Ang Pagtitiyaga ni Mona….nakakabilib na ay nakaka-inspire pa

Ang Pagtitiyaga ni Mona
…nakakabilib na ay nakaka-inspire pa
(para kay Mona Caburian-Pecson)
Ni Apolinario Villalobos

Mapalad ang isang pamilya sa pagkakaroon ng isang matiyagang ina. Palagay ko, angkop sa ganitong pagsasalarawan ang kilala kong ina, lalo pa at hindi pangkaraniwan ang kanyang mga pinagdaanan. Siya si Mona, maganda, matangkad, mestisahin, matalino, career woman, subalit dahil sa taglay na malalakas na katangian, animo ay pinangilagan ng mga lalaki na bantulot dahil hindi nila maabot ang kanyang kinalalagyan. Mataas din kasi ang kanyang puwesto sa isang malaking kumpanya. Umabot na siya sa gulang na sa batayan ng mga Pilipino ay yong sinasabing nalipasan na ng panahon, sa madaling salita, siya ay naging matandang dalaga. Subalit siya ay matiyaga sa paghintay ng kanyang magiging kabiyak na sasabayan niya sa pagtanda…

May dumating nga sa kanyang buhay, isang biyudo at may apat na anak. Sa simula, ay bantulot siya sa pagtanggap ng inaalay nitong pagmamahal, kaya pabirong sinabi kong dapat ay ipagpasalamat niya ang pagkaroon agad ng mga anak. At sa pagkakaroon naman ng sarili niyang anak na dadalhin niya sa kanyang sinapupunan, pinalakas ko ang loob niya sa pagsabi na yong iba nga lampas singkwenta na pero nabubuntis pa. Ang problema lang ay ang pagkaroon niya ng myoma na mabilis ang paglaki. Mabuti na lang at hindi malignant ito kaya hindi nakaapekto sa kanyang pagbuntis.

Nairaos ni Mona ang pagbuntis hanggang sa siya ay manganak, ng isang malusog na sanggol at walang ano mang kapansanan sa katawan na kinatakutan din niya dahil, ito yong tinuturing na “menopause baby”. Ang sabi ko naman sa kanya bilang pampalakas ng loob pa rin, siguradong matalino ang bata dahil matalino siya at ang kanyang asawa, at hindi ako nagkamali. Nang mag-aral ito ay matataas ang mga markang nakuha hanggang gumradweyt sa kursong pang-piloto ng eroplano.

Samantala, ang iba pa niyang mga “anak” na binuhusan din niya ng pagtitiyaga at pagmamahal ay natuto na ring kumilala sa kanya bilang tunay nilang ina. Maaayos ang kanilang buhay, at may mga apo na silang mag-asawa sa mga ito. Nagbunga ang patitiyaga ni Mona sa pag-ako ng mga responsibilidad bilang bagong ina ng mga unang anak ng kanyang asawa. Kasama ng kanyang pagmamahal ay ang pag-alala kung hindi sila nakakauwi ng maaga noong estudyante pa sila. Hindi rin siya nagpabaya sa pagbigay ng mga payo, lalo na sa mga babae.

Ang ipinakitang pagtitiyaga ni Mona ay patunay lamang sa kasabihang Pilipino na: “kung may tigaya….may nilaga”, at ang “nilaga” ay ang katatagan sa kabuuhan ng kanilang pamilya, kung saan ay umiiral ang pagmamahalan at kasiyahan.

SAGADA (Mountain Province, Philippines)

No Juan Is An Island

“Always take a picture for everywhere you go; if you don’t, then all you just lost was the precious memories and moments”

Long before the movie “That Thing Called Tadhana” made this place popular, the quaint and bucolic town of Sagada has been my favorite Philippine destination.

Sagada – a fifth class municiplaity in the Mountain Province, Northern Philppines – and is considered as a serene mountain backpacker mecca for both locals and foreigners. It is located north of Manila (taking at least 12 to 15 hours by bus), 6 to 7 hours bus ride from Baguio City, and is adjacent to Bontoc, the provincial capital. It is nestled in a valley at the upper end of the Malitep tributary of the Chico River some one and a half kilometers above sea level in the Central Cordillera Mountains, enveloped between the main Cordillera Ranges and the Ilocos Range.

Sagada maybe…

View original post 1,053 more words

The 4 Lakes of Kabayan (Benguet, Philippines)

here’s something on the undiscovered nooks of Kabayan which is famous for its hanging coffins…

No Juan Is An Island

“Let yourself be open and life will be easier. A spoon of salt in a glass of water makes the water undrinkable. A spoon of salt in a lake is almost unnoticed.”

Lake Tabeo

Kabayan is a fourth class municipality in the province of benguet, Northern Philippines. It is said to be the home of  the Kabayan mummies, mystical 4 lakes and Luzon’s highest peak – Mount Pulag.  Long before it was known or named, this quaint town was a thickly forested and mountainous settlement. The whole place was completely covered with pine trees, virgin oaks, and much higher, by the grassy height of Mount Pulag.

A river along the way to Kabayan.

Kabayan is located along the Agno River, most easternly of Benguet Province and within the towering presence of Mount Pulag. It is approximately 335 kilometers north of Manila. From Baguio City, Kabayan is 85 kilometers northeast travelling through the Baguio-Ambuclao-Bokod-Kabayan Road…

View original post 872 more words

The Precious Silence…that we squandered

The Precious Silence
…that we squandered
By Apolinario Villalobos

It is only in silence that we can hear
the unspoken ache in the heart of others as they suffer,
with closed eyes we could see the torment
brought to them by thirst and hunger.

It is only in silence that we can hear
the voice of God as He answers our heartfelt pleading,
with closed eyes we could feel His mercy
touching our heart, our whole being.

It is only in silence that we can hear
the sweet music that Mother Nature has been humming,
sweetness that we disregarded, neglected
appreciated only now that She’s dying.

It is only in silence that we can hear
the throbbing love, our heart harbors with utmost care,
that should be nurtured, shared unselfishly
not stifled, choked and left to flounder.

The precious silence, we squandered
a mistake, regretted at the last hour
as we grapple hard with time
and, eyes wide with anguish
as we all wallow in miseries!