Gitarang Basag

Gitarang Basag

ni Apolinario Villalobos

Hindi aakalaing ang mataginting na tunog

mula sa tinipang kwerdas ay galing sa isang gitara

na maliban sa kupas ang pintura, basag pa ang mukha.

Sa pagtipa ng matandang bulag pala at pilay

pumapainlalang ang himig ng awit na mapang-akit

sinasabayan kung minsan ng silindro, o di kaya’y paswit.

Mga biyak sa mukha ng gitara ay pinagdikit

halos binalot naman ang tangkay ng tape na plastik

subali’t sa pagtipa ng matanda, animo siya’y nagmamadyik!

Lata na nasa harap niya ay iniitsahan ng barya

may lima, sampu, pero ang papel ay inaabot sa bata-

habang tinatanggap ang pera, mukha niya’y nababalot ng tuwa!

Sa bawa’t tipa ng gitara, mga tao’y napapalingon

napapangiti sa kasiyahan, mayroon din halos maiyak

kaligayaha’y idinaan na lang sa malugod at taos-pusong palakpak!

Kamangha-mangha na ang gitarang halos ay sira na

Nakakagawa ng musika na talaga namang nakakaaliw

Parang tao rin na gusgusin man at sa tingin ay walang pag-asa

Kakikitaan din ng magandang ugali, basta bigyan lang ng tiwala!

Ang Harap-harapang Pagsisinungaling…daw ni Purisima sa Senado

Ang Harap-Harapang Pagsisinungaling

…Daw ni Purisima Sa Senado

Ni Apolinario Villalobos

Nabunyag na nakipagkita muna si Purisima sa Presidente, pagdating na pagdating niya mula sa Colombia, bago siya humarap sa Senado kahapon. Dahil sa nabistong miting ng dalawa, marami na ang nag-speculate na walang mangyayari sa hearing “in aid of legislation”. Sigurado daw kasing naturuan ng Presidente kung paanong sumagot sa mga tanong at malamang binigyan ang assurance na anuman ang mangyari suportado pa rin niya ito. Ganyan ang sistema ng bagong administrasyon –takipan ng mga mali.

Taas-noong humarap si Purisima at pangiti-ngiti pa, hindi lang mawari kung ngiting aso o ngiting pusa. Sumagot naman sa mga tanong, walang pinalampas, halatang ready, subali’t halatang ang mga ito ay puro hinabi sa mga hibla ng kasinungalingan.

Ang mga isyu at obserbasyon:

1. Mansyon sa Nueva Ecija. Tama ang sagot niya noon Hulyo sa tanong kung may “pinapagawa” siyang mansion sa Nueva Ecija – wala daw, at pinipilit niya kahapon. Dati na nga namang may nakatayo nang mansion noon pang panahon na yon. Subali’t sumemplang siya sa pagsagot kung paano niya nabili ang property at kung magkano ito dahil hindi angkop sa kinikita nilang mag-asawa. Prime property ito batay sa location at ang mababang presyo ay balot ng mga pagdududa. Ang mansion ay nasa San Leonardo, Nueva Ecija at kumpirmadong pugad o sentro ng huweteng. Ang naisip tuloy ng mga tao ay kung may kapalit bang “goodwill” ang bahay. Matunog ang tanong kung bakit sa kabila ng pagkaroon niya ng mansion sa pugad ng huweteng ay namamayagpag pa rin ito.
2. Sasakyan na nabili raw sa halagang 1.5M pesos. Marami ang napanganga dahil hindi bababa sa 6Mpesos ang halaga ng nasabing sasakyan. Nabigyan daw siya ng malaking discount. Kaya pinaalalahanan siya ni Senator Grace Poe na ito ay katiwalian. Parang walang epek ang sinabi ng senador. Nakasandal nga naman siya sa pader…Presidente ba naman.
3. Mga “donasyon” para sa “White House” sa Crame. Kahit nabistong hindi kapani-paniwala dahil sa kawalan ng Deed of Donation mula sa mga donors, hindi pa rin siya natinag, kahit pa na nadagdag sa duda ang huli nang paggawa ng mga Deed of Donation. Sa diretsahang sinabi ni Senator Osmeῆa na hindi kapani-paniwala ang sinabi niya, maaliwalas pa rin ang mukha na talagang nakikitaan ng self-confidence. Sa sinabi ng senador na kung mga donasyon ang tinanggap ng PNP dapat ay ginamit ang mga ito sa PNP Hospital na mas nangangailangan ng tulong, sa halip na ginugol sa “White House”. Ang expression sa mukha ay “parang wala lang”, na animo ay nagsasabi ng “pakialam ko sa ospital”. Wala rin daw siyang design ng “White House”, dahil ang inaasahan lang daw niya ay isang “quarters”. Kaya nang sabihin ng nagtanong na si Senator Osmeῆa na “I don’t believe you”, at dinagdagan pa na kung dog house ang nagawa, okey lang pala sa kanya. Wala pa ring epek sa kapal ng apog ni Purisima! Talagang epektibo ang “pagturo” sa kanya ng kanyang BFF. May binanggit pa siyang “build and transfer” na akala mo ay tumutukoy siya sa isang infrastructure tulad ng MRT at LRT. Nahawa siya sa kahibangan ng nagturo sa kanya!
4. Ang trucking business. May mga nagsabi na hindi maaaring walang kapalit ang pagkaroon niya ng mga truck na milyones ang halaga. Sabi ng mga reporters, naalala nilang may panahon daw noon na maraming mga truck ang “nahuli” at na-impound dahil kung hindi puslit, ay maraming question sa mga papeles. Pero sa Senado, hindi malinaw ang sagot ni Purisima tungkol sa kung paano siyang nagkaroon ng mga truck. Sa isang banda, ang mga “maalam” na reporters ay maraming “alam”, ayaw lang magsalita dahil wala silang proteksiyon. Binasura kasi ng Presidente ang Freedom of Information Bill!
5. Ang targeted na satisfied population sa serbisyo nila na 65% lang. Sa tanong ni Senator Poe na bakit hindi gawing 95% man lang, ang depense niya ay, “ibinigay” lang daw sa kanya ang target. Halatang spoon-fed siya bilang hepe ng PNP. Kung hindi nabunyag, pagdating sa singilan na may kinalaman sa performance ng PNP, at ang inabot lang ay 65% o 70%, ay lalabas na successful nga naman sila sa pagtupad ng kanilang tungkulin bilang pulis. Halatang ang ganitong pananaw o takbo ng diwa ay pinapairal ng “isang tao” na masyadong bilib sa sarili…doon sa itaas!
6. Ang inaabangang commitment niya kung paanong sugpuin ang katiwalian sa hanay ng kapulisan o sa diretsahang salita ay kung huhulihin ba ang mga tiwaling pulis. Nakakabingi ang sinabi niya na kahit may napapansin silang hindi maganda sa kilos ng mga tiwaling pulis, hindi daw nila masasampahan ang mga ito ng kaso, hangga’t hindi nahuhuli sa akto! Kaya pala naglipana ang mga hulidap at kotongan na big time na! Kailangan pa palang lumaki ang mga kaso na pansin na sa tulong ng media tulad ng nangyari sa hulidap sa EDSA bago kumilos ang kapulisan. Paano kung walang netizen na nakapag-post sa facebook upang maging viral at mapansin ng publiko! Ang sinabi ni Purisima sa Senado ay parang hudyat sa mga nakangising tiwaling pulis na ituloy lang ng mga ito ang kanilang ginagawa – huwag lang pahuli sa media o netizen para hindi malagay sa diyaryo o sa facebook! Malinaw ang kutsabahan sa loob ng PNP! May isang concerned na grupo ang nanawagan na ang mga bagong graduate na pulis ay huwag i-partner sa mga senior na police – may malinaw na mensahe kahit pahapyaw.
7. Wala si Escudero, ang future groom sa kasal niya sa isang artista na malaki ang agwat edad sa edad niya, at ang future Best Man ay ang Presidente. Naisipan kaya ni Escudero na huwag na lang siyang umatend sa hearing at baka magmukha siyang tanga dahil hindi siya magtatanong sa BFF ng future Best Man niya? Maraming nadisymaya dahil akala ay “matino” si Senator Escudero bilang senador, feeling “intelligent” daw kasi. Sa pagliban niya sa hearing, nakita na ang tunay niyang kulay. Kasama pala siya…!
8. Si Senator Trillanes, kung magtanong halatang ingat na ingat din. May pinupuntirya kasing mas mataas na puwesto, kaya hanggang ngayon para pa siyang nagsa-shopping ng suporta – gumigitna, feeling safe muna. Kasama rin pala siya…!
9. Sa tanong ni Senator Poe si Purisima kung ano sa palagay niya ang rating niya batay sa 1-10, walang kagatul-gatol na sinabi niyang 9. Siguro kung sa pagkakataong yon ay kumakain ang senadora, malamang na nabulunan siya! Pigil ang sarili sa paghalakhak, sinabi na lang niya ng diretsahan na “4 ka lang”. Sampal na hindi ininda ni Purisima!
10. Sinisiraan daw siya (Purisima) upang ang mga naninira sa kanya ay patuloy na makagawa ng katiwalian. May sindikato raw sa Crame at hindi niya hahayaang pigilan siya sa pagpapatuloy ng mga reporma. Familiar ang linyang yan. Ilang beses nang sinabi sa mga pulong, paulit-ulit pa, parang sirang plaka, mabuti na lang hindi binanggit ang mga kapalpakan ng pinalitan niyang hepe. Ang himutok ng isang jeepney driver…haaaay nakwo…gets nyooooh????

Pagkatapos ng hearing sa Senado, kumpirmado na ang wholesale na sabwatan at takipan sa gobyerno…yon na! Kawawa naman ang Pilipinas!

Ang hearing ay gagamitin dawn a batayan sa paggawa ng mga batas upang matigil ang katiwalian sa kapulisan…kaya?

Sa isang banda, masigabo ang palakpakan ng mga nasa Malacaῆan! Diretsong sinabi na suportado nila si Purisima! Malamang ay nagtitilian sila sa isa na namang tagumpay na tinamo ng isang ka-apiran! BFF nga!

Two Serious Issues on Air Travel: Antiquated Radar System and Terminal Fee

Two Serious Issues on Air Travel:

Antiquated Radar System and

Terminal Fee

By Apolinario Villalobos

As is always with the inefficient system of the government, the problem on the antiquated radar system of the airport has been brought forth because of the concerns on landings and take off, lately. The airport authority admitted the fact that their equipment is outdated. This poses a big problem because of the current situation of the Manila airport due to its lone runway, resulting to heavy traffic for the incoming and departing flights. This is the reason why most often, flights out of Manila are always delayed, as incoming flights are given the priority for their landing resulting to the long queue of aircraft waiting for their turn to use the lone runway for take-off.

This is the problem with the government’s lack of coordination. Its Department of Tourism is energetically promoting inbound travel and travel among the locals around the country, but the aspect on convenient travel is not given attention. The leadership of the agency concerned also lacks the energy to pursue their needs. They are not assertive to let those people in the Senate and Congress – those concerned with the budget, that their service is practically at the edge of becoming inefficient, or better, useless. So many airport terminals in the country are dilapidated. Even the four terminals in Manila are in sorry state. The NAIA 1 stinks and humid, the NAIA 3 has falling ceilings and leaking pipes. As a cover-up, the MIAA came up with a brand for their service – “service with a smile”. The guy from the MIAA who appeared on TV was also wearing a big smile, as if, the concocted brand name is already a big deal – a big accomplishment! If the guy reflects the kind of people running the airports, then, the country has a big problem. What the airport needs is a reasonable budget so that the antique radar system can be improved to be at par with the demand for efficient operation, period!

 

Manila pales in comparison even with Kuala Lumpur when it comes to this aspect of travel. A television series on travel showed the hi-tech facilities of Malaysia airport, which includes even a train connected with the airport terminal for the convenience of arriving and departing passengers! And, to think that the Philippines is way ahead of Malaysia in becoming an independent country!

As if the travails of the dilapidated airport terminals are not enough, here comes the issue on the integration of the terminal fee in the purchase of the tickets. Again, the lack of sound analysis of government “intellectuals”, the so-called bright people of the President, surfaces. They seem to have forgotten the problem that such integration gave insurmountable problems to the air travel industry in the past, that is why, it was discontinued. Obviously, they are not aware of how tickets are processed and the circumstances that surround these travel documents afterwards.

The integration of terminal fee in the purchased airline ticket will add corners to the process of ticket issuance, to the detriment of the all parties, especially the passengers, because:

-if an airline ticket is issued by an authorized travel agent, the remittance will become complicated, as the inefficient Department of Tourism will be added as another party to the transaction;

-if the ticket is issued by the airline concerned, the same complication will be involved;

-if the purchased airline ticket is not used, but intended for refund, instead, the process will become more complicated, due to the inclusion of the inefficient Department of Tourism;

-the man-hour and manpower involved are bloated, as close liaising with the Department of Tourism regarding all airline ticket transactions becomes part of the process.

Considering all the mentioned red tapes, the owner of the ticket suffers at the end. Not all tickets issued are owned by locals. Some tickets are issued on the spot to foreign tourists who decide sometimes to travel to destinations that catch their fancy while traveling around the country. If due to inclement weather, they failed to use the ticket/s, they will surely have to have them refunded. Will they extend their stay in the Philippines just to go through the refund process – considering still the proven inefficiency of the Department of Tourism? Compared to the current standard procedure in which unused ticket can be refunded by the travel agent or the airline concerned, the proposed integration system will definitely spell disaster to the tourism industry!

The problem with the “bright people” in the government, lawmakers included, is that they are blubbers! In an effort to catch the limelight, for self-glorification via the media, they just talk and talk without even thinking with reason! What the airports need is an efficient system to accommodate the influx of outbound passengers paying terminal fee, by opening the counters much earlier so that passengers will be more encouraged to check in, and deploy staff to match the influx. The problem is the long queue of passengers due to the late opening of the counters for terminal fee!

These “bright” government people should take a closer look at the real and glaring state of the tourism industry with towns and cities shamelessly suffering from dilapidated airport terminals, runways pockmarked with holes, closed airports due to purportedly lack of budget, absence of convenient lodging facilities, sorry state of roads leading to their provinces, and many other urgent concerns to which budgets are supposed to find their way, instead of letting the government moneys left at the mercy of the “kawatans” – government robbers clad in barong tagalog in the Senate, Congress, and Malacaῆan who discourse about “ghost projects” – with all “honesty” and “legal fluency”!

If these government people are really concerned about the promotion of convenient travel and tourism in general, they should not threaten the already suffering air travel and tourism industry with such inutile and nonsensical idea, that can only come from a pea-brain!

Ang “Golden Rule” Na Dapat Isaisip ni Pnyo Aquino

Ang “Golden Rule”

Na Dapat Isaisip ni Pnoy Aquino

Ni Apolinario Villalobos

“Huwag gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo”…. “Golden Rule” o Gintong Salawikain na dapat palaging isaisip ni Pnoy Aquino. Sa ginagawa niya ngayon kay Gloria Arroyo na maya’t maya niyang binabato ng pagsisisi, hindi malayong gawin din sa kanya ito ng kanyang mga kalaban pagbaba niya sa puwesto. Dapat sana niyang unawain na lahat ng mga umupong presidente ng Pilipinas ay nabahiran ng katiwalian, at hindi nakaligtas sa iba pang pamumuna hindi lang ng mga kapwa pulitiko, kundi maski ordinaryong mamamayan. Maliwanag na hindi lang sa administrasyon ni Gloria Arroyo nagsimula ang mga katiwalian, na naipon nang naipon sa tagal ng panahon dahil hindi naresolba ng mga pumapalit na administrasyon. Ang cronyism na akala ng mga Pilipino ay nabura sa kultura ng pulitika nang mawala si Ferdinand Marcos ay naiwan pa rin pala sa administrasyon ng pumalit na si Cory Aquino, at lalo pang lumala!…kaya tuloy pa rin ang corruption, yon nga lang malabnaw ang turing.

Mana-mana…yan ang nangyayari sa mga problema ng bansa na namamana ng mga bagong administrasyon mula sa kanilang pinalitan. May karapatang pumuna ang bagong upong presidente subalit hindi niya pwedeng gawing dahilan ang mga minanang problema, sa pagka-inutil niya sa pagpapatupad ng mga bagong programa at paglutas ng mga problemang kinakaharap niya, mga problemang nangyari na sa ilalim ng administrasyon niya.

Ang palaging pagbato ng sisi sa ibang tao ay tanda ng karuwagan at kahinaan sa paglutas ng mga problema. Ang isa pang tawag sa ganitong gawi ay “paghuhugas-kamay”. Sa kagustuhan ng taong naninisi na magkaroon siya ng isang magaling na imahe sa mata ng tao, lahat ng mali ay ibabato niya sa iba. Pagka- makasarili ding maituturing ang ganitong ugali dahil ang tinitingnan lang niya ay ang kanyang kapakanan.

Ang dapat gawin ni Pnoy habang may natitira pa siyang panahon ay lutasin ang mga problema niya sa kanyang administrasyon na animo ay mga talabang nakakapit ng mahigpit sa kinakalawang na barko! Dahil sa bigat ng mga talabang ito na dumagdag sa bigat ng makapal nang kalawang na tanda naman ng pagka-inutil sa pagharap sa mga problema, sa halip na umusad ay lulubog ang barko na nagsisimbolo naman ng Pilipinas!

Mt. Kanlaon

Mt. Kanlaon

By Apolinario Villalobos

Roughly half the size of Switzerland, Negros Island has a topography which is basically mountainous and volcanic. From the northern end of the island, the mountain ranges cut the mainland into several portions. Aside from the volcanic Mt. Silay, the Mt. Kanlaon has figured as the other most popular peak at 8,100 feet above sea level, in fact, the highest in the whole of central Philippines. The most outstanding features of Mt. Kanlaon are the lush tropical rain forests with various types of wildlife that comprise a well-preserved ecology system in the area.

It was declared as a national park in August 1934 and has likewise conformed to the standards of an international park due to its undisturbed ecosystem with geomorphological and physiological characteristics in an almost primeval setting and condition. Its virgin forests covers more or less 75 percent of the park’s 24,500 hectares and is one of the few remaining domains in the country where significant number of wildlife exists. It is a special-interest destination in the Visayas region for birdwatchers, nature explorers, and trekkers.

Mt. Kanlaon, referred to as the “sacred mountain” of the Visayas, is alos among the thirteen active volcanoes in the Philippines. Trekking to the peak is an activity which is of great interest to mountaineers and simple tourists who just love adventure.

When I joined the PAL Mountaineering Club for a trek up Mt. Kanlaon, we took the traditional trail that started from the base camp at Masulog in Canlaon City. From the base camp, we trod on the trails winding over hills, passing through vegetable plantations until we reached the forest line. Normally, the actual trek should start at about four in the morning, just before the break of dawn, in time to within the forest line by sunrise. Trekking inside the forest took about three hours.

When we reached the rocky and steep 7,300 promontory, we had a bird’s eye view of the plains below. Trekking does not require the use of any climbing rope, but it is necessary when the climber prefers to negotiate either the rather steeper east or west face of the volcanic cone.

At the summit, I was awed by the magnificent artwork of nature as best exemplified by the geologic structure of the active crater which measures 300 meters across and descending to a depth of about 780 feet where vents emit thick wisps of sulfuric fume.

The active crater which marks the highest point of the volcano was the result of an explosion that took place at the southern flank of the original crater cone some millions of years ago. Now extinct, the crater is huge with steeper sides, particularly the northern wall which has been covered with mossy type of forest comprised of dwarf trees. Inside the old crater, a wide area, sandy and very flat as if it has been flattened by an enormous roller, serves a s camping ground for the trekkers. The locals call the flat land, Margaha Valley, which usually gets flooded during the rainy season, and becomes some kind of a lagoon.

There are small lagoons found in the forested area of the National Park, the most beautiful of which is the “Hardin sang Balo” (Garden of the Widow), a supposedly enchanted spot, as locals believe that the lagoon is owned by fairies.

Trekking to the summit of Mt. Kanlaon should be made leisurely to enjoy the sceneries and the indigenous flora and fauna encountered along the way. The forested areas, by the way, are infested with leeches.

For treks, individuals and groups as advised to coordinate with the local tourism office so that necessary assistance can be extended, and most importantly, monitoring for their safety can be made.

Ang Kayabangan Ni “Little Brother”

Ang Kayabangan ni “Little Brother”

Ni Apolinario Villalobos

Sa pagpunta ni Presidente Pnoy sa Amerika, marami siyang mga ginawang hindi kaaya-aya para sa tingin ng maraming Pilipino. Inupakan na naman niya ang dating presidenteng Gloria Arroyo at pinuri ang kanyang mga cabinet secretaries lalo na si Allan Purisima ang PNP Chief, at nag-report ng mga kwestiyonableng mga proyekto. Ang mga Pinoy sa Amerika na audience niya sa mga talumpati ay pumalakpak ng masigabo, subali’t yong mg nakakaunawa ng tunay sa sitwasyon sa Pilipinas ay nagprotesta sa labas. Pero may isang nakalusot na babaeng estudyanteng ipinagsigawan sa harap ni Pnoy ang mga kamalian ng kanyang administrasyon, kuntodo pakita pa ng malaking papel na pinagsulatan ng kanyang protesta. Itong babaeng protester ang dapat palakpakan dahil sa kanyang katapangan!

Hindi pa nadala ang presidente, kaya sa isa namang pagpupulong, kahit hindi siya hinihingan ng commitment tungkol sa isyu ng ISIS, binoluntaryo naman niya ang tulong ng Pilipinas subali’t sa paraang hindi daw mangahuhulugan ng kamatayan ng mga volunteers na Pilipino. Isa na namang okasyon ito na dada lang ng dada ang pangulo ng hindi pinag-iisipan ang sasabihin. Ang isyu ng ISIS ay may kinalaman sa bakbakan kaya nangangahulugang maaaring mamamatay ang ipapadala doon. Ang iniisip yata niya ay maging tagaluto ng pagkain sa field mess halls ang mga sundalong Pilipino na ipapadala doon, o di kaya ay maging telephone operator, o di kaya ay maging driver ng mga opisyal! Buti na lang at hindi humagalpak ng tawa ang kanyang kausap o di kaya ay nagkamot ng ulo!

Hindi na naisip ni Pnoy na ang ating bansa mismo ay may sariling problema sa terorismo, na kinasasangkutan ng Abu Sayyaf at BIFF. Kaya dapat ay dito nakatuon ang kanyang atensiyon. Hindi na siya dapat pang lumayo upang magyabang. Malaki ang budget ng military para sa intelligence kaya dapat alam ng gobyerno ang galaw ng dalawang grupong nabanggit. Limitado ang galaw ng mga teroristang ito sa mga lugar sa Mindanao na tukoy na. Bakit hindi ito ang trabahuhin ng mga kasundaluhan sa halip na gamitin sila sa kayabangan sa ibang bansa? Nabisto na pinasukan na rin ng anomalya ang sweldo ng mga pinapadala sa ibang bansa upang mapasama sa peace keeping forces ng United Nations. Ang turing pala dapat sa mga Pilipinong sundalo kapag nandoon na ay “pantay-pantay”, kaya ang sweldo ay dapat “pantay-pantay” rin. Subalit nabisto na dahil sa Pilipinas inire-release ang sweldo o allowance ng mga ito, ibinabatay pa rin ang halaga sa rangko! Sa laki ng allowance, saan napunta ang ibang halaga na kinaltas mula sa sweldo ng mga sundalong mababa ang rangko?

Nakakahiya at nakakabahala ang patuloy na pangingidnap ng Abu Sayyaf, na nitong mga huling araw ay hindi na rin pinatawad maski mga kapwa Muslim, basta mayaman. Ang BIFF naman, maya’t maya ang pagpapasabog ng bomba sa mga lugar na makursunadahan nila upang iparating sa gobyerno na buhay pa sila at malakas sumipa. Sa panig naman ng military, sasabihin lang nito na huwag mag-alala ang taong bayan dahil hindi makakarating sa Maynila ang terorismo. Sigurado ba sila? Sa palpak na seguridad sa mga airport at pantalan, huwag naman sanang may makalusot. At dapat isipin ng gobyerno na hindi lang ang mga regular na pantalan ang pwedeng daungan ng mga terorista kung gusto nilang lumusob ng paunti-unti. Mahaba ang baybayin ng Pilipinas dahil mga bumubuo sa bansa ay mga isla! Walang kapasidad ang Philippine Navy na proteksiyunan ang mga baybayin dahil sa bulok nitong mga barko! At isa pa, bakit Maynila lang ang inaalala? Paano ang mga nagdudusa na dahil sa mga nangyayaring terorismo sa Mindanao?

Pag-uwi, ipagyayabang ni Presidente Pnoy ang mga “nakupo” o “captured investors” sa kanyang pag-ikot sa Yuropa at Amerika. Ang mga ito ay “nangako” na maglalagak ng investment sa Pilipinas. Subalit madali ang hindi tumupad sa pangako lalo na kung may mabibigat na dahilan. At dito sa Pilipinas ay marami nitong mga dahilan…ang mga bulok na airport terminal, maiigsing mga runway at kakulangan ng mga ito lalo na sa Maynila, ang matinding trapik sa himpapawid para sa mga eroplano at sa mga kalsada na tadtad din ng mga lubak, mga baha, ang red tapes na isa sa mga resulta ng corruption sa gobyerno, lalo na ang mga kidnapping. Ang mga pangakong ito ay ipamamana niya sa susunod na administrasyon kung bababa siya. Kung ibang tao ang uupo, wala nang pakialam si Pnoy kung matutuloy ang pangako o hindi. Samantala, pag-uwi niya ay may irereport siya sa madla…. mga nakasulat sa papel! At asahang bibitsenan niya ito ng pagbatikos kay Gloria Arroyo at pagpuri kay Purisima!

Reflection on Food

Reflection On Food

Do I proudly leave

mounds of morsel on the plate

when eating in public places

proud yet, for such waste?

Do I squander money

on expensive food for others to see

that such lavishness is no big deal

though I inadequately earn for my family?

Do I easily give in

to my children’s demand for junk food

that are fad but glaringly unhealthy

thereby, affecting the budget of the family?

Do I abhor cheap food

though nutritious and healthy

afraid that others will see me with a bag

brimming with dried fish and veggies?

Do I throw leftover food

not knowing what to do with them

such as recycling or giving it another taste

for my children to relish and appreciate?

Do I think about the hungry

who roam the streets and check dumps

for morsels of food for empty tummy

that for days, been cramped and empty?

If I erred unknowingly…

If I did those unknowingly…

If I committed them unknowingly…

Then, forgiveness is all I ask from you, Lord…

Bless my mind and heart with your grace

That they can guide me, henceforth…with lucidity!

AMEN.

Mga Kuwentong Pang-Indie Film

Mga Kwentong Pang-Indie Film

Ni Apolinario Villalobos

May kaibigan akong retired pulis na mataas ang katungkulan noon. Inamin niya ang tungkol sa “quota system” na nadanasan niya noong bago pa lang siya, pati ang halos paghalik sa puwit ng nakakataas sa kanya upang makakuha lang magandang “impression” na kailangan niya sa promotion. Todo-todo ang kanyang paglangis at paglagay sa pamamagitan ng mga regalo. Ang mga ginawa niya ay nakatulong sa pagkamit ng pangarap niyang ma-promote pagkalipas ng ilang taon. Ibig sabihin, walang pinag-iba sa sistema ng ibang ahensiya – palakasan.

Nang mag-retire na siya, dinagdagan niya ang kanyang na-confide sa pagsabi na totoong may mga pulis at mga opisyal na nakakaduda ang kasarian. Kaya yong ibang na-promote sa mataas na pwesto, hirap sa paglabas-labas sa TV upang magsalita dahil marami silang kilalang sibilyan na nakakaalam ng tunay nilang pagkatao. Baka daw may masabi silang hindi magustuhan ng mga sibilyang ito, at ibisto’t siraan siya ng below the belt sa media. Inamin nga niya na ilan sa mga senyor niyang pulis noon ay nagpahapyaw ng pagkagusto sa kanya subalit hindi niya pinansin. Ang tinutukoy kong pulis ay may hitsura at dahil health conscious, alaga niya ang katawan sa pagdi-gym na regular. Ang nakakatawa sa sinabi niya, noon ay marami daw pulis na mahilig din magpa-facial, kaya hangga’t maaari ay ayaw lumabas sa initan!

Yong nabanggit ko noong kaibigan sa isang blog tungkol sa Arranque, na umaming huldaper, at ang sideline ay sumayaw sa gay bar, nagsabi na may mga kostumer daw siyang umaming pulis, mga baguhan nga lang. Marami na rin daw siyang naging kostumer na pulis at yong isa ay nagsustento pa sa kanya. Yong isang naging masyadong malapit sa kanya ay nag-confide na kung minsan daw basta day off, ay pumapasok ito (pulis) sa mga sinehang may mga callboy na nagsi-service, at muntik pa daw madamay nang ma-raid ang sinehan! Nahihiya daw siya (kaibigan ko) kung nasasalubong niya noon ang mga kostumer niya na naka-unipormeng pulis kung araw. Malaking bagay ang pakipagmabutihan niya sa mga mga pulis dahil napo-proteksiyunan din daw siya kahit paano, kaya hindi naman niya inabuso. Maliban daw sa problema nila sa kasarian na pilit nilang tinatago, wala daw siyang alam na naging kostumer niyang pulis na nangotong. Masuwerte daw siya’t mababait ang mga naging kaibigan niyang pulis.

Isang araw, may nasakyan akong jeep na walang laman, kaya upang hindi antukin at mabagot, ang driver ay tumirada ng kwento, hanggang mabanggit niya ang isang mataas na opisyal sa gobyerno na kapitbahay raw nila noon kaya kilalang –kilala niya. May problema daw ito sa kasarian. Nagulat ako dahil wala pang nanira sa opisyal na hindi naman maangas kung interbyuhin sa TV at radyo. Mabait nga ito at masipag pa.

Yong isa namang nagkwento, nagsabi na may taga-northern city raw na dumadayo pa sa Maynila upang maghanap ng call boy dahil sa kanilang lugar, mataas ang pwesto niya sa isang national agency, kaya hindi pwedeng doon siya kumuha, lalo’t alam ng mga taga-roon na marami na siyang anak. Ang nagkwento ay call boy na nagsi-service sa taga-norte. Siya din ang nagsi-service noon sa isang artistang nagpipilit magpaka-macho, na kung maghanap ng kaligayahan sa gabi ay naka-cap at naka-dark glass kaya napapagkamalan daw itong adik kung minsan. Dagdag pa ng call boy, karamihan daw sa mga naging kostumer niya ay taga-showbiz, at may mga direktor din – karamihan din daw ay barat! Yong dating matinee idol na tinitilian, hanggang ngayon, at na-link sa mga magagandang artista, nakakasabay daw niya sa pag-istambay sa Cubao noon, pero hindi para maghanap ng kostumer, kundi upang mangursunada ng mga estudyanteng lalaki na nagsa-sideline bilang call boy.

Yan ang problema ngayon ng ibang may sensitibong puwesto sa pamahalaan at pati na ng mga popular na artista, dahil hindi sila ligtas sa pagbatikos at paninira. Kaya ang sabi nga ng iba, kung ayaw daw ng isang tao na mabulatlat ang pagkatao niya, dapat iwasan niya ang showbiz at pulitika.

Si Ferdinand Marcos, si Noynoy Aquino, si Jejomar Binay, at Mga Iba Pa

Si Ferdinand Marcos, si Noynoy Aquino,

Si Jejomar Binay, at Mga Iba Pa

Ni Apolinario Villalobos

“We practically own everything in the Philippines, from electricity, telecommunications, airline, banking, beer and tobacco, newspaper publishing, television stations, shipping, oil and mind, hotels and beach resorts, down to coconut milling, small farms, real estate and insurance.”- Imelda R. Marcos.

Ang quotation sa itaas ay kinopya ko lamang sa isa sa mga naunang pahina ng libro ni Jovito R. Salonga, na ang titulo ay “Presidential Plunder”. Hindi maiwasang hindi magbalik –tanaw sa panahon ng dating Presidente Marcos na naging diktador upang manatili sa puwesto, sa kabila ng pag-iingay ng taong bayan na siya ay bumaba na, dahil sa matinding korapsyon sa kanyang administrasyon. Sa panahon ngayon kasi, dalawang sitwasyon ang matiim na sinusubaybayan ng mga Pilipino. Ang isa ay ang isang sitwasyon ng Presidente Pnoy na pabago-bago ng salita tungkol sa kanyang termino, at ang palaging sinasabi ay makikinig daw siya sa mga “boss” niya kung kailangang ipagpatuloy ang mga “repormang” ginawa niya. Ang isa pang sitwasyon ay kinasasangkutan naman ng Bise-Presidente Binay na nagkamal daw ng yaman sa maling paraan sa loob ng kanyang panunungkulan sa Makati City bilang Mayor, at mariin naman niyang pinabubulaanan.

Sa kamalasan, inuulit ng dalawang pinakamataas na opisyal ng Pilipinas ang mga kinasusuklaman ng mga Pilipino na ginawa ni Marcos kaya ito napatalsik sa pwesto. Dahil sa angking talino, akala ni Marcos ay hawak na niya sa kanyang palad ang pagkatao ng mga Pilipino, sa kabuuhan. Marami nga siyang ginawa tulad ng mga nakatayong istrukturang Cultural Center of the Philippines, Folk Arts Theater, Philippine International Conventions Center, mga dalubhasaang ospital para sa puso, baga at bato, pagpapalawak ng PGH, at marami pang iba, subali’t batay sa mga imbestigasyong ginawa, pinagkitaan din daw naman niya ang mga ito. Nakikita ang gawing ito sa mga proyekto ni Bise-Presidente Binay, sa Makati noong siya pa ang mayor dito. Nauulit yata ang style. Walang karapatan si Binay na magsabing malaki ang nagawa niya sa Makati. Pero dapat sana niyang isipin na trabaho niya ang magsilbi sa mga tao ng Makati. Ginusto niya ito, kaya hindi siya dapat manumbat. Malalaki ang proyektong pinagawa, na sabi ng mga whistle blowers ay upang malaki rin daw ang kita. Paano na daw kung maging Presidente ito ng Pilipinas na siya nitong ambisyon? Tulad ni Marcos, si Binay ay abogado din…talagang pinaghandaan niya ang sinuong niya.

Sa pagpapalawig naman ng termino, ang hangarin ay namumuo yata sa diwa ni Presidente Pnoy, dahil ang paniwala niya, magaling siya sa pagpapatakbo ng Pilipinas, ganoong hantad na hantad naman ang paghihirap ng mga Pilipino. Kandahilo ang mga tao sa paghanap ng mga sinasabi niyang mga pagbabago. Ganitong-ganito din ang nangyari noong panahon ni Marcos. Binusog ng mga report at istatistika ang mundo at mismong Pilipino tungkol sa pag-usad daw ng bansa dahil sa konsepto ng “Bagong Lipunan”. Subali’t ang katotohanan, ang tumatamasa lang noon ng kaginhawahan ay mga kaalyado ni Marcos. Sa panahon niya nauso ang kasabihang “what are we in power for….” na tumutukoy sa kanyang mga kaalyado na talagang nagpakasasa sa magandang pagkakataong dulot niya bilang sandalan nila. Nauulit na naman yata ngayon sa kasalukuyang panahon.

Sa kabila ng nagdudumilat ng katotohanan na nagpapakita ng mga bulilyaso ng mga kaalyado ni President Pnoy, tuloy pa rin siya sa pagbubulag-bulagan at pagbibingi-bingihan. Paulit-ulit niyang sinasambit ang mga suporta sa mga pinagdududahang mga tauhan sa kabinete. Pinupuri pa niya ang mga report ng mga ito tungkol sa mga proyektong palpak naman. Ngayon, mismong Ombudsman na ang nagdeklarang dapat imbestigahan si DOTC Secretary Abaya, Vitangcol at marami pang iba dahil sa mga tiwaling ginawa nila tungkol sa pagpapatakbo ng MRT. Sa deklarasyong ito ng mismong Ombudsman, parang sinampal ng malakas ang Pangulo! Dapat matauhan na siya!

Nakikita ang mga kapabayaan ng DSW sa ilalin ni Dinky Soliman na nakangiti pa sa pagsabi na marami na rin daw namang naipamigay na relief goods, na para bang ibig sabihin niya ay hayaan na lang ang mga nabulok at ninakaw! Samantala, ang mga dapat na nakinabang subalit gutom pa rin, ang mga biktima ng bagyong Yolanda ay nagngingitngit sa galit dahil ginamit lang sila para makakuha ng media mileage ang ahensiya, pati na ang DILG na wala ring nagawa sa anomalya sa mga materyales para sa temporary shelters ng mga evacuees. Si Lacson na “czar” daw ng rehabilitation ay walang kibo, tahimik….bakit kaya? Gayong siya ang unang umihip ng silbato tungkol sa anomalya!

Nakabalik sa Pilipinas ang pamilya ni dating Presidente Ferdinand Marcos at nakapasok pa sa pulitika. Samantalang ang sinasabing nakaw na yaman ay halos hindi mabawi-bawi. Malakas ang ipinarating nitong mensahe sa mga Pilipino… ibig sabihin, basta magaling ang gumawa ng katarantaduhan, maaari rin palang lumusot. Napahiya ang mga promotor ng “EDSA People Power”…saan sila ngayon?…ang mga pari?…ang mga madre?…ang mga pinagkatiwalaang lider? Nakakahiya, dahil ginamit pa naman ng mga taga-ibang bansa bilang modelo ang “People Power” nang ipaglaban din nila ang kanilang adhikain at karapatan. Ito ang naging inspirasyon ng mga labor union ng Poland at iba pang bansa. Subali’t ang Pilipinas na pasimuno nito ay lubog sa katiwalian, sa korapsyon! Lumalabas na haggang sa pagsigaw lang ng “ibagsak si Marcos” ang mga Pilipino! …na wala palang kakayahang magpatuloy ng ipinaglabang adhikain.

Nakakalungkot isipin na nawalan ng saysay ang pakikipaglaban ng mga estudyantem mga manggagawa, at mga magsasaka upang magkaroon ng katarungan at maitayo ang bantayog ng demokrasyang may tatak ng Pilipino. Ang mga inaasahang dapat na magpapatuloy ng adhikaing nasimulan sa EDSA ay nangawala na parang bula. At ang sinimulang “People Power”…ngayon ay ikinahihiya! Nawala ang mga pagyayabang ng mga kasapi noon na nagbida ng paglalamay at pagtirik nila ng kandila sa EDSA, pagmartsa tungo sa Malakanyang at Mendiola, at pagsigaw sa Liwasang Bonifacio.

Ang mga Marcos ay isang malaking halimbawang nagpapakita ng pagka-inutil ng sistema ng demokrasya at hustisya sa Pilipinas. Ang demokrasya ay isang maganda sanang sistema ng pamumuhay ng tao, subali’t iba ang naging demokrasya sa Pilipinas. Tinadtad ng butas ng mga mismong mga pinagkatiwalaan ng mga Pilipino. Ito ang mga taong may mga talinong nakuha sa malalaking unibersidad sa Pilipinas at ibang panig ng mundo. Sa huli, gagamitin lamang pala ang kaalamang ito upang manloko ng kanilang kababayan. Ginamit ng mga tiwali at mga kawatang opisyal upang magpayaman. Dahil sa pasimuno ng isa, nagsunuran ang iba dahil nakita nila na pwedeng palang “lusutan” ang mga butas…ang mga naglalakihang butas. Malakas ang loob ng mga pulitiko ngayon na gayahin ang mga ginawa ni Marcos dahil alam nila na makakalusot din sila!

Puro imbestigasyon ang nangyayari sa mga tiwaling nagawa. Ang mga nag-iimbistiga at iniimbistiga, puro nagpapayabangan ng kaalaman nila sa batas na para lang nilang pinaglalaruan, dahil kapag nasukol na, ang sasabihin lang ay pinupulitika lamang daw sila. Mayayaman na sila kaya wala silang pakialam kung ang mga “tunay” na mga Pilipino ay magutom. Magkagulo man sa Pilipinas, “makakauwi” sila sa Amerika o ibang bansa kung saan, may mga bahay sila. Samantala, habang may mapipiga pang yaman mula sa halos tuyot nang Pilipinas ay ginagawa nila.

Sa mata ng buong mundo, nakakahiya ang nangyayari ngayon sa Pilipinas kung saan ay may mga nakawan sa kaban ng bayan… batuhan ng mga sisi ng mga pulitiko at mga opisyal… at, turuan kung sino ang may sala…habang ang Pilipino naman, ay mukhang timawa na nakatalungko at nakatanghod sa isang tabi, kumukulo ang tiyan at luwa na ang mga mata dahil sa gutom! At sa hindi kalayuan naman ay ang mga buwitreng makapangyarihang bansa na naghihintay ng tamang panahon upang makapasok sa eksena!

Kung ang mga Katoliko ay nagsasambit ng “Jesus, Mary and Joseph” sa kanilang dasal upang hingan ng tulong…sa Pilipinas ngayon, maliban sa tatlong nabanggit, marami pang iba ang nasasambit kung makakita ng naghihikahos.

Si Ferdinand Marcos, si Noynoy Aquino, si Jejomar Binay, at Mga Iba Pa

Si Ferdinand Marcos, si Noynoy Aquino,

Si Jejomar Binay, at Mga Iba Pa

Ni Apolinario Villalobos

“We practically own everything in the Philippines, from electricity, telecommunications, airline, banking, beer and tobacco, newspaper publishing, television stations, shipping, oil and mind, hotels and beach resorts, down to coconut milling, small farms, real estate and insurance.”- Imelda R. Marcos.

Ang quotation sa itaas ay kinopya ko lamang sa isa sa mga naunang pahina ng libro ni Jovito R. Salonga, na ang titulo ay “Presidential Plunder”. Hindi maiwasang hindi magbalik –tanaw sa panahon ng dating Presidente Marcos na naging diktador upang manatili sa puwesto, sa kabila ng pag-iingay ng taong bayan na siya ay bumaba na, dahil sa matinding korapsyon sa kanyang administrasyon. Sa panahon ngayon kasi, dalawang sitwasyon ang matiim na sinusubaybayan ng mga Pilipino. Ang isa ay ang isang sitwasyon ng Presidente Pnoy na pabago-bago ng salita tungkol sa kanyang termino, at ang palaging sinasabi ay makikinig daw siya sa mga “boss” niya kung kailangang ipagpatuloy ang mga “repormang” ginawa niya. Ang isa pang sitwasyon ay kinasasangkutan naman ng Bise-Presidente Binay na nagkamal daw ng yaman sa maling paraan sa loob ng kanyang panunungkulan sa Makati City bilang Mayor, at mariin naman niyang pinabubulaanan.

Sa kamalasan, inuulit ng dalawang pinakamataas na opisyal ng Pilipinas ang mga kinasusuklaman ng mga Pilipino na ginawa ni Marcos kaya ito napatalsik sa pwesto. Dahil sa angking talino, akala ni Marcos ay hawak na niya sa kanyang palad ang pagkatao ng mga Pilipino, sa kabuuhan. Marami nga siyang ginawa tulad ng mga nakatayong istrukturang Cultural Center of the Philippines, Folk Arts Theater, Philippine International Conventions Center, mga dalubhasaang ospital para sa puso, baga at bato, pagpapalawak ng PGH, at marami pang iba, subali’t batay sa mga imbestigasyong ginawa, pinagkitaan din daw naman niya ang mga ito. Nakikita ang gawing ito sa mga proyekto ni Bise-Presidente Binay, sa Makati noong siya pa ang mayor dito. Nauulit yata ang style. Walang karapatan si Binay na magsabing malaki ang nagawa niya sa Makati. Pero dapat sana niyang isipin na trabaho niya ang magsilbi sa mga tao ng Makati. Ginusto niya ito, kaya hindi siya dapat manumbat. Malalaki ang proyektong pinagawa, na sabi ng mga whistle blowers ay upang malaki rin daw ang kita. Paano na daw kung maging Presidente ito ng Pilipinas na siya nitong ambisyon? Tulad ni Marcos, si Binay ay abogado din…talagang pinaghandaan niya ang sinuong niya.

Sa pagpapalawig naman ng termino, ang hangarin ay namumuo yata sa diwa ni Presidente Pnoy, dahil ang paniwala niya, magaling siya sa pagpapatakbo ng Pilipinas, ganoong hantad na hantad naman ang paghihirap ng mga Pilipino. Kandahilo ang mga tao sa paghanap ng mga sinasabi niyang mga pagbabago. Ganitong-ganito din ang nangyari noong panahon ni Marcos. Binusog ng mga report at istatistika ang mundo at mismong Pilipino tungkol sa pag-usad daw ng bansa dahil sa konsepto ng “Bagong Lipunan”. Subali’t ang katotohanan, ang tumatamasa lang noon ng kaginhawahan ay mga kaalyado ni Marcos. Sa panahon niya nauso ang kasabihang “what are we in power for….” na tumutukoy sa kanyang mga kaalyado na talagang nagpakasasa sa magandang pagkakataong dulot niya bilang sandalan nila. Nauulit na naman yata ngayon sa kasalukuyang panahon.

Sa kabila ng nagdudumilat ng katotohanan na nagpapakita ng mga bulilyaso ng mga kaalyado ni President Pnoy, tuloy pa rin siya sa pagbubulag-bulagan at pagbibingi-bingihan. Paulit-ulit niyang sinasambit ang mga suporta sa mga pinagdududahang mga tauhan sa kabinete. Pinupuri pa niya ang mga report ng mga ito tungkol sa mga proyektong palpak naman. Ngayon, mismong Ombudsman na ang nagdeklarang dapat imbestigahan si DOTC Secretary Abaya, Vitangcol at marami pang iba dahil sa mga tiwaling ginawa nila tungkol sa pagpapatakbo ng MRT. Sa deklarasyong ito ng mismong Ombudsman, parang sinampal ng malakas ang Pangulo! Dapat matauhan na siya!

Nakikita ang mga kapabayaan ng DSW sa ilalin ni Dinky Soliman na nakangiti pa sa pagsabi na marami na rin daw namang naipamigay na relief goods, na para bang ibig sabihin niya ay hayaan na lang ang mga nabulok at ninakaw! Samantala, ang mga dapat na nakinabang subalit gutom pa rin, ang mga biktima ng bagyong Yolanda ay nagngingitngit sa galit dahil ginamit lang sila para makakuha ng media mileage ang ahensiya, pati na ang DILG na wala ring nagawa sa anomalya sa mga materyales para sa temporary shelters ng mga evacuees. Si Lacson na “czar” daw ng rehabilitation ay walang kibo, tahimik….bakit kaya? Gayong siya ang unang umihip ng silbato tungkol sa anomalya!

Nakabalik sa Pilipinas ang pamilya ni dating Presidente Ferdinand Marcos at nakapasok pa sa pulitika. Samantalang ang sinasabing nakaw na yaman ay halos hindi mabawi-bawi. Malakas ang ipinarating nitong mensahe sa mga Pilipino… ibig sabihin, basta magaling ang gumawa ng katarantaduhan, maaari rin palang lumusot. Napahiya ang mga promotor ng “EDSA People Power”…saan sila ngayon?…ang mga pari?…ang mga madre?…ang mga pinagkatiwalaang lider? Nakakahiya, dahil ginamit pa naman ng mga taga-ibang bansa bilang modelo ang “People Power” nang ipaglaban din nila ang kanilang adhikain at karapatan. Ito ang naging inspirasyon ng mga labor union ng Poland at iba pang bansa. Subali’t ang Pilipinas na pasimuno nito ay lubog sa katiwalian, sa korapsyon! Lumalabas na haggang sa pagsigaw lang ng “ibagsak si Marcos” ang mga Pilipino! …na wala palang kakayahang magpatuloy ng ipinaglabang adhikain.

Nakakalungkot isipin na nawalan ng saysay ang pakikipaglaban ng mga estudyantem mga manggagawa, at mga magsasaka upang magkaroon ng katarungan at maitayo ang bantayog ng demokrasyang may tatak ng Pilipino. Ang mga inaasahang dapat na magpapatuloy ng adhikaing nasimulan sa EDSA ay nangawala na parang bula. At ang sinimulang “People Power”…ngayon ay ikinahihiya! Nawala ang mga pagyayabang ng mga kasapi noon na nagbida ng paglalamay at pagtirik nila ng kandila sa EDSA, pagmartsa tungo sa Malakanyang at Mendiola, at pagsigaw sa Liwasang Bonifacio.

Ang mga Marcos ay isang malaking halimbawang nagpapakita ng pagka-inutil ng sistema ng demokrasya at hustisya sa Pilipinas. Ang demokrasya ay isang maganda sanang sistema ng pamumuhay ng tao, subali’t iba ang naging demokrasya sa Pilipinas. Tinadtad ng butas ng mga mismong mga pinagkatiwalaan ng mga Pilipino. Ito ang mga taong may mga talinong nakuha sa malalaking unibersidad sa Pilipinas at ibang panig ng mundo. Sa huli, gagamitin lamang pala ang kaalamang ito upang manloko ng kanilang kababayan. Ginamit ng mga tiwali at mga kawatang opisyal upang magpayaman. Dahil sa pasimuno ng isa, nagsunuran ang iba dahil nakita nila na pwedeng palang “lusutan” ang mga butas…ang mga naglalakihang butas. Malakas ang loob ng mga pulitiko ngayon na gayahin ang mga ginawa ni Marcos dahil alam nila na makakalusot din sila!

Puro imbestigasyon ang nangyayari sa mga tiwaling nagawa. Ang mga nag-iimbistiga at iniimbistiga, puro nagpapayabangan ng kaalaman nila sa batas na para lang nilang pinaglalaruan, dahil kapag nasukol na, ang sasabihin lang ay pinupulitika lamang daw sila. Mayayaman na sila kaya wala silang pakialam kung ang mga “tunay” na mga Pilipino ay magutom. Magkagulo man sa Pilipinas, “makakauwi” sila sa Amerika o ibang bansa kung saan, may mga bahay sila. Samantala, habang may mapipiga pang yaman mula sa halos tuyot nang Pilipinas ay ginagawa nila.

Sa mata ng buong mundo, nakakahiya ang nangyayari ngayon sa Pilipinas kung saan ay may mga nakawan sa kaban ng bayan… batuhan ng mga sisi ng mga pulitiko at mga opisyal… at, turuan kung sino ang may sala…habang ang Pilipino naman, ay mukhang timawa na nakatalungko at nakatanghod sa isang tabi, kumukulo ang tiyan at luwa na ang mga mata dahil sa gutom! At sa hindi kalayuan naman ay ang mga buwitreng makapangyarihang bansa na naghihintay ng tamang panahon upang makapasok sa eksena!

Kung ang mga Katoliko ay nagsasambit ng “Jesus, Mary and Joseph” sa kanilang dasal upang hingan ng tulong…sa Pilipinas ngayon, maliban sa tatlong nabanggit, marami pang iba ang nasasambit kung makakita ng naghihikahos.