The Path Towards Home

THE PATH TOWARDS HOME

By Apolinario Villalobos

 

Nothing is sweeter

To hear than “home”,

A word that tickles the ear

And pricks the heart, so hard to bear-

A sensation that drowns the soul

With a feeling that only a wordless awe

Can give it vividness

To satisfy a long harbored

Pang of loneliness.

 

Here I am

Treading the path towards home

Dizzy, not for the searing and blinding sun

Thirsty, not for a swig of sweet cool water

Nor hungry, not for want of food

Though my guts do twirl and growl

It is the thought that not for long

My journey is ended

As I make my last firm step

At the threshold of my home.

 

At last I can again feel on my soles

The granules of earth that I coaxed

To nurture the grains of life

That I patiently dropped

From morn till noon, until twilight

Until hot salty sweat dimmed my sight

Then a prayer to Him I said fervently

That all my toils will bear fruit someday.

 

Home at last!

I thank the Lord for His guiding hand

That prod me to tread the same path

Towards a new life- a gainful life,

Though as He designed I had to strive

Which made me strong

To make the trek back home…

 

Ang Guro nating Mahal

Ang Guro Nating Mahal
By Apolinario B Villalobos

Sa pagsibol ng ating kaisipan
Mula nang tumapak tayo sa unang baytang
Silang sa silid-aralan, ating nadatnan –
Itinuring na nating pangalawang magulang.

Mayroong animo’y santo sa kabaitan
Mayroon ding parang tigre sa katapangan
Mayroong malayo pa lang ika’y ngingitian
Mayroon ding nakakakilabot sa katarayan.

Sa mga mag-aaral na matigas ang ulo
Guro ang panakot sa mga pasaway na ito
Sila’y isusumbong kapag nagpatamad-tamad
Kaya susunod, dahil mataas na grade ang hangad.

Kung hindi sa guro nating mahal
Wala tayong presidente, senador, kongresman
Wala tayong doktor, enhinyero, pulis, sundalo
Wala tayong pari, madre, at iba pa, lalo na guro.

Sila ang naghuhubog ng ating kaisipan
Upang maging may pakinabang na mamamayan
Sila ang inspirasyon, tinitingala nating bantayog
Sila na ang buhay, sa mga kabataan umiinog.

Inaabot ng hatinggabi sa paghanda ng leksyon
Madaling araw gigising, sa almusal walang panahon
Halos takbuhin ang paaralan, sa kwarto’y dapat mauna
Upang sa mga mag-aaral sila’y maging halimbawa.

Sa mga liblib na paaralan may mga kuwento
Nakakadurog ng puso kung malaman ninyo
Mga kuwento ng mga gurong nagsasakripesyo
Mairaos lamang ang mga araw ng pagtuturo.

Mayroong binabawas sa kakarampot na suweldo
Pambili ng chalk, papel, lapis, at kuwaderno
Kagalakan nilang makita, saya sa mukha ng bata
Sa pagkakaroon ng gamit, di mabili dahil dukha.

Sila ang ating mga mahal na guro
Karapat-dapat mahalin, bigyan ng respeto
Kulang ang salitang “bayani” na sa kanila’y ituring
Sa sakripesyo, kahi’t kanino hindi sila maihahambing!