Ang Mga Brodkaster sa Radyo

Ang mga Brodkaster sa Radyo
Ni Apolinario Villalobos

Kung minsan, hindi malaman kung seryoso ang ilang brodkaster sa radyo kapag tumalakay sila ng mga maseselang usapin. Kung hindi kasi nasusundan ng halakhak ay hagikhik ang kabuntot ng kanilang mga sinasabi. Hindi ko lang alam kung live ang mga hagikhik at mga halakhakan. Nakakadismaya ang ginagawa nilang ito dahil iisipin ng mga nakikinig na walang katotohanan ang kanilang sinasabi o biro lang. Kung broadcasting style man nila ang mga iyon… hindi maganda ang dating sa mga nakikinig.

Yong isang narinig ko, sa simula ng talakayan, akala ko ay ramdam na ramdam niya ang mga sinasabi laban sa mga Binay, subalit biglang narinig ang hagikhik pagkatapos niyang magsalita. Yong isa naman, akala mo ay pastor sa pagdiin ng mga sinasabi, subalit biglang may maririnig na halakhakan pagkatapos, ganoong ang pinag-uusapan ay tungkol naman sa isyu ng West Philippine Sea. Kung recording man ang hagikhik at halakhakan na pang-background lang, hindi maganda ang epekto. Mas maganda nga sana kung wala nang background kung nag-eeditorialize na sila para maliwanag na maunawaan ang kanilang mga sinasabi. Ang habol kasi ng mga nakikinig ay ang laman ng kanilang mga tinatalakay, hindi ang music o kung anumang background.

Sa mga programa namang may pagka-public service, kung magsalita na ang humihingi ng tulong lalo na sa paghanap ng mga nawawalang mahal sa buhay, nagpapa-background pa ng music na malungkot. Gusto yata ng anchor ng programa na umiyak ang mga nakikinig! Bakit kailangan pang may umiyak kung tutulong lang din naman sila? Para bang kung walang iyakan ay walang epek ang programa nila. Napaka-cheap na style!

Yong isang brodkaster pang isa, napakatapang sa pag-atake sa isang dating mayor na iniimbistigahan, subalit nang makausap na nito “on air” ang abogado ng nasabing mayor, biglang natamimi! May mga magkatandem pa na hindi nahihiyang magparinig sa mga binabanggit nilang mga tao at food establishments na hindi daw nila tatanggihan kung ano mang meryenda ang ipapadala. May mga humihingi pa ng pasalubong sa mga binabanggit pa rin nilang tutungo sa ibang bansa. Ang iba pang hinihingi “on air” ay mga libreng tiket sa concert, lalo na noong may mga laban si Pacquiao. Nawalan tuloy ng “sophistication” ang trabaho ng brodkaster dahil sa ginagawa nila.

Ang mas lalong nakakahiya ay ang naririnig “on air” na side comments nilang maaanghang tungkol sa mga mismong kasama nila. Sa ginagawa nilang ito, para bang ginagamit nilang panakot ang pagsasalita nila sa radyo dahil naririnig sila sa buong bansa o mundo, kaya hindi sila pwedeng salingin ninuman.

Ang pagiging brodkaster ay isang biyaya, dahil dekada kung minsan ang binubuno upang makapagsalita lang sa mikropono o maghatid ng balita mula sa kung saang lupalop. Dapat itong gamitin upang makatulong, hindi upang makapang-abuso ng kapwa. At dahil itinuturing silang instrumento sa pagpapalaganap ng mga impormasyon, dapat hindi nila pinaglalaruan ang mga tagapakinig, na ibig sabihin, kung seryoso ang tinatalakay, dapat seryoso rin ang kanilang paraan sa pagpapaabot ng mensahe, walang halong halakhak o biro.

Mapapagkatiwalaan pa ba ang COMELEC?

Mapapagkatiwalaan pa ba ang COMELEC?
Ni Apolinario Villalobos

Ang Commission on Election (COMELEC) ay itinuturing na tagapamahala ng pinakamakapangyarihang karapatan nating mga Pilipino – ang pagboto. Ang ganitong kapangyarihan ay naipapatupad lamang natin tuwing panahon ng eleksiyon kung kaylan ay pumipili tayo ng mga iluluklok sa mga puwesto.

Subalit ang nakakalungkot, itong ahensiya na inaasahan at pinagkakatiwalaan natin ay ilang beses nang ginamit ng mga tiwaling presidente, at hanggang sa kasalukuyan ay wala pa ring napaparusahan….napo-promote pa. Magkaputukan man ng mga balita tungkol sa mga gamitang ito…hanggang doon na lang. Kunwari ay may magsasalitang mga mambabatas at mga opisyal, pagkatapos ay susundan na ng katahimikan. May mga “resulta” at “naipapatupad” tulad nang nangyari kay Coco Pimentel. Subalit, walang ginawa ang COMELEC sa mga tauhan nitong gumawa ng katiwalian…nandiyan pa rin sa mga puwesto nila.

Ang malaking eskandalo ng botohan nang tumakbo si Fernando Poe, Jr. ay sumentro sa “Hello Garci” scandal. Na-zero si Fernando Poe sa mga Muslim communities, isang napaka-imposibleng pangyayari at nakakatawa, dahil idolo ng mga Muslim ang actor. Ang gumawa ng pandaraya ay hindi gumamit ng isip niya, kaya madaling nabisto. Wala na ang military na si “Garci”, subalit ang taga-COMELEC ay nandiyan pa rin, at na-promote pa daw.

Kung ibabatay sa kasaysayan, lumalabas na balot ang ahensiya ng mga eskandalo, subalit ang nakaupong presidente ay walang ginagawa tungkol dito. Bakit? …anything can happen.

Matagal nang isyu ang mga computer at sistema na ginagamit sa eleksiyon, subalit hanggang ngayon ay parang wala pa ring malinaw na direksiyon. Bakit?…anything can happen.

Dahil sa kagustuhan ng sambayanang Pilipino na magkaroon ng eleksiyon, kung sakaling walang mapipiling kumpanya ng computer na magagamit dahil talaga namang gahol na sa panahon, siguradong gagawa ng “remedyo”, matuloy lang ang elesksiyon….yan ang nakakapangamba dahil “magagamit” na naman ang COMELEC…. “mauutusan”na naman! Siguradong may mabubusalan na naman ng pera!….talagang sa Pinas, anything can happen!

Life and Writing

Life and Writing
By Apolinario Villalobos

Life and writing are similar on the aspects of their inception, mid-activities, and culmination.

There is pain felt as the womb pulsates, while the new life therein tries to manifest itself to the world. There is pain, too, in the head of the writer that throbs with effort as he struggles on how to start a sentence.

Relief is felt by the mother when the bundle of new life finally makes it out to enjoy its firs whiff of air. Relief is felt, too, by the writer as the first word comes out of his head to trigger the avalanche of more words that shall comprise a literary expression.

As the child grows enjoying life, he or she is guided by the parents, institutions and established norms so that he or she becomes a virtuous member of the society. On the other hand, as the writer progresses, set norms and ethics, as well as, his own style guide him to ensure that the outcome of his effort becomes satisfactory.

In life, it is difficult to “call it quits”, especially, as one enjoys life no end. But the onset cannot be prevented, as sometimes, it is unexpected – caused by an accident. Normally, though, it should come with old age or disease.

The writer, meanwhile, has to allow a ‘twist” to conclude what he is doing. Or, gracefully allow the avalanche of words to be exhausted, naturally, and spell the end.

As with living… writing can also be difficult.

Ang Pagpapaka-trying Hard ni Jericho Petilla upang Makilala

Ang Pagpapaka-trying Hard ni Jericho Petilla
Upang Makilala
Ni Apolinario Villalobos

Dahil gusto yatang tumakbo bilang senador, si Jericho Petilla na kalihim ng Department of Energy ay biglang nagkaroon ng “infomercial” tungkol sa tamang paggamit ng kuryente. Napaka-tasteless at useless ng “informercial” na ito, na malamang ay ginastusan ng milyones, dahil sa MERALCO naman mismo ay may mga brochures na pinamimigay kung paanong makatipid sa paggamit ng kuryente, at kumpleto pa.

Trapong-trapo ang dating ni Petilla sa pag-trying hard niya upang makilala at matandaan ng mga tao. Hindi siya dapat mag-alala dahil kahit hindi naman magwaldas ang ahensiya ng pera upang ipangalandakan ang plano niyang pagpasok sa pulitika, matatandaan naman talaga siya – BILANG ISANG KALIHIM NA WALANG GINAWA. Naging spokesperson lang siya ng mga negosyante ng kuryente dahil dina-justify niya ang mga kapalpakan nila at ng maya’t mayang pagtaas ng presyo.

May mataas na pinag-aralan si Petilla kaya dapat alam niyang ang mga kalugian ng mga negosyante ng kuryente ay hindi ipinapapataw sa mga consumers. Sa prinsipyo ng negosyo, ang taong papasok dito ay dapat handa sa lahat ng mga pangyayari, lalo na sa pagkalugi. Subalit, sa halip, ang mga power provider ay nagtataas ng presyo kung may mga shutdown o power failure upang mabawi daw ang lugi nila. Ang ganitong maling gawain ay dapat alam ni Petilla o baka nagbubulag-bulagan lamang siya. Dapat ay itong mga provider pa nga ang magbayad sa mga consumers dahil sa hindi birong konsumisyon na dulot nila sa mga tao, lalo na sa mga negosyante.

Si ginagawa ni Petilla ay nabisto na siya pala ay galing sa pamilya na guilty sa issue ng political dynasty. Kaya hindi rin siya naiibang TRAPO! Nakalimutan yata niya na nakakadalawang taon pa lang siya sa puwesto ay nanawagan na ang mga tao na bumaba siya. Pero tulad din ng ibang appointees ni Pnoy na makapal ang apog, kapit-tuko din siya puwesto. Ngayon ay umaapela pa!…baka akala niya ay kaakit-akit ang imahe niya!