila mismo ay nagugulat at nagsasabing hindi nila akalain na kaya pala nila. Kabaligtaran ang nabanggit, ng ugali ng ibang Pilipino na mahilig magsabi ng, “kaya ko rin yan”, kahit alam nilang hindi nila kayang gawin ang ginagawa ng taong kinaiinggitan. Sa isang banda,  ang ibang Pilipino ay mahilig ring magsabi ng “nakakainggit ka” na hindi maganda ang dating. Sa halip, ang sabihin dapat ay “nakabibilib ka, gagayahin kita”.

Tulad na lang ng kuwento tungkol sa isang nanay na mahilig maiinggit sa kanyang mga kaibigang magaling magluto, at ang expression ay, “nakakainngit ka”. Ang isang sinabihan ay napuno na kaya binara siya ng “gumaya ka!”. Puro salitang inggit kasi ang palaging lumalabas sa bibig ng nanay na ito sa halip na gayahin ang magandang ginagawa ng iba, kaya hanggang sa nakapag-asawa ang mga anak, ay hindi man lang natutong magluto ng adobo! Kung makita namang maayos ang hitsura ng mga kaibigan dahil marunong mag-manage ng oras, kaya may panahong maligo at maglinis ng katawan, siya namang tamad maglinis man lang ng bahay ay burara pa sa katawan, kaya sa tingin pa lang ay mabaho na!

May isa namang kakilala lang ang tahasang nagsabi sa aking, “kaya ko ring gumawa ng tula”. Nagulat ako sa sinabi niya dahil hindi naman ako nagbabanggit sa kanya ng ginagawa kong blogging. Siya ang nagpasimula ng usapin tungkol sa mga tula na nababanggit pala sa kanya ng mga kakilala naming nakakabasa ng mga isinulat kong ina-upload ko sa facebook. Inisip ko na lang na talagang magaling siya dahil taal siyang “Tagalog”, taga-Batangas kasi, samantalang ako ay hindi dahil taga-Mindanao. Upang hindi na humaba ang usapan, sinagot ko siya ng, “okey lang…trying hard lang naman ako”. Inimbita ko siyang magbigay ng isang tula upang ma-ipost sa mga sites ko….mag-iisang taon na ngayon, ni isang talata ng tula ay wala siyang naibigay sa akin. Mataas ang puwesto niya sa isang kumpanya, kaya feeling niya, dahil sa kanyang trabaho, walang ibang dapat lumamang sa kanya – sa lahat ng bagay, pati na sa paggawa ng tula. Kawawa naman ang tula, ginamit sa walang kapararakang naramdamang inggit!

Hindi magandang pairalin ang inggit dahil nakakahila ito pababa ng ibang taong nagsisikap na mabuhay nang maayos sa abot ng kanilang makakaya. Lalong maganda sana na yong mga nakakaangat na sa buhay, na may napansing nagsisikap na kaibigan o ibang tao kahit hindi kilala, dapat ay tumulong sa pamamagitan ng pagtulak sa mga ito upang mapadali ang kanilang  pag-angat o pagsulong. Ang pagsisikap ng mga taong ito ay hindi naman nakakasakit ng kapwa nila tao, at ang layunin lang nila ay upang magkaroon ng marangal na pamumuhay at upang maiwasan nilang umasa sa limos ng iba!

Kaya bilang pangwakas, sa halip na maiinggit, tanggapin ang mga kahinaan, o kung hindi kayang tanggapin ay doblehin ang pagsisikap sa abot ng makakaya…makipagtulungan sa magagaling na nakakatulong naman sa kapwa at bayan…at, higit sa lahat, tumulong sa pag-asenso ng iba, sa halip na manghila, upang hindi sila makadagdag sa bilang ng mga taong binibigyan ng limos!

China Did it Again…Passing the Blame to the Philippines and Playing the Downtrodden on the Issue of the West Phil. Sea

China Did it Again…Passing the Blame to the Philippines

and Playing the Downtrodden on the Issue of West Phil. Sea

By Apolinario Villalobos

Here is another disturbing dispatch from Reuter on the latest declaration of China as regards the disputed West Philippine Sea:

“BEIJING/MANILA (Reuters) – Chinese Foreign Minister Wang Yi said the Philippines’ case against China at an arbitration tribunal over rival claims in the South China Sea had strained relations and that it was up to the Philippines to heal the rift.”( By Sui-Lee Wee and Manuel Mogato)

China is not stopping from presenting an image that oozes with weakness, humility and innocence to illicit sympathy from fence-sitting nations as regards the West Philippine Sea where she has built artificial islands that anytime from now shall be inhabited by thousands of her military personnel, as well as, equipped with military facilities. This is despite her insistence that the reclaimed islands shall be utilized for researches and emergency rescues, although, her covert objective, is first and foremost, expansion of her territory. She is perceived with disdain as a double-talker. Proof to this was when she declared that reclamation in the West Philippine Sea was stopped, but weeks later, the world was gaping at the wonder of the transformation of an atoll into a “high-tech island”, complete with military facilities and runway.

The issue on the West Philippine Sea shall put to test the guts of the United Nation’s International Tribunal charged with the Law of the Sea. Will it go on with the investigations and trials despite the vehement refusal of China to participate as she does not recognize the tribunal’s authority? What will the other co-members of China in the UN Security Council do? Will they join hands and gang-up on her? Will the United Nations order the dismantling of the facilities on the disputed natural and man-made islands, once the tribunal decides in favor of the Philippines?

Practically, the economy of the whole world is in the tight grip of China, as even powerful nations are indebted to her. The Chinese President was recently a guest of Honor in London and accorded very special treatment which their high officials unabashedly admitted to be equated with “economic assistance”. China has also, spearheaded the opening of a bank that competes with the World Bank in offering loans to distressed countries.

The peoples around the globe practically depend on China – from their toothpick, gadgets, food products, equipment, and machineries. Due to the cheap Chinese labor, companies from all over the world, transferred the manufacturing of their goods in China, although, marketing of the products are done in their home countries  In this view, it would seem that once the machines of factories in China will stop, the whole world shall come to a complete stop, too. When the Chinese money declined in value, other moneys in the world followed suit. So, what other manifestations do we need to show that the Chinese, have by their wily manipulation, able to control the world, and that the leaders of the nations that are supposed to be defenders of democracy, are just playing charades to avoid losing face?

Meanwhile, in the “game of the West Philippine Sea”, the pawn is the Philippines…if China will get what she wants, it would be goodbye to the rest of the claims by other SEA nations!