Magsikap Na Lang
…Huwag Nang Umasa sa Pamahalaan
Ni Apolinario Villalobos
Ang kasabihang, “pinangakuan na nga, gusto ay tuparin pa”, ay totoo at nangyayari sa Pilipinas. Para hindi maramdaman ang sakit ng katotohanang ito, sinasabi ito sa pabirong paraan na ang tinutukoy ay ang mga nakaupo ngayon sa pamahalaan na noong nangangampanya pa lang ay nangako ng mga kung anu-ano. Ang talagang tumatak sa isip ng tao ay ang “tuwid na daan” at “kayo ang boss ko”. Hindi ngayon mahanap ang tuwid na daan. Ang nakikita ay mga lubak-lubak na daan na gawa sa mahinang klase ng semento at aspalto. Yong iba, ni drowing wala, pero ang pondo wala na. Ang nagpapa-utos ay nagbago ng pananalita dahil mahina yata ang pandinig sa mga hinaing ng sambayanang Pilipino.
Kaya ang pinakamagandang gawin ay magkanya-kanyang sikap na lang…huwag umasa sa mga ampaw na pangako, hindi lang ng namumuno kundi pati na ang mamababatas na karamihan ay sangkot pa yata sa nakawan sa kaban ng bayan (iyan ang pinagpipilitan nila). Kung aasahan silang mga nagsasayang ng oras sa Senado at Kongreso sa pagpapagalingan sa pagsalita, maninigas ang taong bayan sa gutom- nakanganga at kumakalam ang sikmura.
Hayaan na lang na gumawa ng paraan ang mga kawawang guro sa malalayong bayan at baryo na magamit ang giray-giray na mga paaralan na ang mga butas sa dingding ay kasinglaki ng bintana at ang uka sa bubungan ay kasinlaki ng banyera. Pagtiyagaan na lang nila ang mga gulanit nang pahina ng mga libro na ang porma ay ginawang workbook upang pagkitaan ng mga tiwali sa kagawaran. Magtiyaga na lang din ang mga estudyanteng tumawid sa mga umiindayog na tulay na yari sa kawayan o lubid , o di kaya ay tumawid sa rumaragasang ilog, dahil ang ipinangakong tulay na hanggang drowing na nga lang ay sa tubig pa ginawa… ay nalusaw! Pagtiyagaan na rin ng mga estudyanteng ito ang pagtahak sa hanggang tuhod na putik sa pagbaba nila mula sa tinitirhan sa gilid ng bundok, makapasok lang sa eskwela.
Mismong mga guro ang nagsasabi na kulang ang mga silid-aralan, libro at upuan, pinagpipilitan pa rin ng mga taga gobyerno na wala na raw problema. Pati mga TV stations nagpapakita ng tunay na sitwasyon, ayaw pa ring patalo ng mga nasa gobyerno. Iyan ang nakakabilib na fighting spirit nila. Hindi tuloy malaman ngayon kung sino ang tanga! Sa Pilipinas lang nangyayari yan!
Ang mga tao, lalo na yong kapus sa budget, dapat maging maabilidad na lang upang mapagkasya ang kinikita kung meron man, sa mga pang-araw araw na pangangailangan. Mabuti nga at tumigil na sa kababando sa TV ang mga taga-gobyerno na hindi daw tumaas ang presyo ng bigas at mga pangunahing bilihin sa mga palengke, dahil lalo lang nilang sinasaktan ang taong bayan. Nagbigay ng dagdag sa sweldo sa mga minimum wage earners, kakarampot naman, parang nagbigay ng kendi sa batang umiiyak!
Nagpipilit pa ang mga nasa gobyerno na tumaas daw ang kita ng bansa o yong gross revenue. Paanong hindi tumaas, eh ang pinagbatayan ng survey ay panahon ng eleksyon kung kelan ay kaliwa’t kanan ang bilihan ng boto kaya ang bulsa ng mga tao ay namimintog sa pera na ang kapalit ay boto nila. Tumaas din daw ang employment, pero ang ang tinutukoy ay seasonal namang trabaho na kontraktwal, at pagkalipas ng limang buwan ay goodbye na ang mga manggagawa sa mga factory, na pinagkitaan nila ng minimum wage, na ang epektong ginhawa sa kanila ay minimum din, kung meron man, dahil kung tutuusin ay wala talaga.
Kung ilang taon na ang banta ng mga Tsino sa unti-unti nilang pananakop ng ilang bahagi ng ating bansa. Dahil sa kabaitan ng ating pangulo, hindi kumibo at umasa sa international tribunal para sa mga kasong ito. Nagpatumpik-tumpik, hanggang kung kelan may airstrip na yong na-reclaim na isang bahura ay saka nagsalita nang nagsalita ng tungkol sa kalayaan ng Pilipino na hindi basta-basta mayuyurakan. Inasahan yata ang mga Amerikano na wala namang malinaw na pangako tungkol sa pagdipensa ng ating bansa kung sakali mang may mangyaring hindi maganda.
Ang gobyerno, hindi na tinitingnan ng may respeto. Lahat na lang ng sangay nito ay tadtad ng katiwalian. Ang pinakahuli ay ang ahensiyang nagtuturo dapat ng magandang asal – ang nakatuka sa edukasyon. Dito raw ay may natuklasang bilihan ng mga sinaunang computer na Pentium IV sa halagang Php400,000.00 noon pang 2010. Bakit ngayon lang lumabas? Ganoon na ba kakupad ang Commission on Audit? Itinago ba ang findings at nadiskubre lang? Ang Pentium IV na mga computer ay antique na, binili pa! Ganoon yata ka-antigo ang pananaw nila sa pagtuturo. Kaya siguro karamihan sa mga mag-aaral, natututo na lang mangopya sa mga internet para makagawa ng assignment. Kawawa ang mga kabataang Pilipino. Ang kinabukasan nila ay nalalagay sa alanganin dahil sa pagkagahaman ng mga taong dapat ay tumutugaygay sa kanila.
Para hindi naman siguro magmukhang timawa, ang pinakamagandang gawin ng sambayanan ay magsikap ng kanya-kanya. Dumiskarte sa maayos namang paraan upang mabuhay. Magtipid sa paraang hindi nasasakripisyo ang kalusugan. At, pinakamahalaga, mag-aral ng Mandarin, Fookienese, o Korean upang makatawad ng malaki sa mga tindahang naglilipana na pag-aari ng mga banyaga!
Tayo ay Pilipino, masikap at mabait kaya inaabuso, subali’t sa diskarte ay nabubuhay. Pampalubag loob man ang mga katagang yan, tanggapin na lang upang hindi magka-locked jaw dahil sa panggagalaiti ng bagang, at upang hindi biglang tumimbuwang na lang dahil sa pagtaas presyon. Kung sinusubukan man tayo dahil para sa mga pangyayari sa ating paligid, ipakita natin na kaya nating harapin ang lahat. Hindi tayo pikon, dahil ang pikon ay talo!…at palaging manalig sa Kanya!
Like this:
Like Loading...
penpowersong 